Κάψε λίπος με περπάτημα! Βρήκαμε 7 τρόπους!
- Κατηγορία Kάψε λίπος
Από το περιοδικό Holistic Life
Ο βελονισμός είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο ολοκληρωμένα συστήματα του πλανήτη μας. Από αρχαιοτάτων χρόνων αποτελούσε το σημαντικότερο μέρος της ιατρικής της Άπω Ανατολής. Από γραπτές πηγές φαίνεται να εφαρμόζεται παράλληλα με μία βαθιά, εμπειρικά θεμελιωμένη γνώση των φυτικών φαρμάκων. Το πάνθεον των Κινέζων ιατρών της αρχαιότητας είναι τόσο μεγάλο όσο και το ελληνικό. Δίπλα στα ονόματα των σημαντικών ιατρικών μορφών της αρχαίας Κίνας (Παν Κου, Πιέν Τσιάο, Χούα Το και Τσάνγκ Τσούνγκ Τσίνγκ, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τους ιστορικούς ως ‘’ο Κινέζος Ιπποκράτης”), ξεχωρίζουμε τον αυτοκράτορα Χουάνγκ Τι (2698-2599 π.Χ) στον οποίο αποδίδεται η συγγραφή του πρώτου κλασικού ιατρικού έργου, στο οποίο περιγράφεται αναλυτικά τόσο η θεωρία όσο και η Τεχνική του βελονισμού και έχει τον τίτλο Νέι Κινγκ (Βιβλίο Ιατρικής).
Η Κινέζικη Ιατρική και ο βελονισμός βασίζονταν στη φιλοσοφία και στην κοσμολογία – κοσμογονία των Κινέζων, που περιέχουν αρχές που δύσκολα γίνονται κατανοητές. Σύμφωνα με αυτές, στο ανθρώπινο σώμα, δίπλα στην αρτηριακή, φλεβική, λεμφική κυκλοφορία και το νευρικό σύστημα, υπάρχει ένα τέταρτο κλειστό κύκλωμα, αυτό της ενεργειακής κυκλοφορίας. Το κύκλωμα αυτό είναι ένα πολύπλοκο σύστημα ειδικών αγγείων (που ονομάζονται μεσημβρινοί), μέσα στο οποίο κυκλοφορεί η “ζωτική ενέργεια”.
Οι μεσημβρινοί μεταφέροντας ενέργεια, διατρέχουν όλη την επιφάνεια του σώματος και στην πορεία τους ανάμεσα σε δέρμα, μύες, οστά, αγγεία και όργανα, αναπτύσσουν 361 θύρες ενέργειας που ονομάζονται σημεία βελονισμού. Τα σημεία αυτά (περιγράφονται ανατομικά σε αρχαία και σύγχρονα κινεζικά και δυτικά συγγράμματα) έχουν συγκεκριμένο βάθος και συγκεκριμένες ιδιότητες.
Η τοποθέτηση βελόνας στα σημεία βελονισμού επιτρέπει στο γιατρό να “διαχειριστεί” την ενέργεια που κυκλοφορεί στους μεσημβρινούς, επαναφέροντας την ψυχική ή και σωματική ισορροπία του οργανισμού.
Η θεραπευτική διαδικασία του βελονισμού δεν είναι απλή. Ο γιατρός πρέπει να πάρει πλήρες ιστορικό, να εξετάσει κλινικά τον ασθενή να θέσει την ακριβή διάγνωση και τέλος με προσοχή να επιλέξει τον πιο κατάλληλο συνδυασμό σημείων βελονισμού. Πρέπει να επιλέξει σημεία βελονισμού, ο συνδυασμός των οποίων θα δώσει το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα στον ασθενή. Πρέπει να γνωρίζει το βάθος και την ακριβή ανατομική θέση των σημείων βελονισμού, τους ιστούς (νεύρα, αρτηρίες, φλέβες, περιφερικά γάγγλια κλπ) που βρίσκονται πέριξ των σημείων και βεβαίως τις ιδιότητες και τις διασυνδέσεις των μεσημβρινών, ώστε να μπορέσει να εξισορροπήσει την ενέργεια. Αν θέλει να ακολουθήσει την διαδικασία διάγνωσης και θεραπείας που χρησιμοποιείται στον παραδοσιακό κινέζικο βελονισμό, πρέπει να χρησιμοποιήσει τους φιλοσοφικούς νόμους του Γιν και του Γιανγκ, των Πέντε Στοιχείων, τη διαγνωστική των σφυγμών και της γλώσσας.
Ο Aldons Haxley (Λονδίνο, 1973) περιγράφει απλά και με ακρίβεια το νόημα της θεραπευτικής του βελονισμού. “Οι Κινέζοι υποστηρίζουν ότι σε κάθε υγιή οργανισμό υπάρχει κυκλοφορία - διακίνηση ενέργειας. Εκεί όπου η ενέργεια δεν κυκλοφορεί όπως θα έπρεπε, ζωτικής σημασίας όργανα του σώματος πάσχουν. Ο βελονισμός είναι αποτελεσματικός επειδή αναπροσαρμόζει και αποκαθιστά στην ομαλότητα στη ροή της ενεργείας. Τούτο είναι δυνατόν επειδή (καθώς αποδεικνύεται εμπειρικά) τα άκρα του σώματος, ο κορμός και το κεφάλι συνδέονται με αόρατους “μεσημβρινούς”, οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο σχετίζονται με τα διάφορα όργανα του σώματος. Πάνω σε αυτούς τους “μεσημβρινούς” βρίσκονται σημεία ιδιαίτερης ευαισθησίας.
Η βελόνα που μπαίνει σε ένα από αυτά τα σημεία ασκεί επίδραση στη λειτουργία του οργάνου το οποίο σχετίζεται με το “μεσημβρινό” που πάνω του βρίσκεται το συγκεκριμένο σημείο. Τρυπώντας ένα προσεκτικά διαλεγμένο αριθμό τέτοιων σημείων, ο επιδέξιος και έμπειρος βελονιστής αποκαθιστά την φυσική κυκλοφορία της ενέργειας και θεραπεύει τον ασθενή του”. Το τρύπημα της βελόνας σε καθορισμένα επακριβώς σημεία διεγείρει ειδικά νεύρα τα οποία μεταφέρουν ηλεκτρικές εκκενώσεις στα χαμηλότερα κέντρα του εγκεφάλου και από εκεί στη προσβεβλημένη από τη νόσο περιοχή.
Υπάρχουν νεύρα σε κάθε σημείο του σώματος άσχετα από το πόσο μικρά είναι και κάθε ένα από αυτά είναι κάτω από τον έλεγχο ενός άλλου ή μιας ομάδας άλλων νεύρων. Ορισμένα νεύρα αυξάνουν την κινητικότητα των σπλάχνων άλλα την επιβραδύνουν, άλλα αυξάνουν και άλλα μειώνουν την ροή των γαστρικών υγρών. Το ίδιο συμβαίνει και με την αύξηση ή μείωση των σφυγμών, την διαστολή ή συστολή των αιμοφόρων αγγείων, την ροή των δακρύων, την κινητικότητα των μυών, την έκκριση ορμονών, την ταχύτητα ανάπτυξης του οργανισμού και ούτω καθεξής.
Το νευρικό σύστημα μπορεί να συγκριθεί με την συσκευή ηλεκτρικού ελέγχου μιας πολύπλοκης μηχανής. Η τέχνη του βελονισμού βασίζεται στη γνώση των διασυνδέσεων του νευρικού συστήματος με τα όργανα και το δέρμα. Φαίνεται να είναι τόσο καλό όπως το να πατήσεις το ορθό πλήκτρο στη μηχανή για να γράψεις το όνομά σου. Στην πραγματικότητα όμως χρειάζεται αρκετές γνώσεις πριν να χρησιμοποιήσεις ικανοποιητικά τον βελονισμό.
Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο βελονισμός είναι ένα σύστημα ιατρικής που προάγει την αυτορυθμιστική ικανότητα του οργανισμού. Τα νευρικά κέντρα και οι μηχανισμοί που πυροδοτούνται είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά τα οποία χρησιμοποιεί το ίδιο το σώμα για να ρυθμίσει τις φυσιολογικές του διεργασίες. Οι αρχαίοι Κινέζοι περιέγραψαν την ροή της νευρικής ενέργειας μέσα στο σώμα. Κάτι που εμείς οι δυτικοί ιατροί θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ηλεκτρική εκκένωση ή πληροφορία που διαπερνά κατά μήκος των νεύρων, οι Κινέζοι το ονομάζουν ζωτική ενέργεια. Επίσης ονομάζουν τα κύρια σημεία καταλήξεως των νεύρων “σημεία βελονισμού” και την πορεία όμοιων ομάδων νευρικών απολήξεων, “μεσημβρινούς”.
Για τους Κινέζους, ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ένα ζωντανό σύνολο, ένα πεδίο δράσεως και αντιδράσεως των αόρατων δυνάμεων της ζωής. Σκοπός των Κινέζων ιατρών ήταν να αποκαταστήσουν την αρμονική σχέση των ζωτικών δυνάμεων μέσα στο σώμα.
Ποιος είναι ο φυσιολογικός ρόλος της ενέργειας στην Κινεζική Ιατρική; Η ενέργεια ελέγχει όλες τις λειτουργίες του σώματος, από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι το θάνατο. Κάθε κύτταρο, όργανο ή σύστημα του οργανισμού χρειάζεται κάποιο ποσό ενέργειας για να λειτουργήσει και την ενέργεια αυτή την προσλαμβάνει και τη διακινεί συνδεόμενο με έναν ή περισσότερους μεσημβρινούς. Δεν αρκεί όμως μόνον η σωστή ποσότητα ενέργειας. Πρέπει η ενέργεια να έχει και τα κατάλληλα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα πάντα με την Κινέζικη Παραδοσιακή Ιατρική, η ενέργεια έχει διάφορες μορφές (ποιοτικές μορφές) ανάλογα με την προέλευση και τη δράση της: Υπάρχουν λοιπόν η προγονική ενέργεια (προέρχεται από το ωάριο και σπερματοζωάριο, σχετίζεται με ψυχικό και σωματικό δυναμικό του ατόμου, την ιδιοσυγκρασία του, το προσδόκιμο επιβίωσής του κτλ), η τροφική ενέργεια (προέρχεται από τις τροφές και αναλαμβάνει τη θρέψη των κυττάρων, των ιστών, των οργάνων και των συστημάτων του σώματος), η αμυντική ενέργεια (έχει σχέση με την ενεργοποίηση όλων των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού) και τέλος, η πνευματική ενέργεια που προσδίδει στο άτομο τα ιδιαίτερα πνευματικά, χαρακτηριολογικά και καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά του. Κάθε μορφή ενέργειας κυκλοφορεί σε συγκεκριμένους μεσημβρινούς, έχει χρονικά και χωρικά καθορισμένη λειτουργία και τροφοδοτεί συγκεκριμένα οργανικά συστήματα.
Ομαλή και απρόσκοπτη ενεργειακή κυκλοφορία, σημαίνει υγεία. Διαταραχή της ομαλής ροής οποιασδήποτε μορφής ενέργειας προκαλεί νόσο.
Ο ρόλος τους γιατρού είναι να διαγνώσει την ενεργειακή διαταραχή και με την τοποθέτηση ειδικών μεταλλικών βελονών στα ειδικά σημεία βελονισμού να αποκαταστήσει την ενεργειακή ισορροπία στο σώμα, θεραπεύοντας έτσι το σύμπτωμα ή το νόσημα του αρρώστου του. Το θεραπευτικό σύστημα που περιγράψαμε διατηρήθηκε αναλλοίωτο για χιλιάδες χρόνια, συντροφεύοντας το λαό, τους αυτοκράτορες και τους γιατρούς της αρχαίας Κίνας στο μακρύ τους ταξίδι μέσα στο χρόνο και την ιστορία.
Θεωρητικές βάσεις του Παραδοσιακού Βελονισμού Η αντίθεση μεταξύ της ημέρας και της νύχτας, του φωτός και του σκότους, της ζέστη ς και του κρύου, του χειμώνα και του καλοκαιριού, έκαναν τον φιλόσοφο Φου Ξι (5.000 π.Χ.) να διατυπώσει τη θεωρία δύο συμπληρωματικών, αντιθέτων και αδιάσπαστων δυνάμεων που κυβερνούν το σύμπαν και τον άνθρωπο.
Οι δυνάμεις αυτές ονομάσθηκαν Γιν (συμβολίζει τη σκοτεινή πλευρά του λόφου, το θηλυκό γένος, το σκοτάδι, τη νύχτα, το χειμώνα, το έλλειμμα) και Γιανγκ (συμβολίζει τη φωτεινή πλευρά του λόφου, το αρσενικό γένος, το φως, την ημέρα, το καλοκαίρι, το πλεόνασμα). Μέσα στον οργανισμό, οι δυνάμεις αυτές εκφράζονται με τη μορφή ενέργειας που διατρέχει το σώμα μέσα στους μεσημβρινούς. Υγεία είναι το αποτέλεσμα της ισορροπίας μεταξύ των δύο αυτών δυνάμεων. Κάθε διαταραχή της ισορροπίας επιφέρει τη νόσο. Από αυτή την πολύ γενική θεώρηση ξεκινά ολόκληρη η παραδοσιακή θεραπευτική των Κινέζων γενικά και ο βελονισμός ειδικότερα.
Όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση υγείας, η ενέργεια κυκλοφορεί ανάμεσα στα όργανα του σώματος, ομαλά. Κάποια όργανα αφομοιώνουν και συντηρούν την ενέργεια (καρδιά, ήπαρ, σπλήνα, πνεύμονες). Αλλά πέντε όργανα εργαστήρια μετασχηματίζουν και μεταφέρουν την ενέργεια αυτή (στόμαχος, λεπτό και παχύ έντερο, χοληδόχος κύστη, ουροδόχος κύστη).
Με τα όργανα αυτά συνδέονται τρία κέντρα. Το ανώτερο ελέγχει την καρδιά, τους πνεύμονες και τη θωρακική κοιλότητα. Το μεσαίο ελέγχει την πέψη. Το κατώτερο ελέγχει το παχύ έντερο, την αφόδευση και το ουροποιο-γεννητικό σύστημα. Οποιαδήποτε ασθένεια, σωματική ή ψυχική, εκ- δηλώνεται στην επιφάνεια του σώματος, και το δέρμα, σαν είδος καθρέπτη αντικατοπτρίζει την εσωτερική διαταραχή με την ενεργοποίηση των σημείων βελονισμού και κάθε νόσος επηρεάζει (και επηρεάζεται) από ένα ή περισσότερα σημεία. Τα σημεία βελονισμού συγκροτούν ομάδες και τα σημεία της ίδιας ομάδος διατρέχουν σε μία νοητή γραμμή κατά μήκος του σώματος.
Υπάρχουν 364 σημεία βελονισμού που βρίσκονται πάνω στην πορεία των μεσημβρινών και επηρεάζουν το όργανο με το οποίο είναι συν- δεδεμένος ο μεσημβρινός. Περιγράφονται επίσης άλλα 1.000 σημεία, εκτός μεσημβρινών, τα οποία είναι εφήμερα επώδυνα σημεία του δέρματος. Επειδή είναι προφανής η δυσκολία απομνημόνευσης των σημείων αυτών, οι Κινέζοι τα κατέταξαν σε δώδεκα κύριες ομάδες και σε λίγες δευτερεύουσες εξαρτημένες από τις πρώτες. Όλα τα σημεία βελονισμού που ανήκουν στην ίδια ομάδα ενώνονται μεταξύ τους με νοητές γραμμές τις οποίες οι Κινέζοι ονομάζουν “βήμα των σημείων” και οι δυτικοί “μεσημβρινούς”. Ο αριθμός των σημείων κατά μμήκος των μεσημβρινών ποικίλει.
Ο μεσημβρινός της καρδιάς π.χ. έχει εννέα σημεία ενώ ο μεσημβρινός της ουροδόχου κύστης 67 σημεία βελονισμού. Όλα τα σημεία σε έναν μεσημβρινό επηρεάζουν το όργανο από το οποίο πήραν το όνομά τους αλλά και όργανα σχετικά με την περιοχή στην οποία βρίσκονται. Οτιδήποτε συμβαίνει κατά μήκος ή κοντά στην πορεία οποιουδήποτε μεσημβρινού θα επηρεάσει τόσο τον μεσημβρινό όσο και το όργανο με το οποίο αυτός συνδέεται.
Ο Βελονισμός στην Ιατρική Παράλληλα με τα εργαστηριακά πειράματα, χιλιάδες ασθενείς με χρόνια, οξέα, δυσίατα προβλήματα υγείας υποβλήθηκαν σε βελονισμό, συμμετέχοντας σε κλινικές μελέτες.
Δοκιμάστηκε η δράση του βελονισμού στους χρόνιους πόνους (οσφυαλγία, αυχεναλγία, περιαρθρίτιδα ώμου, κεφαλαλγίες, οστεοαρθρίτιδες, ρευματοειδείς αρθρίτιδες), σε βρογχικό άσθμα, αλλεργίες, νευραλγίες τριδύμου, ψυχοσωματικές διαταραχές. Στις ηλεκτρονικές τράπεζες πληροφοριών της ιατρικής (Medline, Ovid κλπ.) έχουν καταχωρηθεί περισσότερες από 5.000 ιατρικές μελέτες που αφορούν το βελονισμό.
Σήμερα, μετά από 2.000 χρόνια εφαρμογής (κατ’ άλλους εφαρμόζεται από το 2.698 π.Χ.) ο βελονισμός γνωρίζει μια νέα περίοδο αναγέννησης αφού το 15% των Ελλήνων, το 12-19% των Ευρωπαίων, το 20-60% των Αυστραλών και πάνω από 2 εκατομμύρια Αμερικανοί (το FDA υπολογίζει 9-12 εκατομμύρια πράξεις βελονισμού ανά έτος), προσφεύγουν στον βελονισμό για την επίλυση προβλημάτων υγείας.
Τα θετικά αποτελέσματα της συστηματικής εργασίας κλινικών ιατρών και ερευνητών δικαίωσαν τη φήμη του βελονισμού. Σήμερα, το 64% (οι 75 από τις 117 σχολές) των Αμερικανικών Πανεπιστημίων Ιατρικής συμπεριλαμβάνουν το βελονισμό στο πρόγραμμα εκπαίδευσης των φοιτητών ιατρικής (από 16 – 160 ώρες). Η Αμερικανική Ένωση Ιατρικής Πόνου περιλαμβάνει το βελονισμό στην εξεταστέα ύλη για την απόκτηση διπλώματος αλγολογίας. Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας της Αμερικής προωθούν και επιχορηγούν την έρευνα στο βελονισμό. Η IASP αναγνωρίζει τη σημαντική αναλγητική δράση του βελονισμού (δημοσιεύονται συχνά άρθρα στο διεθνούς κύρους περιοδικό “Pain”) και τα περισσότερα ιατρεία πόνου της Ελλάδας και του εξωτερικού χρησιμοποιούν το βελονισμό και τον ηλεκτροβελονισμό για την αντιμετώπιση του οξύ και χρόνιου πόνου.
Η Ελληνική Πολιτεία με αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων “…δέχεται το Βελονισμό ως μία μέθοδο θεραπείας, η οποία εφαρμόζεται μόνο από ιατρούς…” (Αρ. Πρωτ. Υ7/0ικ./4270/25- 6-96), και συμπληρώνει ότι “…η εφαρμογή του Βελονισμού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευθεί στην Βελονοθεραπεία … “ (574/ Α4/1191/21-2-1980).
Τα τελευταία 30 χρόνια, ερευνητικές ομάδες ιατρών, φυσιολόγων, βιολόγων και βιοχημικών, ασχολήθηκαν με τη διεξαγωγή ερευνών για την καταγραφή των νευροφυσιολογικών, βιοχημικών και νεύρο-ενδοκρινικών μεταβολών που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά την εφαρμογή ενός θεραπευτικού ή αναλγητικού πρωτόκολλου βελονισμού. Οι εξελίξεις στους τομείς της νευροφυσιολογίας του πόνου, νευροχημείας, νευρο-ανοσο-ενδοκρινολογίας και ψυχο-ανοσολογίας μας επιτρέπουν να ερμηνεύσουμε ένα σημαντικό μέρος των θεραπευτικών δυνατοτήτων του βελονισμού και του ηλεκτροβελονισμού.
Σημαντικά ιατρικά συγγράμματα αναφέρουν τη θεραπευτική του βελονισμού στα κεφάλαια αντιμετώπισης του πόνου. Πολλά νοσοκομεία της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ελλάδας χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση το βελονισμό για την αντιμετώπιση δύσκολων προβλημάτων υγείας. Η ανακούφιση του αρρώστου χωρίς τη χρήση φαρμάκων γοητεύει και αυξάνει το κύρος του βελονισμού στο δυτικό κόσμο. Τα αποτελέσματα αυτά δεν μπορεί κανείς να τα αγνοήσει.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δημοσίευσε ένα κατάλογο του βελονισμού. Μέχρι σήμερα θεωρείται ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ότι ο βελονισμός δρα συμπτωματικά ή θεραπευτικά.
Σήμερα νομιμοποιείται πια η χρήση του βελονισμού στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στις Σκανδιναβικές χώρες. Δεν είναι παράξενο ότι ενώ οι χώρες αυτές έχουν υψηλότατο επίπεδο παροχής ιατρικής φροντίδας, δέχονται την ισότιμη χρήση του βελονισμού στην ιατρική. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχουν ασθενείς που υποφέρουν από μη ιάσιμα νοσήματα, εκφυλιστικά νοσήματα και παθήσεις για τις οποίες δεν υπάρχει κάποια αποτελεσματική θεραπευτική αγωγή. Στις περιπτώσεις αυτές ο βελονισμός μπορεί να ανακουφίσει τους ασθενείς αυτούς απλά, ανώδυνα, χωρίς παρενέργειες και χωρίς ιδιαίτερο κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία. Στην Αμερική, κάθε πολιτεία έχει τη δική της νομοθεσία όσον αφορά το βελονισμό. Οι περισσότερες αναγνωρίζουν το βελονισμό σαν επίσημη ιατρική πράξη, παρέχοντας ειδική άδεια ασκήσεως βελονισμού σε γιατρούς μετά από εξετάσεις. Το 1990, είκοσι δύο εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες, μέσου και υψηλού μορφωτικού επίπεδου, χρησιμοποίησαν το βελονισμό για τη θεραπεία των συμπτωμάτων τους ή των ασθενειών τους.
Στην Ελλάδα, ο βελονισμός έχει πλέον γίνει επισήμως αποδεκτός από το Υπουργείο Υγείας, όταν εφαρμόζεται από γιατρούς και θεωρείται ιατρική πράξη. Αυτή η θέση του υπουργείου είναι γενικώς αποδεκτή και διασφαλίζει πλήρως τα συμφέροντα των ασθενών.
Σε πολλές παθήσεις ο βελονισμός εφαρμόζεται σαν θεραπεία εκλογής. Δεν είναι ασφαλώς πανάκεια. Ούτε εφαρμόζεται μόνος, αλλά πάντα, και εδώ και στην Κίνα, σε συνδυασμό και στο πλαίσιο της όλης παραδοσιακής ή μη παραδοσιακής ιατρικής. Δεν πρόκειται για ξεχωριστή ειδικότητα, αλλά είναι γνώσεις με τις οποίες ο γιατρός εμπλουτίζει την όλη του κατάρτιση -σπουδή στην ιατρική. Γνώσεις και σπουδή που στην ιατρική δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν τέλος. Και με τις γνώσεις αυτές εφαρμόζει το βελονισμό ανάλογα με την ειδικότητά του και τις ενδείξεις που έχει.
Λίγα λόγια τώρα για το πώς εφαρμόζεται ο βελονισμός. Αρχικά χρησιμοποιούμε ειδικές βελόνες διάφορου πάχους και μήκους, από χρυσάφι, ασήμι, πλατίνα ή ανοξείδωτο ατσάλι. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τις τελευταίες, το ανοξείδωτο ατσάλι, τις οποίες και αποστειρώνουμε κατά τρόπο απόλυτο, όπως και στο χειρουργείο. Τις βελόνες αυτές τις βάζουμε στα σημεία που επιλέξαμε. Ο χειρισμός αυτός είναι σχεδόν ανώδυνος. Μάλλον είναι τόσο ανώδυνος όσο πιο έμπειρος είναι ο γιατρός. Σε κάθε θεραπεία, που διαρκεί περίπου 10, 15, 20 ή 30 λεπτά, χρησιμοποιούμε μία, δύο, τρεις, πέντε, δέκα ή και τριάντα βελόνες. Εξαρτάται από την ασθένεια και την κατάσταση του αρρώστου. Είναι φορές που όσο πιο λίγες βελόνες χρησιμοποιούμε τόσο καλύτερο αποτέλεσμα έχουμε. Άλλες φορές χρειαζόμαστε περισσότερες βελόνες. Ο χειρισμός της βελόνας γίνεται ανάλογα με το σκοπό που επιδιώκουμε. Τώρα τελευταία χρησιμοποιούμε γι’ αυτό το σκοπό τον ηλεκτρισμό και έχει επινοηθεί μια σειρά ολόκληρη από ηλεκτρικές συσκευές ηλεκτροβελονισμού, με αποκορύφωμα τη χρήση των ακτίνων Laser αντί της βελόνας.
Έχουν επίσης εφευρεθεί ηλεκτρικές συσκευές εντοπισμού των σημείων βελονισμού. Αυτές παράγουν ένα ηχητικό βόμβο μόλις αγγίξουν το ακριβές σημείο. Έτσι είναι αρκετά απλό για τον ιατρό να χαράξει την πορεία ενός μεσημβρινού, εντοπίζοντας την σαφή ανατομική θέση των σημείων του. Η κλινική εξέταση και η ψηλάφηση είναι ένας άλλος τρόπος εντοπισμού των σημείων. Ανακαλύπτει κανείς ένα μικρό οζίδιο στην περιοχή του πόνου, το οποίο μπορεί να είναι επιφανειακά στο δέρμα, σε μία σκληρυμένη περιοχή στην μάζα του μυός ή κοντά σε τένοντες και περιτονίες. Καμιά φορά η περιοχή είναι αποχρωματισμένη και ελαφρά διογκωμένη. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως το σημείο βελονισμού δεν μπορεί να βρεθεί χωρίς την γνώση της ακριβούς ανατομικής του θέσης.
Ο βελονισμός γενικά είναι ακίνδυνος και δεν προκαλεί παρενέργειες. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις στις οποίες αντενδείκνυται η εφαρμογή του και άλλες στις οποίες πρέπει να εφαρμόζεται με ιδιαίτερη προσοχή. Γενικά αποφεύγουμε να εφαρμόσουμε βελονισμό στα οξέα νοσήματα γιατί τις περισσότερες φορές η θεραπεία τους είναι ζήτημα λίγων ημερών και δεν συντρέχει ειδικός λόγος. Αποφεύγουμε επίσης το βελονισμό κατά τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Άλλοι, μετά τον πρώτο μήνα χρησιμοποιούν ορισμένα σημεία που δεν επηρεάζουν την πρόοδο της εγκυμοσύνης.
Αποφεύγουμε το βελονισμό σε προχωρημένα στάδια νεοπλασιών (καρκίνου) ενώ σε πολλές περιπτώσεις όπου τα άλλα μέσα απέτυχαν να μειώσουν τον πόνο, με το βελονισμό επιτυγχάνεται ανακούφιση.
Όπου υπάρχει φλεγμονή ή έλλειψη επαρκούς αιματώσεως (γάγγραινα) αποφεύγεται η τρώση
- παρακέντηση των σημείων με βελόνα. Αντί αυτής χρησιμοποιούμε ακτίνες LASER ή ειδικά σφαιρίδια. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται σε ψυχικά νοσήματα που παρουσιάζουν συχνά εξάρσεις και υφέσεις. Η φαρμακευτική αγωγή στους ψυχικούς ασθενείς μεταβάλλεται μόνο σε συνεργασία με τον θεράποντα ψυχίατρο και σε περίπτωση βελτίωσης τα φάρμακα μειώνονται με προσοχή από τον ειδικό ιατρό.
Επίσης, δεν πρέπει να εφαρμόζεται ηλεκτροβελονισμός σε ασθενείς με βηματοδότη, σε ασθενείς με υλικά εσωτερικής οστεοσύνθεσης ή ορθοπεδικές προθέσεις (ολικές αρθροπλαστικές, πλάκα-βίδες κλπ), σε φλεγμονώδεις παθήσεις του δέρματος, στην κοιλιακή και ιερή χώρα κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης.
Αφαιρούμε επίσης τα ακουστικά βαρηκοΐας ή άλλη ηλεκτρονική συσκευή που μπορεί να επηρεασθεί από το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της συσκευής ηλεκτροβελονισμού. Τελικά, ο ιατρός επωμίζεται την ευθύνη εφαρμογής του βελονισμού.
Η διάρκεια της θεραπείας διαφέρει ανάλογα με την πάθηση και το άτομο.
Άλλοτε με 1-3 φορές αντιμετωπίζουμε τις περισσότερες περιπτώσεις καπνίσματος και δυσκοιλιότητας.
Με 1-2 φορές αναστέλλεται η όρεξη για 10-15 ημέρες.
Με 5- 7 φορές αντιμετωπίζονται ελαφρές ημικρανίες, οσφυαλγίες, αυχεναλγίες, περιαρθρίτιδες, οστεοαρθρίτιδες κλπ.
Με 15-20 φορές σοβαρότερες περιπτώσεις.
Γενικά ξεκινάμε με μια προοπτική 10-12 βελονισμών με ρυθμό 2- 3 φορές την εβδομάδα.
Συνήθως από τον 5ο με 7ο βελονισμό έχουμε ενδείξεις προοδευτικής βελτίωσης. Άλλοτε συμπληρώνεται μια σειρά 10-12 βελονισμών για να έχουμε το επιδιωκόμενο θεραπευτικό αποτέλεσμα και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ενώ δεν είχαμε καμιά ένδειξη βελτίωσης, στους δυο τελευταίους βελονισμούς να παρουσιάζεται μια θεαματική βελτίωση. Και άλλοτε η αναμενόμενη βελτίωση παρουσιάζεται 10-20 ημέρες μετά τη διακοπή της καθορισμένης θεραπευτικής αγωγής.
Σε περιπτώσεις δυσίατων νοσημάτων, η θεραπευτική αγωγή στηρίζεται ασφαλώς στην εμπειρία του κάθε γιατρού. Άλλοι προχωρούν σε μία σειρά 20-30 ή και 50 βελονισμών. Εμείς εφαρμόζουμε μια σειρά 10-12 βελονισμών, διακόπτουμε για 20-30 μέρες και στην ανάγκη επαναλαμβάνουμε την όλη αγωγή. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, καλό είναι (όχι όμως και απαραίτητο) το άτομο να είναι ήρεμο και με στομάχι ούτε γεμάτο, (πρόσφατο γεύμα) ούτε άδειο (νηστικό από ώρες). Να έχει καλή διάθεση, να μην είναι ιδιαίτερα κουρασμένο. Να αποφεύγει τις έντονες συγκινήσεις, τα οινοπνευματώδη ποτά, τους πολλούς καφέδες, τα δυνατά αναψυκτικά, την άσπρη ζάχαρη, το πολύ αλάτι, το δυνατό καπνό και τα καρυκεύματα. Να αποφεύγει επίσης τις έντονες σωματικές ασκήσεις, να αποφεύγει τα ρεύματα του αέρα και να μην εκτίθεται σε καιρικές εναλλαγές. Γενικά, μια ήρεμη ισορροπημένη ζωή σε καθαρό αέρα, με ελαφρές αναπνευστικές ασκήσεις και φυσική διατροφή είναι ό,τι χρειάζεται για μια σωστή θεραπεία.
Πριν από κάθε βελονισμό, ο άρρωστος πρέπει να εξετάζεται κατά τα γνωστά δεδομένα και με το συνήθη κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο, ώστε να υπάρχει μια πλήρη κλινική εικόνα και διάγνωση. Χωρίς λεπτομερή εξέταση και κατά το δυνατό πληρέστερη διάγνωση δεν πρέπει να προχωρούμε σε καμιά θεραπεία.
Συμπερασματικά, ο βελονισμός είναι μια πραγματική βοήθεια στον αγώνα μας κατά της αρρώστιας. Στηρίζεται σε απόλυτα επιστημονικά κριτήρια και μμακρόχρονη εφαρμογή. Η χρήση του από γιατρούς είναι μια πρόσθετη εγγύηση. Είναι μια μέθοδος ακίνδυνη, ανώδυνη, χωρίς παρενέργειες και χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις όταν εφαρμόζεται κυρίως από ασφαλιστικούς οργανισμούς, ή ταμεία Υγείας. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι πανάκεια. Με πολλή δυσκολία και σκεπτικισμό αναγκάστηκα να αναφέρω περιστατικά όπου εφαρμόζεται ο βελονισμός, έτσι για μια πολύ γενική ενημέρωση. Και δεν είναι ασφαλώς αυτοδύναμη θεραπευτική μέθοδος.
Είναι όμως ένα άριστο θεραπευτικό μέσο σαν συμπλήρωμα της όλης ιατρικής που ανοίγει νέους ορίζοντες στην ιατρική και που μέσα στο άλλο οπλοστάσιο θα ανεβάσει τη θεραπευτική μας απόδοση.
Μιλτιάδης Γ. Καράβης - Iατρός Φυσικής Ιατρικής & Αποκατάστασης
Τα λίπη παίζουν ρόλο σε πάρα πολλές βασικές λειτουργίες του σώματος μας όπως στο σχηματισμό της κυτταρικής μεμβράνης, στην προστασία/μόνωση των οργάνων, στην σωστή ορμονική λειτουργία καθώς και την αποθήκευση και απελευθέρωση ενέργειας.
Τα κορεσμένα λίπη είναι ένα απαραίτητο μέρος ενός ισορροπημένου προγράμματος διατροφής, αλλά οι περισσότεροι δεν είναι σίγουροι για το πόσο μπορούν να τρώνε με ασφάλεια ή αν κάνει να τρώνε καθόλου από αυτά.
Έτσι, πολλοί λάτρεις της υγιεινής διατροφής φαίνεται να έχουν έναν παράλογο φόβο για τα κορεσμένα λιπαρά και προσπαθούν να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό την πρόσληψη τους με κάθε τρόπο δυνατό όπως με αποφυγή τροφίμων όπως τα πλήρη σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα, τους κρόκους αυγών, το βούτυρο, τα (πολύ) λιπαρά κόκκινα κρέατα, κλπ. Αν και φυσικά δεν καλή ιδέα να τρώμε ένα κάρο κορεσμένα λίπη, ωστόσο μπορούνε άνετα να λάβουν μια θέση στου καθενός τη διατροφή χωρίς καμία δυσάρεστη επιπλοκή.
Μάθημα οργανικής χημείας
Τα λιπαρά οξέα αποτελούνται από αλυσίδες υδρογονάνθρακα που μπορεί ή δεν μπορεί να περιέχουν διπλούς δεσμούς. Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα διαφέρουν από ακόρεστα λιπαρά οξέα στο ότι κάθε άτομο άνθρακα πάνω στην αλυσίδα του μορίου του λιπαρού οξέος είναι "κορεσμένο" με άτομα υδρογόνου. Για να μη το τραβήξουμε σε οργανική χημεία 3ης γυμνασίου, ας πούμε ότι αναλόγως με πόσα άτομα άνθρακα περιέχονται σε ένα μόριο λιπαρού οξέος, αυτά ταξινομούνται σε λιπαρά βραχείας, μεσαίας και μακράς αλυσίδας και το αφήνουμε εδώ.
Πόσο ρόλο παίζει ένα μόριο;
Ένας από τους λόγους ορισμένες πηγές λίπους, όπως το βούτυρο, παραμείνουν σε στερεή μορφή σε θερμοκρασία δωματίου είναι επειδή το σημείο τήξης των κορεσμένων λιπαρών οξέων αυξάνεται καθώς η ανθρακική αλυσίδα επιμηκύνεται. Αντιθέτως, τρόφιμα πλούσια σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως το ελαιόλαδο, είναι συνήθως υγρά σε θερμοκρασία δωματίου.
Στην περίπτωση των βραχείας και μεσαίας αλυσίδας λιπαρών οξέων, η πέψη από τον οργανισμό γίνεται με παθητική απορρόφηση στο αίμα μέσω των εντερικών τριχοειδών. Αυτό διαφέρει από το μεταβολισμό των λιπαρών οξέων μακράς αλυσίδας, τα οποία απορροφούνται από τα τοιχώματα του εντέρου και υπόκεινται σε περαιτέρω τροποποίηση. Για το λόγο αυτό, τα λιπαρά οξέα βραχείας/μεσαίας αλυσίδας χρησιμεύουν ως άριστες πηγές ενέργειας, επειδή δηλαδή μεταβολίζονται πιο εύκολα.
Και τι παίζει με τα τρανς λιπαρά;
Τα trans λιπαρά οξέα ήταν πριν από μερικές δεκαετίες η απάντηση στη "μάστιγα" των κορεσμένων λιπαρών (ζωικού λίπους)... Τα περισσότερα τρόφιμα με μια σημαντική ποσότητα τρανς λιπαρών οξέων μέσα τους έχουν υποστεί μια χημική διαδικασία που είναι γνωστή ως υδρογόνωση, συνήθως για να αποκτήσουν μια πιο στέρεη μορφή (βλ. μαργαρίνη). Ουσιαστικά, η υδρογόνωση είναι η χημική τροποποίηση ενός φυτικού ελαίου έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας " trans" δεσμός στην αλυσίδα υδρογονάνθρακα. Με απλά ελληνικά, το λίπος αυτό νταβατζώθηκε.
Αρκετές έρευνες έχουν γίνει για τις βλαβερές επιδράσεις της υπερβολικής πρόσληψης trans λιπαρών οξέων στο ανθρώπινο σώμα. Γενικά συνιστάται περιορισμός σε μεγάλο βαθμό της κατανάλωσης τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε trans λιπαρά οξέα. Οι κίνδυνοι υπερπρόσληψης τρανς λιπαρών οξέων περιλαβάνουν: μείωση επιπέδων της HDL (καλής χοληστερόλης), αύξηση της LDL (κακής χοληστερόλης) καθώς και και άλλων καρδιαγγειακών παθήσεων [ 1 ].
Η λίστα με προϊόντα που περιέχουν trans λιπαρά είναι τόσο μεγάλη που κάποιος θα δυσκολευτεί να τα αποφύγει πλήρως. Και αυτό γιατί η σύγχρονη βιομηχανία τα χρησιμοποιεί με πάθος καθώς παρέχουν στα προϊόντα τους μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και καλύτερη γεύση. Ειδικά, ότι σε τηγανητό, ότι σε fast food, ότι σε γλυκό, ότι σε κέικ, ότι σε μπισκότο, ότι σε πατατάκι και γενικά ότι (σχεδόν) βλέπετε μέσα σε χάρτινη συσκευασία, περιέχει μέσα του trans λιπαρά.
Hope in humanity...
Πολλές χώρες έχουν ήδη αρχίσει να μελετούν την υποχρεωτική αναγραφή, στους διατροφικούς πίνακες στις συσκευασίες, της περιεκτικότητας σε τρανς λιπαρά οξέα.
Πόσα κορεσμένα λιπαρά θα πρέπει να καταναλώνουμε;
Τα κορεσμένα λίπη φαίνεται να συσχετίζονται με τις σεξουαλικές ορμόνες των ανδρών (ανδρογόνα), έτσι δεν είναι γενικά μια καλή ιδέα να εκμηδενίσετε την κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών. [ 2 ] Από την άλλη πλευρά, η χρόνια περιττή πρόσληψη κορεσμένου λίπους μπορεί να προκαλέσει αντίσταση στην ινσουλίνη και άλλές μεταβολικές ασθένειες, οπότε θα πρέπει να κρατάμε ένα μέτρο. [ 3 ]
Δεδομένου ότι οι θερμιδικές ανάγκες και οι προσωπικοί στόχοι φυσικής κατάστασης διαφέρουν από άτομο σε άτομο, δεν υπάρχει ένα προκαθορισμένο νούμερο, μια ομόφωνη ποσότητα κεκορεσμένου λίπους που ο καθένας θα πρέπει να καταναλώσει. Ωστόσο, ως γενική αφετηρία, τα δραστήρια άτομα θα πρέπει να στοχεύουν ένα 25% της συνολικής πρόσληψης λίπους τους να είναι με τη μορφή των κεκορεσμένων λιπών. Για παράδειγμα, αν είναι να καταναλώσετε 80γρ λίπους σε μια ημέρα τα 20γρ αυτών (περίπου) θα πρέπει να είναι κορεσμένα.
Εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα είναι οι άνθρωποι που ακολουθούν αυστηρές δίαιτες (κετονικές ή χαμηλές σε υδατάνθρακες) όπου η πρόσληψη λίπους λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης κρεατος είναι ιδιαίτερα υψηλή. Στην αντίθετη άκρη, αν κάποιος ακολουθεί μια διατροφή χαμηλή σε λιπαρά (λιγότερο από 30 - 40γρ λίπους), μπορεί να χρειαστεί να καταναλώσει μεγαλύτερο ποσοστό κεκορεσμένων λιπαρών (περίπου 30-40 %) ώστε να είναι σε θέση να υποστηρίξει τις ορμονικές διαδικασίες του οργανισμού του.
Όπως με τις περισσότερες συστάσεις διατροφής, καλό θα είναι πάντα να είστε προετοιμασμένοι να κάνετε ορισμένες δοκιμές στις παραπάνω συστάσεις. Πάντα όταν έχουμε να κάνουμε με θέματα διατροφής (επειδή οι γνώμες και οι εμπειρίες είναι τόσες όσο ο πληθυσμός της γης) θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να πειραματιστείτε ώστε να δειτε τι δουλεύει για εσας καλύτερα.
Πηγές
1. "Trans fat: Avoid this cholesterol double whammy". Mayo Foundation for Medical Education and Research (MFMER). Retrieved 2007-12-10.
2. Dorgan, J. F., Judd, J. T., Longcope, C., Brown, C., Schatzkin, A., Clevidence, B. A., ... & Taylor, P. R. (1996). Effects of dietary fat and fiber on plasma and urine androgens and estrogens in men: a controlled feeding study. The American journal of clinical nutrition, 64(6), 850-855.
3. Kraegen, E. W., Clark, P. W., Jenkins, A. B., Daley, E. A., Chisholm, D. J., & Storlien, L. H. (1991). Development of muscle insulin resistance after liver insulin resistance in high-fat–fed rats. Diabetes, 40(11), 1397-1403.
102 προπονητές δύναμης και φυσικής κατάστασης ανακάλυψαν ότι η καλύτερη στρατηγική για την προπόνησή σου είναι να βάζεις αριθμητικούς στόχους
Βρετανοί ερευνητές που ρώτησαν 102 προπονητές δύναμης και φυσικής κατάστασης ανακάλυψαν ότι η καλύτερη στρατηγική για την προπόνησή σου είναι να βάζεις αριθμητικούς στόχους και όχι οπτικούς.
Γι’ αυτό, αντί να φαντάζεσαι καλοσχηματισμένους κοιλιακούς, βάλε στόχο να μπορείς να καλύπτεις 20 μέτρα με τα πόδια, σηκώνοντας ταυτόχρονα το 50% του σωματικού βάρους σου σε κάθε χέρι. «Αν μπορείς να βγάλεις τη συγκεκριμένη άσκηση, τότε μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου δυνατό» λέει ο Dan John, προπονητής δύναμης.
Τραπεζοειδείς: Κάθε τραπεζοειδής μυς έχει σχήμα τριγώνου και καταλαμβάνει το πάνω μισό της ράχης. Συνολικά και οι δύο μύες μαζί έχουν σχήμα τραπεζίου, από όπου πήρε το όνομά του και ο μυς. Κάθε τραπεζοειδής εκφύεται από το ινιακό οστό και από τους αυχενικούς και τους θωρακικούς σπονδύλους και καταφύεται στην κλείδα και στην ωμοπλάτη. Με την ενέργειά του προκαλεί έκταση, απαγωγή και έσω στροφή του βραχίονα και συγκρατεί την ωμοπλάτη στον κορμό.
{fcomments}
Δείτε το Βιντεο και την τρομερή εξέλιξη σε 45 χρόνια.
Ακολουθεί ένα εξαιρετικό – εντυπωσιακό τεστ το οποίο με πολύ σύντομες ερωτήσεις σας δείχνει εάν τα ημισφαίρια του εγκεφάλου σας είναι σε ισορροπία ή ποιο ημισφαίριο είναι το κυρίαρχο και τι σημαίνει αυτό για σας.
Το τεστ έχει πολύ μεγάλη ακρίβεια και θα σας εκπλήξει με τα αποτελέσματά του.
Οι ερωτήσεις είναι πολύ απλές αλλά είναι στην Αγγλική γλώσσα. Για όσους δεν γνωρίζουν Αγγλικά, αξίζει να βάλετε κάποιον να σας τις μεταφράσει.
Για να μεταβείτε στο τεστ πατήστε εδώ
Μήπως σας συμβουλεύουν λάθος ;
Από τον Χρήστο Σαββόπουλο
ΜΕ ΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
ΠΑΠΠΟΣ-ΜΠΑΛΝΤΟΥΜΗΣ
Το πιθανότερο είναι να έχουμε ακολουθήσει και εμείς το
συνηθισμένο τρόπο. Μας παρακίνησε η παρέα, οι κολλητοί
ή η νέα μας σχέση, και βρεθήκαμε στη λευκή χώρα των
θαυμάτων. Εδώ όμως οι περισσότεροι φαίνονται να κάνουν
σκι από ένστικτο. Δείχνουν να ξέρουν τι κάνουν, πότε, και
πώς να το κάνουν. Τι γίνεται όμως όταν έρθει η ώρα να
εξηγήσουν και σε εμάς τι είναι ακριβώς αυτό που κάνουν ?
Οι φίλοι μας συνήθως είναι πρόθυμοι να μας εξηγήσουν πως θα κάνουμε σκι, αλλά τελικά απλά μας μεταβιβάζουν μερικές σύντομες και γενικές οδηγίες. Μια συμβουλή τεχνικής σκι μπορεί κατά βάση να είναι σωστή. Μια κακή συμβουλή δεν είναι πάντα κακή, απλά μπορεί να μην ταιριάζει στις δικές μας ικανότητες, την ποιότητα χιονιού ή στο είδος της πίστας που κατεβαίνουμε, ή και ακόμα να μην είναι η κατάλληλη για τον τύπο σκι που φοράμε. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι τελικά γινόμαστε δέκτες από οδηγίες τεχνικής που μπορεί να είναι ανεπαρκείς ή και λανθασμένες.
Παρακάτω συγκεντρώσαμε τις πιο συνηθισμένες συμβουλές που ακούγονται όταν φίλοι διδάσκουν φίλους. Αν μάθουμε να αναγνωρίζουμε πότε είναι κακή κάποια συμβουλή, θα είμαστε σε θέση να αποφύγουμε να την μεταβιβάσουμε και εμείς αργότερα σε κάποιον άλλον, βοηθώντας πιο αποτελεσματικά.
1. Σήκωσε το εσωτερικό πέδιλο
Φαίνεται ευκολότερο να στρίψουμε ένα σκι όταν είναι στον αέρα, όμως ανασηκώνοντας το εσωτερικό πέδιλο και μένοντας με το σύνολο του βάρους μας στο ένα πόδι, περιορίζει δραστικά τη σταθερότητα, μειώνει την ισορροπία και δημιουργεί εύκολα απώλεια στήριξης. Δεν χρειάζεται να αφαιρούμε τελείως το βάρος από το εσωτερικό σκι, αλλά αρκεί μια μικρή ελάφρυνση. Κατά την διάρκεια της στροφής το περισσότερο βάρος μας παραμένει στο εξωτερικό πόδι, και έτσι το εξωτερικό σκι εξακολουθεί να κυριαρχεί στην αλλαγή κατεύθυνσης. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική αυτή σαν άσκηση. Να ανασηκώσουμε έντονα το εσωτερικό σκι, μόνο και μόνο για να ελέγξουμε πόσο καλά και πόσο σταθερά ισορροπούμε στο εξωτερικό πόδι.
2. Κάρφωσε δυνατά το μπατόν, και στρίψε γύρω του
Με κανένα τρόπο δεν στηριζόμαστε στο μπαστούνι, και ούτε το κρατάμε πολύ χρόνο καρφωμένο στο χιόνι. Το χτύπημα του μπαστουνιού γίνεται για να βοηθήσει στη μεταβίβαση του κέντρου βάρους του σώματος. Το χτυπάμε στο ξεκίνημα της στροφής, στιγμιαία, και με πολύ λίγη δύναμη, σαν να αγγίζουμε απλά το χιόνι. Η ταχύτητα θα πολλαπλασιάσει αυτή τη δύναμη, και έτσι το κέντρο βάρους του σώματος θα μεταφερθεί, για να προετοιμάσει την επόμενη στροφή.
3. Πίεσε τις δύο φτέρνες προς το εξωτερικό της στροφής
Ιδιαίτερα για την σύγχρονη τεχνολογία του carving, ακούγεται μάλλον κακή συμβουλή. Πιέζοντας τις φτέρνες προς τα έξω, αναγκάζουμε τα σκι να κινηθούν πλάγια αντί μπροστά, όπως έχουν σχεδιαστεί να κάνουν. Αν πιέσουμε τις φτέρνες πετυχαίνουμε αλλαγή κατεύθυνσης των σκι, αλλά δεν πετυχαίνουμε μια καθαρή και σταθερή στροφή. Αν γείρουμε τις κνήμες και τη λεκάνη προς το εσωτερικό της στροφής, θα γείρουν τα σκι στις ακμές τους. Δίνοντας περισσότερη πίεση στο εξωτερικό σκι ενώ χαλαρώνουμε το εσωτερικό, θα ενεργοποιήσουμε την μηχανική που έχουν τα σκι από τον σχεδιασμό τους, και έτσι θα στρίψουν χαράζοντας ένα νοητό τόξο.
4. Χαμήλωσε πολύ μπροστά το σώμα, και βάλε δύναμη στα σκι
Σαν γενική ιδέα φυσικά είναι σωστή. Πρέπει να δώσουμε πίεση στο εξωτερικό σκι ώστε να λειτουργήσει η ροπή τους και να στρίψουν, αλλά δεν χρειάζεται να βάλουμε όση δύναμη έχουμε. Το λύγισμα των γονάτων θα μεταφέρει το βάρος στις μπότες. Η θέση του κορμού με το στήθος μπροστά θα βοηθήσει περισσότερο την πίεση στις κνήμες, αλλά χωρίς ο κορμός να είναι σε σκυφτή θέση. Μεταφέροντας απλά το κέντρο βάρους από το ένα πόδι στο άλλο μπορούμε να διατηρήσουμε μια χαλαρή στάση, χρησιμοποιώντας ελάχιστη δύναμη. Το πόσο λυγισμένα έχουμε τα πόδια, εξαρτάται από την μορφή της πίστας. Σε ομαλή επίπεδη πίστα είναι αρκετό ένα πιο ελαφρύ λύγισμα, ενώ στα bumps θα χρειαστεί να λυγίσουμε τα πόδια περισσότερο.
5. Για να κάνεις στροφή, περιέστρεψε το πόδι
Η παλαιότερη τεχνική απαιτούσε το πίσω μέρος του πέδιλου να κινείται πλάγια (κίνηση Skidding) και όχι ολόκληρο το μήκος του προς τα μπρος, όπως επιβάλλει η νέα αντίληψη των carving σκι. Για να αντιληφθούμε ότι τα carving σκι μπορούν να κάνουν στροφή χωρίς να χρειάζεται να τα περιστρέψουμε, πρέπει να αισθανθούμε πως χαράζουν μια στροφή. Μπορούμε σε μια ομαλή και επίπεδη πλαγιά να πλαγιάζουμε αργά τα σκι στις ακμές τους προοδευτικά όλο και πιο έντονα, πιέζοντας φυσικά περισσότερο το εξωτερικό, και να κρατηθούμε εκεί για την πορεία. Γυρίζοντας το βλέμμα μας πίσω θα πρέπει να έχουμε αφήσει ίχνη σαν δύο μεγάλα παράλληλα τόξα.
6. Το πάνω μέρος το σώματος να κοιτά πάντα ευθεία στην πορεία
Πραγματικά, στην περίπτωση που θέλουμε να κάνουμε πολλές και μικρές στροφές σε απότομη πίστα, η θέση του σώματος πρέπει να είναι σταθερή και η κατεύθυνση των ώμων να είναι προς την γραμμή πτώσης. Όμως το σχήμα και η τεχνολογία των σημερινών σκι τα καθιστούν να ανταποκρίνονται πρόθυμα με πολύ μικρότερες δυνάμεις στρέψης. Οι στροφές είναι σταθερότερες και διατηρούνται για περισσότερο χρόνο, ενώ η θέση των χεριών και του σώματος είναι χαμηλότερα, και συνεπώς το πάνω μέρος του σώματος θα είναι λιγότερο άκαμπτο.
7. Στην πούδρα ρίξε το βάρος πίσω
Η πρόταση αυτή μας φαίνεται αρκετά λογική. Όμως γέρνοντας πολύ πίσω το βάρος μας πιέζουμε υπερβολικά τους μηρούς μας, και επιπλέον δε χρησιμοποιούμε ολόκληρο το μήκος του πέδιλου. Ο σκοπός μας στην πορεία σε πούδρα είναι να ελέγξουμε την ταχύτητά μας, και ταυτόχρονα να αποφύγουμε να βυθιστούν οι μύτες στο χιόνι. Η εξάσκηση που μπορούμε να κάνουμε είναι λύγισμα και τέντωμα των ποδιών σε ουδέτερη θέση, δηλαδή ούτε πολύ μπροστά ούτε πολύ πίσω, αλλά να στεκόμαστε στο κέντρο των σκι μας. Αν οι μύτες βυθιστούν μέσα στο χιόνι μπορούμε να τα αναδύσουμε ανασηκώνοντας το μπροστινό μέρος της μπότας, από το πέλμα του ποδιού. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πιέσουμε τις ουρές των σκι χωρίς να μετακινήσουμε ολόκληρο το κέντρο βάρους μας.
8. Για να είσαι καλός σκιέρ, πρέπει να έχεις πολύ κλειστά τα πόδια
Η στάση με τα πόδια πολύ κλειστά επιτρέπει τη γρηγορότερη εναλλαγή του βάρους από το ένα πόδι στο άλλο, ώστε να μετατοπιστεί στο εξωτερικό σκι. Όμως με σκι τύπου carving, μια πιο αθλητική στάση με μεγαλύτερο άνοιγμα στα πόδια, μας δίνει περισσότερες δυνατότητες. Αυτό θα το κατανοήσουμε καλύτερα αν σκεφτούμε την θέση του σώματος όταν ρίχνουμε μια μπάλα μπάσκετ προς το καλάθι από μακριά. Τα πόδια είναι ανοιγμένα περίπου στο πλάτος των γοφών, τα γόνατα και οι αστράγαλοι ελαφρά λυγισμένα. Προσαρμόζοντας μια παρόμοια στάση πάνω στα σκι, μας δίνει περισσότερη σταθερότητα, αλλά και μεγαλύτερο χώρο ελιγμών για να γέρνουν περισσότερο τα πέδιλα στις ακμές τους. Βέβαια το άνοιγμα των ποδιών μπορεί να ποικίλει. Μια στάση με πιο κλειστά τα σκι λειτουργεί καλύτερα στα bumps, στις γρήγορες και κοντές στροφές, ή στο μαλακό χιόνι όπου τα πιο ανοιχτά πόδια ενθαρρύνουν τα σκι να κινηθούν προς διαφορετικές κατευθύνσεις.
9. Στρίψε ! !
Σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε γίνει μάρτυρες ή και πρωταγωνιστές αυτής της σκηνής : Ένας σκιέρ στέκεται με ορθάνοιχτα μάτια, παραλυμένος από φόβο, σε μια πλαγιά απότομη για τις δικές του ικανότητες, ενώ κάποιος φίλος από λίγο χαμηλότερα του φωνάζει : Στρίψε ! Η συμβουλή «κάντο» μάλλον είναι λίγη. Αν το επίπεδο των ικανοτήτων μας δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σημείου που βρεθήκαμε, μπορεί να μας ακινητοποιήσει εκεί, ή να μας δημιουργήσει προβλήματα στήριξης. Εδώ πρέπει να ακολουθήσουμε τις κινήσεις της στροφής με όσο μπορούμε μεγαλύτερη ακρίβεια, όπως τις έχουμε μάθει και στο οριζόντιο έδαφος. Αν εφαρμόσουμε σωστά τη κίνησή μας κατά τη διάρκεια κάθε στροφής, θα μας βοηθήσει να βελτιώσουμε τη στήριξη, να παρατείνουμε την στροφή μας, και σιγά -σιγά να αποκτήσουμε τον δικό μας ρυθμό. Δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε, ούτε να προλάβουμε τους προπορευόμενους φίλους μας, ούτε να μιμηθούμε τον ρυθμό τους.
10. Άσε με να σε μάθω
Αφήσαμε αυτή την συμβουλή τελευταία, επειδή είναι σίγουρα η τελευταία που πρέπει να ακούσουμε. Όταν φίλοι μαθαίνουν φίλους, το πιο συνηθισμένο αποτέλεσμα είναι να δίνουν ένταση στη μεταξύ τους σχέση. Η καλύτερη συμβουλή που μπορούν να μας δώσουν είναι να μας προτείνουν να αναλάβει την εκπαίδευσή μας κάποιος ο οποίος έχει πλήρη συνείδηση του ρόλου του. Έτσι λοιπόν, ας αφήσουμε την διδασκαλία στους δασκάλους. Εκείνοι θα αξιολογήσουν την τεχνική μας, θα εντοπίσουν τα λάθη της, και θα μας οδηγήσουν με συγκεκριμένη μεθοδολογία στο αποτέλεσμα που θέλουμε.
Αν περνάμε καλά όταν κάνουμε σκι, έχει καμία σημασία να χρησιμοποιούμε πιο σωστή τεχνική ? Η απάντηση είναι όχι. Εκτός αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Μια μικρή ή μεγάλη περίοδος εκπαίδευσης δίπλα σε έναν έμπειρο δάσκαλο, σίγουρα θα μας βοηθήσει να εξελίξουμε γρηγορότερα τις ικανότητές μας. Αυτό θα μας επιτρέψει να κάνουμε σκι με περισσότερη άνεση και αυτοπεποίθηση, πιο αποδοτικά, και βέβαια με μεγαλύτερη ασφάλεια. Και στο τέλος της ημέρας, θα έχουμε περισσότερη ενέργεια για κανα-δύο σφηνάκια παραπάνω στο μπαρ.
Παρακάτω ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα ανάλυση ονομάτων με βάση την εννοιλογογική ή ετυμολογική ή αριθμολογική ή μυθολογική σημασία τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Καμία όμως σχέση δεν έχει η παρακάτω ανάλυση με την ηχητική αποκωδικοποίηση των δονήσεων που κάνουμε στο ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ
Α.
Αιμίλιος, Αιμιλία. Ρωμαϊκό όνομα που στα λατινικά σημαίνει αντίζηλος ή ανταγωνιστής.
Ψυχογράφημα (σύμφωνα με τους αριθμολόγους.)
Σίγουρος για τον εαυτό του ο Αιμίλιος, ελίσσεται στις ίντριγκες και κατορθώνει να πετυχαίνει τους στόχους του. Εντυπωσιάζεται εύκολα.
Η Αιμιλία, είναι δίκαιη και κάτω από το γλυκό παρουσιαστικό της κρύβει μια σιδερένια θέληση.
Αίολος: Ο Δίας, τον είχε διορίσει βασιλιά ενός μυθικού νησιού. Ζούσε με τη γυναίκα του εκεί, τους έξι του γιους, (δυνατούς ανέμους) και τις έξι του κόρες (ήπιους ανέμους ή αύρες) Όταν άκουγε τους ανέμους σε συμφωνία ερχόταν σε ψυχική ευφορία. Μια τέτοια ημέρα έκανε το λάθος να παραδώσει τους αντίξοους ανέμους μέσα σε ασκούς, στον Οδυσσέα. Ό Δίας όμως θύμωσε και δεν τον ξανατίμησε με την εμπιστοσύνη του.
Ποιος είναι.
Είναι προικισμένος με αρετές, ιδιόρρυθμος κι ενθουσιώδης. Είναι δημιουργικός και αγαπητός στο περιβάλλον του. Τις περισσότερες φορές, αργεί να ωριμάσει.
Αλέξανδρος, Αλεξάνδρα: Ετυμολογικά σημαίνει, σπρώχνω τους εχθρούς.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, ήταν ο μεγάλος στρατηλάτης, που διέδωσε τον Ελληνισμό σε όλο τον αρχαίο κόσμο.
Αλεξάνδρα ήταν μια θεά της Λακωνίας που κρατούσε λύρα, μια περίφημη ζωγράφος της Ελληνιστικής περιόδου και μια χριστιανή ασκήτρια του 4ου αιώνα μ.Χ.
Προσωπικότητα.
Αλέξανδρος: Έχουν ισχυρή θέληση και αδύναμη φαντασία. Είναι πρακτικοί και ρεαλιστές. Αγαπούν την εύθυμη πλευρά της ζωής. Η θέληση τους είναι τόσο ισχυρή ώστε δίνουν την αίσθηση, ότι μπορούν να καταφέρουν ότι για τους άλλους είναι απλώς αδύνατο.
Αλεξάνδρα: Φιλοσοφημένη και καλλιεργημένη η Αλεξάνδρα εκτιμά επίσης και τα υλικά αγαθά και την οικονομική ασφάλεια. Ανεξάρτητη και δυναμική, ξέρει να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες. Αγαπά τον αθλητισμό.
Αλέξης, Αλέξιος, Αλέξια, Αλεξία: Ρωμαίος ευγενής, ο Αλέξιος, εγκατέλειψε τα επίγεια αγαθά κι έζησε σα ζητιάνος στη Συρία. Επιστρέφοντας στη Ρώμη, πέρασε όλη του τη ζωή με νηστεία. Στην Ελλάδα πολλές ονομάστηκαν έτσι μετά τη βάφτιση της κόρης, του βασιλιά Κωνσταντίνου και της Άννας- Μαρίας.
Αλέξιος: Κλειστός και μελαγχολικός χαρακτήρας, έχει ανάγκη από τρυφερότητα και στοργή. Σε όλα τα σημαντικά παίρνει ενέργεια από την υποστήριξη της οικογένειας του την οποία και θεωρεί σημαντική. Ενώ μιλάει πολύ, μπορεί ξαφνικά να απομονωθεί στον εαυτό του.
Αλεξία: Δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνική. Αγαπάει τη τέχνη και προτιμάει ιδιαίτερα το χορό. Όταν νιώθει ότι την αγαπούν μπορεί να κάνει θαύματα.
Αλίκη: Αγία που μαρτύρησε στη Νικομήδεια. Είναι ένα όνομα που υπάρχει και συνηθίζεται σε όλες τις γλώσσες. Έχει εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς και καλλιτέχνες.
Είναι υπεύθυνη και ακούραστη. Έχει ανάγκη από στόχους και ιδανικά ώστε να αφιερώσει όλες της τις δυνάμεις σε αυτά. Έχει επιβολή στη σχέση της με τους άλλους και είναι φωτογενής προσωπικότητα. Δε διακρίνεται για το χιούμορ της.
Άλκηστις: Πολύ όμορφη βασιλοπούλα, που παντρεύτηκε τον Άδμητο. Όταν εκείνος κινδύνεψε, η Άλκηστις προσφέρθηκε να πεθάνει στη θέση του. Έγινε πηγή έμπνευσης ποιητών και καλλιτεχνών.
Προσωπικότητα:
Είναι άνθρωπος της δράσης, νευρώδης και αεικίνητη. Έμπιστη φίλη και καλή παρέα με ευχάριστη προσωπικότητα είναι λίγο συμβατική και μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων.
Αλκιβιάδης: Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός. Γενναίος πολεμιστής, επιχείρησε τη παράτολμη εκστρατεία στη Σικελία. Σπάταλος και πανέμορφος, κατασπατάλησε την οικογενειακή του περιουσία στο βωμό της ψυχαγωγίας του. Αλαζονικός και ιδιόρρυθμος όπως ήταν, έκοψε την ουρά του σκύλου του, για να προκαλέσει τα σχόλια του κόσμου.
Προσωπικότητα:
Κλείνεται εύκολα στον εαυτό του από υπέρμετρη ευαισθησία και ευθιξία. Αγαπάει τη καλή ζωή, το χρήμα και φυσικά τη διασκέδαση. Μερικές φορές είναι πολύ θαρραλέος.
Αλφρέδος: Όνομα γερμανικής προέλευσης. Σημαίνει ήρεμος και ειρηνικός. Ήταν μοναχός που έγινε επίσκοπος.
Προσωπικότητα:
Ήρεμος αλλά συχνά και πεισματάρης. Όταν έχει μια γνώμη, γίνεται «αγύριστο κεφάλι». Του αρέσει η κοσμική ζωή κι έχει καλλιτεχνικές τάσεις.
Αμαρυλλίς: Όνομα βοσκοπούλας, στο Γ΄Ειδύλιο του Θεόκριτου. Αγαπήθηκε πολύ αυτό το όνομα στην Αγγλία του 19ου αιώνα. Υπάρχει ακόμη και το ομώνυμο φυτό που μοιάζει με κρίνο.
Προσωπικότητα:
Παρ’ όλο που έχει ευχάριστο χαρακτήρα έχει και αρκετές αναστολές. Επηρεάζεται πολύ από το περιβάλλον της. Είναι πολύ καλή κι έμπιστη φίλη ενώ αναζητεί συνεχώς καινούργιες φόρμες για τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις της.
Αναίς: Υποκοριστικό του Κέλτη Θεού Άνα που ταυτίστηκε αργότερα με την Αγία Άννη.
Δημιουργική, αγαπάει τη ζωή και τη τέχνη. Περίεργη και θαρραλέα, προπορεύεται της εποχής της. Πολύ ρομαντική και ταυτόχρονα προσγειωμένη στη πραγματικότητα.
Αναστάσιος: Το όνομα του προέρχεται βέβαια από την Ανάσταση του Χριστού.
Αυταρχικός και επιβλητικός. Εκτιμάει τα υλικά αγαθά και κοπιάζει να τα αποκτήσει. Του αρέσει να δίνει συμβουλές.
Αναστασία: Τα ίδια ισχύουν και για την Αναστασία που είναι όμως πιο ήπια αλλά αρκετά εγωκεντρική.
Ανδρέας: Ο Απόστολος και πρώτος μαθητής του Ιησού. Το όνομα του, σημαίνει θαρραλέος, άφοβος.
Οικογενειάρχης, με κοινωνικά και ανθρωπιστικά ενδιαφέροντα. Κερδίζει την υποστήριξη των ισχυρών. Είναι ζηλιάρης, πεισματάρης και οικονόμος. Έξυπνος, με ιδέες συχνά πολύ πρωτότυπες.
Άννα: Μητέρα της Θεοτόκου (από το εβραϊκό Χάννα)
Σοβαρή και δυναμική η Άννα, ξέρει τι θέλει από τη ζωή. Πολύ συχνά έχει καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία, απολαμβάνει τα υλικά αγαθά. Της αρέσει να δίνει συμβουλές.
Αντώνιος: Κύριος και δυναμικός εκπρόσωπος τους από την ιστορία, ο Μάρκος Αντώνιος που ήταν γενναίος και γοητευτικός εραστής της Κλεοπάτρας. Επίσης ο Άγιος Αντώνιος, ο οποίος και ήταν ο θεμελιωτής του μοναχικού βίου.
Γεννημένος για επικοινωνία, χρειάζεται ποικιλία. Δίνει σημασία στις απολαύσεις και τις διασκεδάσεις. Κυκλοθυμικός ενθουσιώδης, θυμώνει εύκολα.
Αντωνία:: Αντωνία είχε ονομάσει ο Μάρκος Αντώνιος και τις δύο κόρες του. Αντωνία Καυδία ονομαζόταν επίσης η πανέμορφη κόρη του Κλαύδιου, που την θανάτωσε ο Νέρωνας, όταν αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
Διακρίνεται για τη κοινή λογική και την κρίση της. Είναι πιστή με εργατικό πνεύμα και αναπτυγμένο το μητρικό ένστικτο.
Απόστολος: Από τους δώδεκα Αποστόλους.
Κοινωνικός και γλεντζές, ο Απόστολος λατρεύει τη ζωή και τις απολαύσεις της. Του αρέσουν οι γυναίκες και το καλό φαγητό. Ευγενικός και ήπια προσωπικότητα, αρνείται να δει πέρα από την επιφάνεια.
Αρθούρος: Όνομα γαλατικής προέλευσης, που σημαίνει αρκούδα. Θεληματικός και έξυπνος, ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα. Μένει ανεπηρέαστος από τη γνώμη των άλλων. Σύντροφος πιστός και συναισθηματικός.
Άρης: Θεός του Ολύμπου με μεγάλες αντιπάθειες μέσα στο δωδεκάθεο. Αγαπημένος θεός των Ρωμαίων.
Έξυπνος, εργατικός, φιλόδοξος, μελετηρός, που λατρεύει όμως και τις διασκεδάσεις. Πετυχαίνει όπου στοχεύει και έχει πολλά ενδιαφέροντα.
Αριάδνη: Σημαίνει πάναγνη ή που αρέσει πολύ. Ερωτεύτηκε παράφορα τον Θησέα και του έδωσε τον μίτο για να βγεί από τον λαβύρινθο. Εκείνος την εγκατέλειψε.
Γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, που σπάνια περνάει απαρατήρητη. Της αρέσουν τα ταξίδια, οι εμπειρίες και η δημιουργία. Είναι φιλόδοξη και ανασφαλής όταν δεν έχει χρήματα.
Αριστείδης: Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός.
Ευχάριστη προσωπικότητα, με ευγένεια ψυχής ,καλλιέργεια και υψηλή κοινωνικότητα. Είναι όμως λίγο ματαιόδοξος και αρκετά σπάταλος.
Αρμάνδος: Όνομα γερμανικής προέλευσης που σημαίνει άνθρωπος του πολέμου.
Είναι έξυπνος, αρκετά υπολογιστής, με ατσαλένια θέληση και ελάχιστο συναισθηματισμό.
Αρσινόη: Παλλακίδα του Φιλίππου του Β΄ της Μακεδονίας. Έγινε σύζυγος του στρατηγού Λάγου και μητέρα του Πτολεμαίου του Α΄.
Φύση περιπετειώδης, αναζητά συνεχώς καινούργιες εμπειρίες, γνωριμίες και της αρέσουν τα ταξίδια. Είναι άστατη στις επιλογές της. Ερωτεύεται με πάθος αλλά χωρίς διάρκεια.
Β.
Βανέσα: Όνομα γερμανικής καταγωγής. Στην Ελλάδα ονομάζεται έτσι και μια υπέροχη πεταλούδα με δαντελένια φτερά.
Είναι αναλυτικός χαρακτήρας και τελειομανής. Αυθόρμητη και με ενθουσιασμό έχει διακυμάνσεις στη ζωή της.
Βασίλειος, Βασιλεία, Βασιλική: Προέρχεται από τη λέξη, βασιλιάς, βασιλικός. Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο γνωστός Άγιος Βασίλης, ήταν αρχιεπίσκοπος Καισαρείας.
Ο Βασίλης, αγαπάει τη σκέψη, τη διανόηση και την τέχνη. Είναι απόλυτος σε αυτά που πιστεύει. Λειτουργεί πεισματικά αγνοώντας τους νόμους της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητας. Θέλει να επιβάλει το δικό του και συνήθως το επιτυγχάνει.
Η Βασιλική λειτουργεί πιο συμβατικά αλλά δίνει μεγάλη σημασία στα υλικά αγαθά. Είναι ρεαλίστρια, φιλόδοξη και δεν αγαπά τα ρίσκα.
Βησσαρίων: Καρδινάλιος από την Τραπεζούντα. Επίσης, έλληνας κληρικός από τη Θεσσαλία που έγινε Άγιος.
Σχολαστικός και σοβαρός, είναι συνήθως μοναχικός τύπος. Αφιερώνεται στη μελέτη.
Βιργινία: Από τη λατινική λέξη Virgo, που σημαίνει παρθένα.
Μοιάζει απόμακρη και κλειστή, αλλά ερωτεύεται με πάθος. Είναι αυταρχική και φιλόδοξη.
Βύρων: Από τον διάσημο φιλέλληνα Άγγλο ποιητή.
Επηρεασμένος χαρακτήρας. Του αρέσει να αφιερώνεται σε κάποιο σκοπό. Αγαπάει την οικογένεια. Συχνά επιζητεί τη μοναξιά.
Γ.
Γαλήνη: Μια από τις Νηρηίδες.
Ήρεμη, γίνεται εκρηκτική όταν θυμώνει ή συγκινείται. Ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την οικογένεια της.
Γεράσιμος: Άγιος θαυματουργός, που το λείψανο του βρέθηκε άφθαρτο κι εκτίθεται ακόμη στη Μονή του Αγίου Γερασίμου στη Κεφαλονιά.
Φιλόδοξος, αρκετά αυταρχικός, δεν εκδηλώνεται εύκολα και συναντάει αρκετά συχνά δυσκολίες στη ζωή.
Γεώργιος-Γεωργία: Μεγαλομάρτυρας από την Καππαδοκία που στις αγιογραφίες παριστάνεται πάνω στο άλογο να τρυπάει με το δόρυ του έναν μεγάλο δράκο.
Ιδεαλιστής και ενθουσιώδης, αναζητάει περιπέτειες και πνευματικές συγκινήσεις. Παρ’ όλο που δείχνει άτομο με ισχυρή αυτοπεποίθηση, εντούτοις είναι αρκετά δειλός.
Πιο αισιόδοξος χαρακτήρας η Γεωργία, βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι αναζήτησης της ευτυχίας. Είναι εφευρετική, θαρραλέα και φιλόδοξη.
Γλυκερία: Όνομα δύο μαρτύρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αισθησιακή και κεφάτη. Κάτω από ένα ήρεμο παρουσιαστικό κρύβεται μια ατσάλινη θέληση.
Γουσταύος:Όνομα γερμανικής καταγωγής. Ρεαλιστής με θετικό μυαλό, καλή μνήμη και κρίση. Αγαπάει τη δράση, επηρεάζεται εύκολα. Του αρέσει η άνετη ζωή.
Γρηγόρης- Γρηγορία: ¨ Όνομα πολλών Αγίων. Ο πιο γνωστός είναι ο Φωτιστής , πρώτος Πατριάρχης της Αρμενίας.
Είναι ελκυστικοί, κοινωνικοί, με φαντασία που αναζητούν την ομορφιά, τη ποικιλία και την αγάπη. Δημιουργικοί, όχι πρακτικοί και ιδεαλιστές.
Δ.
Δαμιανός: Σοφιστής του 2ου αιώνα μ. Χ από την Έφεσσο. Δίδασκε δωρεάν τους φτωχούς.
Του αρέσει η ιστορία, είναι συνδεδεμένος με τις αναμνήσεις του και το παρελθόν. Έχει βελούδινα εκφραστικά μάτια και ήπιο χαρακτήρα. Καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία.
Δανάη: Μοναχοκόρη του βασιλιά του Άργους Ακριλίου. Ο πατέρας της τη κλείδωσε υπόγεια φυλακή μαζί με την τροφό της καθώς το Μαντείο των Δελφών του έδωσε χρησμο που προμήνυε ότι θα τον σκοτώσει ο εγγονός του. Όμως την επισκέφθηκε ο Δίας με τη μορφή χρυσής βροχής και έτσι γέννησε τον Περσέα. Ο Ευριπίδης έγραψε γι αυτή μια τραγωδία που δεν διασώθηκε.
Χαϊδεμένη από την οικογένεια της και τη ζωή, η Δανάη είναι χαριτωμένη, απαιτητική και ναζιάρα. Αρκετά εγωκεντρική, δεν κάνει εύκολα υποχωρήσεις.
Δάφνη: Μια από τις ωραιότερες νύμφες της ελληνικής μυθολογίας. Αγαπήθηκε παράφορα από τον Απόλλωνα.
Μοιάζει πάντα νεότερη από όσο είναι. Τρυφερή, ζηλιάρα και έξυπνη, διαθέτει μεγάλη φαντασία και πολλά ενδιαφέροντα.
Δέσποινα: Οι αρχαίοι ποιητές, συνόδευαν συχνά τα ονόματα με το επίθετο δέσποινα (κυρία) που προέρχεται από το δεσπόζω, κυριαρχώ.
Άτομο με ισχυρή θέληση και πυγμή δεν αφήνεται στην τύχη και ορίζει τη ζωή της. Είναι ιδιόρρυθμη προσωπικότητα και μερικές φορές οι άλλοι υποτιμούν την εξυπνάδα της.
Δημήτριος, Δήμητρα: Ο Άγιος Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυρας, είναι ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης. Η Δήμητρα ήταν μια από τις σπουδαιότερες Θεές του δωδεκάθεου.
Πεισματάρης και απαιτητικός ο Δημήτρης, δεν είναι εύκολος στη συμβίωση. Έμπιστος φίλος, τους αρέσουν οι αντροπαρέες και προτιμά το ποδόσφαιρο. Όταν όμως αγαπάει τη γυναίκα του επηρεάζεται πολύ από αυτήν.
Ικανή και έξυπνη η Δήμητρα ξέρει να κατακτά αυτό που θέλει με τη βοήθεια των ανθρώπων γύρω της που επηρεάζονται από τη γνώμη της. Γνωρίζει πάντα πιο είναι το συμφέρον της. Αγαπάει τα παιδιά.
Δημοσθένης: Ο μεγαλύτερος ρήτορας της αρχαιότητας,
Έχει επιβλητική φυσιογνωμία και βαθιά φωνή. Καταφέρνει να ζει άνετα χωρίς ιδιαίτερη κούραση. Είναι γοητευτικός αλλά συνάμα και λίγο νωθρός.
Διδώ. Κόρη του βασιλιά της Τύρου Βήλου, αδελφή του Πυγμαλίωνα και σύζυγος του Ακέρβαντα.
Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία. Φροντίζει την εμφάνιση της, λατρεύει τα ταξίδια και ξέρει να βρίσκει χρήματα όταν
χρειάζεται.
Διονύσης Διονυσία. Αρχαίο ελληνικό όνομα, προέρχεται από τον Διόνυσο.
Μερικές φορές άκαμπτος ο Διονύσης, δημιουργεί πολύ συχνά ισχυρές αντιπάθειες ή συμπάθειες. Ωστόσο έχει χιούμορ και του αρέσει να αναθεωρεί τη ζωή του.
Η Διονυσία, έχει πιο κλειστό χαρακτήρα και είναι σε γενικές γραμμές συντηρητική.
Ε.
Ειρήνη: Θεά των Αρχαίων Ελλήνων, κόρη του Δία και της Θέμιδος.
Είναι χαριτωμένη και παράλληλα ξέρει να κρατάει αποστάσεις. Είναι παρορμητική και οδηγείται συχνά σε εσφαλμένες εντυπώσεις. Αρκετά φιλόδοξη, δίνει σημασία στη γνώμη που έχουν οι άλλοι γι’ αυτήν.
Έκτωρ. Ομηρικός ήρωας, αρχηγός των Τρώων. Το όνομα του σημαίνει ενάρετος και ισχυρός.
Μαχητικός, υπερασπίζεται και προστατεύει αυτούς που αγαπά.Τον διακρίνουν η λεπτότητα και η φυσική ευγένεια. Προσέχει τη συμπεριφορά του και δεν του αρέσει να θίγει τους άλλους παρ’ όλα αυτά όταν θυμώσει γίνεται άλλος άνθρωπος.
Ελένη: Όνομα που προέρχεται από τη λέξη ελένη, που σημαίνει λαμπάδα ή από τη ρίζα ελέ- που σημαίνει κυριεύω, κατακτώ. Στη μυθολογία η αρπαγή της από τον Πάρι, στάθηκε αφορμή για την έναρξη του Τρωικού Πολέμου.
Όνομα που φέρουν γυναίκες με ισχυρή προσωπικότητα. Ακόμη κι αν δεν είναι κλασικά όμορφες συνεχίζουν να είναι γοητευτικές ενώ θέλουν να γίνεται πάντα το δικό τους. Ακόμα κι όταν είναι ήρεμες, κυριαρχούν. Υποκύπτουν στα κομπλιμέντα.
Ελευθέριος Ελευθερία. Από το ομώνυμο αρχαίο επίθετο, που σημαίνει ελευθερωτής. Ο Άγιος Ελευθέριος, θεωρείται προστάτης των εγκύων γυναικών.
Ζωντανός και ανεξάρτητος χαρακτήρας, διακρίνεται στα ελεύθερα επαγγέλματα. Του αρέσει η φύση, ο ρομαντισμός και η ομαδική ζωή.
Η Ελευθερία είναι ντροπαλή και ευγενική. Κερδίζει εύκολα φίλους και θαυμαστές.
Εμανουήλ, Εμανουέλα: Εβραϊκό όνομα, που σημαίνει «Μαζί μας ο Θεός»
Ονειροπόλοι, είναι συχνά κυκλοθυμικοί. Όταν συμπαθούν κάποιον, γίνονται ζεστοί, ομιλητικοί και αξιαγάπητοι. Αγαπούν τη πολυτέλεια και δεν αλλάζουν εύκολα τον τρόπο ζωής τους.
Εναρέτη: Έχει έμφυτη κομψότητα και την ελκύουν τα επαγγέλματα που έχουν σχέση με την ομορφιά, τη διακόσμηση και τη μόδα. Είναι ήπιος χαρακτήρας και γίνεται εύκολα πολύ αγαπητή στο περιβάλλον της.
Επαμεινώνδας: Θηβαίος στρατιωτικός και πολιτικός του 4ου αιώνα. μ.Χ.
Υπερδραστήριος και ενθουσιώδης, συγχωρεί εύκολα και πάει μπροστά. Του αρέσουν οι απολαύσεις της ζωής και πολλές φορές αποδεικνύεται σπάταλος.
Ερατώ: Μια από τις Εννέα μούσες, κόρη του Δία και της Τιτανίδος. Προστάτης του γάμου και του έρωτα.
Αυτό το γλυκό πλάσμα, εκνευρίζεται σπάνια. Την αγαπούν όλοι γιατί είναι συγκαταβατική και μειλίχια. Κινδυνεύει όμως να γίνει θύμα των άλλων.
Εριφύλη: Κόρη του βασιλιά του Άργους Ζηλάου, σύζυγος του μάντη Αμφιάραου.
Κλειστή και αγέρωχη, δε πλησιάζετε εύκολα. Όταν ερωτεύεται παραχωρεί τον εαυτό της χωρίς επιφυλάξεις. Δίνεται ολοκληρωτικά και μένει για πάντα πιστή.
Ερνέστος Ερνεστίνα: Όνομα τευτονικής προέλευσης:
Ο Ερνέστος είναι ανεξάρτητος, τολμηρός και ικανός να αντιμετωπίσει αλλά και να ξεπεράσει τις μεγάλες δυσκολίες της ζωής.
Η Ερνεστίνα, είναι πιο συντηρητική και προσηλωμένη στο παρελθόν.
Ερμόλαος: Ακόλουθος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, συνωμότησε εναντίον του και θανατώθηκε.
Φαίνεται ψύχραιμος κι αποστασιοποιημένος αλλά στη πραγματικότητα είναι πεισματάρης και υποστηρίζει με πάθος τις ιδέες του. Αρέσκεται να θεωρείται από τους άλλους ηθικός χωρίς να είναι.
Ερσίλια: Μία από τις Σαββίνες παρθένες που είχαν απαγάγει οι Ρωμαίοι. Αργότερα θεωρήθηκε θεά του Έρωτα και της συζυγικής ζωής.
Αντιμετωπίζει συχνά δυσκολίες στη προσωπική της ζωή. Έχει μια έφεση στις δύσκολες καταστάσεις στις οποίες τα βγάζει πάντα πέρα.
Έσπερος: Γιος του Άτλαντα, πατέρας των Εσπερίδων. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν το ωραιότερο από τα άστρα.
Χαρακτήρας γεμάτος αντιθέσεις, αγχώνεται εύκολα και τρώγεται με τα ρούχα του. Όταν θέλει ξέρει να γίνεται τόσο αξιαγάπητος ώστε να του συγχωρούνται όλα.
Ευάγγελος Ευαγγελία: Όνομα που επικράτησε απον ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Ήρεμοι και αισθησιακοί, είναι πολύ ευτυχισμένοι όταν βρουν το ταίρι που τους ενδιαφέρει Δεν είναι ιδιαίτερα φιλόδοξοι και συνήθως προτιμούν τη ρουτίνα από την αβεβαιότητα. Τους αρέσει η οικογενειακή ζωή και η παρέα με τους φίλους.
Ευδοκία: Κόρη του Αθηναίου σοφιστή Λεόντιου, πολύ όμορφη με σπινθηροβόλο πνεύμα και τεράστια μόρφωση.
Ωριμάζει γρήγορα κι έρχεται συχνά σε αντίθεση με την οικογένεια της. Έχει όμορφα κάπως μελαγχολικά μάτια. Περνάει αρκετές δυσκολίες μέχρι να φτιάξει τη ζωή της.
Ευθύμιος Ευθυμία: Όνομα επτά Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γιορτάζουν στις 20 Ιανουαρίου.
Χαρακτήρας με μεταπτώσεις ο Ευθύμιος, είναι επαναστάτης στη νεότερη ηλικία και στην ωριμότερη συμβατικότερος και ψυχραιμότερος. Δίνει μεγάλη σημασία στην οικομική ασφάλεια και στην άνεση που παρέχει.
Πιο ήρεμη η Ευθυμία δίνει προτεραιότητα στον έρωτα και την οικογεγειακή ζωή.
Ευστάθιος: Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε κι έζησε τον 3ο αιώνα μ. Χ.
Δυνατός και τρυφερός χαρακτήρας, έχει αδυναμία στα υλικά αγαθά και τις απολαύσεις που παρέχουν Πετυχαίνει επαγγελματικά, έχοντας ως αρωγό την εμψύχωση -των φίλων και της οικογένειας του- η οποία του είναι απαραίτητη για να ισορροπήσει και να ευτυχήσει.
Ευτέρπη: Μια από τις εννέα μούσες.
Έχει πολλές ικανότητες, αλλά συχνά η ανάγκη να δημιουργήσει οικογένεια την εξαναγκάζει να παραμερίσει τις προσωπικές και επαγγελματικές της φιλοδοξίες. Σε μεγαλύτερη ηλικία αν δε βρει μια απασχόληση, έχει την τάση να γίνεται νευρική.
Ζ.
Ζαχαρίας: Ένας από τους μικρούς προφήτες του Ισραήλ.
Ευαίσθητος, μπορεί να γίνει με τα χρόνια κυνικός. Έχει κριτικό πνεύμα, που βρίσκει διέξοδο στη τέχνη. Φοβάται να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής.
Ζαφείρης Ζαφειρούλα. Από τη πέτρα Ζαφείρη.
Σα το Ζαφείρη, λάμπουν με τη παρουσία τους. Είναι φιλόδοξοι και αγαπούν τη καλοπέραση. Είναι εκδικητικοί στα λόγια, κάτι όμως που δεν ισχύει για τις πράξεις τους.
Η Ζαφειρούλα, δίνει σημασία στην οικονομική ασφάλεια.
Ζωγραφούλα: Σα ζωγραφιά. Όνομα που συνηθίζεται στη Θεσσαλία και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Έξυπνη και μετριόφρων. Αντέχει στις μεγαλύτερες δυσκολίες προκειμένου να επιτύχει αυτό που θέλει. Της λείπει η αισιοδοξία.
Ζωή, Ζώης. Χαρούμενη κι αισιόδοξη η Ζωή, έχει καλή επαφή με τα παιδιά. Πιο σοβαρός ο Ζώης, είναι άνθρωπος του καθήκοντος, συνεπής κι υπεύθυνος.
Η.
Ηλέκτρα. Κόρη του Αγαμέμνωνα και της Κλυταιμνήστρας. Ο πρώτος που την αναφέρει είναι ο Αισχύλος στις Χοηφόρες του. Με τη συμμετοχή της στη θανάτωση της μητέρας της και του Αιγίσθου, η Ηλέκτρα έγινε ένα από τα δραματικότερα πρόσωπα της ελληνικής τραγωδίας. Με βάση της σχέσης της με τη μητέρα της η ψυχολογία, επικαλείται το σύνδρομο της Ηλέκτρας.
Συναισθηματική, δίνει πολλά στους άλλους αλλά όταν αντιμετωπίζει τα προσωπικά της προβλήματα προτιμά τη μοναχική αντιμετώπιση τους. Αντίθετα από το μύθο, είναι συνδεδεμένη με τη μητέρα της. Είναι αντικομφορμίστρια.
Ηλίας: Μέγας προφήτης του Ισραήλ.
Αθόρυβος και διακριτικός τα καταφέρνει πολύ καλά στη ζωή. Ξέρει να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Βρίσκει στην οικογένεια την ευτυχία που επιδιώκει.
Ηρακλής: Ο μεγαλύτερος ήρωας, της ελληνικής μυθολογίας.
Μεγαλόσωμος, έχει χρυσή καρδιά. Τίμιος και έμπιστος φίλος θεωρεί ασυγχώρητο το ψέμα. Του αρέσουν οι μητρικές γυναίκες.
Ηρρίνα: Λυρική ποιήτρια, από την Τήλο δεν είναι εξακριβωμένο σε πια εποχή έζησε.
Όμορφη και χαριτωμένη, συνήθως διανοούμενη. Ερωτεύεται σε σχετικά μεγάλη ηλικία αλλά και τότε ακόμα δίνεται με πάθος στις πνευματικές της αναζητήσεις.
Ηρώ: Όμορφη ιέρεια του ναού της Αφροδίτης.
Γεμάτη ζωντάνια κι ενεργητικότητα, διακατέχεται από εμπορικό πνεύμα. Ανεξάρτητη, αφοσιώνεται συχνά στη δουλειά της.
Θ.
Θάλεια: Μία από τις χάριτες και μια από τις Εννιά Μούσες, προστάτιδα της ευθυμίας.
Σοβαρή και λιγομίλητη, η Θάλεια σπάνια κάνει τους άλλους να γελούν. Αφοσιώνεται με πάθος στη δουλειά της. Είναι παρ’ όλα αυτά μονογαμική και… ζηλιάρα.
Θεανώ: Γυναίκα του Πυθαγόρα, ανέλαβε μετά το θάνατο του την επιστασία της Σχολής του.
Σοβαρή, διαθέτει όμως όταν θέλει μεγάλη γοητεία. Είναι μια γυναίκα ελκυστική, που δύσκολα μπορεί κανείς να της αντισταθεί.
Θεμιστοκλής: Ένας από τους τέσσερις Αθηναίους πολιτικούς, που διακρίθηκαν μετά το θάνατο του Πεισίστρατου.
Εγωιστής και δεσποτικός, έχει μεγάλες απαιτήσεις από τους γύρω του αλλά και από τον εαυτό του. Με την εξυπνάδα και τη γοητεία του, ασκεί γοητεία στο περιβάλλον του.
Θεοδόσιος Θεοδοσία. Ο Θεοδόσιος ο μέγας ήταν γιος του στρατηγού του Βαλεντιανού Θεοδοσίου. Ανακηρύχθηκε Αύγουστος το 379.
Η Θεοδοσία, ήταν κόρη πλουσίων απ’ την Κωνσταντινούπολη, πουνέγινε μοναχή αφού μοίρασε τη περιουσία της στους φτωχούς. Ανανακυρήχθηκε Αγία.
Ο Θεοδόσιος έχει ιδιαίτερα κριτικό πνεύμα κι είναι συχνά δύσπιστος με τους ανθρώπους. Ερωτεύεται δύσκολα, αλλά όταν το κάνει, γίνεται απρόβλεπτος.
Η Θεοδοσία δίνει συνήθως περισσότερα από όσα παίρνει. Είναι πολύ καλή μητέρα και έξοχη οικοδέσποινα.
Θεόδωρος, Θεοδώρα: Η Αγία Θεοδώρα η Μυροβλύτις από την Αίγινα, γιορτάζει στις 11 Μαρτίου. Θεοδώρα λεγόταν και η Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, που ήταν σύζυγος του Ιουστινιανού. Ο Θεόδωρος είναι αρχαίο όνομα.
Έξυπνη και ικανή, η Θεοδώρα έχει αρκετά δύσκολο χαρακτήρα. Ζητάει πολλά από τους άλλους χωρίς η ίδια να αποτελεί παράδειγμα συμπεριφοράς. Μαχητική, ξέρει να αγωνίζεται γι’ αυτά που πιστεύει.
Ο Θεόδωρος είναι πιο συναισθηματικός χαρακτήρας. Είναι πιστός στις φιλικές του σχέσεις και παραμένει αφοσιωμένος στη δουλειά του. Πολύ αγχώδης, πρέπει να μάθει να εξωτερικεύει το άγχος του.
Θεοφάνη: Όμορφη νέα από τη μυθολογία όπου την ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας.
Γοητευτική και απόμακρη, είναι στη πραγματικότητα πολύ δεμένη με την οικογένεια και την πατρίδα της και κρύβει κάτω από την αισθαντική μορφή της ένα πολύ πρακτικό και δυνατό μυαλό.
Θεοφάνης: Ιστορικός από τη Μυτιλήνη που έζησε τον 1ο αιώνα π. Χ Υπάρχει και ο Θεοφάνης ο Ομολογητήςκαθώς και τέσσερις άλλοι Άγιοι.
Ακόμη κι αν είναι παχύσαρκος ο Θεοφάνης μοιάζει αεικίνητος. Του αρέσει να στήνει φάρσες και να κάνει αστεία στους φίλους του. Τον ενδιαφέρουν οι ευχάριστες πλευρές της ζωής, ενώ δεν έχει ψυχραιμία στις δύσκολες καταστάσεις.
Θεοφανώ: Περίφημη για την ομορφιά της Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου(811μ.Χ.)
Αισθησιακή, γεμάτη ζωή, ποτέ δεν περνάει απαρατήρητη. Φιλόδοξη, προσπαθεί να πλησιάσει στους στόχους της μέσα από ένα γάμο.
Θεόφιλος: Όνομα δώδεκα Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι Θεόφιλοι, συνήθως γιορτάζουν στις 2 Οκτωβρίου.
Λιτός, σοβαρός και ιδεολόγος, ο Θεόφιλος δύσκολα προσαρμόζεται στη σύγχρονη κοινωνία. Γι’ αυτό συχνά διαλέγει να ζήσει έξω από την πόλη και πάντως αρκετά απομονωμένος.
Θωμάς: Ο πιο.. άπιστος από τους Δώδεκα μαθητές του Χριστού.
Κι όμως κάθε άλλο παρά άπιστος είναι ο Θωμάς. Ευκολόπιστος και λίγο επιπόλαιος, έχει χρυσή καρδιά κι είναι εξαιρετικός φίλος. Ευέξαπτος, αγανακτεί με το παραμικρό, αλλά δεν αργεί να ξαναβρεί το γέλιο του.
Ι.
Ιάκωβος: Ελληνική απόδοση του Εβραϊκού ονόματος Ιακώβ.
Πολύ κοινωνικός και ευέλικτος στις δημόσιες σχέσεις. Του αρέσει η καλή αισθητική και η καλή ζωή. Όταν αντιπαθεί κάποιον μπορεί να γίνει κακός απέναντι του.
Ινώ: Σύμφωνα με τη μυθολογία, θεά της θάλασσας και προστάτιδα των ναυτιλλομένων.
Γενναιόδωρη, έξυπνη και με ανοιχτό μυαλό. Κυκλοθυμική στις διαθέσεις της, μπορεί να περάσει από το κέφι στη μελαγχολία. Συχνά έχει διαφορές με την οικογένεια της. Είναι τυχερή στα τυχερά παιχνίδια.
Ιοκάστη: Σύζυγος του Λάιου, παντρεύτηκε χωρίς να το ξέρει τον γιο της Οιδίποδα. Όταν ανακαλύφθηκε η αιμομιξία, η Ιοκάστη κρεμάστηκε κι ο Οιδίποδας τυφλώθηκε. Σήμερα εμείς μιλάμε για Οιδιπόδειο σύνδρομο.
Γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, θέλει να γίνεται πάντα το δικό της. Είναι τόσο ανεξάρτητη, που δύσκολα δημιουργεί δεσμούς.
Ίρις: Δευτερεύουσα θεότητα του Ολύμπου. Εκτελούσε όπως και ο Ερμής χρέη αγγελιοφόρου.
Μοιάζει συμβιβαστική και γλυκιά αλλά σχεδόν πάντα κρύβει μέσα της μια ιδιορρυθμία, η οποία και την δυσκολεύει στις σχέσεις της με τους άλλους.
Ίρμα: Γερμανικής προέλευσης όνομα, από την Ίρμια, κόρη του βασιλιά Δαγοβέρτου.
Ανεξάρτητη φύση με ισχυρή προσωπικότητα δεν ανέχεται την καταπίεση οποιασδήποτε μορφής. Θέλει να έχει ισότιμη σχέση με τον σύντροφο της. Δε μιλά πολύ. Προτιμά να δρα με αποτελεσματικότητα.
Ισαβέλλα: Αγία, κόρη του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Η΄.
Ειλικρινής, έξυπνη και καλλιεργημένη, δε διστάζει να πει τη γνώμη της κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Παθιάζεται με τη λογοτεχνία. Το όνειρο της είναι η δημιουργία.
Ισίδωρος Ισιδώρα: Όνομα Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έχουν μεγάλη φαντασία κι ένα τρομερό ένστικτο για το τι πρόκειται να έρθει στη μόδα. Τους ταιριάζουν μοντέρνα επαγγέλματα, όπως η διαφήμιση, τα κομπιούτερ ή ηλεκτρονική δημοσιογραφία.
Ιφιγένεια: Κόρη του Αγαμέμνωνα και της Κλυταιμνήστρας. Το μύθο της Ιφιγένειας περιγράφουν οι γνωστές τραγωδίες του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» και «Ιφιγένεια εν Ταύροις»
Έλκεται από τη κίνηση και τη ζωή. Τη γοητεύει ο αθλητισμός. Ειλικρινής κι εξωστρεφής, της είναι πανεύκολο να κάνει φίλους. Αφοσιώνεται ψυχή και σώμα στην οικογένεια.
Ιωακείμ: Σύζυγος της Αγίας Άννης και πατέρας της Θεοτόκου, έγινε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έχει μεγάλη πειθώ που τον βοηθά στη ζωή και στα σχέδια του. Είναι πείσμων και επίμονος. Γοητεύεται συνήθως, από μεγαλύτερες γυναίκες και όχι της ηλικίας του.
Ιωάννης Ιωάννα: Ο γνωστότερος Άγιος Ιωάννης είναι φυσικά, ο Πρόδρομος και Βαπτιστής, γιος του Ζαχαρία και της Ελισσάβετ, που ανήγγειλε τον ερχομό του Μεσσία, τον οποίο και βάφτισε στον Ιορδάνη ποταμό.
Η πιο γνωστή Ιωάννα στην ιστορία είναι η περίφημη Ζαν ντ’ Άρκ. Υπάρχει ακόμη και η Πάπισα Ιωάννα, για την οποία πολλοί συγγραφείς του Μεσαίωνα υποστηρίζουν ότι ανέβηκε στο παπικό Θώκο ως Πάπας Ιωάννης.
Δυναμικός και αυταρχικός ο Γιάννης είναι υπεύθυνος και άνθρωπος του καθήκοντος που υποστηρίζει και αγαπάει την οικογένεια του. Όταν βρίσκεται με πολύ κόσμο μοιάζει κλειστός χαρακτήρας. Παρ’ όλα αυτά όταν βρίσκεται με προσφιλή του και οικεία πρόσωπαείναι ιδιαίτερα ευχάριστος.
Η Γιάννα είναι χαρακτήρας αισιόδοξος χαρούμενος και γελαστός. Μερικές φορές είναι λίγο επιπόλαιη. Βρίσκεται όμως πάντα σε ετοιμότητα για δράση, αντιμετωπίζοντας με χιούμορ τις αναποδιές της ζωής.
Ιωσήφ, Ιωσηφίνα. Γιος του Ιακώβ και της Ραχήλ (στη Γένεση της Παλαιάς Διαθήκης). Ιωσήφ λεγόταν κι ο σύζυγος της Θεοτόκου. Η πιο γνωστή Ιωσηφίνα της ιστορίας ήταν φυσικά η πρώτη σύζυγος του Ναπολέοντα.
Ο Ιωσήφ ξεχωρίζει για τη σοβαρότητα και το μέτρο της συμπεριφοράς του. Διαλέγει συνήθως ένα ήσυχο επάγγελμα χωρίς άγχος.
Στον αντίποδα η Ιωσηφίνα είναι πάντα εύθυμη, άνετη και ζωηρή. Αργεί να κατασταλάξει στη ζωή της αναζητώντας συνεχώς καινούργιες εμπειρίες και συγκινήσεις.
Κ.
Καλλιόπη: Προστάτιδα της επικής ποίησης, της ρητορικής και όλων των τεχνών, ήταν η μεγαλύτερη στην ηλικία και η πιο ευγενική από τις Εννέα Μούσες. Όνομα που δε το συναντούμε πολύ στη σύγχρονη εποχή, συναντάται όμως ακόμη στα νησιά .
Υπεύθυνη και δυναμική η Καλλιόπη, μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Οι δυσκολίες της ζωής δεν την αποθαρρύνουν αλλά ούτε και διαβρώνουν τη προσωπικότητα της. Ωριμάζει νωρίς και συχνά επιφορτίζεται και με τις υποχρεώσεις των άλλων λόγω ικανοτήτων.
Κίμων: Γιος του νικητή της μάχης του Μαραθώνα, Μιλτιάδη έγινε και ο ίδιος ένας απο τους μεγαλύτερους Αθηναίους στρατηγούς.
Εύστροφος, πνευματώδης και αθλητικός. Συχνά προτιμά την εργένικη ζωή όπως και τα ελεύθερα επαγγέλματα.γιατί δεν του αρέσει να του ορίζουν τη ζωή του οι άλλοι.
Κλαίρη: Αγία της Καθολικής Εκκλησία.
Αυθόρμητη και ρομαντική διατηρεί πάντα μια φρεσκάδα στην όψη και το πνεύμα. Δεν υποφέρει από μεγάλες φιλοδοξίες και προτιμά να εργάζεται και να ζει σε ένα ευ΄χαριστο περιβάλλον. Είναι από τις γυναίκες που μπορούν να διαλύσουν μια σχέση που δεν τις ικανοποιεί προκειμένου να συνεχίσουν με αισιοδοξία τη ζωή τους.
Κλεάνθης: Στωικός φιλόσοφος απ’ την Τρωάδα, μαθητής του Ζήνωνος και διάδοχός του στη διεύθυνση της στοάς.
Ευγενικός και κομψός κατακτά τον συνομιλητή του μόνο που χάνει μέρος από τη γοητεία του λόγω της μεγάλης ιδέας που έχει για τον εαυτό του. Αυτό το γεγονός τον δυσκολεύει στις σχέσεις του ακόμη και στο γάμο του.
Κλέαρχος. Στρατηγός των Λακεδαιμόνων, διακρίθηκε σε διάφορες σπουδαίες επιχειρήσεις, στο δεύτερο μισό του Πελοποννησιακού πολέμου.
Ριψοκίνδυνος αλλά και πολύ τυχερός, είναι σίγουρα ο επιτυχημένος της ζωής. Παρακολουθεί με ενδιαφέρον ότι έχει σχέση με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ενώ τον απωθεί ότι αφορά το παρελθόν.
Κλέλια. Αγία της καθολικής εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Ιταία το 1842 και αφιέρωσε τη ζωή της στην εκπαίδευση.
Κυκλοθυμική η Κλέλια έχει μια ζωή γεμάτη εκπλήξεις. Μπορεί να ξεκινήσει σαν μια υπερβολικά φιλάρεσκη κι εγωκεντρική γυναίκα και να γίνει με το πέρασμα του χρόνου, εθελόντρια σε κάποια κοινωφελή οργάνωση. Ή αντίθετα από μαχητική αγωνίστρια να καταλήξει αργόσχολη σύζυγος ενός εύπορου επιχειρηματία.
Κλεοπάτρα: Η θρυλική βασίλισσα της Αιγύπτου, κόρη του Πτολεμαίου Αυλήτου, τον διαδέχτηκε στο θρόνο και παντρεύτηκε τον αδερφό της. Η Κλεοπάτρα τάχθηκε στην αρχή εναντίον του Αντώνιου για να συνδεθεί μαζί του αργότερα με έναν θυελλώδη ερωτικό δεσμό
Επικίνδυνη γυναίκα για τους άντρες. Από μικρή έχει το χάρισμα να πείθει τους άλλους για τη μοναδικότητα της. Αλίμονο σε όποιον την αμφισβητήσει! Ο έρωτας παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή της ενώ ακόμη και σε μεγάλη ηλικία παίζει με τις ανδρικές καρδιές που δε μπορούν να της αντισταθούν.
Κορίννα. Λυρική ποιήτρια, από την Τανάγρα της Βοιωτίας,είναι η μόνη συγγραφεύς που έχει γράψει στη Βοιωτική διάλεκτο.
Ανεξάρτητη και ατίθασο πνεύμα, αποχωρίζεται γρήγορα την οικογένεια της ενώ δεν αποφασίσει εύκολα να παντρευτεί. Της ταιριάζουν τα επαγγέλματα που σχετίζονται με κόσμο.
Κοσμάς: Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τίμιος και ιδεολόγος σε απίστευτο βαθμό. Είναι εργατικός και πολύ φιλότιμος. Συχνά ζει με την εντύπωση ότι η ζωή του φέρθηκε άδικα και δε μπόρεσε να επιτύχει όσα ήθελε.
Κρίτων: Πλούσιος Αθηναίος φίλος του Σωκράτη. Προσπάθησε να τον βοηθήσει να αποδράσει, αλλά ο Σωκράτης αρνήθηκε.
Είναι η ψυχή της συντροφιάς. Έχει πάντα ευχάριστες διηγήσεις να πει και να θερμάνει την ατμόσφαιρα στη συντροφιά. Ακούραστος, ευχάριστος, ξέρει να δημιουργεί τη σωστή ατμόσφαιρα. Δεν εκδηλώνει εύκολα τα συναισθήματα του.
Κυβέλη: Ασιατική Θεότητα. Η Μεγάλη Μητέρα, η θεά των δυνάμεων της φύσης.
Λίγο απόμακρη, απαιτείται χρόνος ώστε να τη γνωρίσει κανείς. Αγαπά το ρεαλισμό και δε κρατά κακία σε κανέναν. Συνήθως έχει όψη αγοροκόριτσου και κάνει περισσότερο παρέα με άνδρες παρά με γυναίκες.
Κυριάκος Κυριακή: Είναι αυτός που αναφέρεται ή ανήκει στον Κύριο. Υπάρχουν πολλοί Άγιοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία με το όνομα αυτό.
Ο Κυριάκος είναι καλοκάγαθος με ωραίο χαμόγελο κι ευχάριστο παρουσιαστικό. Είναι τόσο αφοσιωμένος στην οικογένεια του, ώστε αυτό τον εμποδίζει να πετάξει με τα δικά του φτερά.
Η Κυριακή είναι εξαιρετικά δραστήρια και νευρική. Για μια ισορροπημένη ζωή έχει ανάγκη από την αγάπη και την παραδοχή των γύρων της.
Κωνσταντίνος, Κωνσταντίνα: Στα λατινικά σημαίνει «ευσταθής, βέβαιος» Το όνομα είναι γνωστό, από τον Κωνσταντίνο τον Μέγα, που έγινε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αν και κοινωνικός ο Κωνσταντίνος, είναι στο βάθος κλειστός χαρακτήρας. Συχνά είναι υποταγμένος σε μια γυναίκα. Τη μητέρα ή τη σύζυγο του. Στη δουλειά του ξεχωρίζει γιατί είναι επίμονος κι εργατικός.
Η Κωνσταντίνα είναι πιο αυθόρμητη κι ενθουσιώδης. Αγαπάει τα παιδιά, της αρέσει η τάξη στο χώρο της και αφιερώνει πολύ χρόνο στο σπίτι της.
Μ.
Μαγδαληνή. Η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν μια κοινή γυναίκα που μετανόησε κι έγινε μαθήτρια του Χριστού.
Με τη γνησιότητα του χαρακτήρα της, δημιουργεί πολλές συμπάθειες. Ο έρωτας παίζει πρωταρχικό ρόλο στη ζωή της. Της αρέσει να θαυμάζει αυτόν που αγαπά. Συνήθως δε μπορεί να έχει προϊστάμενο πάνω από το κεφάλι της και γίνεται ελεύθερη επαγγελματίας. Λατρεύει τα ζώα και τα παιδιά.
Μαλβίνα: Όνομα τευτονικής προέλευσης.
Πολύ φιλάρεσκη και πονηρή, θέλει να γοητεύσει τους άλλους, όχι μόνο με την εμφάνιση της, αλλά και με τις γνώσεις της. Έχει έντονο κριτικό πνεύμα που φτάνει μέχρι το σαρκασμό. Δραστήρια και ικανή στη δουλειά της, ελπίζει ότι ο κόπος της, θα της χαρίσει την αναμενόμενη δόξα.
Μαντώ: Κόρη του Τειρεσία, με μεγάλες μαντικές ικανότητες.
Δυναμική, γεμάτη αποφασιστικότητα, δε μπορεί να ανεχτεί να βρίσκεται στη σκιά κάποιου άλλου. Πολύ καλή φίλη, όταν συμπαθεί κάποιον. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι πολύ σκληρή με τους ανθρώπους που την πειράζουν.
Μάξιμος: Ρήτορας και φιλόσοφος, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Δίνει προτεραιότητα στις υλικές απολαύσεις. Έχει χιούμορ κι αυτό τον κάνει ευπρόσδεκτο στις παρέες. Φροντίζει να υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από εκείνον. Του αρέσει να μιλάει πολύ. Τόσο μάλιστα, ώστε ξεφεύγει από την αλήθεια μερικές φορές και καταφεύγει σε υπερβολές.
Μάρθα: Αδελφή του Λαζάρου και της Μαρίας, ήταν σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, μαθήτρια του Ιησού Χριστού.
Ανεξάρτητη, μοναχική και φιλόζωη. Είναι απόμακρη με τους ανθρώπους παρ’ όλο που διαθέτει ισχυρή γοητεία ώστε να τους προσελκύσει.
Μαρία, Μάριος. Το όνομα της Θεοτόκου.
Έχει την αίσθηση του καθήκοντος και τη μανία της τελειότητας. Της αρέσει να φαίνεται ικανή και οργανωτική και η γνώμη των άλλων μετράει πολύ γι’ αυτήν. Η Μαίρη είναι πιο εγωίστρια, αλλά ζωηρή και κοινωνική. Η Μάρω είναι σοβαρή και αρκετά συχνά, διανοούμενη. Ενώ η Μαρίκα αγαπάει πάνω από όλα τα παιδιά της.
Ο Μάριος, ζει έντονη ζωή όταν είναι νέος. Λατρεύει τις γυναίκες τη ταχύτητα και τα χρήματα. Είναι αποδοτικός σε όπιο επάγγελμα κι αν ασκήσει.
Μάρκος: Όνομα Ρωμαίων Αυτοκρατόρων και του Αποστόλου κι ευαγγελιστή ένας εκ των δώδεκα μαθητών του Ιησού.
Ευαίσθητος κι επηρεάσιμος, αγαπάει τους αδύνατους αλλά υποκύπτει στη δύναμη των ισχυρών. Έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με διαφορετικούς χαρακτήρες. Αγαπάει τη ζωή της νύχτας.
Μενέλαος: Η απαγωγή της γυναίκας του, της ωραίας Ελένης, οδήγησε, οδήγησε στο Τρωικό πόλεμο.
Έχει μεγάλη καρδιά και συγχωρεί εύκολα. Πολύ επιδέξιος στις χειρονακτικές εργασίες γίνεται άφθαστος μηχανικός. Τον αφήνει αδιάφορο η καριέρα. Προτιμάει την ασφάλεια μιας ήσυχης και τακτοποιημένης ζωής.
Μιλτιάδης: Ο γνωστός Μαραθωνομάχος.
Φιλόδοξος και πονηρός, αντιλαμβάνεται τις τάσεις της εποχής και τις εκμεταλλεύεται αμέσως όταν πρόκειται για την εργασία του. Στα αισθηματικά του, αποζητάει τη σταθερότητα. Μέχρι όμως να καταλήξει μπορεί να καταφύγει και σε δεύτερο γάμο.
Μιχαήλ, Μιχαέλα. Εβραϊκό όνομα Αρχαγγέλου.
Του αρέσει να επιβάλλεται στους γύρω του. Είναι αρκετά εύθικτος και δεν του αρέσει να του επιβάλλονται. Δίνει μεγάλη σημασία στις οικογενειακές παραδόσεις ενώ διέξοδο στη κοινωνικότητα του, δίνει στον εαυτό του όταν βρίσκεται συντροφιά με τους φίλους του.
Μυρτώ: Εγγονή του Αριστείδη και δεύτερη σύζυγος του Σωκράτη.
Αποκλειστική και ζηλιάρα, δεν της αρέσει να μοιράζεται. Δυναμική, αλλάζει συχνά επαγγέλματα και πετυχαίνει. Ανάλογα στη φάση στην οποία βρίσκεται, μπορεί να γίνει υπερβολικά γενναιόδωρη ή τσιγκούνα.
Ν.
Νάντια. Είναι η σλαβική απόδοση της Ελένης.
Εργατική και φιλόδοξη, μόλις ερωτευτεί αναλαμβάνει το παθητικό μέρος της σχέσης. Συχνά δεν αξιοπεί σωστά τις δυνατότητες της. Της αρέσουν τα θερμά κλίματα γι’ αυτό και της ταιριάζει το καλοκαίρι.
Ναταλία: Στα λατινικά η λέξη «νατάλος» σχετίζεται με τη γέννηση. Είναι Αγία της Καθολικής Εκκλησίας.
Πληθωρική προσωπικότητα ασκεί συνήθως αρνητική επίδραση στα παιδιά της. Θέλει να είναι πρώτη σε όλα κι αυτό την κάνει ανταγωνιστική.
Νεφέλη: Γυναίκα από τη μυθολογία.
Απρόβλεπτη. Αγαπάει τους διάσημους άνδρες κι επιζητεί το περιβάλλον τους όμως δε καταφέρνει ότι επιδιώκει. Αγαπάει επίσης το χρήμα της είναι όμως δύσκολο να το αποκτήσει.
Νίκη: Ελληνική θεότητα, προσωποποίηση της νίκης.
Ισορροπημένος χαρακτήρας, εύκολος στη συμβίωση. Αγαπάει τις απολαύσεις της ζωής και ειδικά αυτές που σχετίζονται με το χρήμα. Μισεί την οικονομική ανασφάλεια γι’ αυτό και αποταμιεύει. Επηρεάζεται πολύ από τη μητέρα της.
Νικόλαος, Νικολέτα: Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, θαυματουργός. Προστάτης των ναυτικών.
Ιδιαίτερα καλόκαρδος ο Νικόλαος μπορεί να δωρίσει ακόμη και τα ρούχα του σε όποιον τα έχει ανάγκη. Είναι το γλυκό παιδί της μητέρας του. Το μόνο του ελάττωμα, είναι ότι λέει ψέματα, από φόβο μη στενοχωρήσει εκείνους που αγαπάει.
Η Νικολέτα αντίθετα έχει θάρρος να πει τη γνώμη της. Δεν είναι καθόλου φιλάρεσκη και αγαπάει τις σπουδές με πάθος.
Μυθολογικό πρόσωπο. Κόρη του Ταντάλου και της Διώνης.
Απόλυτα σίγουρη για τον εαυτό της. Ακόμη κι αν είναι αδικημένη από τη φύση, αυτή πιστεύει ότι είναι η ωραιότερη και αυτή της η αυτοπεποίθηση την ανταμείβει. Προτιμάει τους αδύναμους άντρες που επιζητούν ένα μητρικό πρότυπο.
Ξ.
Ξένη: Αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Γλυκιά και υποταγμένη στους οικογενειακούς κανόνες όταν είναι νεότερη, μεγαλώνοντας επαναστατεί και ακολουθεί τις επιλογές της. Με το χρόνο, εξελίσσεται σε δυναμική γυναίκα.
Ξενοφών. Αθηναίος ιστορικός και φιλόσοφος του 5ου αιώνα μ.Χ.
Ένας πολύ φιλόδοξος και λιγομίλητος άνδρας. Δε παρασύρεται από τους έρωτες και χρησιμοποιεί τις δημόσιες σχέσεις του προς όφελος της εργασίας του. Μια ήρεμη και βολική σχέση τον ικανοποιεί περισσότερο από ένα σύντομο πάθος.
Οδυσσέας. Ο πολυμήχανος πρωταγωνιστής της Οδύσσειας, σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν βασιλιάς της Ιθάκης, σύζυγος της υπομονετικής Πηνελόπης και πατέρας του Τηλέμαχου.
Πραγματικά πολυμήχανος ο Οδυσσέας καταφέρνει να αποκτήσει αυτό που θ΄λει στη ζωή του. Τον ενδιαφέρουν πολύ οι γυναίκες και κάνει τα πάντα για να τις κατακτήσει. Είναι καλόκαρδος και γενναιόδωρος με τους φίλους του.
Όλγα: Αγία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας.
Ζωντανή γελαστή και φλύαρη, τις αρέσουν τα επαγγέλματα με κόσμο. Όμως δύσκολα ικανοποιείται με όσα έχει και γίνεται απαισιόδοξη. Της είναι απαραίτητο να έχει μπροστά της ένα στόχο. Συχνά έχει την αίσθηση ότι δίνει περισσότερα από όσα παίρνει.
Ορέστης: Γιος του Αγαμέμνωνα και της Κλυταιμνήστρας, εκδικήθηκε για το φόνο του πατέρα του.
Τον χαρακτηρίζει η μετριοφροσύνη και η απλότητα. Στοιχεία που τον κάνουν αγαπητό στο περιβάλλον του. Συμβιβαστικός όπως είναι θέλει πάντα να ηρεμεί τα πνεύματα και να λύνει τις διαφορές των άλλων. Μερικές φορές υποτιμάει τις δυνατότητες του.
Παναγιώτης, Παναγιώτα: Από την Παναγία έχουν πάρει το όνομα τους.
Και οι δύο είναι ενεργητικοί και δραστήριοι. Στα νεανικά τους χρόνια αποκλείουν τη δράση από τη ζωή τους και αφοσιώνονται περισσότερο στην οικογένεια γι’ αυτό μετά από μια ορισμένη ηλικία, προσπαθούν να αναπληρώσουν όσα έχασαν και ρίχνονται ετεροχρονισμένα στις απολαύσεις της ζωής.
Παρασκευή. Η Αγία Παρασκευή μαρτύρησε στη Ρώμη.
Ζωντανός και ανήσυχος χαρακτήρας, δυσκολεύεται να κατασταλάξει κάπου. Η δημιουργία οικογένειας αποτελεί γι’ αυτή παράγοντα ηρεμίας και ισορροπίας. Όμως η ανάγκη για εμπειρίες την αποπροσανατολίζει και αναζητεί την ευτυχία της αλλού.
Πάρις: Εξ’ αιτίας του, άρχισε ο Τρωικός Πόλεμος. Γιος του Πρίαμου και της Εκάβης.
Λατρεύει την ομορφιά και την τέχνη. Λάτρης της υψηλής αισθητικής φροντίζει να περιβάλλεται από όμορφα αντικείμενα και δίνει μεγάλη σημασία στη καλοπέραση. Συχνά δίνει την αίσθηση, ότι είναι μισογύνης.
Πασχάλης Πασχαλιά: Προέρχεται από το Πάσχα.
Ο Πασχάλης είναι χαρούμενος κι εξωστρεφής χαρακτήρας. Όταν κάνει λάθος το παραδέχεται.
Η Πασχαλιά, πιο κλειστή και ρομαντική, έχει τη τάση να νιώθει ότι καταπιέζεται από το περιβάλλον της και κάνει όνειρα για να διαφύγει από την πραγματικότητα.
Παύλος Παυλίνα: Πήραν το όνομα τους από τον Απόστολο Παύλο.
Χαρακτηριστικό και των δύο, είναι ότι απε΄χθάνονται τους καυγάδες. Παρ΄ όλο τον συναινετικό τους χαρακτήρα προσπαθούν με τον τρόπο τους να επιβάλλονται στους άλλους. Επιζητούν την κυριαρχία με τον τρόπο τους κι ενώ μοιάζουν συγκρατημένοι, στη πραγματικότητα είναι παρορμητικοί και κανείς δε μπορεί να τους κάνει ν’ αλλάξουν γνώμη όταν αποφασίσουν κάτι.
Περικλής: Από τους γνωστότερους Αθηναίους πολιτικούς της αρχαιότητας.
Ο σύγχρονος Περικλής είναι άξιος απόγονος του προγόνου του. Έχει μεγάλη ικανότητα στη διοίκηση και την οργάνωση και καταφέρνει να γίνεται ο πιο απαραίτητος συνεργάτης. Συνδυάζει τη φαντασία με τη λογική, γι’ αυτό και σπάνια θα ευφυσυχαστεί σε μια εργασία.. Ένας μισθός δε του αρκεί γι’ αυτό πολύς σύντομα θα αποκτήσει τις προϋποθέσεις για να δημιουργήσει αποκλειστικά με τις δικές του δυνάμεις.
Πέτρος Πετρούλα: Ψαράς από την Καπερναούμ ο Πέτρος, έγινε ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού.
Ο Πέτρος είναι σοβαρός και αρκετά δογματικός. Θέλει να φαίνεται γενναίος αλλά κοιτάζει μάλλον να αποφεύγει τους κινδύνους. Το μεγαλύτερο ελάττωμα του, είναι ότι παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά.
Η Πετρούλα μοιάζει πολύ στο χαρακτήρα με τον Πέτρο. Απλά είναι πολύ περισσότερο άκαμπτη από εκείνον γεγονός που τη δυσκολεύει ακόμη περισσότερο στη ζωή της.
Πηνελόπη: Με την αφοσίωση της στον Οδυσσέα, έγινε σύμβολο συζυγικής πίστης.
Γεμάτη ιδιορρυθμίες η Πηνελόπη έχει τον τρόπο της να γίνεται αγαπητή σε όλους. Την χαρακτηρίζει πράγματι η αφοσίωση της στους δεσμούς και τις φιλίες της. Έχει πολλά ενδιαφέροντα στη ζωή της και χόμπι που την εμπλουτίζουν και της δίνουν την ανεξαρτησία που επιθυμεί.
Πολυξένη: Ενώ πήγαινε να παντρευτεί τον Αχιλλέα , ο Πάρις τον σκότωσε και η Πολυξένη αυτοκτόνησε στον τάφο του.
Γεμάτη ζωντάνια και υπερκινητική. Γεμάτη χιούμορ, αγαπά τις μιμήσεις. Η αναποφασιστικότητα της όμως την αποτρέπει από το να αφοσιωθεί σε έναν σκοπό.
Προκόπιος: Έλληνας ιστορικός απ’ την Καισάρεια της Παλαιστίνης, που έζησε τον 6ο αιώνα μ. Χ.
Δεν αποχωρίζεται ούτε ξεχνάει ποτέ το παρελθόν του. Προκόβει στη ζωή του κι έχει καλή εξέλιξη. Είναι ικανός να δημιουργήσει τη δική του μικρή περιουσία.
Ραφαήλ, Ραφαέλα: Σημαίνει στα Εβραϊκά, «Ο Θεός μας γιατρεύει». Ο Αρχάγγελος Ραφαήλ, προστατεύει τους ταξιδιώτες και τους γιατρούς.
Ρομαντικός και ιδιόρρυθμος ο Ραφαήλ, δεν κάνει ποτέ κα΄τι που δε θέλει. Δύσκολα επηρεάζεται από τη γνώμη των άλλων. Συνήθως ζει κλεισμένος στον εαυτό του.
Η Ραφαέλλα πάλι είναι ενθουσιώδης κι έχει ανάγκη από τη συντροφιά των ανθρώπων. Ερωτεύεται και ζηλεύει με το ίδιο πάθος.
Ρέα: Κόρη του Ουρανού και της γης, σύζυγος του Κρόνου και μητέρα όλων των Θεών του Ολύμπου, η Ρέα ήταν μια από τις πιο παλιές θεότητες.
Αγαπάει όλα όσα αφορούν τη καλή ζωή. Δηλαδή διασκέδαση, ταξίδια και φυσικά το χρήμα. Η οικονομική άνεση είναι πολύ σημαντική γι’ αυτή γι’ αυτό φροντίζει να έχει τον κα΄ταλληλο σύντροφο και την κατάλληλη εργασία που να της αποδίδουν. Πάντα έχει καλές σχέσεις με όλους και πάντα κάνει το δικό της.
Ρωξάνη: Κόρη του ηγεμόνα της Βακτριανής Οξυάρτου και σύζυγος του Μεγάλο Αλεξάνδρου.
Έχει δύσκολο και παράξενο χαρακτήρα. Ανεξάρτητη, προτιμάει να ζει μόνη, παρ’ όλο που ο έρωτας έχει πολύ ευεργετική επίδραση πάνω της. Έχει πολύ γούστο και ξέρει να δημιουργεί με την εμφάνιση της και με την αισθητική της τοπροσωπικό της χώρο.
Σάββας: Όνομα τριών Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο πιο γνωστός καταγόταν από την Καππαδοκία.
Κλασικός τύπος οικογενειάρχη, που σέβεται τις παραδόσεις κι είναι πολύ συντηρητικός. Ο συντηρητισμός του αυτός γίνεται συνήθως πρόβλημα επικοινωνίας με τα παιδιά του και όλους του νεότερους.
Σαβίνα: Αγία της Δυτικής Εκκλησίας. Μαρτύρησε στα τέλη του 3ου αιώνα στο Μιλάνο.
Ακούραστη, διαλέγει συνήθως ένα πολύ κινητικό επάγγελμα, που δεν εξαντλεί όμως τα αποθέματα της ενεργητικότητας της. Είναι πάντα πρόθυμη να συμπαρασταθεί στους φίλους της να προσφέρει, να ενεργοποιηθεί με τα κοινά και να συντρέξει τους συγγενείς.
Σαπφώ: Η γνωστή ποιήτρια που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη στα μέσα του 7ου αιώνα π.χ.
Γυναίκα δυναμική και με πολύ χιούμορ, δεν περνάει ποτέ απαρατήρητη. Διαλέγει συνήθως επαγγέλματα με προβολή.
Σέργιος, Σεργία: Όνομα δύο αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Συνεπείς και αφοσιωμένοι ο Σέργιος και η Σεργία, είναι οργανωτικοί και θετικοί χαρακτήρες. Μοιάζουν σχεδόν σχολαστικοί έτσι όπως ακολουθούν κατά γράμμα το πρόγραμμα τους και δεν αφήνουν τίποτα στη τύχη.
Σίμων, Σιμώνη: Ο Σίμων ο «ζηλωτής» ήταν ένας από τους δώδεκα απόστολους του Χριστού.
Ο Σίμων είναι καλός και τρυφερός αλλά του λείπει η ενεργητικότητα. Του αρέσει να αφήνει τα πράγματα όπως είναι και φοβάται τις αλλαγές.
Η Σιμώνη έχει έντονη προσωπικότητα και διαπ΄ρεπει στο επάγγελμα της. Της αρέσει να ζει τη νύχτα και να δοκιμάζει πολλές εμπειρίες.
Σοφία: Σημαίνει «ευφυΐα, δεξιότητα». Συμβολίζει το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.
Είναι πολύ απαιτητική από τη ζωή και τους ανθρώπους. Έχει μεγάλη έφεση στα γράμματα, διαθέτει μεγάλη φαντασία και είναι άριστη στη διήγηση. Της αρέσει πολύ να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής.
Σοφοκλής: Μετά τον Αισχύλο, ο δεύτερος μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαιότητας.
Δίκαιος και καλός χαρακτήρας, του αρέσει να παίρνει πρωτοβουλίες και να καθοδηγεί τους άλλους. Τον ενδιαφέρουν πολύ τα κοινά και ασχολείται συχνά με την πολιτική.
Σπυρίδων, Σπυριδούλα: Ο Άγιος Σπυρίδων, που έζησε τον 4ο αιώνα, καταγόταν από την Κύπρο.
Πολύ ρομαντικοί, βλέπουν εξίσου ρομαντικά και τη ζωή. Κάποτε απογοητεύονται από τη πεζή πραγματικότητα. Αποφασίζουν τότε να βρουν μια ήσυχη δουλειά ώστε να τους προσφέρει κάποια ανεξαρτησία
Σταμάτης: Γιορτάζει μαζί με τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Ήσυχος άνθρωπος, δίνει σημασία στη καλοπέραση και απεχθάνεται τους καυγάδες. Αποφεύγει τους μπελάδες και τις κακοτοπιές και προτιμάει να ασχολείται με το κήπο του, το σπίτι του και όλα του τα χόμπι.
Σταύρος, Σταυρούλα: Πήραν το όνομα τους από τον τίμιο Σταυρό.
Ο Σταύρος είναι εργατικός και λιτός στα λόγια. Έχει μεγάλη επιδεξιότητα στα χέρια. Έμπιστος φίλος και καλός σύζυγος.
Η Σταυρούλα είναι νευρική και οξύθυμη. Πολύ περήφανη δεν εξομολογείται ποτέ τα προβλήματα της. Τα παιδιά της φέρνουν την ισορροπία που χρειάζεται.
Στέλλα: Σημαίνει στα λατινικά αστέρι.
Ιδιόρρυθμος άνθρωπος η Στέλλα γίνεται συνήθως οπαδός της υγιεινής διατροφής και της σχολαστικής καθαριότητας στο σπίτι. Φροντίζει πολύ την υγεία της, την εμφάνιση της κι αγαπάει τη φύση και τα ταξίδια.
Στέφανος, Στεφανία: Αρχαίο όνομα. Ο Άγιος Στέφανος ήτανένας από τους πρώτους επτά διακόνους της Χριστιανικής εκκλησίας.
Σοβαρός, συντηρητικός και αυστηρός, ο Στέφανος ξεχνάει όλες τις αναστολές και τους φόβους του όταν είναι να αγωνιστεί για κάποιο ιδανικό.
Η Στεφανία βλέπει τη ζωή σαν ένα όμορφο παιχνίδι και της συμπεριφέρεται ανάλογα. Ξέρει να απολαμβάνει και να χαίρεται.
Στυλιανός, Στυλιανή: Αναχωρητής από τη Παφλαγονία, έγινε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Και οι δύο βλέπουν τα πράγματα από κάποια απόσταση και δε παίρνουν τίποτε στα σοβαρά. Το γέλιο αποτελεί το όπλο τους, με αποτέλεσμα να τους τα συγχωρούν όλα. Πάντως δε παίρνουν στα αστεία τη δουλειά τους όπου εκεί ξεχωρίζουν για την ευσυνειδησία τους.
Συμεών: Όνομα πολλών προσώπων της Αγίας Γραφής.
Του αρέσει η μάθηση και έχει μεταδοτικότητα στη μεταφορά γνώσης. Γι’ αυτό και του ταιριάζει η διδασκαλία. Τον αγαπούν τα παιδιά ενώ έχει την ικανότητα να διακρίνει τις αληθινές σκέψεις των άλλων.
Σωκράτης: Μία από τις μεγαλύτερες ηθικές μορφές της αρχαιότητας.
Ιδανικός ως δημόσιος λειτουργός, έχει πάθος με τη δικαιοσύνη και μπορεί να κάνει πολλές θυσίες για τα ιδανικά του. Έχει θεωρητικό μυαλό και οι πρακτικές πλευρές της ζωής είναι γι’ αυτόν άχρηστες πληροφορίες.
Σωτήρης, Σωτηρία: Σημαίνει λυτρωτής. Αυτός που σώζει από το κακό.
Ο Σωτήρης, έχει πάθος με τη μουσική και πολύ συχνά είναι επιδέξιος σε κάποιο όργανο. Είναι καλοφαγάς κι εξαίσιος μάγειρας.
Η Σωτηρία είναι ευθύβολη και ειλικρινείς στο λόγο της. Έχει έντονο δυναμισμό και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Περιβάλλεται από πολλούς φίλους.
Τατιάνα; Η Αγία Τατιανή γιορτάζει στις; 12 Ιανουαρίου.
Πολύ ανεξάρτητος τύπος γυναίκας και λίγο εκκεντρική απωθείται από τις δεσμεύσεις. Λατρεύει τη ζωή κοντά στη φύση, τον αθλητισμό και τα ταξίδια.
Τερψιχόρη: Είναι η πέμπτη από τις Εννέα Μούσες. Προστάτιδα των χορικών ασμάτων και της ορχηστρικής τέχνης.
Η σύγχρονη Τερψιχόρη δεν λειτουργεί καλά τη νύχτα. Ενεργειακά αποδίδει καλύτερα τη μέρα όπου είναι γεμάτη δραστηριότητα. Συχνά επιλέγει να εργαστεί σε δύο δουλειές. Άριστη συνεργάτης που αποφεύγει τη προσωπική της προβολή. Είναι ρεαλίστρια και πρακτική.
Τηλέμαχος: Γιος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης.
Είναι ευέξαπτος και γίνεται πολύ συχνά επιθετικός. Θεωρεί αρκετές φορές ότι οι άλλοι δεν τον αγαπούν και δεν τον προσέχουν όσο θα άπρεπε. Η επαγγελματική επιτυχία όμως του χαρίζει την ισορροπία που έχει ανάγκη.
Υακίνθη: Το όνομα της προέρχεται φυσικά από τον υάκινθο.
Της αρέσει η αυτονομία και είναι σχεδόν πάντα αυτοδημιούργητη. Πεισματάρα, δεν επηρεάζεται εύκολα από τους άλλους. Αγαπάει πολύ τα ζώα κι έχει ανεπτυγμένο μέσα της το κριτήριο της καλαισθησίας. Διακοσμεί ωραία το σπίτι της.
Φαίδρα: Κόρη του Μίνω και της Πασιφάης, σύζυγος του Θησέα.
Κλειστός χαρακτήρας η Φαίδρα δυσκολεύεται στην επικοινωνία της με τους ανθρώπους. Ζει σε έναν δικό της κόσμο. Δίπλα στον άντρα της στον οποίον επιβάλλεται και στα παιδιά της.
Φαίδων: Φιλόσοφος από την Ηλιεία, μαθητής του Σωκράτη.
Μορφωμένος, πολυταξιδεμένος και κοινωνικός, ο Φαίδων δημιουργεί πολλές συμπάθειες και δε του λείπουν ποτέ οι παρέες. Στο βάθος όμως είναι αρκετά μοναχικός και σπάνια εκδηλώνει τα αισθήματα του ή τις βαθύτερες σκέψεις του.
Φιλήμων: Μυθολογικός γέρος, ζούσε στη Φρυγία σε μια καλύβα με τη σύζυγο του Βαυκίδα, όπου φιλοξένησαν κάποτε τον Δία.
Ο Φιλήμων δε θυμώνει ποτέ και βλέπει πάντα τις καλές πλευρές των ανθρώπων και των γεγονότων. Αυτή του η στάση στη ζωή του χαρίζει έναν μακρύ βίο.
Φοίβη: Ξεχωρίζει το μυθολογικό πρόσωπο της αμαζόνας, που σκότωσε ο Ηρακλής.
Είναι συνήθως ψηλή και λυγερόκορμη. Συνηθίζει να αφιερώνεται σε έναν σκοπό ή έναν άνθρωπο χωρίς να περιμένει ανταπόδοση.
Φοίβος: Θεός που αρχικά είχε δική του υπόσταση κι αργότερα ταυτίστηκε με τον Απόλλωνα.
Πολύ περίεργος, τον ενδιαφέρει η μελέτη της ανθρώπινης ψυχής. Γλεντάει και χαίρεται τη ζωή, είναι κοινωνικός και γενναιόδωρος.
Φίλιππος: Γνωστότερος ο Φίλιππος ο Β¨ πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πολιτικός και στρατιωτικός της Αρχαιότητας.
Ήρεμος, φλεγματικός, ο Φίλιππος δε παρασύρεται από φανατισμούς η Πάθη. Πολύ τακτικός, έχει μανία με την καθαριότητα. Ασχολείται πολύ με τον αθλητισμό και δεν αγαπάει ιδιαίτερα την οικογενειακή ζωή.
Φλώρα: Θεά της ιταλικής μυθολογίας:
Η παρουσία της φέρνει την ..Άνοιξη. Πάντα χαμογελαστή κι εργατική καταπιέζει τη προσωπικότητα της μέσα σε ένα προφίλ μετριοπαθέστερο γεμάτο από τη σεμνότητα που τη διακρίνει. Είναι η ιδανική μητέρα.
Φώτιος Φωτεινή: Όνομα που προέρχεται από τη Θεία Φώτιση. Το έφεραν πολλοί Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης.
Και οι δύο τους, ακολουθούν τη πορεία που έχουν χαράξει απερίσπαστοι από εξωγενείς επιρροές. Θέλουν να βελτιώσουν τη θέση τους αλλά τους λείπει η διπλωματία. Δεν διαλέγουν πάντα τον κατάλληλο σύντροφο.
Χαρά: Το όνομα αυτό είναι συχνά και υποκοριστικό της Χαρίκλειας.
Έξυπνη κι ευαίσθητη, αγωνίζεται για να μπορέσει να διακριθεί επαγγελματικά. Δημιουργεί συχνά σαδομαζοχιστικές σχέσεις με τους άνδρες και βρίσκει μια συναισθηματική ισορροπία μόνο όταν αποκτήσει παιδί.
Χαράλαμπος: Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Προσγειωμένος, δε σκέφτεται με ρομαντισμό. Η σκέψη του είναι θετική και ρεαλιστική γι’ αυτό και αναζητεί πρακτικές λύσεις και στόχους. Είναι όμως καλόκαρδος και χαίρει της εμπιστοσύνης όλων των συγγενών και των φίλων του. Έχει αδυναμία στις γυναίκες και του έχουν κι αυτές.
Χαρίκλεια: Ηρωίδα του έργου του Ιδιοκλή που έζησε γύρω στα 250 μ.Χ.
Είναι κοινωνική και εξωστρεφής. Δε προβληματίζεται πολύ, προτιμάει να χαίρεται τη ζωή της. Η οικογενειακή ζωή, παίζει σημαντικό ρόλο γι’ αυτήν.
Χαρίλαος: Ο έβδομος βασιλιάς της Σπάρτης από το γένος των Ευρωτονειδών.
Η δουλειά απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και συνήθως διαπρέπει στο επάγγελμα του. Έντιμος και χωρίς μεγάλες υλικές απαιτήσεις, θέλει πάντα να προσφέρει στους άλλους.
Χρήστος, Χριστίνα: Η σωστή ορθογραφία του ονόματος είναι «Χρίστος» αφού προέρχεται από τον Χριστό και γιορτάζει ανήμερα τα Χριστούγεννα. Υπάρχει και Αγία Χριστίνα που γιορτάζει στις 24 Ιουλίου.
Το κύριο χαρακτηριστικό του Χρίστου και της Χριστίνας είναι το πείσμα. Ποτέ δεν παραδέχονται ότι έχουν άδικο. Η επιμονή τους τους κάνει μερικές φορές να πετυχαίνουν τα αδύνατα. Κατά τα άλλα, ο Χρίστος είναι αρκετά μοναχικός κι ιδιόρρυθμος, ενώ η Χριστίνα βρίσκει την ευτυχία στην οικογενειακή και την επαγγελματική ζωή.
Χριστόδουλος: Όνομα γνωστό από τον Χριστόδουλο τον Πάτμιο. Του αρέσει να βάζει τον εαυτό του σε δοκιμασία για να δει μέχρι που φτάνουν οι δυνάμεις του. Ο κίνδυνος δεν τον τρομάζει και συχνά έχει κανείς την εντύπωση πως παίζει με τη φωτιά.
Χριστόφορος: Σημαίνει αυτός που φέρει τον Χριστό στη καρδιά του.
Αγαπημένο ρητό του Χριστόφορου είναι το «παν μέτρον άριστον» και φυσικά αποτελεί τον πιο γνήσιο και εκφραστή του. Η καλή οργάνωση της καθημερινής ζωής είναι απαραίτητος παράγοντας για τη ψυχική του ηρεμία.
Χρύσανθος, Χρυσάνθη: Όνομα πολλών ανώτερων κληρικών.
Και οι δύο είναι ιδιαιτέρως ευγενικοί παρακινούμενοι από την έννοια τους να μην πληγώσουν ή να δυσαρεστήσουν κανέναν. Τελικά όμως με αυτή τη λογική πολλές φορές συμβιβάζονται και υποχωρούν κάτι που τελικά τους κάνει δυστυχισμένους.
Ωρίων: Κυνηγός της Βοιωτίας, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία.
Ο αινιγματικός χαρακτήρας του κάνει τους άλλους να θέλουν να τον γνωρίσουν περισσότερο. Οι συμβατικότητες δε του ταιριάζουν. Συχνά το επάγγελμα του, έχει σχέση με τη θάλασσα.
Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/12/ti-simainei-to-onoma-sou/#ixzz2np0jCzG1
Ποιος μπορεί να σπουδάσει Ομοιοπαθητική;
Ποιος μπορεί να εξασκήσει επαγγελματικώς την Ομοιοπαθητική;
Είναι πια αναντίρρητο γεγονός ότι οι πολίτες των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της χώρας μας ιδιαιτέρως, στρέφονται όλο και περισσότερο προς τις εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους και κυρίως προς την Ομοιοπαθητική. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που κατά καιρούς εμφανίζονται διάφοροι ισχυριζόμενοι ότι η Ομοιοπαθητική πρέπει να ασκείται από γιατρούς, ότι η Ομοιοπαθητική πρέπει να υπάγεται στην ιατρική επειδή, όπως λένε, η ιατρική είναι ενιαία, και διάφορα άλλα, για λόγους ευνόητους.
Ας δούμε, όμως, αν όσοι ισχυρίζονται τα προαναφερθέντα έχουν δίκιο ή αν όσα υποστηρίζουν δεν ευσταθούν, οπότε θα μπορούμε να υποθέσουμε διάφορα για το κίνητρό τους. Και ας ξεκινήσουμε με τις έννοιες της υγείας, της ασθένειας και της θεραπείας, αφού αυτές είναι πρώτιστες στο θέμα μας.
Οι έννοιες υγεία, ασθένεια και θεραπεία, γίνονται στην Ομοιοπαθητική αντιληπτές ως διαδικασίες που πραγματοποιούνται σε ένα δυναμικό πεδίο:-Η υγεία ως περιεκτική ισορροπία του ανθρώπου -Η ασθένεια ως ανισορροπία της ζωτικής δύναμης -Η θεραπεία ως επιστροφή στην αρμονία με αυτόν τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά και με όλα τα άλλα μέσα στα οποία ζει, κινείται και υπάρχει.
Η παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, που πράττει πολλά υπέρ αλλά και πολλά κατά της ανθρωπότητας (όπως π.χ. οι εμβολιασμοί), δίνει τον εξής ορισμό για την υγεία:
“Υγεία είναι η φυσική, πνευματική και κοινωνική ευρωστία και όχι μόνον η έλλειψη ενοχλημάτων ή ασθενειών”.
Για εμάς στην Ομοιοπαθητική, η υγεία, ως κατάσταση ζωής σημαίνει ευρυθμία, αρμονία με όλα και τόσο οργανική όσο και ψυχική ισορροπία. Αυτή η ιδέα πρέπει να έχει γίνει εσωτερικό βίωμα κάθε πραγματικού σπουδαστή της Ομοιοπαθητικής και να είναι παρούσα σε όλους τους συλλογισμούς του.
Συνεπώς, η ασθένεια είναι μια άλλη κατάσταση ζωής. Η πραγματική ασθένεια που μεταβάλλει πλήρως τον άνθρωπο, που τον αποξενώνει από το περιβάλλον του και τον καθιστά πολέμιο του, είναι μια εξίσου φυσιολογική και τόσο περιεκτική κατάσταση ζωής, όπως και η κανονική. Αυτή η κατάσταση ζωής που ονομάζεται ασθένεια είναι, προφανώς, η αισθητή προσπάθεια της φύσης για επαναφορά της φυσιολογικής κατάστασης.
Αυτή ακριβώς η προσπάθεια παράγει μια σειρά συμπτωμάτων ή φαινομένων, με την βοήθεια των οποίων η φύση μας, θέλει να επιστρέψει στην κατάσταση της υγείας. Τι κάνει λοιπόν η ιατρική με τα συμπτώματα αυτά; Τα καταπολεμά πάση θυσία, προσπαθώντας να τα εξαφανίσει, αδυνατώντας να καταλάβει ότι τα συμπτώματα αυτά είναι τα χαρακώματα, οι γραμμές άμυνας του οργανισμού. Όμως, μπορεί να εξαφανισθεί κάτι που παράγει ο ίδιος ο οργανισμός για την άμυνα του; Μήπως αντί για την εξαφάνιση των συμπτωμάτων το μόνο που καταφέρνει η ιατρική είναι η καταπίεσή τους, με αποτέλεσμα η διαταραχή να διεισδύσει βαθύτερα, σε πιο ζωτικά όργανα για τον οργανισμό; Στατιστικά η κατάσταση αυτή είναι γνωστή, αλλά ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτό; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση ενός απλού κρυολογήματος μπορεί να προκληθεί άσθμα;
Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση ενός απλού εκζέματος μπορεί να προκληθεί αρθρίτιδα; Δεν γνωρίζει η ιατρική ότι από την καταπίεση μιας αρθρίτιδας μπορεί να προκληθεί καρδιοπάθεια; Δεν γνωρίζει το κακό που μπορεί να προκληθεί και προκαλείται από τους εμβολιασμούς; Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα! Καλά κάνει λοιπόν η ιατρική και είναι ενιαία, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με την Ομοιοπαθητική!
Δηλαδή θα μπορούσε να πει κανείς, ένας μη γιατρός θα κάνει τη διάγνωση; Όχι, βέβαια, αλλά έχετε σκεφθεί τι είναι η διάγνωση; Κάποιοι κάποτε συσκέφθηκαν και αποφάσισαν αυτό το σύνολο των συμπτωμάτων να το ονομάσουν Χ, το άλλο να το ονομάσουν Ψ κτλ., ώστε όταν αντιμετωπίζουν την Χ ή την Ψ ασθένεια να χορηγούν φάρμακο για την συγκεκριμένη ασθένεια. Όμως στην Ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά μόνον άνθρωποι ασθενείς! Ποτέ δεν θα χορηγηθεί στην Ομοιοπαθητική κάποιο φάρμακο εξαιτίας της ονομασίας (δηλαδή της διάγνωσης) μιας συγκεκριμένης ασθένειας. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος, ο συγκεκριμένος ασθενής! Η σωστή διάγνωση είναι απαραίτητη προκειμένου ο ασθενής να γνωρίζει από τι πάσχει, προκειμένου να μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος τον τρόπο της θεραπείας που επιθυμεί να ακολουθήσει.
Άλλο ένα θέμα που αναφέρουν όσοι θέλουν, για τους δικούς τους λόγους, να ισχυρίζονται ότι η Ομοιοπαθητική σχετίζεται με την ιατρική, είναι η παράλληλη λήψη ιατρικών και ομοιπαθητικών φαρμάκων, ή η τακτική όπου την μια φορά να λαμβάνονται χημικά και την άλλη ομοιοπαθητικά φάρμακα. Όμως όποιος ομοιοπαθητικός υποστηρίζει αυτήν την άποψη, το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι έχει πλήρη άγνοια της Ομοιοπαθητικής, όπως τονίζει ο ιδρυτής της Ομοιοπαθητικής Σαμουήλ Χάνεμαν, που σχετικώς με τον ομοιοπαθητικό και με τον ιατρικό τρόπο θεραπείας λέει τα εξής: «Καθένας αντίκειται ευθέως στον άλλον και μόνον όποιος δεν γνωρίζει μπορεί να παραδοθεί στην αυταπάτη ότι ο ένας θα μπορούσε να πλησιάσει τον άλλον ή να συνδυασθούν μεταξύ τους. Μπορεί, μάλιστα. να γίνει πολύ γελοίος με το να ενεργεί άλλοτε ομοιοπαθητικά και άλλοτε ιατρικά».
Ύστερα από όσα ήδη είπαμε, καθίσταται σαφές ότι η Ομοιοπαθητική αντιλαμβάνεται την υγεία και την ασθένεια σαν μια δυναμική πραγματικότητα. Όταν λοιπόν κατανοεί κανείς την ζωή (δηλαδή την υγεία αλλά και την ασθένεια) σαν μια δυναμική πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται ότι και η θεραπεία πρέπει να τοποθετηθεί και να εφαρμοσθεί στο ίδιο επίπεδο, δηλαδή στο επίπεδο της προσπάθειας επαναφοράς στην ισορροπία, που είναι η υγεία.
Θεωρώ ότι τα προαναφερθέντα τονίζουν επαρκώς το χάσμα που υπάρχει μεταξύ Ομοιοπαθητικής και ιατρικής. Όμως παρακαλώ να γίνω σωστά κατανοητός. Δεν απορρίπτω τίποτα, απλώς τονίζω ότι Ομοιοπαθητική και ιατρική είναι θέματα ανόμοια και αντίθετα μεταξύ τους. Το ότι τόσο η Ομοιοπαθητική όσο και η ιατρική σχετίζονται με την θεραπεία δεν σημαίνει ότι σχετίζονται μεταξύ τους ή ότι η μια είναι περιεχόμενο της άλλης.
Ας έλθουμε όμως τώρα στο θέμα της εκπαίδευσης και της άσκησης της Ομοιοπαθητικής. Θα αρκεστώ μόνο σε κάποια βασικά στοιχεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και σχετίζονται με την εκπαίδευση και την άσκηση της Ομοιοπαθητικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη χώρα μας.
Η Ομοιοπαθητική είναι μια αυτοτελής θεραπευτική μέθοδος, μια ενεργειακή θεραπευτική τέχνη και δεν είναι μέρος της συμβατικής ιατρικής.
Για περισσότερα από 200 χρόνια η συμβατική ιατρική δήλωνε ότι η Ομοιοπαθητική δεν έχει καμία θέση μέσα στο ιατρικό σύστημα. Τούτο είναι απολύτως ακριβές, αφού η Ομοιοπαθητική είναι ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα θεραπευτικής με ριζικές διαφορές τόσο στην φιλοσοφία όσο και στη μεθοδολογία της. Η θέση αυτή αναγνωρίζεται από τον ιατρικό σύλλογο της Αγγλίας ο οποίος τονίζει ότι η Ομοιοπαθητική είναι μέθοδος αυτοτελής, έχει δικές της βάσεις και κριτήρια εκπαίδευσης, όπως επίσης δικά της κριτήρια ικανοτήτων και επαγγελματισμού.
Στην Ελλάδα κάποιοι, προφανώς εξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα και εκμεταλλευόμενοι την επικρατούσα άγνοια, προσπάθησαν να διαδώσουν την άποψη ότι η Ομοιοπαθητική πρέπει να ασκείται μόνο από γιατρούς. Σε όλον τον κόσμο η Ομοιοπαθητική ασκείται από όποιον την έχει σπουδάσει, αδιάφορο αν είναι γιατρός ή μη γιατρός. Μάλιστα σε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως π.χ. Γερμανία, Αγγλία, Νορ- βηγία, Βέλγιο, Ολλανδία κ.α, η Ομοιοπαθητική ασκείται επίσημα από μη γιατρούς και υπάγεται στο εθνικό σύστημα υγείας, για να μην αναφερθώ στην Σουηδία όπου η Ομοιοπαθητική απαγορεύεται να ασκείται από γιατρούς!
Ήδη το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με το υπ’ αριθμό Α4-0075/97 ψήφισμα του σχετικά με το κα- θεστώς της μη συμβατικής ιατρικής προτρέπει τις κυβερνήσεις των κρατών μελών που ακόμα δεν έχουν αναγνωρίσει την Ομοιοπαθητική να προβούν σε σύσταση επιτροπών αφενός για την ισοτιμία των πρακτικών γιατρών (όπως είναι το ισχύον σύστημα στην Γερμανία), αφετέρου για την αναγνώριση της Ομοιοπαθητικής ως θεραπευτικής μεθόδου ανεξάρτητης της συμβατικής ιατρικής.
Η Ομοιοπαθητική είναι μια θεραπευτική μέθοδος, μια θεραπευτική τέχνη εντελώς φυσική, χωρίς παρενέργειες, φιλική προς τον άνθρωπο, βασισμένη σε συγκεκριμένους και αναλλοίωτους θεραπευτικούς νόμους. Στηρίζεται στην αρχή “όμοια ομοίοις εισίν ιάματα” που ήταν μια από τις αρχές του Ιπποκράτη. Στόχος της είναι η κινητοποίηση των δυνάμεων του οργανισμού με την ενδυνάμωσή του, ώστε να επέλθει εξισορρόπηση και αποκατάσταση της διαταραγμένης υγείας.
Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται συνηθέστερα η Ομοιοπαθητική ως θεραπεία;
Στην Ομοιοπαθητική δεν ξεχωρίζουμε ασθένειες, αλλά ανθρώπους ασθενείς. Κάθε άρρωστος είναι μια ξεχωριστή περίπτωση που δεν μοιάζει με καμία προηγούμενη. Χρόνια τώρα, αιώνες ολόκληρους, μας έχουν μάθει πως είναι πολύ σπουδαίο να γνωρίζουμε την διάγνωση, δηλαδή από τι πάσχουμε. Όμως ας αναρωτηθούμε, τι είναι διάγνωση; Κάποιοι αποφάσισαν ότι αυτό το σύνολο των συμπτωμάτων θα το ονομάζουν έτσι και το άλλο αλλιώς. Και λοιπόν; Άραγε μπορώ αληθινά να πιστεύω πως αν γνωρίζω το όνομα που κάποιοι αποφάσισαν να δώσουν στην ασθένεια μου θα γίνω καλά; Όχι βέβαια! Απλώς πιστεύω, ή με έχουν μάθει να πιστεύω, ότι αν αυτοί οι ειδικοί γνωρίζουν από τι πάσχω, θα μου χορηγήσουν το κατάλληλο χημικό φάρμακο και θα γίνω καλά. Όμως το κάθε χημικό φάρμακο τι κάνει; Θεραπεύει πραγματικά ή απλώς σκοτώνει; Και άραγε αν σκοτωθούν τα κάποια μικρόβια, ιοί κτλ. το παιδί μου θα παύσει να αρρωσταίνει π.χ. από ωτίτιδα; Η καθημερινή εμπειρία με τα παιδιά, μας διαβεβαιώνει για το αντίθετο.
Ας πάρουμε για παράδειγμα μια διαταραχή των παιδιών που είναι γνωστή σε πολλούς γονείς σαν “σκουληκάκια”. Τι κάνουμε μόλις αντιληφθούμε τα σκουληκάκια αυτά στα κόπρανα του παιδιού; Πηγαίνουμε στον παιδίατρο, ο οποίος μας δίνει κάποιο σιρόπι. Τι κάνει αυτό το σιρόπι; Αφού το πάρει το παιδί, σκοτώνει τα σκουληκάκια. Όμως σε λίγες ημέρες το παιδί επανεμφανίζει σκουληκάκια. Άντε πάλι απ’ την αρχή σιρόπι στο παιδί. Αυτή η κατάσταση μπορεί να συνεχισθεί κάποιες φορές και τότε οι γονείς αποφασίζουν να στραφούν στην Ομοιοπαθητική. Και τι κάνει ο Ομοιοπαθητικός; Χορηγεί στο παιδάκι μια μόνη δόση από ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο και το παιδάκι απαλλάσσεται οριστικά από το πρόβλημα.
Γιατί; Πως έδρασε το ομοιοπαθητικό φάρμακο;
Στην Ομοιοπαθητική δεν κάνουμε πόλεμο! Δεν μας ενδιαφέρει να σκοτώσουμε αλλά να θεραπεύσουμε. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς μια μέθοδος που σκοτώνει μπορεί να διατείνεται ότι θεραπεύει. Στο παράδειγμά μας, το χημικό φάρμακο, το σιρόπι, σκότωσε τα σκουληκάκια, αλλά επειδή το περιβάλλον στο έντερο ήταν και παραμένει και μετά την λήψη του σιροπιού διαταραγμένο, τα σκουληκάκια δημιουργούνται ξανά. Τι έκανε το ομοιοπαθητικό φάρμακο; Εξισορρόπησε τον οργανισμό, με αποτέλεσμα να εξισορροπήσει και το περιβάλλον του εντέρου. Έτσι τα υπάρχοντα σκουληκάκια αποβάλλονται με την πρώτη αφόδευση και δεν δημιουργούνται ξανά αφού το εξισορροπημένο περιβάλλον του εντέρου δεν ευνοεί πια την δημιουργία τους.
Σύμφωνα, λοιπόν με την αντίληψη της Ομοιοπαθητικής, οι αλλοιώσεις και οι καταστροφές των ιστών είναι μόνο ένα αποτέλεσμα της ασθένειας, δεν είναι η ίδια η ασθένεια. Έτσι γίνεται κατανοητό, ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε πως θα θεραπευτεί η ασθένεια, αν με κάποιον τρόπο απλώς εξαφανίσουμε τα συμπτώματά της.
Κρύβει κάποιους κινδύνους;
Η ομοιοπαθητική, σαν θεραπευτική μέθοδος, δεν κρύβει κανέναν απολύτως κίνδυνο. Ας δού- με όμως, τι είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, πώς ενεργούν, αν είναι επικίνδυνα, και αν έχουν παρενέργειες.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, λοιπόν, έχουν φυτική, ζωική ή ορυκτή προέλευση και δεν έχουν καμία σχέση με τα χημικά φάρμακα που επιδρούν στον οργανισμό κατασταλτικά καταπολεμώντας μόνο το σύμπτωμα. Αντιθέτως, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ενισχύουν τον αμυντικό οργανισμό, ώστε τελικά να εξαφανίζεται οριστικά και με ήπιο τρόπο το αίτιο που έχει προκαλέσει την ασθένεια.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ενισχύουν όλο τον οργανισμό, με αποτέλεσμα την εξισορρόπησή του και την θεραπεία του. Δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως παρενέργεια και λόγω του τρόπου παρασκευής τους (δυναμοποίηση) έχουν αυξημένη θεραπευτική δράση. Η δράση τους δεν είναι ποτέ χημική, είναι πάντα ενεργειακή.
Έτσι δεν δημιουργούν εθισμό στον οργανισμό. Επειδή ακριβώς δεν έχουν καμία απολύτως παρενέργεια είναι ιδανικά για παιδιά, βρέφη και εγκύους. Τέλος, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι δοκιμασμένα σε ανθρώπους και όχι σε πιθήκους ή σε τρωκτικά, αποφεύγοντας έτσι την εξίσωση του ανθρώπου με τον πίθηκο ή με το τρωκτικό.
Είναι αποτελεσματικά τα ομοιοπαθητικά φάρμακα;
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα θεραπεύουν σύντομα και πολλές φορές άμεσα, οξείες ασθένειες (ωτίτιδες, αμυγδαλίτιδες κτλ.) εκεί που θα χορηγούντο αντιβιοτικά, κορτιζόνη κτλ, με όλες τις παρενέργειες που η χρήση αυτών των χημικών φαρμάκων συνεπάγεται. Στις χρόνιες ασθένειες τα ομοιοπαθητικά φάρμακα θεραπεύουν το αίτιο που τις έχει προκαλέσει. Έτσι ο ασθενής απαλλάσσεται από την ασθένεια του εντελώς.
Πώς αντιμετωπίζεται η Ομοιοπαθητική ως θεραπεία από τους ασθενείς; Την εμπιστεύονται;
Στην αρχή υπάρχουν κάποιες επιφυλάξεις επειδή δεν την γνωρίζουν, αλλά στην συνέχεια οι ασθενείς μας είναι, σε ό,τι τουλάχιστον με αφορά, η καλύτερη ζωντανή διαφήμιση!
Υπάρχουν ασθένειες στις οποίες δεν ανταποκρίνεται η Ομοιοπαθητική ως τρόπος θεραπείας;
Όπως ήδη προανέφερα, στην Ομοιοπαθητική δεν διακρίνουμε ασθένειες, αλλά ανθρώπους ασθενείς. Έτσι, και αφού σε κάθε περίπτωση μας ενδιαφέρει να θεραπεύσουμε τον άνθρωπο που πάσχει και όχι απλώς να καταπολεμήσουμε τα συμπτώματα της όποιας ασθένειας, είναι φανερό ότι η Ομοιοπαθητική δεν μπορεί να θεραπεύσει ασθένειες όταν έχουν επέλθει μη αναστρέψιμες ιστικές αλλοιώσεις. Για παράδειγμα θα σας αναφέρω το σπάσιμο π.χ. του χεριού. Ο ασθενής πρέπει να πάει στον ορθοπεδικό που θα βάλει το οστό στην θέση του. Όμως εγώ σαν Ομοιοπαθητικός, μπορώ και σε αυτήν την περίπτωση να χορηγήσω κάποιο ομοιοπαθητικό φάρμακο ώστε αφενός ο ασθενής να μη πονάει, αφετέρου για να θρέψει το οστό πολύ γρηγορότερα.
Έπειτα από ένα ιστορικό θεραπευτικής αγωγής με χημικά φάρμακα, κατά πόσο πιστεύετε ότι μπορεί να ανταποκριθεί η Ομοιοπαθητική στην θεραπεία του ασθενούς;
Καταρχήν δεν μπορεί κανείς να γενικεύει. Εξαρτάται για ποια ασθένεια και για ποια φάρμακα μιλάμε. Σε κάποιον που πάσχει π.χ. από επιληψία και που για ένα πολύ μακρύ χρονικό διάστημα έχει πάρει αντιεπιληπτικά, η θεραπευτική πρόγνωση είναι κακή. Το ίδιο ισχύει για κάποιον που έχει λάβει για ένα μακρύ χρονικό διάστημα ινσουλίνη. Εδώ θέλω, όμως, να τονίσω ότι κανείς δεν έχει να χάσει τίποτα αν και σε αυτές τις περιπτώσεις προσπαθήσει και με την βοήθεια της Ομοιοπαθητικής.
Όλα τα υπάρχοντα στοιχεία που σχετίζονται με τις διάφορες θεραπείες βασίζονται σε στατιστικές, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να είναι απόλυτες. Έτσι δεν βλέπω για ποιόν λόγο θα πρέπει να είμαστε απόλυτοι αποτρέποντας κάποιον, που επί μακρύ χρονικό διάστημα έχει λάβει διάφορα χημικά φάρμακα, από το να ζητήσει και ίσως βρει, βοήθεια από την Ομοιοπαθητική.
Στην ιστορία της θεραπευτικής τρεις άνθρωποι έχουν διαδραματίσει έναν τεράστιο ρόλο. Ο πρώτος, που είναι και ο θεμελιωτής της Θεραπευτικής Τέχνης γενικώς αλλά και της Ομοιοπαθητικής ιδιαιτέρως, είναι ο Ιπποκράτης ο Β’, ο Μέγας.
Κατά τον ιστορικό Φερεκύδη, ο Ιπποκράτης ήταν ο 17ος απόγονος του Ασκληπιού και γεννήθηκε στην Κω στις 26 Αγριανίου (κατά το Κωακό ημερολόγιο) του 1ου έτους της ογδοηκοστής Ολυμπιάδος, δηλαδή κατά τον μήνα Απρίλιο ή Μάϊο του έτους 460 π.Χ. Δάσκαλοί του ήταν ο πατέρας του Ηρακλείδης, ο Ηρώδικος ο Κνίδιος, ο σοφιστής Γοργίας και ο μεγάλος φιλόσοφος και μυημένος του Πυθαγορείου Τάγματος Δημόκριτος.
Ο Ιπποκράτης προταθείς στους Πυθαγόρειους από τον δάσκαλό του Δημόκριτο, μυήθηκε στο Τάγμα των Πυθαγορείων και στα Ελευσίνια Μυστήρια. Από τους Πυθαγόρειους διδάχθηκε, μεταξύ άλλων, την Θεραπευτική Τέχνη που θεωρούσε τον άνθρωπο μια ολότητα της οποίας η εσωτερική ανισορροπία εκφραζόταν με την μορ- φή μιας κάποιας ασθένειας, που προκειμένου να θεραπευτεί έπρεπε να θεραπευτεί η εσωτερική αιτία που την προκάλεσε. Αυτή η ολιστική θεραπευτική τέχνη διέπετο από το ρητό “όμοια ομοίοις εισίν ιάματα” και είναι η αρχή της Ομοιοπαθητικής Θεραπευτικής Τέχνης, όπως την ονόμασε πολλούς αιώνες αργότερα ο Χάνεμαν (Hahnemann) προκειμένου να την διαχωρίσει από τη συμβατική ιατρική, την οποία ονόμασε “αλλοπαθητική”.
Ο Ιπποκράτης ύστερα από περιοδείες 12 ετών επέστρεψε στην Κω όπου άσκησε την Θεραπευτική Τέχνη ως αρχιερέας του εκεί ευρισκομένου Ασκληπιείου, το οποίο μαζί με το Ασκληπιείο της Επιδαύρου ήταν το διασημότερο.
Η ακριβής χρονολογία του θανάτου του Ιπποκράτη παραμένει άγνωστη. Κατά τους Σουίδα και Τζέτζη πέθανε σε ηλικία 104 ετών. Η δεύτερη μεγάλη μορφή που επέδρασε στην θεραπευτική είναι ο Γαληνός ο Ένδοξος ή Κλαύδιος. Γεννήθηκε στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας το 128 μ.Χ. και πέθανε το 200 μ.Χ. Η βασική του θεραπευτική μέθοδος ήταν να εφαρμόζει τα “ενάντια εναντίοις” που ακόμα και σήμερα ασκεί η συμβατική ιατρική.
Η τρίτη μεγάλη μορφή στην ιστορία της Θεραπευτικής Τέχνης είναι ο Σαμουήλ Χάνεμαν (Samuel Hahnemann). Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1755 στην πόλη Meissen της Γερμανίας. Είχε μεγάλο ταλέντο στις γλώσσες και σε ηλικία 12 ετών δίδασκε σε άλλους μαθητές την ελληνική γλώσσα. Εκτός από τα γερμανικά και τα ελληνικά, γνώριζε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, λατινικά, εβραϊκά και αραβικά. Σπούδασε ιατρική στην Λειψία και στην Βιέννη και γρήγορα καθιερώθηκε στους επιστημονικούς κύκλους. Κάποια στιγμή και αφού είχε αποκτήσει πολύ μεγάλη εμπειρία με την ιατρική, έπαψε να την ασκεί, για να μη διατρέχει τον κίνδυνο να βλάψει κανέναν, όπως έλεγε ο ίδιος, και δήλωνε δημοσίως: «Η ιατρική σαν τέχνη να σώζει την ζωή και να αποκαθιστά την υγεία είναι πλήρως ανεπαρκής. Ακόμα και στα πιο ικανά χέρια είναι στείρα και ανίκανη να κρατήσει τις υποσχέσεις των θεωριών της. Δεν μπορώ παρά να δω μόνο τις ανάγκες της σαν σταθερές αρχές της.
Φαντάζομαι ότι η ιατρική, αν και είναι προφανώς εξαιρετικά επιστημονική στις θεωρίες της, στην πράξη είναι μόνο λίγο παραπάνω από εμπειρική και στερεότυπη εφαρμογή θεραπευτικών μετρήσεων, από τις οποίες δεν γνωρίζουμε ούτε την βέβαιη επίδρασή τους ούτε τους νόμους που θα έπρεπε να καθορίζουν την επιλογή τους. Δεν μπορώ, λοιπόν, να παραμείνω κι άλλο συνδεδεμένος με μια τέχνη, την οποία καταδικάζουν η λογική μου και η συνείδησή μου σαν ανεπαρκή και επιζήμια».
Έτσι ο Χάνεμαν σταμάτησε την ενασχόλησή του με την ιατρική και ασχολείτο με την χημεία και με μεταφράσεις ιατρικών συγγραμμάτων. Παρόλο που τα έσοδά του από τις μεταφραστικές εργασίες δεν επαρκούσαν για να συντηρηθεί ο ίδιος και η οικογένειά του, εξακολουθούσε να μην ασκεί την ιατρική της οποίας η μέθοδος, όπως έλεγε ο ίδιος, τον αηδίαζε με τα λάθη, τις αβεβαιότητες της και με την αυθαίρετη χορήγηση φαρμάκων που περισσότερο βλάπτουν παρά ωφελούν.
Γεράσιμος Στουραΐτης,
Διευθυντής Ιπποκράτειου Κέντρου Κλασσικής Ομοιοπαθητικής,
«Ίσως να μπορεί κάποιος να πει, ότι συχνά στην ιστορία της ανθρώπινης σκέψης, οι γονιμότερες εξελίξεις παρουσιάστηκαν εκεί όπου συναντήθηκαν δυο διαφορετικοί τρόποι σκέψης. Αυτοί οι διαφορετικοί τρόποι σκέψης, μπορεί να έχουν τις ρίζες τους σε διάφορους τομείς του ανθρώπινου πολιτισμού, ή σε διάφορους χρόνους, σε διαφορετικούς πολιτιστικούς κύκλους ή σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις. Όταν όμως συναντηθούν πραγματικά, δηλαδή, όταν σχετιστούν μεταξύ τους τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δημιουργηθεί μια γνήσια αλληλεπίδραση, τότε μπορεί κάποιος να ελπίζει ότι θα προκύψουν νέες και ενδιαφέρουσες εξελίξεις.»
Werner Heisenberg (1901-1976)
Η ομοιοπαθητική είναι ένα θεραπευτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από το Γερμανό ιατρό Σαμουήλ Χάνεμαν. Η εφαρμογή της βασίζεται στο νόμο των ομοίων, στον οποίον άλλωστε οφείλει και το όνομά της. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, για να θεραπευτεί μια ασθένεια πρέπει να δοθεί στον πάσχοντα οργανισμό μια ουσία, η οποία θα προκαλούσε τα ίδια συμπτώματα, αν δινόταν σε ένα υγιή οργανισμό.
Ο νόμος αυτός βασίζεται στην παραδοχή ότι η δημιουργία του ανθρώπου δεν είναι τυχαία. Έτσι η λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού διέπεται από τις αιώνιες και σταθερές αρχές του σύμπαντος και είναι προικισμένος με κάποιες θεραπευτικές, επανορθωτικές δυνάμεις. Αυτές τίθενται σε λειτουργία, όταν αυτός τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, για την αντιμετώπιση καταστάσεων που επιβουλεύονται την υγεία του.
Το σύμπτωμα είναι μέρος του αμυντικού μηχανισμού και βοηθάει τον οργανισμό να επανέλθει στην ισορροπία. Ο Χάνεμαν άρχισε να κάνει πειράματα με διάφορες ουσίες πάνω σε πειραματανθρώπους και κατέγραφε τα συμπτώματα που προκαλούσαν σε αυτούς. Με βάση τα αποτελέσματα των πειραμάτων αυτών δημιούργησε την πρώτη φαρμακολογία της ομοιοπαθητικής. Για κάθε ασθενή του προσπαθούσε να βρει για θεραπεία κάποιο φάρμακο, από αυτά που είχε πειραματιστεί στηριζόμενος στο νόμο των ομοίων.
Παρατήρησε, όμως ότι πολύ συχνά, πριν εμφανιστεί η θεραπεία, εμφανιζόταν μια έντονη επιδείνωση της κλινικής καταστάσεως. Κατέληξε λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι η αρχική αυτή επιδείνωση προκαλούνταν από την τόσο μεγάλη δόση. Άρχισε να αραιώνει, λοιπόν, την ουσία, μεταχειριζόμενος μια αδρανή ουσία όπως το γαλακτοσάκχαρο ή την αλκοόλη ως διαλυτικό μέσο. Την κάθε αραίωση ακολουθούσε πολύ καλό κούνημα.
Ο Χάνεμαν έκανε αυτή τη διαδικασία πολλές φορές. Διέλυσε υλικό από την πρώτη αραίωση σε αλκοόλη και έκανε τη δεύτερη αραίωση και μετά ακολούθησε ξανά ταρακούνημα. Μετά από το διάλυμα της δεύτερης αραίωσε κάποια ποσότητα σε αλκοόλη και έφτιαξε την τρίτη αραίωση. Αυτή τη διαδικασία την ονόμασε δυναμοποίηση. Βρήκε, λοιπόν, ότι το υγρό σκεύασμα που παρασκευάζεται προσεκτικά με αυτόν τον τρόπο, διατηρεί πολλές από τις φαρμακευτικές ιδιότητες που εκδηλώνονται από το αρχικό φάρμακο. Η διεργασία της δυναμοποίησης καθιστά την ομοιοπαθητική αφάρμακη μέθοδο, αφού δεν δίνονται οι ουσίες στην αδρή τους μορφή και συνεπώς δεν υπάρχουν παρενέργειες. Η αποτελεσματικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου αποδεικνύεται γιατί μπορεί και εφαρμόζεται σε βρέφη και σε ζώα.
Σύμφωνα με τη θεωρία της ομοιοπαθητικής τα αίτια μπορεί να είναι είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά. Τα εξωτερικά μπορεί να είναι διάφορες απότομες μεταβολές του περιβάλλοντος, όπως έκθεσης σε χημικές ουσίες, πυρηνική ενέργεια, μεγάλο ψύχος ή θερμότητα, τραύματα κλπ. Τα αίτια αυτά μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισμό, αλλά αν οι βλάβες δεν είναι τόσο μεγάλες, ώστε να προκληθεί ο θάνατος, ο οργανισμός μπορεί να επανέλθει σε κάποια ισορροπία μόλις βρεθεί ξανά σε φυσιολογικές συνθήκες. Αλλά εκείνα που είναι κατ’ εξοχήν αίτια της ασθένειας είναι τα εσωτερικά, δηλαδή είναι ψυχικής αιτιολογίας. Ο Σωκράτης έλεγε σχετικά: «Όπως ακριβώς δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύσουμε μάτια χωρίς κεφάλι, ούτε κεφάλι χωρίς σώμα, έτσι δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύουμε το σώμα χωρίς την ψυχή, εξάλλου αυτό ήταν και η αιτία που οι περισσότερες αρρώστιες δεν γίνονταν αντιληπτές από τους γιατρούς που βρίσκονταν κοντά στους Έλληνες, το ότι δηλαδή δεν γνώριζαν το σύνολο που έπρεπε να φροντίσουν και το οποίο, αν δεν ήταν σε καλή κατάσταση, ήταν αδύνατο να είναι σε καλή κατάσταση το μέρος. Γιατί όλα από την ψυχή ξεκινούν και τα άσχημα και τα καλά, τόσο στο σώμα, όσο και σε ολόκληρο τον άνθρωπο και από εκεί όλα απορρέουν, όπως ακριβώς απ’ το κεφάλι πάνω στα μάτια …». (Πλάτωνος, εις Χαρμίδην, § 156e).
Η σπουδαιότητα του ψυχικού παράγοντα είχε από νωρίς αναγνωριστεί από τους ομοιοπαθητικούς και κατά τη λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού αφιερώνεται αρκετή ώρα στη μελέτη του ψυχισμού του ατόμου. Πάντα όμως γινόταν αυτό με βάση τα συμπτώματα του ασθενούς. Τα τελευταία χρόνια έγινε μια επανάσταση στο χώρο της ομοιοπαθητικής. Άρχισαν να ασχολού- νται με αυτήν θεραπευτές που είχαν ασχοληθεί με ψυχανάλυση.
Η θεώρηση ότι το όνειρο είναι απευθείας πρόσβαση προς το ασυνείδητο, έδωσε νέα διάσταση στις πειραματικές αποδείξεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, όπου τώρα η μελέτη των ονείρων αποκτούσε ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Έτσι άρχισαν να συλλέγονται πολλές πληροφορίες για το ψυχισμό των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Ταυτόχρονα άλλαξε και ο τρόπος λήψης του ιστορικού.
Οι ομοιοπαθητικοί άρχισαν να μελετούν σε μεγαλύτερο βάθος την ψυχική κατάσταση των ασθενών τους. Όσο κατανοούσαν βαθύτερα τον ψυχισμό του ατόμου τόσο ελάττωναν την ενασχόλησή τους με λεπτομέρειες σε σχέση με τα σωματικά συμπτώματα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο ρεύμα ομοιοπαθητικής το οποίο ονομάστηκε γνωστική ομοιοπαθητική και το οποίο βασίζει τη διάγνωσή του κυρίως στην ψυχική κατάσταση του ατόμου.
Σύμφωνα με τη γνωστική ομοιοπαθητική, κάθε άνθρωπος έχει κάποιες ιδέες τις οποίες θεωρεί πολύ σημαντικές και με βάση αυτές οργανώνει τη ζωή του. Για παράδειγμα, άλλος ιεραρχεί πάνω από όλα το χρήμα, άλλος την οικογένεια, άλλος την ερωτική σχέση, άλλος τη δόξα, άλλος τα οράματά του κ.λ.π. Ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και την εξέλιξη της ζωής, διαμορφώνονται διάφορες ανασφάλειες σε σχέση με τις ιδέες του ατόμου. Για παράδειγμα άλλος νομίζει ότι δεν αγαπιέται στη σχέση, άλλος νομίζει ότι δεν εκτιμάται από τους φίλους του, άλλος ότι θα τον εγκαταλείψουν οι συγγενείς του, άλλος ότι θα τον κακοποιήσουν κ.λ.π. Οι αν ασφάλειες αυτές είναι η βάση της ψυχικής ανισορροπίας του ατόμου και είναι η αιτία για τη δημιουργία πολλών ψυχικών και σωματικών συμπτωμάτων. Ο θεραπευτής που εφαρμόζει γνωστική ομοιοπαθητική, αναζητά τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο κάθε ασθενής βιώνει την πραγματικότητα. Κατά τη λήψη του ιστορικού, ο θεραπευτής δεν καταγράφει μόνο τα συμπτώματα του ασθενούς, αλλά ερευνά πίσω από αυτά τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο βιώνει την πραγματικότητα. Η συνταγογράφηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου βασίζεται κυρίως στην εξάλειψη των ανασφαλειών του ατόμου. Όταν αυτές εξαφανίζονται επακολουθεί βελτίωση σε πολλά ψυχικά και σωματικά προβλήματα.
Η γνωστική ομοιοπαθητική άλλαξε την ροή της ιστορίας της ομοιοπαθητικής .Αυτό συνέβη για πολλούς λόγους. Έδωσε βάση στην βαθύτερη μελέτη του ψυχισμού του ατόμου που είναι η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Με βάση τις αρχές της δημιουργήθηκαν και κατανοήθηκαν σε βάθος δεκάδες νέα φάρμακα που έδωσαν πολύ καλά θεραπευτικά αποτελέσματα. Επειδή δεν εστιάζεται στα συμπτώματα, τα οποία μονοπωλεί η λεγόμενη κλασσική ιατρική που εφαρμόζεται κατά ειδικότητες, αλλά στην ψυχοσωματική ισορροπία του ατόμου, δίνει τη δυνατότητα αρμονικής συνύπαρξης με αυτήν και ευκολότερη αποδοχή από τον ιατρικό κόσμο. Δικαίως λοιπόν θεωρείται από πολλούς ότι είναι το μέλλον της ομοιοπαθητικής.
Γεώργιος Λουκάς
Ψυχίατρος – Ομοιοπαθητικός
Η Ομοιοπαθητική είναι πολύ χρήσιμη σε μικρά ατυχήματα που χρειάζονται πρώτες βοήθειες. Θα σας δοθούν πληροφορίες για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με ομοιοπαθητική κάποιες οξείες καταστάσεις. Αυτές οι πληροφορίες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το γιατρό σας. Μπορούν όμως να εφαρμοστούν παράλληλα με οποιαδήποτε άλλη αγωγή σας υποδείξει ο γιατρός σας.
Αν θέλετε να έχετε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε την ομοιοπαθητική για κάποιες οξείες καταστάσεις, πρέπει εκ των προτέρων να έχετε δημιουργήσει το δικό σας προσωπικό φαρμακείο. Αυτό μπορείτε να το κάνετε σε συνεργασία με τον ομοιοπαθητικό γιατρό που σας παρακολουθεί. Χρήσιμες πληροφορίες μπορείτε να πάρετε από το βιβλίο μου «Ομοιοπαθητική - Μια άλλη θεραπευτική μέθοδος». Προμηθευτείτε τα φάρμακα αυτά στη 30η δυναμοποίηση. (Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας αν έχει προτίμη-ση σε κάποια άλλη δυναμοποίηση). Σας οξείες καταστάσεις χορηγείτε το φάρμακο τρεις φορές την ημέρα, αν δεν υπάρχει άλλη οδηγία από το γιατρό σας. Σε υπερ-επείγουσες καταστάσεις μπορείτε να το δίνετε και πολύ συχνότερα.
Δαγκώματα και τσιμπήματα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτείται το Ledum. Πρήξιμο, κοκκίνισμα, τσιμπιές και σουβλιές. Το σημείο βιώνεται κρύο. Τα συμπτώματα βελτιώνονται με τα κρύα επιθέματα. Μια άλλη επιλογή είναι το Apis. Υπάρχει έντονο κοκκίνισμα πρήξιμο, κάψιμο και πόνος. Οι πόνοι χειροτερεύουν με τη ζέστη. Χρησιμοποιείται πάντα σε τσιμπήματα μελισσών και σε οποιοδήποτε τσίμπημα έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Για δάγκωμα φιδιού χορηγείται το Vipera aspis, για δάγκωμα σκορπιού το Scorpio europaeus.
Μωλωπισμοί
Η Arnica είναι ένα φάρμακο πολύ χρήσιμο για μωλωπισμούς και κακώσεις. Ο ασθενής αισθάνεται σαν να έχει μωλωπιστεί. Αλλάζει θέση στο κρεβάτι γιατί το αισθάνεται σκληρό. Μεγάλη ευαισθησία στο άγγιγμα. Η Arnica είναι σπουδαίο φάρμακο για την πρόληψη της εσωτερικής αιμορραγίας από ατύχημα. Όπου υπάρχει υποψία εσωτερικής αιμορραγίας από χτύπημα συνιστάται προληπτικά η λήψη της Arnica.
Για μωλωπισμούς στην κοιλιά το Bellis perenis έχει καλύτερα αποτελέσματα. Για μωλωπισμούς γύρω από το μάτι το Ledum είναι το φάρμακο που ενδείκνυται. Εμφανίζονται μώλωπες με αίσθημα κρύου και μούδιασμα. Υπάρχει αίσθηση κρύου και καλυτέρευση με κρύα επιθέματα. Άλλο φάρμακο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι το Hypericum.
Βασανιστικοί πόνοι και ευαισθησία στο άγγιγμα. Σύνθλιψη των άκρων, πόνοι από πτώση στο κόκκυγα, διάσειση σπονδυλικής στήλης.
Σε τραυματισμούς του περιόστεου (αγκώνας, γόνατο) ενδείκνυται η Ruta. Υπάρχει πόνος και δυσκαμψία που καλυτερεύει με την κίνηση.
Διαστρέμματα, θλάσεις και εξαρθρώσεις Arnica: Ενδείκνυται σε προβλήματα μυών, συνδέσμων και αρθρώσεων. Τραβήγματα με πόνο και δυσκαμψία. Μετά από υπερκόπωση μυών.
Bellis perenis: για βαθιές κακώσεις μυών και αρθρώσεων όταν η Arnica δεν αποδίδει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Όταν σε προβλήματα συνδέσμων και αρθρώσεων υπάρχει μια χαρακτηριστική επιδείνωση με την παραμικρή κίνηση και βελτιώνεται με τη πίεση της πάσχουσας περιοχής τότε το φάρμακο είναι Bryonia. Rhus toxicodendron: Όταν ενδείκνυται υπάρχει το χαρακτηριστικό σύμπτωμα, ο ασθενής να επιδεινώνεται στην έναρξη της κίνησης και να βελτιώνεται με την συνέχισή της. Ο ασθενής βελτιώνεται με τη ζέστη και είναι ευαίσθητος στα ρεύματα και στις αλλαγές καιρού. Το Ledum βοηθά για προβλήματα των αρθρώσεων κυρίως των αστραγάλων. Ο ασθενής αισθάνεται τα σημεία κρύα ή μουδιασμένα και υπάρχει βελτίωση με τα κρύα επιθέματα.
Εγκαύματα
Για εγκαύματα πρώτου βαθμού (κοκκίνισμα χωρίς φουσκάλες) χρησιμοποιείται το φάρμακο Calendula. Για εγκαύματα δεύτερου βαθμού (με φουσκάλες) χρησιμοποιείται το φάρμακο
Cantharis. Για εγκαύματα τρίτου βαθμού, όπου έχει καταστραφεί το δέρμα, χρησιμοποιείται το
Causticum. Για εγκαύματα που έχουν διεισδύσει στους ιστούς σαν έλκη χρησιμοιείται το Kali bichromicum. Για την αντιμετώπιση βέβαια τέ- τοιων εγκαυμάτων απαιτούνται οι γνώσεις του ομοιοπαθητικού σας.
Κοψίματα, εκδορές και τρυπήματα
Hypericum: Για βαθιά κοψίματα με πολύ πόνο και υπερευαισθησία στο άγγιγμα. Χρησιμοποιείται για τραυματισμούς σε ευαίσθητα σημεία όπως δάχτυλα, παλάμες, σπονδυλική στήλη, πρωκτός, κόκκυγας, δόντια. Βασανιστικοί, αφόρητοι, εκτινασσόμενοι πόνοι.
Ledum: Τρυπήματα στα οποία υπάρχει κοκκίνισμα, πρήξιμο και πόνοι που χτυπούν. Νοιώθει το τραύμα κρύο, αλλά είναι καλύτερα μετά από κρύα επιθέματα.
Staphysagria: Σε σαφή κοψίματα. Τραυματισμοί από κοφτερά όργανα με σουβλιές και τσούξιμο. Ο ασθενής αισθάνεται χειρότερα με κίνηση και καλύτερα με ζέστη ή πίεση.
Αpis: Σε τρυπήματα που ο ασθενής νοιώθει ζέστη ή κάψιμο με σουβλιές και βελτιώνεται με κρύα επιθέματα. Μεγάλο πρήξιμο στο σημείο τρυπήματος.
Κατάγματα
Η Arnica είναι το πρώτο φάρμακο που δίνεται σε κατάγματα. Βοηθά στο σοκ, το μωλωπισμό και το πρήξιμο. Σε κατάγματα πλευρών ο ασθενής εμφανίζει έντονους πόνους που χειροτερεύουν με κάθε κίνηση και καλυτερεύουν με την πίεση. Το φάρμακο που χορηγείται είναι η Bryonia alba. Το Sympytum είναι το κύριο φάρμακο για τη θεραπεία των καταγμάτων. Χρησιμοποιείται μόνο όταν τα οστά έχουν αναταχθεί. Βοηθά στη γρηγορότερη αποκατάσταση του κατάγματος.
Τραυματισμοί κεφαλής
Σε τραυματισμούς της κεφαλής το πρώτο φάρμακο που δίνεται είναι η Arnica. Όταν το άτομο παρουσιάζει πονοκέφαλο, ζάλη και φωτοφοβία και καλυτέρευση με κρύο αέρα το ενδεικνυόμενο φάρμακο είναι το Natrium sulfuricum. Πολύ συχνά δίνεται σε τραυματισμούς κεφαλής εναλλάξ Arnica και Natrium sulfuricum.
Ηλίαση και θερμοπληξία
Belladonna: Πυρετός, σφύζων πονοκέφαλος, κόκκινο πρόσωπο, έντονο κάψιμο δέρματος. Ο πονοκέφαλος καλυτερεύει με ανύψωση του κεφαλιού προς τα πίσω, με το κεφάλι σκεπασμένο, όταν κάθεται σιωπηλός.
Glonoinum: Ηλίαση, πυρετός, σφύζων πονοκέφαλος, κόκκινο πρόσωπο. Το δέρμα καίει λιγότερο από τη Belladonna και ο ασθενής είναι χειρότερα γέρνοντας το κεφάλι προς τα πίσω ή με κρύα επιθέματα και καλύτερα ξεσκέπαστος στο ύπαιθρο ή με πίεση.
Αντιμετώπιση τροχαίου ατυχήματος
Στο αυτοκίνητό μας πάντα πρέπει να υπάρχουν στο φαρμακείο μας μαζί με το υπόλοιπο φαρμακευτικό υλικό και τα εξής ομοιοπαθητικά φάρμακα:
Aconitum: Βοηθά να ξεπεράσουμε το έντονο τρόμαγμα και τις συνέπειές του.
Arnica: Χρήσιμη για την παύση της αιμοραγίας. Είναι καλό να δίνεται προληπτικά ακόμα και αν δεν υπάρχει εμφανής αιμοραγία για την πρόληψη πιθανής εσωτερικής αιμοραγίας.
Hypericum: θα βοηθήσει για την ύφεση του πόνου εφόσον υπάρχει κάκωση νεύρων.
Γεώργιος Λουκάς
Ψυχίατρος – Ομοιοπαθητικός
Όλα τα παραπάνω κείμενα, είναι αποσπάσματα από το περιοδικό Holistic Life και δημοσιεύονται με την άδεια της ETRA PUBLISHING