Κάψε λίπος με περπάτημα! Βρήκαμε 7 τρόπους!

 

1 Έλεγξε την ένταση

1 Έλεγξε την ένταση 
 
Για να σιγουρευτείς ότι περπατάς τουλάχιστον με μέτριο ρυθμό, προσπάθησε να καταγράψεις τουλάχιστον 4.000 βήματα στο βηματομετρητή μέσα σε 30 λεπτά (αντιστοιχεί περίπου σε 3 χιλιόμετρα, αν δεν έχεις τη συσκευή).
 
2 Κατάγραψε την πρόοδό σου
 
2. Κατάγραψε την πρόοδό σου 
 
Σημείωσε τα συνολικά βήματα από το βηματομετρητή κάθε μέρα και προσπάθησε να ξεπερνάς τον αριθμό της προηγούμενης – πιθανόν θα αυξήσεις τον αριθμό βημάτων κατά 10% (και την καύση θερμίδων ταυτόχρονα), λένε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Loughborough στην Αγγλία.
 
3 Βγες έξω
 
3 Βγες έξω 
 
Οι γυναίκες που περπατούν έξω αντί σε διάδρομο απολαμβάνουν περισσότερο την άσκηση και έχουν περισσότερες πιθανότητες να ακολουθούν αυτή τη συνήθεια, σύμφωνα με μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο.
 
4 Χαρτογράφησε τη διαδρομή σου
 
4 Χαρτογράφησε τη διαδρομή σου 
 
Μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι νομίζουν πως μια ανηφορική διαδρομή είναι πιο μακρινή από την ίδια απόσταση σε επίπεδο έδαφος, πράγμα που ενδεχομένως σε αποθαρρύνει από το να κάνεις την προπόνηση που σκόπευες. Προγραμμάτισε από πριν τη διαδρομή σου, ώστε να ξέρεις ακριβώς πόση απόσταση έχει.
 
5. Bάλε κιλά
 
5. Bάλε κιλά
 
Το περπάτημα με γιλέκο με βάρος αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό κατά 20% μέσο όρο, πράγμα που σημαίνει ότι επιταχύνει και την καύση θερμίδων (για να αποφύγεις πιθανούς τραυματισμούς, απόφυγε τα γιλέκα με βάρος μεγαλύτερο από το 10% του σωματικού σου βάρους).
 
6. Πιάσε τα μπαστούνια
 
6. Πιάσε τα μπαστούνια 
 
Εάν περπατάς με ένα ζευγάρι μπαστούνια μπορεί να καις μέχρι και 67% περισσότερες θερμίδες απ’ ό,τι με το συνηθισμένο περπάτημα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Strength and Conditioning Research. Επιλέξε κάποια που να είναι ελαφριά και να έχουν βολικές χειρολαβές.
 
 
 
 
 
 
 
 

Γιατί να κάνετε βελονισμό;

Από το περιοδικό Holistic Life

 

Η ανατολική εμπειρική γνώση συναντά το δυτικό ορθολογισμό

 

Ο βελονισμός είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο ολοκληρωμένα συστήματα του πλανήτη μας. Από αρχαιοτάτων χρόνων αποτελούσε το σημαντικότερο μέρος της ιατρικής της Άπω Ανατολής. Από γραπτές πηγές φαίνεται να εφαρμόζεται παράλληλα με μία βαθιά, εμπειρικά θεμελιωμένη γνώση των φυτικών φαρμάκων. Το πάνθεον των Κινέζων ιατρών της αρχαιότητας είναι τόσο μεγάλο όσο και το ελληνικό. Δίπλα στα ονόματα των σημαντικών ιατρικών μορφών της αρχαίας Κίνας (Παν Κου, Πιέν Τσιάο, Χούα Το και Τσάνγκ Τσούνγκ Τσίνγκ, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τους ιστορικούς ως ‘’ο Κινέζος Ιπποκράτης”), ξεχωρίζουμε τον αυτοκράτορα Χουάνγκ Τι (2698-2599 π.Χ) στον οποίο αποδίδεται η συγγραφή του πρώτου κλασικού ιατρικού έργου, στο οποίο περιγράφεται αναλυτικά τόσο η θεωρία όσο και η Τεχνική του βελονισμού και έχει τον τίτλο Νέι Κινγκ (Βιβλίο Ιατρικής).

Η Κινέζικη Ιατρική και ο βελονισμός βασίζονταν στη φιλοσοφία και στην κοσμολογία – κοσμογονία των Κινέζων, που περιέχουν αρχές που δύσκολα γίνονται κατανοητές. Σύμφωνα με αυτές, στο ανθρώπινο σώμα, δίπλα στην αρτηριακή, φλεβική, λεμφική κυκλοφορία και το νευρικό σύστημα, υπάρχει ένα τέταρτο κλειστό κύκλωμα, αυτό της ενεργειακής κυκλοφορίας. Το κύκλωμα αυτό είναι ένα πολύπλοκο σύστημα ειδικών αγγείων (που ονομάζονται μεσημβρινοί), μέσα στο οποίο κυκλοφορεί η “ζωτική ενέργεια”.

Οι μεσημβρινοί μεταφέροντας ενέργεια, διατρέχουν όλη την επιφάνεια του σώματος και στην πορεία τους ανάμεσα σε δέρμα, μύες, οστά, αγγεία και όργανα, αναπτύσσουν 361 θύρες ενέργειας που ονομάζονται σημεία βελονισμού. Τα σημεία αυτά (περιγράφονται ανατομικά σε αρχαία και σύγχρονα κινεζικά και δυτικά συγγράμματα) έχουν συγκεκριμένο βάθος και συγκεκριμένες ιδιότητες.

Η τοποθέτηση βελόνας στα σημεία βελονισμού επιτρέπει στο γιατρό να “διαχειριστεί” την ενέργεια που κυκλοφορεί στους μεσημβρινούς, επαναφέροντας την ψυχική ή και σωματική ισορροπία του οργανισμού.

Η θεραπευτική διαδικασία του βελονισμού δεν είναι απλή. Ο γιατρός πρέπει να πάρει πλήρες ιστορικό, να εξετάσει κλινικά τον ασθενή να θέσει την ακριβή διάγνωση και τέλος με προσοχή να επιλέξει τον πιο κατάλληλο συνδυασμό σημείων βελονισμού. Πρέπει να επιλέξει σημεία βελονισμού, ο συνδυασμός των οποίων θα δώσει το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα στον ασθενή. Πρέπει να γνωρίζει το βάθος και την ακριβή ανατομική θέση των σημείων βελονισμού, τους ιστούς (νεύρα, αρτηρίες, φλέβες, περιφερικά γάγγλια κλπ) που βρίσκονται πέριξ των σημείων και βεβαίως τις ιδιότητες και τις διασυνδέσεις των μεσημβρινών, ώστε να μπορέσει να εξισορροπήσει την ενέργεια. Αν θέλει να ακολουθήσει την διαδικασία διάγνωσης και θεραπείας που χρησιμοποιείται στον παραδοσιακό κινέζικο βελονισμό, πρέπει να χρησιμοποιήσει τους φιλοσοφικούς νόμους του Γιν και του Γιανγκ, των Πέντε Στοιχείων, τη διαγνωστική των σφυγμών και της γλώσσας.

Ο Aldons Haxley (Λονδίνο, 1973) περιγράφει απλά και με ακρίβεια το νόημα της θεραπευτικής του βελονισμού. “Οι Κινέζοι υποστηρίζουν ότι σε κάθε υγιή οργανισμό υπάρχει κυκλοφορία - διακίνηση ενέργειας. Εκεί όπου η ενέργεια δεν κυκλοφορεί όπως θα έπρεπε, ζωτικής σημασίας όργανα του σώματος πάσχουν. Ο βελονισμός είναι αποτελεσματικός επειδή αναπροσαρμόζει και αποκαθιστά στην ομαλότητα στη ροή της ενεργείας. Τούτο είναι δυνατόν επειδή (καθώς αποδεικνύεται εμπειρικά) τα άκρα του σώματος, ο κορμός και το κεφάλι συνδέονται με αόρατους “μεσημβρινούς”, οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο σχετίζονται με τα διάφορα όργανα του σώματος. Πάνω σε αυτούς τους “μεσημβρινούς” βρίσκονται σημεία ιδιαίτερης ευαισθησίας.

Η βελόνα που μπαίνει σε ένα από αυτά τα σημεία ασκεί επίδραση στη λειτουργία του οργάνου το οποίο σχετίζεται με το “μεσημβρινό” που πάνω του βρίσκεται το συγκεκριμένο σημείο. Τρυπώντας ένα προσεκτικά διαλεγμένο αριθμό τέτοιων σημείων, ο επιδέξιος και έμπειρος βελονιστής αποκαθιστά την φυσική κυκλοφορία της ενέργειας και θεραπεύει τον ασθενή του”. Το τρύπημα της βελόνας σε καθορισμένα επακριβώς σημεία διεγείρει ειδικά νεύρα τα οποία μεταφέρουν ηλεκτρικές εκκενώσεις στα χαμηλότερα κέντρα του εγκεφάλου και από εκεί στη προσβεβλημένη από τη νόσο περιοχή.

Υπάρχουν νεύρα σε κάθε σημείο του σώματος άσχετα από το πόσο μικρά είναι και κάθε ένα από αυτά είναι κάτω από τον έλεγχο ενός άλλου ή μιας ομάδας άλλων νεύρων. Ορισμένα νεύρα αυξάνουν την κινητικότητα των σπλάχνων άλλα την επιβραδύνουν, άλλα αυξάνουν και άλλα μειώνουν την ροή των γαστρικών υγρών. Το ίδιο συμβαίνει και με την αύξηση ή μείωση των σφυγμών, την διαστολή ή συστολή των αιμοφόρων αγγείων, την ροή των δακρύων, την κινητικότητα των μυών, την έκκριση ορμονών, την ταχύτητα ανάπτυξης του οργανισμού και ούτω καθεξής.

Το νευρικό σύστημα μπορεί να συγκριθεί με την συσκευή ηλεκτρικού ελέγχου μιας πολύπλοκης μηχανής. Η τέχνη του βελονισμού βασίζεται στη γνώση των διασυνδέσεων του νευρικού συστήματος με τα όργανα και το δέρμα. Φαίνεται να είναι τόσο καλό όπως το να πατήσεις το ορθό πλήκτρο στη μηχανή για να γράψεις το όνομά σου. Στην πραγματικότητα όμως χρειάζεται αρκετές γνώσεις πριν να χρησιμοποιήσεις ικανοποιητικά τον βελονισμό.

Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο βελονισμός είναι ένα σύστημα ιατρικής που προάγει την αυτορυθμιστική ικανότητα του οργανισμού. Τα νευρικά κέντρα και οι μηχανισμοί που πυροδοτούνται είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά τα οποία χρησιμοποιεί το ίδιο το σώμα για να ρυθμίσει τις φυσιολογικές του διεργασίες. Οι αρχαίοι Κινέζοι περιέγραψαν την ροή της νευρικής ενέργειας μέσα στο σώμα. Κάτι που εμείς οι δυτικοί ιατροί θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ηλεκτρική εκκένωση ή πληροφορία που διαπερνά κατά μήκος των νεύρων, οι Κινέζοι το ονομάζουν ζωτική ενέργεια. Επίσης ονομάζουν τα κύρια σημεία καταλήξεως των νεύρων “σημεία βελονισμού” και την πορεία όμοιων ομάδων νευρικών απολήξεων, “μεσημβρινούς”.

Για τους Κινέζους, ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ένα ζωντανό σύνολο, ένα πεδίο δράσεως και αντιδράσεως των αόρατων δυνάμεων της ζωής. Σκοπός των Κινέζων ιατρών ήταν να αποκαταστήσουν την αρμονική σχέση των ζωτικών δυνάμεων μέσα στο σώμα.

 

Ο ρόλος της ενέργειας στην Κινέζικη Παραδοσιακή Ιατρική

Ποιος είναι ο φυσιολογικός ρόλος της ενέργειας στην Κινεζική Ιατρική; Η ενέργεια ελέγχει όλες τις λειτουργίες του σώματος, από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι το θάνατο. Κάθε κύτταρο, όργανο ή σύστημα του οργανισμού χρειάζεται κάποιο ποσό ενέργειας για να λειτουργήσει και την ενέργεια αυτή την προσλαμβάνει και τη διακινεί συνδεόμενο με έναν ή περισσότερους μεσημβρινούς. Δεν αρκεί όμως μόνον η σωστή ποσότητα ενέργειας. Πρέπει η ενέργεια να έχει και τα κατάλληλα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα πάντα με την Κινέζικη Παραδοσιακή Ιατρική, η ενέργεια έχει διάφορες μορφές (ποιοτικές μορφές) ανάλογα με την προέλευση και τη δράση της: Υπάρχουν λοιπόν η προγονική ενέργεια (προέρχεται από το ωάριο και σπερματοζωάριο, σχετίζεται με ψυχικό και σωματικό δυναμικό του ατόμου, την ιδιοσυγκρασία του, το προσδόκιμο επιβίωσής του κτλ), η τροφική ενέργεια (προέρχεται από τις τροφές και αναλαμβάνει τη θρέψη των κυττάρων, των ιστών, των οργάνων και των συστημάτων του σώματος), η αμυντική ενέργεια (έχει σχέση με την ενεργοποίηση όλων των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού) και τέλος, η πνευματική ενέργεια που προσδίδει στο άτομο τα ιδιαίτερα πνευματικά, χαρακτηριολογικά και καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά του. Κάθε μορφή ενέργειας κυκλοφορεί σε συγκεκριμένους μεσημβρινούς, έχει χρονικά και χωρικά καθορισμένη λειτουργία και τροφοδοτεί συγκεκριμένα οργανικά συστήματα.

Ομαλή και απρόσκοπτη ενεργειακή κυκλοφορία, σημαίνει υγεία. Διαταραχή της ομαλής ροής οποιασδήποτε μορφής ενέργειας προκαλεί νόσο.

Ο ρόλος τους γιατρού είναι να διαγνώσει την ενεργειακή διαταραχή και με την τοποθέτηση ειδικών μεταλλικών βελονών στα ειδικά σημεία βελονισμού να αποκαταστήσει την ενεργειακή ισορροπία στο σώμα, θεραπεύοντας έτσι το σύμπτωμα ή το νόσημα του αρρώστου του. Το θεραπευτικό σύστημα που περιγράψαμε διατηρήθηκε αναλλοίωτο για χιλιάδες χρόνια, συντροφεύοντας το λαό, τους αυτοκράτορες και τους γιατρούς της αρχαίας Κίνας στο μακρύ τους ταξίδι μέσα στο χρόνο και την ιστορία.

 

Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική Βελονισμός

Θεωρητικές βάσεις του Παραδοσιακού Βελονισμού Η αντίθεση μεταξύ της ημέρας και της νύχτας, του φωτός και του σκότους, της ζέστη ς και του κρύου, του χειμώνα και του καλοκαιριού, έκαναν τον φιλόσοφο Φου Ξι (5.000 π.Χ.) να διατυπώσει τη θεωρία δύο συμπληρωματικών, αντιθέτων και αδιάσπαστων δυνάμεων που κυβερνούν το σύμπαν και τον άνθρωπο.

Οι δυνάμεις αυτές ονομάσθηκαν Γιν (συμβολίζει τη σκοτεινή πλευρά του λόφου, το θηλυκό γένος, το σκοτάδι, τη νύχτα, το χειμώνα, το έλλειμμα) και Γιανγκ (συμβολίζει τη φωτεινή πλευρά του λόφου, το αρσενικό γένος, το φως, την ημέρα, το καλοκαίρι, το πλεόνασμα). Μέσα στον οργανισμό, οι δυνάμεις αυτές εκφράζονται με τη μορφή ενέργειας που διατρέχει το σώμα μέσα στους μεσημβρινούς. Υγεία είναι το αποτέλεσμα της ισορροπίας μεταξύ των δύο αυτών δυνάμεων. Κάθε διαταραχή της ισορροπίας επιφέρει τη νόσο. Από αυτή την πολύ γενική θεώρηση ξεκινά ολόκληρη η παραδοσιακή θεραπευτική των Κινέζων γενικά και ο βελονισμός ειδικότερα.

Όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση υγείας, η ενέργεια κυκλοφορεί ανάμεσα στα όργανα του σώματος, ομαλά. Κάποια όργανα αφομοιώνουν και συντηρούν την ενέργεια (καρδιά, ήπαρ, σπλήνα, πνεύμονες). Αλλά πέντε όργανα εργαστήρια μετασχηματίζουν και μεταφέρουν την ενέργεια αυτή (στόμαχος, λεπτό και παχύ έντερο, χοληδόχος κύστη, ουροδόχος κύστη).

Με τα όργανα αυτά συνδέονται τρία κέντρα. Το ανώτερο ελέγχει την καρδιά, τους πνεύμονες και τη θωρακική κοιλότητα. Το μεσαίο ελέγχει την πέψη. Το κατώτερο ελέγχει το παχύ έντερο, την αφόδευση και το ουροποιο-γεννητικό σύστημα. Οποιαδήποτε ασθένεια, σωματική ή ψυχική, εκ- δηλώνεται στην επιφάνεια του σώματος, και το δέρμα, σαν είδος καθρέπτη αντικατοπτρίζει την εσωτερική διαταραχή με την ενεργοποίηση των σημείων βελονισμού και κάθε νόσος επηρεάζει (και επηρεάζεται) από ένα ή περισσότερα σημεία. Τα σημεία βελονισμού συγκροτούν ομάδες και τα σημεία της ίδιας ομάδος διατρέχουν σε μία νοητή γραμμή κατά μήκος του σώματος.

Υπάρχουν 364 σημεία βελονισμού που βρίσκονται πάνω στην πορεία των μεσημβρινών και επηρεάζουν το όργανο με το οποίο είναι συν- δεδεμένος ο μεσημβρινός. Περιγράφονται επίσης άλλα 1.000 σημεία, εκτός μεσημβρινών, τα οποία είναι εφήμερα επώδυνα σημεία του δέρματος. Επειδή είναι προφανής η δυσκολία απομνημόνευσης των σημείων αυτών, οι Κινέζοι τα κατέταξαν σε δώδεκα κύριες ομάδες και σε λίγες δευτερεύουσες εξαρτημένες από τις πρώτες. Όλα τα σημεία βελονισμού που ανήκουν στην ίδια ομάδα ενώνονται μεταξύ τους με νοητές γραμμές τις οποίες οι Κινέζοι ονομάζουν “βήμα των σημείων” και οι δυτικοί “μεσημβρινούς”. Ο αριθμός των σημείων κατά μμήκος των μεσημβρινών ποικίλει.

Ο μεσημβρινός της καρδιάς π.χ. έχει εννέα σημεία ενώ ο μεσημβρινός της ουροδόχου κύστης 67 σημεία βελονισμού. Όλα τα σημεία σε έναν μεσημβρινό επηρεάζουν το όργανο από το οποίο πήραν το όνομά τους αλλά και όργανα σχετικά με την περιοχή στην οποία βρίσκονται. Οτιδήποτε συμβαίνει κατά μήκος ή κοντά στην πορεία οποιουδήποτε μεσημβρινού θα επηρεάσει τόσο τον μεσημβρινό όσο και το όργανο με το οποίο αυτός συνδέεται.

Ο Βελονισμός στην Ιατρική Παράλληλα με τα εργαστηριακά πειράματα, χιλιάδες ασθενείς με χρόνια, οξέα, δυσίατα προβλήματα υγείας υποβλήθηκαν σε βελονισμό, συμμετέχοντας σε κλινικές μελέτες.

Δοκιμάστηκε η δράση του βελονισμού στους χρόνιους πόνους (οσφυαλγία, αυχεναλγία, περιαρθρίτιδα ώμου, κεφαλαλγίες, οστεοαρθρίτιδες, ρευματοειδείς αρθρίτιδες), σε βρογχικό άσθμα, αλλεργίες, νευραλγίες τριδύμου, ψυχοσωματικές διαταραχές. Στις ηλεκτρονικές τράπεζες πληροφοριών της ιατρικής (Medline, Ovid κλπ.) έχουν καταχωρηθεί περισσότερες από 5.000 ιατρικές μελέτες που αφορούν το βελονισμό.

Σήμερα, μετά από 2.000 χρόνια εφαρμογής (κατ’ άλλους εφαρμόζεται από το 2.698 π.Χ.) ο βελονισμός γνωρίζει μια νέα περίοδο αναγέννησης αφού το 15% των Ελλήνων, το 12-19% των Ευρωπαίων, το 20-60% των Αυστραλών και πάνω από 2 εκατομμύρια Αμερικανοί (το FDA υπολογίζει 9-12 εκατομμύρια πράξεις βελονισμού ανά έτος), προσφεύγουν στον βελονισμό για την επίλυση προβλημάτων υγείας.

Τα θετικά αποτελέσματα της συστηματικής εργασίας κλινικών ιατρών και ερευνητών δικαίωσαν τη φήμη του βελονισμού. Σήμερα, το 64% (οι 75 από τις 117 σχολές) των Αμερικανικών Πανεπιστημίων Ιατρικής συμπεριλαμβάνουν το βελονισμό στο πρόγραμμα εκπαίδευσης των φοιτητών ιατρικής (από 16 – 160 ώρες). Η Αμερικανική Ένωση Ιατρικής Πόνου περιλαμβάνει το βελονισμό στην εξεταστέα ύλη για την απόκτηση διπλώματος αλγολογίας. Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας της Αμερικής προωθούν και επιχορηγούν την έρευνα στο βελονισμό. Η IASP αναγνωρίζει τη σημαντική αναλγητική δράση του βελονισμού (δημοσιεύονται συχνά άρθρα στο διεθνούς κύρους περιοδικό “Pain”) και τα περισσότερα ιατρεία πόνου της Ελλάδας και του εξωτερικού χρησιμοποιούν το βελονισμό και τον ηλεκτροβελονισμό για την αντιμετώπιση του οξύ και χρόνιου πόνου.

Η Ελληνική Πολιτεία με αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων “…δέχεται το Βελονισμό ως μία μέθοδο θεραπείας, η οποία εφαρμόζεται μόνο από ιατρούς…” (Αρ. Πρωτ. Υ7/0ικ./4270/25- 6-96), και συμπληρώνει ότι “…η εφαρμογή του Βελονισμού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευθεί στην Βελονοθεραπεία … “ (574/ Α4/1191/21-2-1980).

Τα τελευταία 30 χρόνια, ερευνητικές ομάδες ιατρών, φυσιολόγων, βιολόγων και βιοχημικών, ασχολήθηκαν με τη διεξαγωγή ερευνών για την καταγραφή των νευροφυσιολογικών, βιοχημικών και νεύρο-ενδοκρινικών μεταβολών που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά την εφαρμογή ενός θεραπευτικού ή αναλγητικού πρωτόκολλου βελονισμού. Οι εξελίξεις στους τομείς της νευροφυσιολογίας του πόνου, νευροχημείας, νευρο-ανοσο-ενδοκρινολογίας και ψυχο-ανοσολογίας μας επιτρέπουν να ερμηνεύσουμε ένα σημαντικό μέρος των θεραπευτικών δυνατοτήτων του βελονισμού και του ηλεκτροβελονισμού.

Σημαντικά ιατρικά συγγράμματα αναφέρουν τη θεραπευτική του βελονισμού στα κεφάλαια αντιμετώπισης του πόνου. Πολλά νοσοκομεία της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ελλάδας χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση το βελονισμό για την αντιμετώπιση δύσκολων προβλημάτων υγείας. Η ανακούφιση του αρρώστου χωρίς τη χρήση φαρμάκων γοητεύει και αυξάνει το κύρος του βελονισμού στο δυτικό κόσμο. Τα αποτελέσματα αυτά δεν μπορεί κανείς να τα αγνοήσει.

velonismos

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δημοσίευσε ένα κατάλογο του βελονισμού. Μέχρι σήμερα θεωρείται ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ότι ο βελονισμός δρα συμπτωματικά ή θεραπευτικά.

Σήμερα νομιμοποιείται πια η χρήση του βελονισμού στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στις Σκανδιναβικές χώρες. Δεν είναι παράξενο ότι ενώ οι χώρες αυτές έχουν υψηλότατο επίπεδο παροχής ιατρικής φροντίδας, δέχονται την ισότιμη χρήση του βελονισμού στην ιατρική. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχουν ασθενείς που υποφέρουν από μη ιάσιμα νοσήματα, εκφυλιστικά νοσήματα και παθήσεις για τις οποίες δεν υπάρχει κάποια αποτελεσματική θεραπευτική αγωγή. Στις περιπτώσεις αυτές ο βελονισμός μπορεί να ανακουφίσει τους ασθενείς αυτούς απλά, ανώδυνα, χωρίς παρενέργειες και χωρίς ιδιαίτερο κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία. Στην Αμερική, κάθε πολιτεία έχει τη δική της νομοθεσία όσον αφορά το βελονισμό. Οι περισσότερες αναγνωρίζουν το βελονισμό σαν επίσημη ιατρική πράξη, παρέχοντας ειδική άδεια ασκήσεως βελονισμού σε γιατρούς μετά από εξετάσεις. Το 1990, είκοσι δύο εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες, μέσου και υψηλού μορφωτικού επίπεδου, χρησιμοποίησαν το βελονισμό για τη θεραπεία των συμπτωμάτων τους ή των ασθενειών τους.

Στην Ελλάδα, ο βελονισμός έχει πλέον γίνει επισήμως αποδεκτός από το Υπουργείο Υγείας, όταν εφαρμόζεται από γιατρούς και θεωρείται ιατρική πράξη. Αυτή η θέση του υπουργείου είναι γενικώς αποδεκτή και διασφαλίζει πλήρως τα συμφέροντα των ασθενών.

velonismos2

 

Η πρακτική εφαρμογή του Βελονισμού

Σε πολλές παθήσεις ο βελονισμός εφαρμόζεται σαν θεραπεία εκλογής. Δεν είναι ασφαλώς πανάκεια. Ούτε εφαρμόζεται μόνος, αλλά πάντα, και εδώ και στην Κίνα, σε συνδυασμό και στο πλαίσιο της όλης παραδοσιακής ή μη παραδοσιακής ιατρικής. Δεν πρόκειται για ξεχωριστή ειδικότητα, αλλά είναι γνώσεις με τις οποίες ο γιατρός εμπλουτίζει την όλη του κατάρτιση -σπουδή στην ιατρική. Γνώσεις και σπουδή που στην ιατρική δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν τέλος. Και με τις γνώσεις αυτές εφαρμόζει το βελονισμό ανάλογα με την ειδικότητά του και τις ενδείξεις που έχει.

Λίγα λόγια τώρα για το πώς εφαρμόζεται ο βελονισμός. Αρχικά χρησιμοποιούμε ειδικές βελόνες διάφορου πάχους και μήκους, από χρυσάφι, ασήμι, πλατίνα ή ανοξείδωτο ατσάλι. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τις τελευταίες, το ανοξείδωτο ατσάλι, τις οποίες και αποστειρώνουμε κατά τρόπο απόλυτο, όπως και στο χειρουργείο. Τις βελόνες αυτές τις βάζουμε στα σημεία που επιλέξαμε. Ο χειρισμός αυτός είναι σχεδόν ανώδυνος. Μάλλον είναι τόσο ανώδυνος όσο πιο έμπειρος είναι ο γιατρός. Σε κάθε θεραπεία, που διαρκεί περίπου 10, 15, 20 ή 30 λεπτά, χρησιμοποιούμε μία, δύο, τρεις, πέντε, δέκα ή και τριάντα βελόνες. Εξαρτάται από την ασθένεια και την κατάσταση του αρρώστου. Είναι φορές που όσο πιο λίγες βελόνες χρησιμοποιούμε τόσο καλύτερο αποτέλεσμα έχουμε. Άλλες φορές χρειαζόμαστε περισσότερες βελόνες. Ο χειρισμός της βελόνας γίνεται ανάλογα με το σκοπό που επιδιώκουμε. Τώρα τελευταία χρησιμοποιούμε γι’ αυτό το σκοπό τον ηλεκτρισμό και έχει επινοηθεί μια σειρά ολόκληρη από ηλεκτρικές συσκευές  ηλεκτροβελονισμού, με αποκορύφωμα τη χρήση των ακτίνων Laser αντί της βελόνας.

Έχουν επίσης εφευρεθεί ηλεκτρικές συσκευές εντοπισμού των σημείων βελονισμού. Αυτές παράγουν ένα ηχητικό βόμβο μόλις αγγίξουν το ακριβές σημείο. Έτσι είναι αρκετά απλό για τον ιατρό να χαράξει την πορεία ενός μεσημβρινού, εντοπίζοντας την σαφή ανατομική θέση των σημείων του. Η κλινική εξέταση και η ψηλάφηση είναι ένας άλλος τρόπος εντοπισμού των σημείων. Ανακαλύπτει κανείς ένα μικρό οζίδιο στην περιοχή του πόνου, το οποίο μπορεί να είναι επιφανειακά στο δέρμα, σε μία σκληρυμένη περιοχή στην μάζα του μυός ή κοντά σε τένοντες και περιτονίες. Καμιά φορά η περιοχή είναι αποχρωματισμένη και ελαφρά διογκωμένη. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως το σημείο βελονισμού δεν μπορεί να βρεθεί χωρίς την γνώση της ακριβούς ανατομικής του θέσης.

Ο βελονισμός γενικά είναι ακίνδυνος και δεν προκαλεί παρενέργειες. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις στις οποίες αντενδείκνυται η εφαρμογή του και άλλες στις οποίες πρέπει να εφαρμόζεται με ιδιαίτερη προσοχή. Γενικά αποφεύγουμε να εφαρμόσουμε βελονισμό στα οξέα νοσήματα γιατί τις περισσότερες φορές η θεραπεία τους είναι ζήτημα λίγων ημερών και δεν συντρέχει ειδικός λόγος. Αποφεύγουμε επίσης το βελονισμό κατά τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Άλλοι, μετά τον πρώτο μήνα χρησιμοποιούν ορισμένα σημεία που δεν επηρεάζουν την πρόοδο της εγκυμοσύνης.

Αποφεύγουμε το βελονισμό σε προχωρημένα στάδια νεοπλασιών (καρκίνου) ενώ σε πολλές περιπτώσεις όπου τα άλλα μέσα απέτυχαν να μειώσουν τον πόνο, με το βελονισμό επιτυγχάνεται ανακούφιση.

Όπου υπάρχει φλεγμονή ή έλλειψη επαρκούς αιματώσεως (γάγγραινα) αποφεύγεται η τρώση

- παρακέντηση των σημείων με βελόνα. Αντί αυτής χρησιμοποιούμε ακτίνες LASER ή ειδικά σφαιρίδια. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται σε ψυχικά νοσήματα που παρουσιάζουν συχνά εξάρσεις και υφέσεις. Η φαρμακευτική αγωγή στους ψυχικούς ασθενείς μεταβάλλεται μόνο σε συνεργασία με τον θεράποντα ψυχίατρο και σε περίπτωση βελτίωσης τα φάρμακα μειώνονται με προσοχή από τον ειδικό ιατρό.

Επίσης, δεν πρέπει να εφαρμόζεται ηλεκτροβελονισμός σε ασθενείς με βηματοδότη, σε ασθενείς με υλικά εσωτερικής οστεοσύνθεσης ή ορθοπεδικές προθέσεις (ολικές αρθροπλαστικές, πλάκα-βίδες κλπ), σε φλεγμονώδεις παθήσεις του δέρματος, στην κοιλιακή και ιερή χώρα κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης.

Αφαιρούμε επίσης τα ακουστικά βαρηκοΐας ή άλλη ηλεκτρονική συσκευή που μπορεί να επηρεασθεί από το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της συσκευής ηλεκτροβελονισμού. Τελικά, ο ιατρός επωμίζεται την ευθύνη εφαρμογής του βελονισμού.

Η διάρκεια της θεραπείας διαφέρει ανάλογα με την πάθηση και το άτομο.

Άλλοτε με 1-3 φορές αντιμετωπίζουμε τις περισσότερες περιπτώσεις καπνίσματος και δυσκοιλιότητας.

Με 1-2 φορές αναστέλλεται η όρεξη για 10-15 ημέρες.

Με 5- 7 φορές αντιμετωπίζονται ελαφρές ημικρανίες, οσφυαλγίες, αυχεναλγίες, περιαρθρίτιδες, οστεοαρθρίτιδες κλπ.

Με 15-20 φορές σοβαρότερες περιπτώσεις.

 

Γενικά ξεκινάμε με μια προοπτική 10-12 βελονισμών με ρυθμό 2- 3 φορές την εβδομάδα.

Συνήθως από τον 5ο με 7ο βελονισμό έχουμε ενδείξεις προοδευτικής βελτίωσης. Άλλοτε συμπληρώνεται μια σειρά 10-12 βελονισμών για να έχουμε το επιδιωκόμενο θεραπευτικό αποτέλεσμα και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ενώ δεν είχαμε καμιά ένδειξη βελτίωσης, στους δυο τελευταίους βελονισμούς να παρουσιάζεται μια θεαματική βελτίωση. Και άλλοτε η αναμενόμενη βελτίωση παρουσιάζεται 10-20 ημέρες μετά τη διακοπή της καθορισμένης θεραπευτικής αγωγής.

Σε περιπτώσεις δυσίατων νοσημάτων, η θεραπευτική αγωγή στηρίζεται ασφαλώς στην εμπειρία του κάθε γιατρού. Άλλοι προχωρούν σε μία σειρά 20-30 ή και 50 βελονισμών. Εμείς εφαρμόζουμε μια σειρά 10-12 βελονισμών, διακόπτουμε για 20-30 μέρες και στην ανάγκη επαναλαμβάνουμε την όλη αγωγή. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, καλό είναι (όχι όμως και απαραίτητο) το άτομο να είναι ήρεμο και με στομάχι ούτε γεμάτο, (πρόσφατο γεύμα) ούτε άδειο (νηστικό από ώρες). Να έχει καλή διάθεση, να μην είναι ιδιαίτερα κουρασμένο. Να αποφεύγει τις έντονες συγκινήσεις, τα οινοπνευματώδη ποτά, τους πολλούς καφέδες, τα δυνατά αναψυκτικά, την άσπρη ζάχαρη, το πολύ αλάτι, το δυνατό καπνό και τα καρυκεύματα. Να αποφεύγει επίσης τις έντονες σωματικές ασκήσεις, να αποφεύγει τα ρεύματα του αέρα και να μην εκτίθεται σε καιρικές εναλλαγές. Γενικά, μια ήρεμη ισορροπημένη ζωή σε καθαρό αέρα, με ελαφρές αναπνευστικές ασκήσεις και φυσική διατροφή είναι ό,τι χρειάζεται για μια σωστή θεραπεία.

Πριν από κάθε βελονισμό, ο άρρωστος πρέπει να εξετάζεται κατά τα γνωστά δεδομένα και με το συνήθη κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο, ώστε να υπάρχει μια πλήρη κλινική εικόνα και διάγνωση. Χωρίς λεπτομερή εξέταση και κατά το δυνατό πληρέστερη διάγνωση δεν πρέπει να προχωρούμε σε καμιά θεραπεία.

Συμπερασματικά, ο βελονισμός είναι μια πραγματική βοήθεια στον αγώνα μας κατά της αρρώστιας. Στηρίζεται σε απόλυτα επιστημονικά κριτήρια και μμακρόχρονη εφαρμογή. Η χρήση του από γιατρούς είναι μια πρόσθετη εγγύηση. Είναι μια μέθοδος ακίνδυνη, ανώδυνη, χωρίς παρενέργειες και χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις όταν εφαρμόζεται κυρίως από ασφαλιστικούς οργανισμούς, ή ταμεία Υγείας. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι πανάκεια. Με πολλή δυσκολία και σκεπτικισμό αναγκάστηκα να αναφέρω περιστατικά όπου εφαρμόζεται ο βελονισμός, έτσι για μια πολύ γενική ενημέρωση. Και δεν είναι ασφαλώς αυτοδύναμη θεραπευτική μέθοδος.

Είναι όμως ένα άριστο θεραπευτικό μέσο σαν συμπλήρωμα της όλης ιατρικής που ανοίγει νέους ορίζοντες στην ιατρική και που μέσα στο άλλο οπλοστάσιο θα ανεβάσει τη θεραπευτική μας απόδοση.

Μιλτιάδης Γ. Καράβης - Iατρός Φυσικής Ιατρικής & Αποκατάστασης

©ETRA PUBLISHING



http://enallaktikidrasi.com

 

  • Κατηγορία Υγεία

Το μαγικό τσίμπημα της μέλισσας και η Μελιτίνη

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση και παράθεση στοιχείων.
 
Το δηλητήριο της μέλισσες ήταν γνωστό και σαν φάρμακο, από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας. Η θεραπευτική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό και τα οφέλη του δηλητηρίου περιγράφονται στις εργασίες των αρχαίων επιστημόνων και ιατρών όπως του Ιπποκράτη (4ο αι. πΧ), Πλίνιου(2ο αι. πΧ) κ.α. Σήμερα γίνεται μία εκτενής έρευνα σε όλο τον κόσμο για να διασωθούν και να καταγραφούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το δηλητήριο των μελισσών είναι αποτελεσματικότερο από τα συνθετικά φάρμακα. Όλα στη γη είναι δηλητήριο, τίποτε δεν στερείται και το δηλητήριο της μέλισσας. Μόνο μια δόση μετατρέπει την ουσία σε δηλητήριο ή ιατρική. Σοφά λόγια μεγάλων επιστημόνων.
 
-Η αλήθεια είναι αυτή, το δηλητήριο πολλών ζώων σε μικρές δόσεις έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για την θεραπεία των διαφόρων ασθενειών, τόσο στην ορθόδοξη όσο και στην εναλλακτική ιατρική από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα. Το δηλητήριο των μελισσών παραμένει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης σε αυτόν τον μακροσκελή κατάλογο στην παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία.
 
-Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ειδικό; Πράγματι το δηλητήριο της μέλισσας είναι ειδικό, λόγω των πολλών συστατικών που εμπεριέχονται στην σύνθεσή του. Περιέχει περίπου 18 βιολογικά ενεργές ενώσεις, μερικές από τις οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να τις δημιουργήσουμε ή να τις συνθέσουμε με χημικές μεθόδους στα εργαστήρια. Σήμερα η πλειοψηφία αυτών των βιολογικά ενεργών ενώσεων μελετούνται σε βάθος και ανακαλύπτονται όλες οι χρήσιμες και ωφέλιμες ιδιότητες τους.
 
-Παρακάτω εξετάζουμε μερικά από τα συστατικά του δηλητηρίου των μελισσών που παρέχονται για θεραπεία και σίγουρα επιδρούν θετικά στο ανθρώπινο σώμα.
 
-Η Μελιτίνη είναι το κύριο ενεργό συστατικό του δηλητηρίου των μελισσών. Το επίπεδο ποσοστού που εμπεριέχεται στο δηλητήριο των μελισσών είναι 50-60%. Η Μελιτίνη παρέχει πολύ ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιβακτηριακή δράση. Επιστήμονες στην Αυστραλία ερευνούν και μελετούν την μοριακή δομή της Μελιτίνης για την ανάπτυξη θεραπείας ενάντια στον καρκίνο διότι παρουσιάζει λιγότερες παρενέργειες από άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της ασθένειας.
 
-Η Απαμίνη είναι ένα άλλο ενεργό συστατικό του δηλητηρίου των μελισσών που αξίζει της προσοχής μας. Η περιεκτικότητα του στο δηλητήριο είναι περίπου 1-2%. Η μεγάλη αξία αυτού του συστατικού είναι ότι χρησιμοποιείται η δράση των συστατικών του δηλητηρίου, για θεραπεία παθήσεων του εγκεφάλου.
 
-Ένα πεπτίδιο του δηλητηρίου της μέλισσας που καλείται MCD ανακαλύφθηκε πως μια από τις ιδιότητες του είναι ότι, σαν αντιφλεγμονώδες είναι 100 φορές πιο ενεργό από την υδροκορτιζόνη.
Πως λειτουργεί το δηλητήριο της μέλισσας;
 
-Τα διάφορα συστατικά του δηλητηρίου όπως είναι τα πεπτίδια έχουν δράση: αντιφλεγμονώδη, αντιπυρετική, αντιμυκητιακή, αντιβακτηριακή, παρακινητική αγγειακή διαπερατότητα. Ρυθμίζουν επίσης το επίπεδο της κορτιζόνης του σώματος με την δράση τους στα επινεφρίδια. Αποδείχθηκε ότι το δηλητήριο είναι εξαιρετικά χρήσιμο και ανακουφίζει από τους πόνους τους ανθρώπους που πάσχουν από ρευματικά και αρθρίτιδες.
 
-Οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι το δηλητήριο των μελισσών συμβάλει στα τριχοειδή αγγεία και στη μικρή αρτηριακή πίεση αφού αυξάνουν τη ροή του αίματος στα όργανα βελτιώνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό το μεταβολισμό των ανθρώπων. Δεδομένου επίσης ότι το δηλητήριο αυξάνει την ποσότητα της αιμογλοβίνης και των λευκοκυττάρων στο αίμα και μειώνει το πάχος των θρόμβων στο αίμα, γίνεται και είναι πολύ χρήσιμο για τους ανθρώπους που έχουν ευαισθησία στην θρομβοφλεβίτιδα.
 
-Το δηλητήριο ακόμη συμβάλει στην μείωση της χοληστερόλης στο αίμα, παρέχει τονωτική επίδραση στους μυς της καρδιάς και μειώνει την πίεση αίματος. Βελτιώνει την γενική κατάσταση της υγείας των ασθενών, της όρεξης, του ύπνου και την αύξηση της ζωτικότητας. Ενισχύει το σώμα και ανακουφίζει από τους πόνους, γιαυτό χρησιμοποιείται για την θεραπεία ρευματοειδών παθήσεων καθώς και της αρθρίτιδας. Άριστη επίδραση και καλά αποτελέσματα έχουν παρατηρηθεί όταν χρησιμοποιήθηκε το δηλητήριο μελισσών για την θεραπεία της νευραλγίας και άλλων παθήσεων των νεύρων. Επίσης κάνει καλό και στους ανθρώπινους οργανισμούς που πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση. Το δηλητήριο της μέλισσας σαν συμπληρωματική θεραπεία σε πολλές ασθένειες, σε συνδυασμό και με άλλα φάρμακα παρουσιάζει θαυμάσια αποτελέσματα. Πάντως η θεραπεία διαφόρων ασθενειών του ανθρώπου με τσιμπήματα από μέλισσες είναι παραδοσιακός και πολύ παλιός γνωστός τρόπος από πολλούς λαούς του πλανήτη.
 
-Δυο είναι τα μειονεκτήματα της μεθόδου αυτής, ο πόνος και το έντονο στρες των ασθενών στην αρχή των θεραπευτικών επισκέψεων.
-Μετά την χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας στην παραδοσιακή θεραπεία ασθενειών, τώρα χρησιμοποιείται και σαν συμπλήρωμα υγιεινής διατροφής. Η Νέα Ζηλανδία πρώτη και η Αυστραλία δεύτερη στον κόσμο, είναι οι χώρες που κάνουν χρήση με μείγματα μελιού και δηλητηρίου μελισσών για διατροφικούς σκοπούς, πέρα από τις κρέμες και τις λοσιόν για το πρόσωπο και το δέρμα. Οι δόσεις των προϊόντων ρυθμίζονται ανάλογα με το άτομο.
 
-Το δηλητήριο της μέλισσας χρησιμοποιείται και στα ζώα, είναι γνωστό ότι και τα ζώα πάσχουν από αρθρίτιδα και ρευματισμούς. Τα προϊόντα του δηλητηρίου φέρνουν την ανακούφιση στους πόνους και επιταχύνουν την διαδικασία ίασης και αποκατάστασης.
 
Θεραπευτικές ιδιότητες του δηλητηρίου της μέλισσας
 
Η μελισσοθεραπεία, η ιατρική χρήση των προϊόντων μέλισσας έχει ασκηθεί από τους αρχαίους χρόνους. Στην σύγχρονη εποχή τα προϊόντα της μέλισσας αρχίζουν και βρίσκουν ευρεία χρήση εφαρμογών σε πολλούς τομείς μεταξύ αυτών και η ιατρική με χρήση του δηλητηρίου στη θεραπεία της αρθρίτιδας και άλλων ασθενειών. Τα συγγράμματα για αυτό το θέμα ξεπερνούνε τα 2000 σε όλων τον κόσμο. Στις ΗΠΑ ο στρατός έχει εξετάσει εκτενώς τις χημικές ενώσεις του δηλητηρίου των μελισσών, Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα ακόμη και Νοσοκομεία στην Γαλλία και Ρωσία το έχουν συμπεριλάβει στις κλινικές δοκιμές τους.
 
Το δηλητήριο των μελισσών περιέχει 18 ενεργές ουσίες. Η μελιτίνη, η απαμίνη, η υαλουρονιδάση, η φωσφολιπάση, ή ισταμίνη και άλλα, είναι ουσίες που εμπεριέχονται στο δηλητήριο της μέλισσας.
 
Η θεραπεία με το δηλητήριο των μελισσών είναι χρήσιμη και μπορεί να γίνει ακόμη πιο χρήσιμη σε μια ευρεία γκάμα ασθενειών. Ο Δόκτωρ Mraz, μελισσοκόμος και ο ίδιος στο Middlebury του Βερμόντ, έχει διαδώσει τη θεραπεία με δηλητήριο μέλισσας για τα προηγούμενα 60 έτη, λέει ότι είναι λογικό, να δοκιμασθεί η θεραπεία με το δηλητήριο μελισσών σε οποιαδήποτε κλινική κατάσταση όπου δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον κανένα άλλο φάρμακο. Εν τούτοις, υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις που είναι οι συχνότερες:
 
-Αρθρίτιδα, η θεραπεία με δηλητήριο είναι χρήσιμη και στην ρευματοειδή και στην οστεοαρθρίτιδα, αφού βοηθά στην ανακούφιση από τον πόνο αλλά και στο πρήξιμο. Στην περίπτωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, οι ρευματοειδείς κόνδυλοι ελαττώνουν το μέγεθος τους. Στην ασθένεια όπως η σκληροδερμία, το δηλητήριο ενισχύει τον συνδετικό ιστό. Ακόμη και στην σπαστική κολίτιδα και το άσθμα μπορούν να επιτρέψουν δοκιμές με δηλητήριο της μέλισσας.
 
-Οξείς και χρόνιοι τραυματισμοί. Πρήξιμο του νεύρου του τένοντα ή τενοντίτιδα και άλλους τραυματισμούς αποκρίνονται καλά και θετικά στο δηλητήριο της μέλισσας, επίσης στο χρόνιο πόνο σε πλάτη και λαιμό. Στις παραπάνω περιπτώσεις, η επίδραση είναι πιθανόν αντιφλεγμονώδης.
 
-Το γρήγορο και χωρίς σημάδια κλείσιμο των εξωτερικών τραυμάτων, χωρίς ίχνη έντονων ουλών αλλά και κατά την διάρκεια της μετεγχειρητικής περιόδου, βοηθά πάρα πολύ στην εύκολη επανασύνδεση των τραυματισμένων ιστών.
 
-Στην σκλήρυνση κατά πλάκας,η χρήση του δηλητηρίου των μελισσών δεν είναι επαρκώς κατανοητή αλλά επειδή οι ασθενείς βλέπουν θετικά αποτελέσματα πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω.
 
-Το σημαντικό είναι πως εκατοντάδες ασθενείς από όλο τον κόσμο αναζητούν θεραπεία για κάποια ασθένεια τους, μέσω των φαρμάκων που δημιουργούνται από τα προϊόντα των μελισσών, τα οποία ξεπερνούν τους 10.000 τόνους τον χρόνο.
 
-Η θεραπεία με δηλητήριο μελισσών μπορεί να γίνει από έναν μελισσοκόμο, η τον ίδιο τον ασθενή ή κάποιο συνεργάτη του που διδάσκονται για τον σκοπό αυτό πώς να χρησιμοποιούν τις μέλισσες. Μια μέλισσα από ένα βάζο ή μία κυψέλη με κάποια λαβίδα ή τσιμπίδα και κρατιέται πάνω από το σημείο του σώματος που θέλουμε να τσιμπήσει. Ο αριθμός, οι περιοχές και η συχνότητα των τσιμπημάτων εξαρτώνται από τον ασθενή και το πρόβλημα του.
 
-Για μια απλή τενοντίτιδα, χρειάζεται ο ασθενής 2-5 επισκέψεις, με 2-3 τσιμπήματα σε κάθε επίσκεψη.
 
-Για την αρθρίτιδα που είναι ένα χρόνιο πρόβλημα η θεραπεία θα πάρει 2-3 μήνες με διάφορα τσιμπήματα 2-3 φορές την εβδομάδα.
-Για την σκλήρυνση κατά πλάκας η θεραπεία διαρκεί πιο πολλούς μήνες, αν και μερικές φορές οι ασθενείς αισθάνονται πιο ενεργητικοί μετά από τις πρώτες επισκέψεις. Πολλοί ασθενείς όμως που χρησιμοποιούν την θεραπεία με το δηλητήριο της μέλισσας επιμένουν ότι κάποιος που κάνει αυτή την θεραπεία για την σκλήρυνση, πρέπει να γίνεται πάνω από 2-3 φορές την εβδομάδα για 6 μήνες περίπου προκειμένου να δουν το πλήρες όφελος στον οργανισμό τους. Υπάρχουν παθολόγοι γιατροί οι οποίοι κάνουν χρήση αυτής της μεθόδου για την θεραπεία της παραπάνω ασθένειας, με την λήψη του δηλητηρίου από αποστειρωμένα φιαλίδια και την έγχυση του, κάτω από το δέρμα, ανάμικτο μερικές φορές με κάποιο τοπικό αναισθητικό. Κάποιοι λένε πως η συλλογή και η παραμονή του δηλητηρίου στα φιαλίδια χάνει μέρος από την δύναμή του, αλλά αυτό σίγουρα είναι πιο βολικό τις περισσότερες φορές από το να ψάχνει κανείς να βρει μελισσοκόμους και μέλισσες σε μεγάλες πόλεις.
-Οι παρενέργειες της θεραπείας με δηλητήριο μελισσών είναι γενικά περιορισμένες και συνίστανται σε πρήξιμο, σε ελαφριά φλόγωση του σημείου και ελαφριά γλυκιά φαγούρα, έχει σίγουρα στην αρχή κάποιο πόνο, αλλά τα αποτελέσματα είναι θετικά.
-Εντούτοις, ο κίνδυνος για αλλεργικό σοκ του ασθενούς στο δηλητήριο της μέλισσας είναι πάντα πιθανός, γιαυτό είναι πάντα σοφό να γίνεται πριν από την θεραπεία μια αντιαλλεργική εξέταση αλλά και να έχει μαζί του σε κάποιο φορητό ψυγείο και το αντιαλλεργικό κιτ, το οποίο περιέχει, χάπια αντιισταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη και σύριγγα σε ετοιμότητα.
-Ευτυχώς, τα περισσότερα αλλεργικά σοκ δημιουργούνται από τις μικρές ή μεγάλες κίτρινες σφήκες και όχι από τις καθαυτού μέλισσες, που αποτελούν το λιγότερο από 5% των τσιμπημάτων όλων των εντόμων.
 
Θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας. (1)
-Η θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας είναι η πιο σύνθετη θεραπεία από τους διαφορετικούς τύπους της μελισσοθεραπείας. Πάντα κάνουμε τεστ για αλλεργία πριν αρχίσουμε την θεραπεία και συμβουλευόμαστε ένα έμπειρο μελισσοθεραπευτή. Προσοχή όμως, επειδή το δηλητήριο της μέλισσας δεν είναι ίδιο με το δηλητήριο της μικρής ή της μεγάλης σφήκας, ακόμη και μία θετική δοκιμή αλλεργίας στις σφήκες, δεν αποκλείει απαραίτητα το τεστ και την δοκιμή για αλλεργία και στην μέλισσα. Αντίθετα είναι απαραίτητο το τεστ και η επίβλεψη του σε κάθε τύπο μελισσοθεραπείας. Στο τέλος μπορούμε να μάθουμε και να κάνουμε τις θεραπείες στο σπίτι μας μόνοι ή με την βοήθεια κάποιου συνεργάτη μας.
-Το δηλητήριο της μέλισσας χορηγείται στον οργανισμό δι εγχύσεως, είτε από βελόνα κάποια σύριγγας, είτε κατευθείαν από το κεντρί με το τσίμπημα μελισσών. Κάποιοι επαγγελματίες εγχέουν το δηλητήριο με μια υποδερμική βελόνα, κάποιοι άλλοι μελισσοθεραπευτές όμως τοποθετούν τις μέλισσες, μία κάθε φορά άμεσα πάνω στο δέρμα, αφού τις πιάσει με μια μακριά λαβίδα ή τσιμπίδα κατάλληλη για αυτή την εργασία. Οι μέλισσες τοποθετούνται πάντα κοντά στο σημείο που ενώνονται οι μυς ή σε όποιο δήποτε άλλο σημείο του σώματος χρειάζεται να γίνει η θεραπεία.
-Σίγουρα το τσίμπημα των μελισσών μπορεί να είναι επίπονο αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Στην πραγματικότητα τα τσιμπήματα μελισσών πονούν λιγότερο από τον πόνο που προκαλεί το τσίμπημα από την μικρή ή μεγάλη σφήκα. Ο βαθμός ταλαιπωρίας είναι ανάλογα πόσο αντέχουμε στον πόνο. Το πρώτο τσίμπημα είναι πάντα το χειρότερο επειδή δεν ξέρουμε τι θα αισθανθούμε, σιγά-σιγά όμως ο πόνος συνηθίζεται από το σώμα μας και δεν μας ενοχλεί καθόλου. Όταν κάνουμε θεραπεία δι εγχύσεως με βελόνα ή τσιμπήματα μελισσών να αναμένετε ότι θα αισθανθείτε κάποια τοπική ταλαιπωρία όπως είναι, φαγούρα, κάψιμο, φούσκωμα, κοκκίνισμα και πόνο, έχουμε έτοιμο ένα σακουλάκι με πάγο και το τοποθετούμε πάνω στην περιοχή θεραπείας και τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν γρήγορα.
-Εάν ο μελισσοθεραπευτής εργάζεται με πραγματικές μέλισσες, τα κεντριά θα αφαιρεθούν αμέσως ή σε λίγα λεπτά. Για μια απλή τενοντίτιδα χρειάζονται δυο ή τρεις θεραπείες από δύο έως δέκα τσιμπήματα ανά θεραπεία. Για μια πιο δύσκολη περίπτωση όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, απαιτούνται μέχρι τρεις θεραπείες την εβδομάδα, με δύο έως τρία τσιμπήματα ανά θεραπεία για έξι μήνες ή ακόμη και για περισσότερο.
–Δεν χρειάζεται να ρωτήσετε κάποιον επαγγελματία για να δοκιμάσετε τους άλλους τύπους θεραπεία της μελισσοθεραπείας όπως είναι η θεραπεία με γύρη, πρόπολη, βασιλικό πολτό, τα οποία πρέπει να είναι όπως και το μέλι ακατέργαστα. Επειδή ένα αλλεργικό σοκ μπορεί να έχει άσχημα αποτελέσματα, πρέπει να συνεχίζεται με μεγάλη προσοχή κάποια θεραπεία εάν δεν γνωρίζεται αν είστε ή όχι ευαίσθητοι και αλλεργικοί σε κάποιο προϊόν της μέλισσας.
 
Ασθένειες που γίνεται χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας
 
Σήμερα το δηλητήριο της μέλισσας έχει βρει εφαρμογή στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως σε διάφορα είδη ρευματισμών. Παράλληλα το δηλητήριο χρησιμοποιείται:
-σαν συμπλήρωμα διατροφής,
-στις βιταμίνες
-κατά την διάρκεια ασκήσεων, διότι δημιουργεί υπερκινητικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το δηλητήριο χρησιμοποιήθηκε ακόμη στις παρακάτω περιπτώσεις:
Ρευματοπάθειες
Οξεία και χρόνια τενοντίτιδα, αγκύλωση, παραμορφωτική σπονδυλίτιδα, νεανική αρθρίτιδα, μυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματική αρθρίτιδα κ.α.
Καρδιοπάθειες
Οξύ καρδιακό έμφραγμα, Αρρυθμίες, Υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση κ.α.
Αδενοπάθειες
Εκκρίσεις επινεφριδίων (κορτιζόνη), υπογλυκαιμία, ανωμαλίες περιόδου των γυναικών, κ.α.
Ανοσοποιητικό σύστημα
AIDS, ερυθηματώδης λύκος, κ.α.
Νευρικό σύστημα
Χρόνιο σύνδρομο πόνου, λουμπάγκο, σκλήρυνση κατά πλάκας, περιφερειακή νευρίτιδα, πόνοι έρπητα, ισχιαλγία.
Δερματοπάθειες
Ανοικτές πληγές, εκζέματα, κάλλους, μυκητιάσεις, ψωρίαση, σκληροδερμία, επιδερμικά έλκη, κ.α.
Είναι ακόμη πολλοί οι τομείς που το δηλητήριο της μέλισσας αλλά και τα άλλα προϊόντα της μέλισσας βρίσκουν εφαρμογές.
 
Η Μελιτίνη και η αντικαρκινική της δράση.
 
Αυστραλοί επιστήμονες, τροποποιούν το δηλητήριο των μελισσών και αναπτύσσουν προγράμματα και δοκιμάζουν τεχνικές θεραπείας κατά του καρκίνου τέτοιες που μπορούν να έχουν λιγότερες παρενέργειες από άλλα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να αντιπαλέψουν την επάρατη νόσο.
-Ένα ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε πρόσφατα, χρησιμοποιεί ένα ενεργό συστατικό από το δηλητήριο των μελισσών σαν πιθανή θεραπεία για τον καρκίνο με την παρακάτω μέθοδο:
-Μέρος του δηλητηρίου αποτελείται από πολλά πεπτίδια και άλλα συστατικά, η μελιτίνη είναι το κυριότερο σε ποσότητα και ενέργεια διάλυσης των κυττάρων κατά το τσίμπημα της μέλισσας. Η μελιτίνη έχει σαν κύρια ιδιότητα της, την ρίξει των τοιχωμάτων των κυττάρων κατά το τσίμπημα. Εμείς, λένε οι επιστήμονες προσπαθούμε να τροποποιήσουμε την δομή του πεπτιδίου της μελιτίνης, να αφαιρέσουμε κατ’ αρχήν το μέρος εκείνο που προκαλεί το αλλεργικό σοκ και δεύτερον να μην διαταράξουμε την δυνατότητα να σκοτώνει τα κύτταρα με την διάλυση των μεμβρανών που αποτελούν και τα τοιχώματα των κυττάρων.
-Βέβαια το πρόβλημα με τους επιστήμονες είναι πως πρέπει, να στρέψουν το πεπτίδιο προς το μέρος των καρκινικών κυττάρων μόνον και όχι στα κανονικά υγιή κύτταρα.
-Καταφέραμε, όπως αρχικά προγραμματίσαμε και ενώσαμε μόρια αντισωμάτων με την τροποποιημένη μελιτίνη. (Ο συνδυασμός μιας τοξίνης και ενός αντισώματος καλείται immunotoxin).
-Τα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στις κλασικές χημειοθεραπείες, επιτίθενται και στα υγιή κύτταρα, προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως απώλεια του τριχωτού της κεφαλής, απώλεια βάρους, εμετός κλπ. Τέτοια συμπτώματα στους ασθενείς περιορίζουν την ποσότητα του χορηγουμένου φαρμάκου και ως εκ τούτου περιορίζουν και την αποτελεσματικότητα του, λένε οι επιστήμονες.
-Επισημαίνουν ακόμη, πως η μελιτίνη που εμπεριέχεται στο δηλητήριο της μέλισσας, είναι πάρα πολύ λιγότερο τοξική από βακτηριακές τοξίνες που χρησιμοποιούνται για χημειοθεραπεία τώρα. Τα νέα φάρμακα τύπου immunotoxin που παράγονται με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τις πιθανές παρενέργειες, διατηρώντας επίσης την δυνατότητα να καταστρέφουν μόνον τα καρκινικά κύτταρα και όχι τα υγιή. Έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας για να ολοκληρώσουμε αυτή την έρευνα. Θέλουμε επίσης και κάποιο χρόνο κλινικών δοκιμών, αλλά είμαστε όλοι οι παράγοντες, επιστήμονες, ερευνητές και καθηγητές πάρα πολύ αισιόδοξοι από τα πρώτα επιτυχή βήματα που κάναμε.
 
 
Το κεντρί της Μέλισσας και το δηλητήριό της:
 
 
-Οι μέλισσες ανήκουν στα παλαιά και αρχαία είδη εντόμων στον πλανήτη μας, τα οποία συνεχώς μέχρι σήμερα εξελίσσονται και προσαρμόζουν την άμυνα τους ανάλογα με την περίοδο και το περιβάλλον στο οποίο ζούνε. Βέβαια αυτό δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό διότι η κάθε προσαρμογή γίνεται σταδιακά και μετά παρέλευση χιλιάδων ετών, βοηθά άμεσα όμως, η επιστήμη και η έρευνα στον τομέα αυτό.
-Οι μέλισσες είναι ένα καλό παράδειγμα της εξέλιξης και τις συνεχούς αναπτυσσόμενης πορείας των ειδών στον πλανήτη μας.
-Για την άμυνα έναντι των εχθρών τους, για την καλύτερη και μεγαλύτερη αποταμίευση των τροφών και εν γένει για την επιβίωση τους, προσαρμόσανε τις ανάγκες τους πρώτα σε μικρές ομάδες και σιγά-σιγά οι ομάδες εξελίχθηκαν σε μεγαλύτερες κοινωνίες. Το αποτέλεσμα της προσαρμογής αυτής για την άμυνα τους, από μοναχικά είδη, να οργανωθούν σε μια ολοκληρωμένη και συνεχώς αναπτυσσόμενη κοινωνία. Η εξέλιξη αυτή είχε επίσης επιπτώσεις και στην βιολογική τους εξέλιξη, σαν φυτοφάγα αναπτύξανε και το μοναδικό όπλο άμυνας έναντι των πολλών εχθρών τους, το κεντρί με το δηλητήριο του.
-Η οργάνωση τους σε πολυπληθή κοινωνία εξασφάλισε την επιβίωση τους μέχρι τις ημέρες μας, γιατί ταυτόχρονα αναπτύχθηκε και ο τρόπος οργανωμένης άμυνας έναντι εισβολέων με άριστα αποτελέσματα, επίσης η κυψέλη προστάτεψε και εξασφάλισε την ομαλή και χωρίς κινδύνους ζωή των μελισσών, από τους διάφορους άρπαγες.
-Η μέλισσα όταν αμύνεται, για να προστατέψει την κυψέλη της γίνεται υπερβολική.
-Σπάνια η μέλισσα επιτίθεται όταν ευρίσκεται σε εργασία όπως είναι η συλλογή νέκταρος, γύρης, πρόπολης και νερού. Ωστόσο μπορεί να κεντρίσει εάν κάποιος προσπαθήσει να την πιάσει ή να την αγγίξει, ή να την μεταχειρισθεί βίαια, η να της ασκήσει κάποια πίεση με τα χέρια ή τα πόδια έστω και από απροσεξία, τότε η μέλισσα ενστικτωδώς θα κεντρίσει.
-Γενικά όμως ισχύει ο κανόνας Μην την ενοχλείς για να μην σε ενοχλήσει.
-Η ηλικία των μελισσών που αμύνονται της κυψέλης σε πρώτο στάδιο είναι περίπου 14-20 ημερών, οι μέλισσες αυτές μέσης ηλικίας έχουν στην κύστης τους την μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα δηλητηρίου. Όταν γεννιέται η μέλισσα το κεντρί της για μερικές ημέρες είναι τρυφερό. Το δηλητήριο στην κύστη της πολύ λίγο σε ποσότητα. Σε διάστημα δυο εβδομάδων το δηλητήριο φθάνει περίπου τα 0,3 mg. Η κύστης είναι πλήρης. Μετά την 18η ημέρα δύσκολα η μέλισσα παράγει επιπλέον δηλητήριο. Η παραγωγή του δηλητηρίου από τον οργανισμό της μέλισσας έχει σχέση με την κατανάλωση γύρης.
-Γενικά λοιπόν το δηλητήριο στις εργάτριες μέλισσες παράγεται από έναν αδένα και αποθηκεύεται, στην κύστη του δηλητηρίου, η οποία επικοινωνεί με το κεντρί, το οποίο ευρίσκεται στο τελευταίο άκρο της κοιλιάς και είναι εσωτερικό. Η μέλισσα μπορεί και το ελέγχει έτσι που όταν κεντρίζει μια άλλη μέλισσα ή σφήκα ή άλλο έντομο μπορεί και το μαζεύει πάλι στην κοιλιά της, χωρίς να έχει κάποιες επιπτώσεις, γιατί το δέρμα ή ο εξωσκελετός των εντόμων είναι από μία μεμβράνη η οποία άμα σχιστεί κατά την είσοδο του κεντριού, δεν εμποδίζει την έξοδο του. Όταν όμως τρυπήσει με το κεντρί της το δέρμα των θηλαστικών δεν μπορεί να το τραβήξει και αυτό γίνεται η αιτία θανάτου της, γιατί μαζί με το κεντρί αποκολλάται και μέρος των εντέρων της μέλισσας.
-Το δέρμα των θηλαστικών έχει ελαστικότητα ενώ των εντόμων όχι, έτσι όταν με την πίεση της μέλισσας το κεντρί εισχωρεί στο δέρμα μας, το δέρμα ανοίγει αφήνοντας το κεντρί να εισχωρήσει κάνοντας πληγή. Κατά τον χρόνο που η μέλισσα προσπαθεί να φύγει, το δέρμα επανέρχεται στην αρχική του θέση με αποτέλεσμα να συγκρατεί το σαν βέλος κεντρί της και να μην την επιτρέπει να το τραβήξει πίσω. Προσπαθώντας να απελευθερωθεί, γαντζώνει τα 6 πόδια της στο δέρμα και έλκει το σώμα της ή βάζει μεγαλύτερη δύναμη στα φτερά της για να πετάξει μακριά και στις δυο περιπτώσεις αν το κεντρί αποκολληθεί από το σώμα της είναι καταδικασμένη να πεθάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα.
 
Τι συμβαίνει κατά το τσίμπημα
-Όταν συμβεί να σας κεντρίσει (τσιμπήσει) μια μέλισσα, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην πανικοβληθείτε αλλά να κρατήσετε την ψυχραιμία σας.
-Ο πανικός μετά το τσίμπημα μπορεί να κάνει το σώμα μας να παράγει αρνητική αντίδραση από μόνο του.
-Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως είναι αλλεργικοί στο τσίμπημα της μέλισσας αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει.
-Στατιστικά αλλά και ιατρικός έχει διαπιστωθεί πως 1 έως 2 άτομα στα 100 είναι αλλεργικά και υπερευαίσθητα στα τσιμπήματα μέλισσας και σφήκας.
-Υπολογίστηκε πως κάποιος μπορεί να είναι ασφαλής αν ακόμη δεχτεί και 10 τσιμπήματα ανά κιλό του σωματικού του βάρους. Αυτό σημαίνει πως από 300 τσιμπήματα και πάνω κινδυνεύει να χαθεί ένα παιδί. Ένας ενήλικας κινδυνεύει με πάνω από 700 τσιμπήματα. Βέβαια κάποιοι θάνατοι προήλθαν μετά από κάποια τσιμπήματα σε ηλικιωμένους, οι οποίοι όμως είχαν πριν, καρδιαγγειακές δυσλειτουργίες.
-Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε μετά το τσίμπημα είναι να αφαιρέσετε το κεντρί από το σημείο που το ΄΄άφησε΄΄ η μέλισσα.
-Η απόληξη του κεντριού είναι σαν βέλος και παραμένει κρατημένο από το δέρμα σφικτά όταν η μέλισσα φύγει.
-Ένας μυς παραμένει προσκολλημένος πάνω στην κύστη του δηλητηρίου και μετά την αποκόλληση του κεντριού από την μέλισσα συνεχίζει και κάνει συστολές με αποτέλεσμα να ΄΄τρομπάρει΄΄ γρήγορα το δηλητήριο από την κύστη στο θύμα. Υπολογίστηκε πως μέσα σε 20 δευτερόλεπτα αδειάζει το περίπου το 70% της κύστης, εάν παραμείνει πέραν του ενός λεπτού αδειάζει τελείως όλη η κύστη, που το περιεχόμενό της ανέρχεται περίπου στα 0,3mg.
-Μετά λίγο διάστημα το κεντρί βγαίνει μόνον του αλλά το δηλητήριο άδειασε όλο μέσα στην πληγή.
-Η μέλισσα μπορεί και κεντρίζει τα θηλαστικά μόνον μια φορά μετά χάνει το κεντρί της και μέρος από την κοιλιά της και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον σύντομο θάνατό της.
Πως βγάζουμε το κεντρί.
-Ποτέ δεν πιάνουμε με τα δάκτυλά μας το πίσω μέρος του κεντριού που προεξέχει από το δέρμα ή από την πληγή που δημιούργησε, γιατί στην προσπάθεια μας να το πιάσουμε για να το αφαιρέσουμε πιέζουμε χωρίς να θέλουμε την κύστη η οποία δεν φαίνεται, όπως δεν φαίνεται και το δηλητήριο γιατί είναι άχρωμο σαν το νερό. Με την πίεση λοιπόν, αδειάζουμε στην πληγή πιο γρήγορα όλο το δηλητήριο μόνοι μας.
Σωστός τρόπος
-Αφαιρούμε το κεντρί της μέλισσας κάνοντας την χρήση του νυχιού ή μιας λάμας ενός σουγιά, ή νυχοκόπτη, ή ενός άλλου ίσου και αιχμηρού αντικειμένου, ακόμη και μιας τηλεκάρτας ή κάρτας ανάληψης. Κάνουμε κίνηση αποκόλλησης από το δέρμα, πλαγιάζοντας την κάρτα ή το νύχι μας για να εφάπτεται με το δέρμα ακριβώς δίπλα από το κεντρί, ασκούμε μικρή δύναμη κινούμε το νύχι μας ή κάποιο αντικείμενο που έχουμε για χρήση αποκόλλησης και σπρώχνουμε την ρίζα του κεντριού να αποκολληθεί, πάντα προς μία κατεύθυνση, μια-δύο φορές με λίγη προσοχή αποκολλάμε το κεντρί εύκολα.
 
Γιατί μας τσιμπάνε οι μέλισσες
Τα στάδια
Οι μέλισσες-φρουροί της κυψέλης μάθανε να ελέγχουν όλες τις κινήσεις εντόμων, ζώων και ερπετών που γίνονται μπροστά από την κυψέλη, αντιδρούν σε όλες τις κινήσεις ανιχνεύοντας τον αέρα για τυχόν μυρωδιές ή φερομόνες που ταυτόχρονα μπορεί να είναι και σήματα συναγερμού άλλων μελισσών ή μελισσών-φρουρών διπλανών κυψελών. Παρακάτω περιγράφεται σαν παράδειγμα το πλησίασμα ενός ανθρώπου σε μια κυψέλη. Το στάδιο της προειδοποίησης.
Οι μέλισσες-φρουροί αντιδρούν στο εξωτερικό ερέθισμα που λαμβάνουν παίρνοντας μια θέση που το σώμα τους στην αρχή είναι σηκωμένο στα πίσω πόδια, τα στοματικά του μόρια ανοικτά και οι κεραίες τους τεντωμένες εμπρός για να λάβουν τα σήματα εκείνα που θα τις δώσουν την αφορμή για την επόμενη κίνηση(αυτή την στάση έχουν και για τις σφήκες). Ο άνθρωπος πλησιάζει πιο πολύ, τότε οι μέλισσες-φρουροί δέχονται το ερέθισμα σαν ισχυρό και αυτό φαίνεται καθαρά γιατί οι μέλισσες-φρουροί ανασηκώνουν την κοιλιά ψηλά κάποιες φορές με το κεντρί τους να προεξέχει, τις κεραίες τους κυρτές και να κουνάνε τα φτερά τους με δύναμη.
Το στάδιο της δραστηριοποίησης.
Το πιο μεγάλο ερέθισμα έχει σαν αποτέλεσμα η μέλισσα-φρουρός να δραστηριοποιήσει όλη την κυψέλη, παρακινώντας και άλλες μέλισσες να δράσουν σαν φρουροί. Αυτό πετυχαίνεται με το να μπαινοβγαίνει στην κυψέλη, με το σκέπασμα του κεντριού ανασηκωμένο και από το κεντρί που πλέον είναι ορατό, απελευθερώνει φερομόνη συναγερμού η οποία απλώνετε σε όλη την κυψέλη. Με τον εξαερισμό που παθαίνει από το πολύ έντονο, και για αυτό το σκοπό, κούνημα των φτερών της, οι μέλισσες μέσης ηλικίας τίθενται πλέον σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αρχίζουν από όλα τα μέρη της κυψέλης που βρίσκονται να οδηγούνται προς την έξοδο της. Φτάνοντας εκεί αρχίζουν και αυτές να παίρνουν την συγκεκριμένη θέση με την κοιλιά ψηλά και το κεντρί έξω, πλην όμως δεν γνωρίζουν ακόμη ούτε την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν για να επιτεθούν ούτε τον εχθρό τους. Περιμένουν την μέλισσα-φρουρό να τους υποδείξει το σημείο που πρέπει να επιτεθούν για να αναχαιτίσουν τον εισβολέα.
Το στάδιο του εκφοβισμού ή της πρώτης επίθεσης.
Η μέλισσα-φρουρός ερευνά για την πηγή των συγκεκριμένων ερεθισμάτων που δέχτηκε και τα οποία έγιναν αφορμή της όλης αναταραχής. Πρώτη αυτή απογειώνεται και επιτίθεται, πολλές φορές για εκφοβισμό ή για εντυπωσιασμό. Ό άνθρωπος που βλέπει την μέλισσα να πετά γύρω του με έντονο βουητό και πλησιάζοντας πολύ κοντά στο σώμα και στο πρόσωπο του προσπαθεί κουνώντας τα χέρια του να την αποφύγει. Ταυτόχρονα από τον φόβο του αρχίζει να παράγει χωρίς να το αντιλαμβάνεται από τους πόρους του σώματος του πολύ μικρές ποσότητες ιδρώτα που εξατμιζόμενος, λειτουργεί σαν φερομόνη. Αυτή η φερομόνη εξαγριώνει πιο πολύ την μέλισσα-φρουρό και τα πράγματα μπαίνουν στο τελευταίο στάδιο που είναι:
Το στάδιο της γενικής επίθεσης.
Η μέλισσα-φρουρός κάνει το σώμα της να αναπτύξει την ταχύτητα που πρέπει αφήνοντας την ανάλογη ποσότητα φερομόνης που θα οδηγήσει και άλλες μέλισσες στο σημείο εκείνο που αυτή τελικά επιτίθεται και καρφώνει το κεντρί της. Έτσι και γίνεται, όταν σε μια έκταση μιας παλάμης μας τσιμπάνε πολλές μέλισσες μαζί. Η επίθεση αυτή καθ αυτή γίνεται τις περισσότερες φορές στο τριχωτό της κεφαλής. Η μέλισσα που πρώτο επιτίθεται μπλέκει στα μαλλιά και προσπαθεί να φτάσει στο σημείο εκείνο που θα της επιτρέπει να καρφώσει το κεντρί της. Τραβά έντονα κάποιες τρίχες κάνοντας έντονο βόμβο με τα φτερά της και συνεχώς σπρώχνει την κοιλιά της για να κεντρίσει. Σ΄ αυτό το σημείο ο άνθρωπος τρομοκρατείται και πανικόβλητος αρχίζει και κάνει απότομες και βίαιες κινήσεις για να αφαιρέσει την μέλισσα από τα μαλλιά του, η αδρεναλίνη του είναι στα ΄΄κόκκινα΄΄ ή παραγωγή ιδρώτα αυξάνει κατακόρυφα, ο αέρας βοηθά στην εξάτμιση του (φερομόνες θηλαστικού είναι εχθρικές), αν είμαστε κοντά σε κυψέλη τότε σίγουρα θα δεχτούμε επίθεση και από άλλες μέλισσες.
Όλα τα παραπάνω στάδια μπορούμε να τα αποφύγουμε αν ενημερώσουμε τους ανθρώπους σωστά για το τι συμβαίνει με τις μέλισσες. Η άγνοια προκαλεί δέος, φόβο, οι μέλισσες δεν είναι εχθροί μας. Όλες οι ράτσες των Ευρωπαϊκών μελισσών είναι από την φύση τους ήμερες, δεν κεντρίζουν χωρίς λόγο, για να γίνει αυτό σίγουρα μεταβάλλονται κάποιες συνθήκες της ομαλής τους διαβίωσης. Οι μεταβολές αυτές μπορεί οφείλονται σε περιβαλλοντολογικούς παράγοντες που τις επηρεάζει άμεσα, η μεταβολή της θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύκτας, ή ένταση του φωτός, ή υγρασία της ατμόσφαιρας, η ατμοσφαιρική πίεση και το ηλεκτρικό δυναμικό της, το μαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο της τοποθεσίας. Άλλοι παράγοντες είναι η έλλειψη τροφής και νερού στην τοποθεσία που υπάρχουν μελίσσια κάνει τα μελίσσια επιθετικά. Ο συνωστισμός στην κυψέλη και η λεηλασία κάνουν τα μελίσσια επιθετικά. Επίσης τα ραντίσματα με φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα σε γειτονικές περιοχές και διπλανά κτήματα, κάνουν τα μελίσσια επιθετικά και πολύ επικίνδυνα. Ρόλο σπουδαίο στην επιθετικότητα ενός μελισσιού παίζει η κληρονομικότητα. Αυτό ο μελισσοκόμος το αντιλαμβάνεται και του αλλάζει γρήγορα βασίλισσα από άλλο ήσυχο μελίσσι.
 
Τοπική αντίδραση απο τσίμπημα μέλισσας.
-Μετά το τσίμπημα των μελισσών ή κάποιων άλλων εντόμων, μυρμήγκια, σφήκες κ.α. παρουσιάζονται κάποιες αντιδράσεις από το δηλητήριο που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Οι αντιδράσεις αυτές ξεχωρίζουν γενικά σε δυο είδη. Σ΄ αυτό το άρθρο περιγράφουμε την τοπική αντίδραση.
-Η τοπική αντίδραση, χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το πρήξιμο, το κοκκίνισμα την φαγούρα και το δερματικό κάψιμο στο δέρμα γύρω από την πληγή που μας έκανε το κεντρί της μέλισσας.
-Το πρήξιμο κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρξει ή να διακοπή απότομα.
-Εάν τσιμπηθείτε πάνω στα δάκτυλα, το χέρι ίσως πρησθεί κάποιες φορές και πάνω από τον αγκώνα, αυτό δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει διότι το πρήξιμο στα τσιμπήματα είναι κοινό γνώρισμα.
-Ένα κανονικό πρήξιμο ενός κεντρίσματος μέλισσας ή σφήκας μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες, κατά τις ημέρες που το σημείο είναι πρησμένο, τόσο στο σημείο κεντρίσματος αλλά και γύρω-γύρω από την πληγή θα σας φαγουρίζει γλυκά και θα θέλετε να το ξύνεται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
-Ωστόσο σε κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν ενδείξεις πως στο σημείο ή σε άλλα μέρη και επί προσθέτως σε ολόκληρη την περιοχή στην οποία έγινε το τσίμπημα συμβαίνει να αρχίζει το πρήξιμο.
Παράδειγμα
-Εάν μια μέλισσα ή μια σφήκα ή άλλο έντομο σας τσιμπήσει στο αριστερό σας χέρι και το δεξί χέρι ή ο λαιμός σας αρχίζουν και πρήζονται, τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε άμεση ιατρική φροντίδα.
-Η πλειονότητα των ατόμων που δέχονται κεντρίσματα μελισσών επειδή αντέχουνε τον πόνο και δεν ανησυχούν από τα πρηξίματα που τους συμβαίνουν παίρνουν τα συμπτώματα αυτά όχι πολύ στα σοβαρά και ανησυχούνε μόνον όταν το στόμα τους ή ο λάρυγγα τους καθώς και η αναπνευστική οδός φράζουνε.
-Πολλοί άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν υπάρχει μόνον το πρήξιμο δεν κινδυνεύουν, αυτοί βέβαια παίρνουν ρίσκο για την ζωή τους, όταν τους κεντρίζουν οι μέλισσες.
Πως ανακουφιζόμαστε
-Το πρήξιμο περιορίζεται καθώς και η φαγούρα του δέρματος εάν κάνουμε την χρήση μιας αντισταμινικής κρέμας ή φαρμάκου.
-Επάλειψη με ειδικά τοπικά διαλύματα κρεμών και λοσιόν βοηθούν και καταπραΰνουν τον πόνο στο σημείο του κεντρίσματος.
-Πολύ ευεργετικό για τον οργανισμό είναι η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού.
 
Αλλεργικό σοκ
Είναι πιθανόν να έχετε αλλεργία στα τσιμπήματα των μελισσών. Όταν αυτό σας συμβεί τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε ιατροφαρμακευτική φροντίδα, αλλά προσπαθήστε όσο μπορείτε να μην πανικοβληθείτε.
Ο πανικός μεγαλώνει την ένταση του αλλεργικού σοκ στον οργανισμό.
Το αλλεργικό σοκ μπορεί να εκδηλωθεί στον καθένα και να εμφανιστεί με τα παρακάτω συμπτώματα:
1. Σπυράκια ή φούσκες με υγρό τοπικά γύρω από την πληγή του κεντρίσματος ή ακόμη και σε όλο το σώμα.
2. Κράμπες στο στομάχι και κόμπος που ανεβοκατεβαίνει στο λαιμό.
3. Ναυτία, εμετό ή διάρροια.
4. Δυνατό πονοκέφαλο ή ζάλη ή ίλιγγος.
5. Κοντοανάσεμα ή φούσκωμα.
6. Πρήξιμο του λάρυγγα του λαιμού ή ακόμη και της γλώσσας.
7. Αιφνίδια μεγάλη ταραχή.
8. Πτώση της αρτηριακής πίεσης, εμφάνιση υπότασης.
9. Σε κάποια άτομα το αλλεργικό σοκ εκδηλώνεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα από το τσίμπημα της μέλισσας με έντονη φαγούρα στις μασχάλες, στις παλάμες των χεριών, στις πατούσες των ποδιών, στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, τον πρωκτό και συνεχίζει σε ολόκληρο το σώμα.
-Πριν διαπιστωθεί ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα και αναζητείστε επειγόντως ιατρική βοήθεια και φροντίδα άμεση ανεύρεση και ταχεία αφαίρεση του κεντριού από το δέρμα μας.
-Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να αρχίσουν αμέσως με το κέντρισμα της μέλισσας ή μετά παρέλευση 30-40 λεπτών και να διαρκέσει για ώρες. Η ανικανότητα για αναπνοή ή η αναφυλαξία εμφανίζονται αμέσως μετά το τσίμπημα.
-Τα άτομα που γνωρίζουν ότι είναι αλλεργικά στα τσιμπήματα των διαφόρων εντόμων, φέρουν μαζί τους μια ένεση σε κανονική σύριγγα με αδρεναλίνη (επινεφρίνη), λέγεται επινεφρίνη διότι παράγεται στα επινεφρίδια του σώματος μας.
-Υπάρχει μια ένεση ειδική για τους αλλεργικούς που πρέπει να την έχουν πάντα κοντά τους τα ευαίσθητα άτομα, λέγεται (EPI-PEN), δίδεται κατόπιν συνταγής από αλλεργιολόγο ή παθολόγο ιατρό. Στο κουτί που περιέχει την ειδική αυτή σύριγγα περιγράφονται λεπτομερώς και οι οδηγίες χρήσεως της. Η έγχυση της αδρεναλίνης στο σώμα από την παραπάνω ένεση ή η λήψη αντιησταμινικών χαπιών ή κορτιζόνης δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζουν, οπωσδήποτε άμεση μετάβαση στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή Νοσοκομείο.
-Ο κάθε μελισσοκόμος επιβάλλεται να έχει κάθε φορά που πάει στα μελίσσια του μια μικρή συλλογή από βαμβάκι, οινόπνευμα, αντιησταμινική αλοιφή, κάποια κορτιζονούχα χάπια ειδικά για αλλεργικούς και αν είναι δυνατόν να προμηθευτεί και την παραπάνω ένεση ακόμη καλύτερα. Βέβαια πρέπει να τα έχει μέσα σε ένα ειδικό πλαστικό τσαντάκι μαζί με παγοκύστες, γιατί από την πολύ ζέστη στο αυτοκίνητο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τα φάρμακα αλλοιώνονται.
 
Αναρτήθηκε από ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΠΕΛΛΑΣ-ORGANIC APICULTURE PELLAS
 
 
 
 
 
 
  • 0
  • Κατηγορία Health
  • Γράφτηκε από

Είναι τα κορεσμένα λιπαρά τόσο κακό πράγμα;

Τα λίπη παίζουν ρόλο σε πάρα πολλές βασικές λειτουργίες του σώματος μας όπως στο σχηματισμό της κυτταρικής μεμβράνης, στην προστασία/μόνωση των οργάνων, στην σωστή ορμονική λειτουργία καθώς και την αποθήκευση και απελευθέρωση ενέργειας.

Τα κορεσμένα λίπη είναι ένα απαραίτητο μέρος ενός ισορροπημένου προγράμματος διατροφής, αλλά οι περισσότεροι δεν είναι σίγουροι για το πόσο μπορούν να τρώνε με ασφάλεια ή αν κάνει να τρώνε καθόλου από αυτά.

Έτσι, πολλοί λάτρεις της υγιεινής διατροφής φαίνεται να έχουν έναν παράλογο φόβο για τα κορεσμένα λιπαρά και προσπαθούν να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό την πρόσληψη τους με κάθε τρόπο δυνατό όπως με αποφυγή τροφίμων όπως τα πλήρη σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα, τους κρόκους αυγών, το βούτυρο, τα (πολύ) λιπαρά κόκκινα κρέατα, κλπ. Αν και φυσικά δεν καλή ιδέα να τρώμε ένα κάρο κορεσμένα λίπη, ωστόσο μπορούνε άνετα να λάβουν μια θέση στου καθενός τη διατροφή χωρίς καμία δυσάρεστη επιπλοκή.

Μάθημα οργανικής χημείας
Τα λιπαρά οξέα αποτελούνται από αλυσίδες υδρογονάνθρακα που μπορεί ή δεν μπορεί να περιέχουν διπλούς δεσμούς. Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα διαφέρουν από ακόρεστα λιπαρά οξέα στο ότι κάθε άτομο άνθρακα πάνω στην αλυσίδα του μορίου του λιπαρού οξέος είναι "κορεσμένο" με άτομα υδρογόνου. Για να μη το τραβήξουμε σε οργανική χημεία 3ης γυμνασίου, ας πούμε ότι αναλόγως με πόσα άτομα άνθρακα περιέχονται σε ένα μόριο λιπαρού οξέος, αυτά ταξινομούνται σε λιπαρά βραχείας, μεσαίας και μακράς αλυσίδας και το αφήνουμε εδώ.

Πόσο ρόλο παίζει ένα μόριο;
Ένας από τους λόγους ορισμένες πηγές λίπους, όπως το βούτυρο, παραμείνουν σε στερεή μορφή σε θερμοκρασία δωματίου είναι επειδή το σημείο τήξης των κορεσμένων λιπαρών οξέων αυξάνεται καθώς η ανθρακική αλυσίδα επιμηκύνεται. Αντιθέτως, τρόφιμα πλούσια σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως το ελαιόλαδο, είναι συνήθως υγρά σε θερμοκρασία δωματίου.

Στην περίπτωση των βραχείας και μεσαίας αλυσίδας λιπαρών οξέων, η πέψη από τον οργανισμό γίνεται με παθητική απορρόφηση στο αίμα μέσω των εντερικών τριχοειδών. Αυτό διαφέρει από το μεταβολισμό των λιπαρών οξέων μακράς αλυσίδας, τα οποία απορροφούνται από τα τοιχώματα του εντέρου και υπόκεινται σε περαιτέρω τροποποίηση. Για το λόγο αυτό, τα λιπαρά οξέα βραχείας/μεσαίας αλυσίδας χρησιμεύουν ως άριστες πηγές ενέργειας, επειδή δηλαδή μεταβολίζονται πιο εύκολα.

Κύριες πηγές κορεσμένων λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας είναι όλα τα λιπαρά που προέρχονται από το γάλα.

Και τι παίζει με τα τρανς λιπαρά;
Τα trans λιπαρά οξέα ήταν πριν από μερικές δεκαετίες η απάντηση στη "μάστιγα" των κορεσμένων λιπαρών (ζωικού λίπους)... Τα περισσότερα τρόφιμα με μια σημαντική ποσότητα τρανς λιπαρών οξέων μέσα τους έχουν υποστεί μια χημική διαδικασία που είναι γνωστή ως υδρογόνωση, συνήθως για να αποκτήσουν μια πιο στέρεη μορφή (βλ. μαργαρίνη). Ουσιαστικά, η υδρογόνωση είναι η χημική τροποποίηση ενός φυτικού ελαίου έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας " trans" δεσμός στην αλυσίδα υδρογονάνθρακα. Με απλά ελληνικά, το λίπος αυτό νταβατζώθηκε.

Αρκετές έρευνες έχουν γίνει για τις βλαβερές επιδράσεις της υπερβολικής πρόσληψης trans λιπαρών οξέων στο ανθρώπινο σώμα. Γενικά συνιστάται περιορισμός σε μεγάλο βαθμό της κατανάλωσης τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε trans λιπαρά οξέα. Οι κίνδυνοι υπερπρόσληψης τρανς λιπαρών οξέων περιλαβάνουν: μείωση επιπέδων της HDL (καλής χοληστερόλης), αύξηση της LDL (κακής χοληστερόλης) καθώς και και άλλων καρδιαγγειακών παθήσεων [ 1 ].

Η λίστα με προϊόντα που περιέχουν trans λιπαρά είναι τόσο μεγάλη που κάποιος θα δυσκολευτεί να τα αποφύγει πλήρως. Και αυτό γιατί η σύγχρονη βιομηχανία τα χρησιμοποιεί με πάθος καθώς παρέχουν στα προϊόντα τους μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και καλύτερη γεύση. Ειδικά, ότι σε τηγανητό, ότι σε fast food, ότι σε γλυκό, ότι σε κέικ, ότι σε μπισκότο, ότι σε πατατάκι και γενικά ότι (σχεδόν) βλέπετε μέσα σε χάρτινη συσκευασία, περιέχει μέσα του trans λιπαρά.

Hope in humanity...
Πολλές χώρες έχουν ήδη αρχίσει να μελετούν την υποχρεωτική αναγραφή, στους διατροφικούς πίνακες στις συσκευασίες, της περιεκτικότητας σε τρανς λιπαρά οξέα.

Πόσα κορεσμένα λιπαρά θα πρέπει να καταναλώνουμε;
Τα κορεσμένα λίπη φαίνεται να συσχετίζονται με τις σεξουαλικές ορμόνες των ανδρών (ανδρογόνα), έτσι δεν είναι γενικά μια καλή ιδέα να εκμηδενίσετε την κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών. [ 2 ] Από την άλλη πλευρά, η χρόνια περιττή πρόσληψη κορεσμένου λίπους μπορεί να προκαλέσει αντίσταση στην ινσουλίνη και άλλές μεταβολικές ασθένειες, οπότε θα πρέπει να κρατάμε ένα μέτρο. [ 3 ]

Δεδομένου ότι οι θερμιδικές ανάγκες και οι προσωπικοί στόχοι φυσικής κατάστασης διαφέρουν από άτομο σε άτομο, δεν υπάρχει ένα προκαθορισμένο νούμερο, μια ομόφωνη ποσότητα κεκορεσμένου λίπους που ο καθένας θα πρέπει να καταναλώσει. Ωστόσο, ως γενική αφετηρία, τα δραστήρια άτομα θα πρέπει να στοχεύουν ένα 25% της συνολικής πρόσληψης λίπους τους να είναι με τη μορφή των κεκορεσμένων λιπών. Για παράδειγμα, αν είναι να καταναλώσετε 80γρ λίπους σε μια ημέρα τα 20γρ αυτών (περίπου) θα πρέπει να είναι κορεσμένα.

Εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα είναι οι άνθρωποι που ακολουθούν αυστηρές δίαιτες (κετονικές ή χαμηλές σε υδατάνθρακες) όπου η πρόσληψη λίπους λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης κρεατος είναι ιδιαίτερα υψηλή. Στην αντίθετη άκρη, αν κάποιος ακολουθεί μια διατροφή χαμηλή σε λιπαρά (λιγότερο από 30 - 40γρ λίπους), μπορεί να χρειαστεί να καταναλώσει μεγαλύτερο ποσοστό κεκορεσμένων λιπαρών (περίπου 30-40 %) ώστε να είναι σε θέση να υποστηρίξει τις ορμονικές διαδικασίες του οργανισμού του.

Όπως με τις περισσότερες συστάσεις διατροφής, καλό θα είναι πάντα να είστε προετοιμασμένοι να κάνετε ορισμένες δοκιμές στις παραπάνω συστάσεις. Πάντα όταν έχουμε να κάνουμε με θέματα διατροφής (επειδή οι γνώμες και οι εμπειρίες είναι τόσες όσο ο πληθυσμός της γης) θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να πειραματιστείτε ώστε να δειτε τι δουλεύει για εσας καλύτερα.

Πηγές
1. "Trans fat: Avoid this cholesterol double whammy". Mayo Foundation for Medical Education and Research (MFMER). Retrieved 2007-12-10.
2. Dorgan, J. F., Judd, J. T., Longcope, C., Brown, C., Schatzkin, A., Clevidence, B. A., ... & Taylor, P. R. (1996). Effects of dietary fat and fiber on plasma and urine androgens and estrogens in men: a controlled feeding study. The American journal of clinical nutrition, 64(6), 850-855.
3. Kraegen, E. W., Clark, P. W., Jenkins, A. B., Daley, E. A., Chisholm, D. J., & Storlien, L. H. (1991). Development of muscle insulin resistance after liver insulin resistance in high-fat–fed rats. Diabetes, 40(11), 1397-1403.

 

http://ensomati.gr

Ετικέτες

Η καλή η κακή (χολιστερίνη) και η άσκηση..

του Μιχάλη Πανδή καθηγητής φυσικής αγωγής. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
 
 
Η χοληστερόλη ή χοληστερίνη είναι μια ουσία ιδιαίτερα χρήσιμη για τη σωστή λειτουργιά της κυτταρικής μεμβράνης. Η ουσία χρησιμοποιείται κυρίως σε ζωικούς και όχι φυτικούς οργανισμούς. Σημαντικός είναι ο ρόλος της χοληστερίνης στην ανάπτυξη νευρικών συνδέσμων του εγκέφαλου, αλλά και στη δημιουργία ζωτικών συστατικών, όπως η βιταμίνη D και ορισμένες ορμόνες. Η περισσότερη χοληστερίνη παράγεται στο ήπαρ και μια μικρή ποσότητα προέρχεται από τη διατροφή. 

''Καλή και κακή χοληστερίνη'' 

Οι κύριες μορφές της χοληστερίνης είναι η LDL ή αλλιώς κακή χοληστερίνη και η HDL η οποία συνήθως αποκαλείται και καλή χοληστερίνη. 

LDL 

Η ''κακή'' χοληστερίνη είναι μια λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας (LDL), η οποία απομακρύνει τη χοληστερίνη από το ήπαρ στους ιστούς του σώματος και συνδεεται με ολα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που προσδίδονται στην ουσία. Έτσι, η LDL μπορεί να συσσωρευτεί στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, στενεύοντάς τα και δημιουργώντας αθηροσκλήρωση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα ή ακομη και σε εγκεφαλικό επεισόδιο. 

HDL
Η HDL είναι λιποπρωτεΐνη υψηλής πυκνότητας. Αποκαλείται και "καλή" χοληστερόλη, γιατί απομακρύνει την επικίνδυνη χοληστερόλη από τα τοιχώματα των αρτηριών και την επιστρέφει στο συκώτι, όπου αποβάλλεται. Έτσι, ελαττώνει τον κίνδυνο για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου. Το υψηλό επιπεδο HDL έχει συνδεθεί με τη μακροζωία. 

''Χοληστερίνη στο τραπέζι μας'' 

Οι τροφές που συμβάλουν στην αύξηση της χοληστερίνης είναι συνήθως αυτές που περιέχουν κορεσμένα λίπη. Το κορεσμένο λίπος προέρχεται κυρίως από ζωικά τρόφιμα όπως: βούτυρο, μαγιονέζα, ζωικό λίπος, εντόσθια, κρέμες, παστά, παγωτά, παχιά κρέατα, αλλαντικά, μπέικον, κρόκος αυγου, σοκολάτα, κακάο και ροφήματα, τηγανητά τρόφιμα. Αντίθετα, αφοβα μπορουμε να καταναλωσουμε ψαρι, ελαιολαδο, φρούτα και λαχανικά, ψωμί, σιτηρά, ζυμαρικά και ρύζι. Το μυστικό της υγιεινής διατροφής είναι ο τρόπος μαγειρέματος. Το μαγείρεμα στον ατμό, στο φούρνο, στη σχάρα ή στο γκριλ είναι πολυ πιο ασφαλές από το τηγάνισμα. 

Χοληστερίνη και άσκηση 

Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για τη καθιστική ζωή. Η έλλειψη δραστηριότητας κυριολεκτικά ''σκοτώνει''. Όσο και εάν προσέχει κάποιος τη διατροφή του, δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει φυσιολογικά χωρίς αρκετή κίνηση. Όλες οι έρευνες που έχουν γίνει, υποδεικνύουν τη αναγκαιότητα της συστηματικής άσκησης, η οποία δρα στους μηχανισμούς απορρόφησης, βιοσύνθεσης, μεταφοράς και απομάκρυνσης της χοληστερίνης και των άλλων λιπιδίων, με θεαματικά αποτελέσματα. Όταν μιλάμε για σωματική άσκηση δεν αναφερόμαστε απαραίτητα στη σκληρή προπόνηση. Ήπια αερόβια δραστηριότητα τρεις φορές την εβδομάδα μπορεί να δώσει θεαματικά αποτελεσματα. 

Ποιοι πρέπει να προσέξουν περισσότερο 

Η ευαισθησία των ατόμων στις επιδράσεις της HDL και LDL ποικίλλει. Αυτός είναι ο λόγος που οι στόχοι σήμερα είναι εξατομικευμένοι. Oι διαβητικοί, οι καπνιστές, οι στεφανιαίοι ασθενείς, οι υπερτασικοί, τα άτομα με περιφερική αρτηριοπάθεια, τα άτομα με κακή κληρονομικότητα και διαταραχές ορισμένων αιματολογικών παραμέτρων, τα άτομα μεγάλης ηλικίας, οι παχύσαρκοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις βλαπτικές επιδράσεις της LDL. Η σωστή διατροφή, η συστηματική άσκηση αλλά και ο προληπτικός έλεγχος αποτελούν το σημαντικότερο προληπτικό μέσο. Η φαρμακευτική αγωγή χορηγείται μόνο μετά από υπόδειξη ιατρού παθολόγου.
 
 
  • Κατηγορία Άσκηση

Γανόδερμα – Η Υπερτροφή του 21ου αιώνα

«Φάρμακό σας ας γίνει η τροφή σας  & η τροφή σας ας γίνει το φάρμακό σας» – Ιπποκράτης.
 
Το γανόδερμα είναι ανώτερη τροφή. Στην πραγματικότητα είναι Υπερτροφή. Το ganoderma lucidum είναι ένα μανιτάρι, το οποίο χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στην Κίνα ως θεραπευτικό ίαμα, του οποίου η χρήση μέχρι πρόσφατα ήταν δυνατή μόνο στις ανώτατες κοινωνικές τάξεις. Διαπιστωμένα το χρησιμοποιούσαν προκειμένου να εξασφαλίσουν την νεότητα και την μακροζωΐα. Η λέξη «γανόδερμα» προέρχεται από την ελληνική «γάνος» που σημαίνει λαμπερός και δέρμα, δηλαδή λαμπερό δέρμα. Αναφέρεται ως Lingzhi στην κινεζική φαρμακολογία (ShennongMateria Medica, 2000Π.Χ.) και ως Reishi στα ιαπωνικά.
 
 
Το γανόδερμα ανήκει στην κατηγορία των προσαρμογόνων βοτάνων, δηλαδή των βοτάνων που προσαρμόζουν τη δράση τους σε κάθε οργανισμό ξεχωριστά και τον ενισχύουν, δίνοντάς του αυτό που έχει ανάγκη τη στιγμή εκείνη. Με πάνω από 400 θεραπευτικά ενεργά συστατικά, χωρίς τοξικότητα και ανεπιθύμητες παρενέργειες, το γανόδερμα ενδείκνυται για πρόληψη, αντιγήρανση, αποτοξίνωση σε κυτταρικό επίπεδο αλλά και ενίσχυση του οργανισμού. Το γανόδερμα της DXN παρασκευάζεται από 6 ποικιλίες γανοδέρματος, τις πιο ιαματικές.
 
Πώς ακριβώς λειτουργεί το γανόδερμα;
 
Το γανόδερμα λειτουργεί σταδιακά, σε διάφορες φάσεις:
 
Αρχικά εντοπίζει τις τοξίνες και τις όποιες δυσλειτουργίες. Αυτή η φάση συνήθως λειτουργεί για 6 εβδομάδες.
Στη συνέχεια καθαρίζει τις τοξίνες.  Η αποτοξίνωση διαρκεί 3 με 8 εβδομάδες.
Ρυθμίζει τις λειτουργίες του οργανισμού  ώστε να λειτουργεί σε φυσιολογικά επίπεδα. Η διαδικασία αυτής της ρύθμισης χρονικά μπορεί να διαρκέσει από 1 μέχρι 12 μήνες.
Επιδιορθώνει, ανοδομεί και ενεργοποιεί τις λειτουργίες του οργανισμού, ενεργοποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Η διαδικασία της αναδόμησης μπορεί να διαρκέσει από 6 μέχρι 24 μήνες.
Ανανεώνει  οξυγονώνοντας τα κύτταρα.  Με αυτό τον τρόπο καθυστερεί την γήρανση και ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα σε όλα τα επίπεδα.  Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει από 1 έως και 3 χρόνια.
 
Περισσότερες πληροφορίες και έρευνες μπορείτε να βρείτε στον έγκριτο επιστημονικό ιστότοπο: www.pubmed.gov
 
ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ   http://dxncoffee.gr/?page_id=191
 
 
 

H Δύναμη των αριθμών

102 προπονητές δύναμης και φυσικής κατάστασης ανακάλυψαν ότι η καλύτερη στρατηγική για την προπόνησή σου είναι να βάζεις αριθμητικούς στόχους

Βρετανοί ερευνητές που ρώτησαν 102 προπονητές δύναμης και φυσικής κατάστασης ανακάλυψαν ότι η καλύτερη στρατηγική για την προπόνησή σου είναι να βάζεις αριθμητικούς στόχους και όχι οπτικούς.

Γι’ αυτό, αντί να φαντάζεσαι καλοσχηματισμένους κοιλιακούς, βάλε στόχο να μπορείς να καλύπτεις 20 μέτρα με τα πόδια, σηκώνοντας ταυτόχρονα το 50% του σωματικού βάρους σου σε κάθε χέρι. «Αν μπορείς να βγάλεις τη συγκεκριμένη άσκηση, τότε μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου δυνατό» λέει ο Dan John, προπονητής δύναμης. 

 

http://www.menshealth.gr

 

 

Οι 10 πιο υψηλά αμειβόμενες αθλήτριες του 2013

 

9. Ana Ivanovic - Τενίστρια - 5 εκ. ευρώ 

8. Agnieszka Radwanska - Τενίστρια - 5,3 εκ. ευρώ

 

7. Caroline Wozniacki - Τενίστρια - 9,8 εκ. ευρώ

6. Kim Yu-Na - Πατινέρ - 10,1 εκ. ευρώ

5. Danica Patrick - Οδηγός αγώνων 

4. Victoria Azarenka - Τενίστρια - 11,4 εκ. ευρώ

3. Li Na - Τενίστρια - 13,2 εκ. ευρώ 

2. Serena Williams - Τενίστρια - 14,8 εκ. ευρώ 

1. Σπάνιο να βλέπουμε στην κορυφή τη Maria Sharapova!!! Άλλη μία τενίστρια στη λίστα που έβαλε για φέτος μόνο στον τραπεζικό της λογαριασμό, το μυθικό ποσό των 21 εκατομμυρίων ευρώ! 

http://www.sportygossip.com

  • Κατηγορία Gossip

Ασκήσεις για τραπεζοειδείς

Τραπεζοειδείς: Κάθε τραπεζοειδής μυς έχει σχήμα τριγώνου και καταλαμβάνει το πάνω μισό της ράχης. Συνολικά και οι δύο μύες μαζί έχουν σχήμα τραπεζίου, από όπου πήρε το όνομά του και ο μυς. Κάθε τραπεζοειδής εκφύεται από το ινιακό οστό και από τους αυχενικούς και τους θωρακικούς σπονδύλους και καταφύεται στην κλείδα και στην ωμοπλάτη. Με την ενέργειά του προκαλεί έκταση, απαγωγή και έσω στροφή του βραχίονα και συγκρατεί την ωμοπλάτη στον κορμό.

 

 

 

 

 

 

 

 

http://ensomati.gr

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • BBShrug
    Ανασηκώσεις ώμων
  • DBShrug
    Ανασηκώσεις με αλτήρες
  • BBBentOverRow
    Κωπηλατική με ανάποδη λαβή
  • BBUprightRowM
    Κάθετες άρσεις ώμων

 

{fcomments}

  • Κατηγορία Άσκηση
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS