Θες να κάψεις λίπος; Ενίσχυσε τα επίπεδα των ορμονών σου με φυσικούς τρόπους

Υπάρχουν 8 ορμόνες που συνδέονται με το μεταβολισμό, την καύση λίπους και το χτίσιμο των μυών.

Δες πώς μπορείς να ενισχύσεις τα επίπεδα των ορμονών σου με φυσικούς τρόπους και να κάψεις λίπος, να αδυνατίσεις και να αποκτήσεις την πολυπόθητη μυϊκή μάζα.

1. Αδρεναλίνη

Η αδρεναλίνη, η επιστημονική ορολογία της οποίας είναι «επινεφρίνη», μπορεί να αυξήσει τον μεταβολισμό σου. Κατά τη διάρκεια περιόδων έντονης άσκησης, τα επινεφρίδια παράγουν αδρεναλίνη, η οποία με τη σειρά της πυροδοτεί την αυξητική ορμόνη και την τεστοστερόνη με κύριο σκοπό να καεί ακόμη περισσότερο λίπος.

Βελτίωσέ τη: Η έντονη άσκηση ή η συχνή ενασχόλησή σου με extreme sports θα βοηθήσουν στην παραγωγή της.

2. Αυξητική ορμόνη GH

Η αυξητική ορμόνη GH, γνωστή και ως σωματοτροπίνη, είναι μία από τις πιο δυνατές ορμόνες που συμβάλλουν στην οικοδόμηση των μυών, την καύση λίπους και την επιδιόρθωση των κυττάρων (γι' αυτό συχνά αναφέρεται ως ορμόνη κατά της γήρανσης).

Βελτίωσέ τη: Εάν θέλεις να βοηθήσεις το σώμα σου ώστε να παράγει περισσότερη ορμόνη με φυσικό τρόπο αυτό μπορεί να γίνει μέσω του ύπνου, της διατροφής της άσκησης. Η σύντομη, υψηλής έντασης άσκηση, επίσης διεγείρει την παραγωγή της.

3. Γκρελίνη

Η ορμόνη της πείνας, η γκρελίνη παράγεται κυρίως από το στομάχι όταν αυτό αδειάζει. Η υπόλοιπη ποσότητα παράγεται από το λεπτό έντερο αλλά και από ορισμένα άλλα όργανα όπως είναι οι πνεύμονες, η καρδιά, τα νεφρά, ο λεμφικός ιστός, τα επινεφρίδια, το πάγκρεας και ο θυρεοειδής. Ουσιαστικά είναι μια πρωτεΐνη που αποτελείται από 28 αμινοξέα γι' αυτό και αποκαλείται πεπτίδιο. Μέσω του αίματος επηρεάζει τον υποθάλαμο ο οποίος είναι το κέντρο της όρεξης και σηματοδοτεί την παραγωγή διαφόρων άλλων ορμονών. Το σώμα παράγει δύο μορφές γκρελίνης, την ακυλιωμένη και τη μη-ακυλιωμένη. Και οι δύο μορφές έχουν επίδραση στον μεταβολισμό.

Βελτίωσέ τη: Κατανάλωνε τροφές που απαιτούν περισσότερο χρόνο για να χωνευτούν, όπως άπαχο κρέας και λαχανικά. Κοιμήσου τουλάχιστον 8 ώρες και θα παράγεις λιγότερη γκρελίνη την επόμενη μέρα.

4. Ινσουλίνη

Η ινσουλίνη είναι μια από τις πιο αναβολικές ορμόνες στο σώμα που βοηθούν στο χτίσιμο των μυών. Επιτρέπει την ανάπτυξη των μυών και την αποκατάστασή τους υποχρεώνοντας τη γλυκόζη (υδατάνθρακες), τα αμινοξέα, και τα λίπη να μπουν στα κύτταρα του σώματος.

Βελτίωσέ τη: Η σωστή μεταπροπονητική διατροφή είναι σημαντική, καθώς τα κύτταρα ανταποκρίνονται τέλεια στην αύξηση της ινσουλίνης και μπορούν να δεχτούν πιο εύκολα τα θρεπτικά συστατικά που τους προωθεί. Απόφυγε τα επεξεργασμένα τρόφιμα και ιδιαίτερα τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες και προσπάθησε τους υδατάνθρακές σου να τους λαμβάνεις το πρωί και πριν / μετά την προπόνησή σου.

5. Λεπτίνη

Η λεπτίνη είναι η ορμόνη που ρυθμίζει το βάρος του σώματος μας και διαχειρίζεται τις καύσεις του λίπους, δηλαδή αν οι ποσότητες λίπους θα αποθηκευθούν ή θα χρησιμοποιηθούν άμεσα για την παραγωγή ενέργειας. Παράλληλα ρυθμίζει το αίσθημα της πείνας και τη σεξουαλική συμπεριφορά.

Βελτίωσέ τη: Μην μένεις νηστικός για πολλές ώρες ούτε πολύ φουσκωμένος για μικρό χρονικό διάστημα. Η συχνή κατανάλωση μικρών γευμάτων μέσα στη μέρα, θα διατηρεί τη λεπτίνη (και την ινσουλίνη) σε φυσιολογικά επίπεδα, βοηθώντας στο αδυνάτισμα.

6. Κορτιζόλη

Η κορτιζόλη, γνωστή και ως ορμόνη του στρες, όταν απελευθερώνεται σε μικρές δόσεις μπορεί να βοηθήσει το σώμα σου να κάψει λίπος, αλλά τα αυξημένα επίπεδά της για μεγάλο χρονικό διάστημα επηρεάζουν την κατανομή του λίπους στο σώμα (συγκεντρώνοντάς το στην περιοχή της κοιλιάς), αυξάνουν τη χοληστερίνη και το σάκχαρο και προκαλούν υπερφαγία.

Βελτίωσέ τη: Κάνε την κορτιζόλη να δουλέψει θετικά για σένα: κοιμήσου, διαχειρίσου το στρες, κάνε γιόγκα, αποφορτίσου.

7. Τ3 και Τ4

Ο θυρεοειδής ρυθμίζει την παραγωγή, τη χρήση και την αποθήκευση ενέργειας σε όλο το σώμα και λειτουργεί σαν θερμοστάτης στα κύτταρα του οργανισμού. Παράγει βασικά δύο ορμόνες, τη θυροξίνη (Τ4) και την τριιωδοθυρονίνη (Τ3). Αυτές ορμόνες ρυθμίζουν μεταξύ άλλων, την αύξηση του βασικού μεταβολισμού, την αύξηση του ρυθμού και της συσταλτικότητας της καρδιάς.

Βελτίωσέ τες: Η κατανάλωση συχνών, μικρών γευμάτων βοηθούν σε μεγάλο βαθμό στη ρύθμιση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών.

8. Τεστοστερόνη

Βασικός της ρόλος είναι η ανάπτυξη και η διατήρηση του μυϊκού συστήματος, η αύξηση του ασβεστίου στα οστά και η ρύθμιση της λίμπιντο. Η αύξησή της προκαλεί άνοδο της μυϊκής μάζας και μετατόπιση του λίπους από την περιφέρεια στην κοιλιά.

Βελτίωσέ τη: Ο καλύτερος τρόπος για να αυξηθεί η τεστοστερόνη είναι η αύξηση της DHEA, που μετατρέπεται σε τεστοστερόνη. Η DHEA αυξάνεται φυσιολογικά με την άσκηση, τη μείωση των υδατανθράκων, τη λήψη ω-3 λιπαρών και ελαιόλαδου και έναν καλό ύπνο.

Πηγή: Wefit.gr

Πώς θα εξουσιάζεις τις ορμόνες σου για να αδυνατίσεις δυο φορές γρηγορότερα

Γίνε μια μηχανή καύσης λίπους ενισχύοντας τα επίπεδα των ορμονών σου με φυσικούς τρόπους.

Κατά τεκμήριο, η απώλεια λίπους είναι πολύ απλή διαδικασία: τρως λιγότερες θερμίδες από ό, τι καις. Αλλά στην πραγματικότητα, υπάρχει κάτι που παράγει ο εγκέφαλος, το στομάχι και οι όρχεις σου, το οποίο επηρεάζει πολύ περισσότερο το πόσο λίπος χάνεις, πόσο γρήγορα -και χωρίς να τρως λιγότερο.

Το σώμα σου εκκρίνει 8 συγκεκριμένες ορμόνες που συνδέονται με το μεταβολισμό και την ικανότητα να χάνεις λίπος και να χτίζεις μυς. Μαθαίνοντας να εκπαιδεύεις κατάλληλα αυτές τις ορμόνες διασφαλίσεις ότι το σώμα σου θα διασπά το λίπος και θα φουσκώνει από μυς ευκολότερα από ποτέ.

Ινσουλίνη
- Τι κάνει: Η ινσουλίνη λειτουργεί ως η ορμόνη αποθήκευσης ενέργειας. Βοηθάει τη μεταφορά των θρεπτικών ουσιών, όπου το σώμα τις χρειάζεται. Λέει στο σώμα σου είτε να αποθηκεύσει την ενέργεια ως γλυκογόνο για άμεση χρήση, είτε ως λίπος για μεταγενέστερη χρήση (ιδίως όταν τα επίπεδα της ινσουλίνης είναι πολύ υψηλά).

- Πώς θα την βελτιώσεις: Η ποιότητα της θερμιδικής πρόσληψης εξακολουθεί να είναι ο Νο1 οδηγός σου για απώλειας βάρους. Η μείωση (όχι η εξάλειψη) της πρόσληψης υδατανθράκων θα κάνει το σώμα σου λιγότερο ευαίσθητο στην ανισορροπία παραγωγής ινσουλίνης.

Γκρελίνη
- Τι κάνει: Επίσης γνωστή ως ορμόνη της πείνας, η γκρελίνη παράγεται στο στομάχι και ανάλογα με τα επίπεδά της νιώθεις -ανάλογα- πεινασμένος ή χορτάτος. Όταν τρως λιγότερο φαγητό στην προσπάθειά σου να προσλάβεις λιγότερες θερμίδες, η γκρελίνη οργιάζει και σε οδηγεί στο τέλος της ημέρας να καταναλώσεις περισσότερες θερμίδες από όσες υπολόγιζες.
- Πώς θα την βελτιώσεις: Ένα πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να καταναλώνεις τροφές που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να χωνευτούν, όπως άπαχο κρέας και λαχανικά υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες. Η επίτευξη επαρκούς ύπνου βοηθά επίσης πολύ: έχει αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι που κοιμούνται 8 ώρες κάθε βράδυ παράγουν λιγότερη γκρελίνη την επόμενη μέρα.

Λεπτίνη
- Τι κάνει: Είναι ο δεύτερος παίκτης, μετά την ινσουλίνη, ως προς την διαδικασία αποθήκευσης ή καύσης του λίπους στο σώμα. Η λεπτίνη παράγεται στα λιπώδη κύτταρα και αποστέλλει σήματα στον εγκέφαλο για τα αποθέματα ενέργειας (δηλαδή λίπους). Όταν όμως συνεχίζεις να τρως πέρα από το σημείο φυσιολογικού κορεσμού, η παραγωγή της λεπτίνης παράγεται σε τέτοιο βαθμό, που ο εγκέφαλος παύει να ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα και το στομάχι μπορεί να φορτώσει τριπλάσια ποσότητα τροφής από το κανονικό.
- Πώς θα την βελτιώσεις: Για να αποφύγεις την αντίσταση του εγκεφάλου στην λεπτίνη, μην αφήνεις τον εαυτό σου νηστικό για πολλές ώρες ούτε πολύ φουσκωμένο για μικρό χρονικό διάστημα. Η συχνή κατανάλωση μικρών γευμάτων μέσα στη μέρα, θα διατηρεί τη λεπτίνη (και την ινσουλίνη) ικανή να λειτουργεί υπέρ του σκοπού σου, που είναι η απώλεια λίπους και η μόνιμη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους.

Κορτιζόλη
- Τι κάνει: Η κορτιζόλη, γνωστή και ως ορμόνη του στρες, είναι σαν ένα δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να βοηθήσει το σώμα να καίει το λίπος όταν απελευθερώνεται σε μικρές δόσεις, ωστόσο, τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης επί μακρόν (δηλαδή χρόνιο άγχος), μπορούν να οδηγήσουν σε παχυσαρκία, με έμφαση στην αποθήκευση λίπους στην κοιλιά.
- Πώς θα την βελτιώσεις: Διαχειρίσου καλύτερα το καθημερινό στρες. Κάνε πράγματα που σε χαλαρώνουν όπως το διάβασμα, ο διαλογισμός ή το περπάτημα, βεβαιώσου ότι κοιμάσαι καλά, ασκήσου τακτικά και μείωσε το αλκοόλ. Μόνο έτσι θα κάνεις την κορτιζόλη να δουλέψει θετικά για σένα.

Τριιωδοθυρονίνη & Θυροξίνη
- Τι κάνουν: Δυο θυρεοειδικές ορμόνες, αλλιώς ονομαζόμενες Τ3 και Τ4, που βοηθούν στη ρύθμιση των μεταβολικών διαδικασιών του οργανισμού. Ο θυρεοειδής αδένας επηρεάζεται από το πόσο τρως, κοιμάσαι, ασκείσαι και αγχώνεσαι. Όσο οι συνήθειές σου είναι ανθυγιεινές, τόσο οι Τ3 και Τ4 επιβραδύνουν το μεταβολισμό σου.
- Πώς θα τις βελτιώσεις: Όπως ακριβώς και με τη λεπτίνη, η λήψη συχνών, μικρών γευμάτων βοηθά σε μεγάλο βαθμό στην ρύθμιση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών.

Σωματοτροπίνη
- Τι κάνει: Γνωστότερη ως αυξητική, είναι μία από τις πιο ισχυρές ορμόνες που παράγει το σώμα σου, με κύριες αρμοδιότητες την οικοδόμηση μυών, την καύση λίπους και την αντικατάσταση των κατεστραμμένων κυττάρων (γι’ αυτό συχνά αναφέρεται ως ορμόνη κατά της γήρανσης).
- Πώς θα την βελτιώσεις: Η μεγαλύτερη παραγωγή αυξητικής ορμόνης δημιουργείται κατά τη διάρκεια του βραδινού ύπνου. Η σύντομη, υψηλής έντασης άσκηση, επίσης διεγείρει την παραγωγή της.

Αντίπαλο δέος της αυξητικής ορμόνης είναι η κορτιζόλη: όσο πιο έντονο το στρες που βιώνεις, τόσο αμβλύνεται η παραγωγή της αυξητικής ορμόνης.

Αδρεναλίνη
- Τι κάνει: Όταν πρόκειται να βοηθήσεις το σώμα σου να κάψει λίπος, η αδρεναλίνη συνεργάζεται στενά με την αυξητική ορμόνη και την τεστοστερόνη. Κατά τη διάρκεια περιόδων έντονης άσκησης, τα επινεφρίδια παράγουν αδρεναλίνη, η οποία με τη σειρά της πυροδοτεί την σωματοτροπίνη και τεστοστερόνη με σκοπό να καεί ακόμη περισσότερο λίπος.
- Πώς θα την βελτιώσεις: Η αδρεναλίνη παράγεται κυρίως μέσω της έντονης άσκησης ή τη συχνή ενασχόλησή σου με ακραία σπορ.

Τεστοστερόνη
- Τι κάνει: Επηρεάζει τη σεξουαλική ορμή, την μυϊκή ανάπτυξη, την υγεία των οστών και το ποσοστό σωματικού λίπους. Όσο λιγότερη τεστοστερόνη παράγουν οι όρχεις σου, τόσο περισσότερο κινδυνεύεις να καταντήσεις παχύσαρκος.

- Πώς θα την βελτιώσεις: Αν κοιμάσαι επαρκώς, προπονείσαι συστηματικά και κάνεις σεξ ακόμη συχνότερα, τα επίπεδα της τεστοστερόνης σου, τουλάχιστον, δεν θα μειώνονται. Με μια διατροφή γεμάτη υγιεινά λίπη και άπαχη πρωτεΐνη, μπορεί να τη δεις και να αυξάνεται.

Πηγή: gr.askmen.com

Oι 5 ορμόνες που εξουσιάζουν το σώμα σου!

Λένε ότι οι ορμόνες είναι σημαντικές για τις γυναίκες. Είναι λάθος, όμως, αφού οι ορμόνες είναι εξίσου σημαντικές και για τους άντρες...

Και μπορεί οι περισσότεροι να γνωρίζουν τη τεστροστερόνη υπάρχουν όμως και άλλες ορμόνες που στη πραγματικότητα «εξουσιάζουν» τον οργανισμό σου.

Μάθε ποιες είναι αυτές:

1. Τεστοστερόνη

Είναι η ορμόνη που κυριαρχεί περισσότερο στο ανδρικό σώμα και παράγεται από τους όρχεις. Επηρεάζει δε το ανδρικό σώμα και τις λειτουργίες του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μέχρι την έναρξη της εφηβείας, η παραγωγή της είναι πολύ χαμηλή. Από την εφηβεία και μετά, όμως, επικρατεί σε όλες τις ηλικίες, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη και την αρρενοποίηση του άνδρα, τη μυϊκή του δύναμη, καθώς και για τη σεξουαλική του επιθυμία και ικανότητα.

Η παραγωγή της συμβάλλει στη διαμόρφωση του ανδρικού σωματότυπου και δευτερευόντων χαρακτηριστικών του ανδρικού φύλου, ενώ συμβάλει ακόμα στην ύπαρξη της λίμπιντο και στην επίτευξη στύσης. Τα φυσιολογικά επίπεδα τεστοστερόνης είναι 270-1.100 ng/dl.

Στους άνδρες δεν υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις που να προκαλούν αυξημένη παραγωγή τεστοστερόνης. Συχνά, όμως, γίνεται χρήση της τεστοστερόνης και άλλων ανδρογόνων ως αναβολικών με μορφή χαπιών ή ενέσεων για αύξηση της μυϊκής μάζας, της δύναμης και της αντοχής. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα αυξημένα επίπεδά της, εκτός από την αύξηση της μυϊκής μάζας και δύναμης, μπορεί να ευθύνονται και για τη μετατόπιση του λίπους στην κοιλιά, την εμφάνιση ακμής στο πρόσωπο και στο πάνω μέρος της πλάτης, η οποία συνήθως συνοδεύεται από έντονη τριχοφυΐα, την τριχόπτωση στο κεφάλι και την αύξηση της κακής χοληστερίνης (LDL). Επιπλέον, επηρεάζουν τη διάθεση, προκαλώντας εκνευρισμό και επιθετικότητα.

Τα μειωμένα επίπεδά της στον ανδρικό οργανισμό σχετίζονται με μείωση της μυϊκής μάζας και αντοχής, αραίωση της συχνότητας ξυρίσματος και της τριχοφυΐας στο σώμα, αύξηση του λίπους και αλλαγή της κατανομής του στο σώμα (αντίστοιχη με εκείνη του γυναικείου σώματος), εμφάνιση οστεοπόρωσης και πόνου στις αρθρώσεις, εξάντληση, δυσκολία συγκέντρωσης, κακή διάθεση που κάποιες φορές φτάνει στα όρια της κατάθλιψης, διαταραχές ύπνου (αϋπνία), έλλειψη ενεργητικότητας, μειωμένη λίμπιντο και στυτική δυσλειτουργία. Η μειωμένη παραγωγή τεστοστερόνης οφείλεται συχνά σε τραυματισμούς ή χρόνιες φλεγμονές στους όρχεις (π.χ. ορχίτιδα), επιβαρυντικές θεραπείες (π.χ. ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες), χρόνια κατανάλωση αλκοόλ ή χρήση φαρμάκων (π.χ. αντιυπερτασικά, ηρεμιστικά, κορτικοστεροειδή), χρόνια σοβαρά νοσήματα, διαταραχές της υπόφυσης (π.χ. όγκοι, φλεγμονές, υπερέκκριση προλακτίνης), καθώς και σε σοβαρού βαθμού παχυσαρκία (όταν ο Δ.Μ.Σ. ξεπερνά το 35). Η παχυσαρκία και ειδικότερα το ενδοκοιλιακό λίπος έχουν την τάση να μετατρέπουν τα ανδρογόνα σε οιστρογόνα, τα οποία με τη σειρά τους καταστέλλουν την παραγωγή της τεστοστερόνης.

2. Θυρεοειδικές

Στους άνδρες οι διαταραχές στον θυρεοειδή δεν είναι τόσο συχνές όσο στις γυναίκες, αλλά πρέπει πάντα να τις ελέγχουν, ιδιαίτερα αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικών θυρεοειδοπαθειών. Διαταραχές μπορεί να παρατηρηθούν από μικρές ηλικίες, ακόμη και πριν την εφηβεία. Με την πάροδο των δεκαετιών, όμως, αυξάνεται η συχνότητά τους.
Όταν δεν λειτουργεί σωστά ο θυρεοειδής, παρατηρείται υποτονία, κούραση, πτώση του μεταβολισμού και αύξηση του σωματικού βάρους, καθώς και τριχόπτωση, δυσκοιλιότητα, άσχημη διάθεση και τάση υπνηλίας. Όταν είναι υπερδραστήριος, αντίθετα, παρατηρείται υπερένταση, εκνευρισμός και ευερεθιστότητα, ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, ιδρώτας, ευαισθησία στη ζέστη, απώλεια βάρους, υπέρταση, αϋπνίες και διάρροια.

3. Κορτιζόλη

Όταν ο οργανισμός βιώνει συνθήκες ψυχολογικής ή σωματικής πίεσης ή κινδύνου (π.χ. τραυματισμό, πυρετό, πόνο, άγχος), τότε αυξάνεται πιο πολύ η έκκρισή της για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες για την άμυνα του οργανισμού. Για τον λόγο αυτόν ονομάζεται και «ορμόνη του στρες».
Οι μεταβολή στην παραγωγή της κορτιζόλης προκαλεί η έκθεση σε έντονα ή χρόνια στρεσογόνα ερεθίσματα. Πέραν αυτού, όμως, η έκκρισή της αυξάνεται αργά με την πάροδο της ηλικίας.

Τα μακροχρόνια υψηλά επίπεδα της κορτιζόλης προκαλούν υπέρταση, αυξάνουν τη χοληστερίνη και το σάκχαρο στο αίμα, ευνοούν τη λιπογένεση και κυρίως την εναπόθεση ενδοκοιλιακού λίπους, προκαλούν ταχυπαλμίες, καταστέλλουν την άμυνα του οργανισμού και δημιουργούν την αίσθηση δυσφορίας ή δυσθυμίας. Αντίθετα, η μειωμένη παραγωγή κορτιζόλης, που συχνά προκαλείται από βλάβες των επινεφριδίων, της υπόφυσης ή από επιπλοκές φαρμάκων, προκαλεί ανορεξία, απώλεια βάρους, κόπωση, υπόταση ή ακόμα και υπογλυκαιμία.

4. Αδρεναλίνη

Παράγεται στον εγκέφαλο και στα επινεφρίδια και βοηθά τον οργανισμό να αντιμετωπίσει το ψυχολογικό και σωματικό στρες. Αυξομειώσεις παρατηρούνται σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Σε υψηλά επίπεδα προκαλεί ταχυκαρδίες, υπέρταση και αύξηση του σακχάρου στο αίμα, ενώ σε χαμηλά επίπεδα αυξάνει το σωματικό βάρος, λόγω μείωσης του μεταβολικού ρυθμού και των καύσεων.

5. Αυξητική ορμόνη

Ευθύνεται για την ανάπτυξη και τη διατήρηση της μυϊκής και οστικής μάζας του σώματος, καθώς και για τη σωματική αντοχή. Η παραγωγή της σωματοτροπίνης από τον οργανισμό μειώνεται συνεχώς μετά τα 25, με αποτέλεσμα στην ηλικία των 65 ετών να έχει πέσει στο 1/3 των αρχικών της επιπέδων. Η μείωση της αυξητικής ορμόνης σε συνδυασμό με την ήπια αύξηση της κορτιζόλης μειώνει τη μυϊκή και οστική μάζα, αυξάνει το λίπος του σώματος και δημιουργεί ένα αίσθημα έντονης κόπωσης. Η υπερέκκρισή της αυξάνει τη μυϊκή μάζα (γι’ αυτό και έχει χρησιμοποιηθεί και ως αναβολικό), αλλά μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη.

  • Κατηγορία Υγεία

Πώς επηρεάζονται οι ορμόνες από τον ύπνο

Υπάρχουν μερικά αρκετά συζητημένα θέματα όπως ο «ύπνος» - κάθε τόσο κάποιος δημοφιλής θα στείλει tweet «μην παραμελείτε τον ύπνο σας! Είναι εξίσου σημαντικός όσο η δίαιτα/προπόνηση σας.» Αυτό δεν είναι ένα άρθρο που το αμφισβητεί, αντιθέτως ρίχνουμε μια ματιά στο τι πραγματικά λέει η έρευνα. Θα εξετάσουμε μια έρευνα που διενεργήθηκε όσον αφορά την στέρηση ύπνου βγάζοντας συμπεράσματα βασιζόμενα σε στοιχεία σχετικά με το πως ο ύπνος επηρεάζει εσάς και την απόδοσή σας.

 

Η στέρηση του ύπνου και η επίδρασή του στις ορμόνες

Οι ορμόνες που επηρεάζονται πιο συχνά από τον ύπνο είναι οι εξής:

  • Ινσουλίνη - Μία από τις πιο παρεξηγημένες ορμόνες
  • Ανδρογόνα - Οι ορμόνες μυϊκής οικοδόμησης 
  • Αυξητική ορμόνη
  • Κορτιζόλη – Η ορμόνη του «άγχους»

 

- Ινσουλίνη

Η στέρηση ύπνου δεν φαίνεται να επηρεάζει ιδιαίτερα τα επίπεδα της ινσουλίνης, αλλά υπάρχει σίγουρα μια μείωση ευαισθησίας στην ινσουλίνη στα λιπώδη κύτταρα και στο συκώτι. Αυτή η μείωση της ευαισθησίας μπορεί να συμβεί τόσο εύκολα όσο καλύπτοντας το μισό της κανονικής ποσότητας του ύπνου σας για λιγότερο από μία εβδομάδα ή ακόμη χάνοντας 90 λεπτά σε διάστημα μερικών εβδομάδων. Αυτή η έλλειψη ύπνου, σε συνδυασμό με τη μειωμένη ευαισθησία, είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου II. Ευτυχώς, αυτά τα αποτελέσματα ομαλοποιούνται γρήγορα μετά από την αναπλήρωση του χαμένου ύπνου.

Οι συνέπειες της μειωμένης ευαισθησίας στην ινσουλίνη, πέρα από μια αύξηση του κινδύνου για διαβήτη, δεν είναι πολύ σαφής για ένα κατά τα άλλα υγιές άτομο, καθώς η μείωση αυτή επηρεάζει όλους τους μετρούμενους ιστούς (λιπώδη, μυϊκό και ηπατικό ιστό), και αυτό μόνο λόγω εξασθενημένης σηματοδότησης μέσω του υποδοχέα ινσουλίνης.


Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος μειώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την ανοχή στη γλυκόζη. Ακόμη και ένα μικρό κομμάτι απώλειας ύπνου μπορεί να έχει αυτό το αποτέλεσμα, αλλά θα φύγει τη στιγμή που θα αναπληρώσετε τον χαμένο σας ύπνο.

 

 

- Ανδρογόνα και τεστοστερόνη

Η τεστοστερόνη είναι γνωστή ότι επηρεάζεται από τον κακό ύπνο (υπάρχει η τάση να κοιμόμαστε χειρότερα καθώς μεγαλώνουμε ηλικιακά και αυτό επιδεινώνει τα προβλήματα στέρησης ύπνου). Μελέτες έχουν δείξει ότι 3 ώρες λιγότερου ύπνου για 5 ημέρες μείωσαν την τεστοστερόνη κατά 10%, ενώ μια άλλη μελέτη έδειξε 30,4% μείωση! Οι μειώσεις αυτές συνέβησαν όλες μέσα σε 24 ώρες στέρησης ύπνου. Όπως και με την ινσουλίνη, η αναπλήρωση του χαμένου ύπνου γρήγορα αντιστρέφει αυτή την πτώση.


Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος συνδέεται με τη μειωμένη τεστοστερόνη. Ακριβώς όπως και η ινσουλίνη, η τεστοστερόνη ομαλοποιείται τη στιγμή που θα πάρετε επαρκή ύπνο.

 

 

- Αυξητική ορμόνη

Η αυξητική ορμόνη αποτελεί πραγματικά μια έκπληξη σε ότι αφορά τη στέρηση ύπνου. Για αρχή, γνωρίζουμε ότι ένας μεγάλος παλμός της αυξητικής ορμόνης ξεκινά σύντομα μετά την έναρξη του ύπνου, σε κατά τα άλλα υγιείς νεαρούς άνδρες, και αυτό αντιπροσωπεύει περίπου το 50% της ημερήσιας έκκρισης.

Έχει η έλλειψη ύπνου λοιπόν επιπτώσεις στην αυξητική ορμόνη;

Εξαρτάται από τη διάρκεια του ύπνου. Η απόλυτη στέρηση του ύπνου για πολλές νύχτες μπορεί να καταστείλει αποτελεσματικά την αυξητική ορμόνη. Αλλά ούτε ένας ακανόνιστος κύκλος ύπνου (όπως ένας εργαζόμενος βάρδιας), ή ο ύπνος μόνο 4 ωρών τη νύχτα θα επηρεάσει αρνητικά ολόκληρη την ημερήσια έκθεση στην αυξητική ορμόνη. Φαίνεται ότι το σώμα αντισταθμίζει τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης κατά τη διάρκεια της ημέρας και ό,τι έχει χαθεί τη νύχτα αντικαθιστάται επαρκώς κατά τις ώρες ξύπνιου σε εκείνους που στερούνται τον ύπνο.
Είναι πιθανό όμως ότι τα τροποποιημένα πρότυπα έκκρισης της αυξητικής ορμόνης μπορεί να έρθουν με αλλαγές στις επιπτώσεις της. Ωστόσο, το συνολικό σχέδιο εξακολουθεί να είναι παλμικής φύσης (διφασική αντί μονοφασική) και είναι απίθανο να αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα.

Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος αλλάζει τον κύκλο της αυξητικής ορμόνης, αλλά αυτό δεν μειώνει την πλήρη ημερήσια αυξητική ορμόνη σας - το σώμα σας την αντισταθμίζει κατά τις ώρες που είστε ξύπνιοι.


 

- Κορτιζόλη

Η κορτιζόλη είναι η ορμόνη που μεσολαβεί πριν από την διαδικασία της αφύπνισης, και υπό κανονικές ξεκούραστες συνθήκες είναι αυξημένη το πρωί (για να σας ξυπνήσει) και καταστέλλεται  το βράδυ (ώστε να μπορείτε να κοιμηθείτε). Δεν είναι απαραίτητα μια κακή ορμόνη (οι αντι-φλεγμονώδεις και λιποδιαλυτικές ιδιότητες ακούγονται καλές), αλλά η αυξημένη κορτιζόλη τείνει επίσης να είναι κάπως καταβολική για τον μυϊκό ιστό, καθώς είναι επίσης και ένας δείκτης για άλλα προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος.

Η στέρηση του ύπνου αυξάνει την ολοήμερη έκθεση στην κορτιζόλη.

Φανταστείτε μια γραφική παράσταση όπου η γραμμή πηγαίνει από ψηλά αριστερά έως χαμηλά δεξιά και ονομάζεται «τι θα πρέπει να κάνει η κορτιζόλη με την πάροδο του χρόνου.» Η στέρηση του ύπνου μετατρέπει αυτή τη γραμμή σε μία ευθεία οριζόντια γραμμή, και στη συνέχεια ανεβαίνει λίγο επάνω στο άξονα Υ. Παλαιότερες μελέτες είχαν μια λανθασμένη ερμηνεία από τη στιγμή που πραγματοποιούνταν μετρήσεις μόνο για τις πρωινές συγκεντρώσεις κορτιζόλης και εξακολουθούσαν να σημειώνουν μείωση!

Οι πιο πρόσφατες μελέτες οι οποίες μέτρησαν μια 24-ωρη έκθεση σημείωσαν αύξηση, μερικές τόσο υψηλές όσο 50%, ακολουθούμενες από 4 ώρες στέρησης ύπνου κάθε νύχτα για μια εβδομάδα σε υγιείς άνδρες.

Περιληπτικά

Η κορτιζόλη είναι συνήθως υψηλή το πρωί και έπειτα χαμηλή το βράδυ. Ο ανεπαρκής ύπνος μειώνει αυτό το υψηλό/χαμηλό κύμα και έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη έκθεση στην κορτιζόλη κατά τη διάρκεια της ημέρας.

 

 

Στέρηση  Ύπνου και Σωματική Δραστηριότητα

Η στέρηση ύπνου έχει παρατηρηθεί να επηρεάζει την απόδοση των σπριντ και της καρδιοαναπνευστικής αντοχής. Υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία εδώ: Δοκιμές σε κυκλικά εργόμετρα δεν σημείωσαν αισθητά αποτελέσματα και η μία μελέτη που αξιολόγησε τις επιδόσεις της άρσης βαρών απέτυχε επίσης να βρει οποιαδήποτε δυσμενή επίπτωση. Παρά τις αναμειγνυόμενες αυτές εκθέσεις σχετικά με την στέρηση ύπνου, η οξεία αθλητική απόδοση ενισχύεται από την καφεΐνη ή/και τα συμπληρώματα κρεατίνης κατά τη διάρκεια μιας κατάστασης οξείας στέρησης ύπνου. Το τελευταίο φαίνεται να ισχύει μόνο για τις δραστηριότητες που απαιτούν υψηλό βαθμό συντονισμού και νοητική επεξεργασία. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μελέτες αυτές έβαλαν τους συμμετέχοντες να παραλείψουν τον ύπνο απλά για μια νύχτα.

Η εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο είναι πιο χρόνια, υπάρχει η τάση να χάνετε λίγες ώρες κάθε βράδυ και αυτό προστίθεται . Η πρακτική αυτών των μελετών το καθιστά πολύ δύσκολο να παρθούν σταθερά συμπεράσματα.

Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος (για μία μόνο νύχτα) δεν θα έχει κατ’ανάγκην ένα πολύ αρνητικό αποτέλεσμα στην αθλητική απόδοση. Υπάρχει μικρή έρευνα σχετικά με τη χρόνια κατάχρηση.


 

Στέρηση  Ύπνου και Σωματική Σύνθεση: Πρόσληψη Τροφής και Πείνα


Μία από τις πιο πολυσυζητημένες επιπτώσεις της στέρησης ύπνου, όπως αυτή που σχετίζεται με τη σωματική σύνθεση, είναι ότι σας προκαλεί κάπως να τρώτε περισσότερο φαγητό αποκτώντας λίπος. Η γενική ιδέα (με βάση μελέτες σε αρουραίους) είναι ότι η στέρηση ύπνου τελικά (μετά από περίπου 5 ημέρες) οδηγεί σε αυξημένη πρόσληψη τροφής, αλλά παραδόξως αυτό δεν οδηγεί στην αύξηση του σωματικού βάρους. Η απόλυτη στέρηση ύπνου προκαλεί παραδόξως απώλεια λίπους και η ήπια στέρηση ύπνου εμποδίζει την αύξηση του σωματικού βάρους. Η αύξηση στην πρόσληψη τροφής συμβαίνει πιθανώς λόγω μίας υπερβάλλουσας απόκρισης της ορεξίνης, μια ορμόνη που ρυθμίζει θετικά την πείνα.

Η ορεξίνη αυξάνεται καθώς κάποιος είναι ξύπνιος για περισσότερη ώρα, προκαλώντας την περισσότερη πρόσληψη τροφής ως παρενέργεια. Η ορεξίνη μεσολαβεί επίσης θετικά πριν την κατανάλωση ενέργειας, αλλά δεν είναι γνωστό αν μπορούμε να το φταίξουμε αυτό για τις παρατηρούμενες επιδράσεις συντήρησης βάρους.

Μιλώντας πιο πρακτικά, μελέτες σε ανθρώπους έχουν σημειωσεί αυξημένη πρόσληψη τροφής περίπου 20-25% μετά από λίγες ώρες στέρησης ύπνου για 4 ημέρες. Αυτό δείχνει να οφείλεται στην αντίδραση του εγκεφάλου στην ενίσχυση της πρόσληψης τροφής, καθιστώντας έτσι τα τρόφιμα πιο υπερ-εύγευστα. Δεν είναι σαφές πώς η στέρηση ύπνου επηρεάζει το βάρος στους ανθρώπους.

Υπάρχει μια πολύ καλά εδραιωμένη σχέση στην κοινωνία μεταξύ της παχυσαρκίας και των διαταραχών ύπνου, αλλά οι μελέτες που διεξάγονται επί του παρόντος είναι σε άτομα που βρίσκονται σε προγράμματα απώλειας βάρους ελέγχοντας την στέρηση ύπνου σε σχέση με την πρόσληψη τροφής.

Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος φαίνεται να οδηγεί σε περισσότερη κατανάλωση τροφής καθώς ανταποκρίνεστε περισσότερο στο φαγητό.


Μεταβολικός Ρυθμός

Οι επιπτώσεις της στέρησης ύπνου στον μεταβολικό ρυθμό είναι πιο δύσκολο να ανιχνευτούν. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι όταν κοιμάστε 3 ώρες λιγότερο την ημέρα για 2 εβδομάδες οδηγεί σε 7,6% μείωση του μεταβολικού ρυθμού, ενώ άλλες μελέτες δεν έδειξαν κάποια μείωση.

Για ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση, μια μελέτη (σε αγόρια), διαπίστωσε ότι o λιγότερος ύπνος οδήγησε στην καύση περισσότερων θερμίδων - οι συμμετέχοντες έκαψαν περισσότερα (όντας ξύπνιοι για περισσότερο χρόνο) και κατανάλωναν λιγότερο φαγητό (μειωμένη όρεξη).

Σε αρουραίους, η χρόνια στέρηση ύπνου είναι επίσης γνωστή ότι αυξάνει σημαντικά τόσο την πρόσληψη τροφής όσο και το μεταβολικό ρυθμό, με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους (καθώς και πολλές άλλες παρενέργειες, όπως λήθαργο, μειωμένη γνωστική λειτουργία, και μία ηλικιωμένη οπτική εμφάνιση που καθιστά την στέρηση ύπνου μια κακή στρατηγική δίαιτας). Έτσι σε τελική ανάλυση δεν φαίνεται ότι υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία ότι ο κακός ύπνος μειώνει τον μεταβολικό ρυθμό.

Πιο πιθανό, η αίσθηση της κούρασης από την έλλειψη ύπνου τείνει να οδηγεί σε λιγότερη φυσική δραστηριότητα και μια πιθανή αύξηση της πρόσληψης τροφής θα μπορούσε να μετατοπίσει την ισορροπία των θερμίδων που καταναλώνονται σε σχέση με αυτές που δαπανώνται προς ένα πλεόνασμα.


Θρεπτικός Διαχωρισμός

Υπάρχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη που έλεγχε την πρόσληψη τροφής και δεν σημείωσε καμία διαφορά στην απώλεια βάρους μεταξύ των ομάδων. Η ίδια μελέτη έδειξε σπατάλη περισσότερης άπαχης μάζας και λιγότερου σωματικού λίπους στην ομάδα που είχε στέρηση ύπνου.

Περιληπτικά

Γενικά, δεν φαίνεται ότι η έλλειψη ύπνου καταστέλλει άμεσα τον μεταβολικό ρυθμό. Μπορεί να το πράξει έμμεσα από τη μειωμένη φυσική δραστηριότητα. Επιπλέον, η έλλειψη ύπνου φαίνεται να οδηγεί σε λιγότερο ευνοϊκή σωματική σύνθεση σε μια φάση γράμμωσης.

Έτσι φαίνεται ότι η επαρκής ποσότητα ύπνου κάθε βράδυ είναι πολύ σημαντική για αυτούς που ασχολούνται με τον αθλητισμό ή/και με το bodybuilding.



Πηγή: www.simplyshredded.com

 

{fcomments}

Πώς επηρεάζονται οι ορμόνες από τον ύπνο (Ινσουλίνη-Ανδρογόνα-Αυξητική-Κορτιζόλη)

Υπάρχουν μερικά αρκετά συζητημένα θέματα όπως ο «ύπνος» - κάθε τόσο κάποιος δημοφιλής θα στείλει tweet «μην παραμελείτε τον ύπνο σας! Είναι εξίσου σημαντικός όσο η δίαιτα/προπόνηση σας.» Αυτό δεν είναι ένα άρθρο που το αμφισβητεί, αντιθέτως ρίχνουμε μια ματιά στο τι πραγματικά λέει η έρευνα. Θα εξετάσουμε μια έρευνα που διενεργήθηκε όσον αφορά την στέρηση ύπνου βγάζοντας συμπεράσματα βασιζόμενα σε στοιχεία σχετικά με το πως ο ύπνος επηρεάζει εσάς και την απόδοσή σας.

Η στέρηση του ύπνου και η επίδρασή του στις ορμόνες

Οι ορμόνες που επηρεάζονται πιο συχνά από τον ύπνο είναι οι εξής:

  • Ινσουλίνη - Μία από τις πιο παρεξηγημένες ορμόνες
  • Ανδρογόνα - Οι ορμόνες μυϊκής οικοδόμησης 
  • Αυξητική ορμόνη
  • Κορτιζόλη – Η ορμόνη του «άγχους»

Ινσουλίνη

Η στέρηση ύπνου δεν φαίνεται να επηρεάζει ιδιαίτερα τα επίπεδα της ινσουλίνης, αλλά υπάρχει σίγουρα μια μείωση ευαισθησίας στην ινσουλίνη στα λιπώδη κύτταρα και στο συκώτι. Αυτή η μείωση της ευαισθησίας μπορεί να συμβεί τόσο εύκολα όσο καλύπτοντας το μισό της κανονικής ποσότητας του ύπνου σας για λιγότερο από μία εβδομάδα ή ακόμη χάνοντας 90 λεπτά σε διάστημα μερικών εβδομάδων. Αυτή η έλλειψη ύπνου, σε συνδυασμό με τη μειωμένη ευαισθησία, είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου II. Ευτυχώς, αυτά τα αποτελέσματα ομαλοποιούνται γρήγορα μετά από την αναπλήρωση του χαμένου ύπνου.

Οι συνέπειες της μειωμένης ευαισθησίας στην ινσουλίνη, πέρα από μια αύξηση του κινδύνου για διαβήτη, δεν είναι πολύ σαφής για ένα κατά τα άλλα υγιές άτομο, καθώς η μείωση αυτή επηρεάζει όλους τους μετρούμενους ιστούς (λιπώδη, μυϊκό και ηπατικό ιστό), και αυτό μόνο λόγω εξασθενημένης σηματοδότησης μέσω του υποδοχέα ινσουλίνης.


Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος μειώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την ανοχή στη γλυκόζη. Ακόμη και ένα μικρό κομμάτι απώλειας ύπνου μπορεί να έχει αυτό το αποτέλεσμα, αλλά θα φύγει τη στιγμή που θα αναπληρώσετε τον χαμένο σας ύπνο.
 

Ανδρογόνα και τεστοστερόνη

Η τεστοστερόνη είναι γνωστή ότι επηρεάζεται από τον κακό ύπνο (υπάρχει η τάση να κοιμόμαστε χειρότερα καθώς μεγαλώνουμε ηλικιακά και αυτό επιδεινώνει τα προβλήματα στέρησης ύπνου). Μελέτες έχουν δείξει ότι 3 ώρες λιγότερου ύπνου για 5 ημέρες μείωσαν την τεστοστερόνη κατά 10%, ενώ μια άλλη μελέτη έδειξε 30,4% μείωση! Οι μειώσεις αυτές συνέβησαν όλες μέσα σε 24 ώρες στέρησης ύπνου. Όπως και με την ινσουλίνη, η αναπλήρωση του χαμένου ύπνου γρήγορα αντιστρέφει αυτή την πτώση.


Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος συνδέεται με τη μειωμένη τεστοστερόνη. Ακριβώς όπως και η ινσουλίνη, η τεστοστερόνη ομαλοποιείται τη στιγμή που θα πάρετε επαρκή ύπνο.
 

Αυξητική ορμόνη

Η αυξητική ορμόνη αποτελεί πραγματικά μια έκπληξη σε ότι αφορά τη στέρηση ύπνου. Για αρχή, γνωρίζουμε ότι ένας μεγάλος παλμός της αυξητικής ορμόνης ξεκινά σύντομα μετά την έναρξη του ύπνου, σε κατά τα άλλα υγιείς νεαρούς άνδρες, και αυτό αντιπροσωπεύει περίπου το 50% της ημερήσιας έκκρισης.

Έχει η έλλειψη ύπνου λοιπόν επιπτώσεις στην αυξητική ορμόνη;

Εξαρτάται από τη διάρκεια του ύπνου. Η απόλυτη στέρηση του ύπνου για πολλές νύχτες μπορεί να καταστείλει αποτελεσματικά την αυξητική ορμόνη. Αλλά ούτε ένας ακανόνιστος κύκλος ύπνου (όπως ένας εργαζόμενος βάρδιας), ή ο ύπνος μόνο 4 ωρών τη νύχτα θα επηρεάσει αρνητικά ολόκληρη την ημερήσια έκθεση στην αυξητική ορμόνη. Φαίνεται ότι το σώμα αντισταθμίζει τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης κατά τη διάρκεια της ημέρας και ό,τι έχει χαθεί τη νύχτα αντικαθιστάται επαρκώς κατά τις ώρες ξύπνιου σε εκείνους που στερούνται τον ύπνο.
Είναι πιθανό όμως ότι τα τροποποιημένα πρότυπα έκκρισης της αυξητικής ορμόνης μπορεί να έρθουν με αλλαγές στις επιπτώσεις της. Ωστόσο, το συνολικό σχέδιο εξακολουθεί να είναι παλμικής φύσης (διφασική αντί μονοφασική) και είναι απίθανο να αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα.

Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος αλλάζει τον κύκλο της αυξητικής ορμόνης, αλλά αυτό δεν μειώνει την πλήρη ημερήσια αυξητική ορμόνη σας - το σώμα σας την αντισταθμίζει κατά τις ώρες που είστε ξύπνιοι.

 

Κορτιζόλη

Η κορτιζόλη είναι η ορμόνη που μεσολαβεί πριν από την διαδικασία της αφύπνισης, και υπό κανονικές ξεκούραστες συνθήκες είναι αυξημένη το πρωί (για να σας ξυπνήσει) και καταστέλλεται  το βράδυ (ώστε να μπορείτε να κοιμηθείτε). Δεν είναι απαραίτητα μια κακή ορμόνη (οι αντι-φλεγμονώδεις και λιποδιαλυτικές ιδιότητες ακούγονται καλές), αλλά η αυξημένη κορτιζόλη τείνει επίσης να είναι κάπως καταβολική για τον μυϊκό ιστό, καθώς είναι επίσης και ένας δείκτης για άλλα προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος.

Η στέρηση του ύπνου αυξάνει την ολοήμερη έκθεση στην κορτιζόλη.

Φανταστείτε μια γραφική παράσταση όπου η γραμμή πηγαίνει από ψηλά αριστερά έως χαμηλά δεξιά και ονομάζεται «τι θα πρέπει να κάνει η κορτιζόλη με την πάροδο του χρόνου.» Η στέρηση του ύπνου μετατρέπει αυτή τη γραμμή σε μία ευθεία οριζόντια γραμμή, και στη συνέχεια ανεβαίνει λίγο επάνω στο άξονα Υ. Παλαιότερες μελέτες είχαν μια λανθασμένη ερμηνεία από τη στιγμή που πραγματοποιούνταν μετρήσεις μόνο για τις πρωινές συγκεντρώσεις κορτιζόλης και εξακολουθούσαν να σημειώνουν μείωση!

Οι πιο πρόσφατες μελέτες οι οποίες μέτρησαν μια 24-ωρη έκθεση σημείωσαν αύξηση, μερικές τόσο υψηλές όσο 50%, ακολουθούμενες από 4 ώρες στέρησης ύπνου κάθε νύχτα για μια εβδομάδα σε υγιείς άνδρες.

Περιληπτικά

Η κορτιζόλη είναι συνήθως υψηλή το πρωί και έπειτα χαμηλή το βράδυ. Ο ανεπαρκής ύπνος μειώνει αυτό το υψηλό/χαμηλό κύμα και έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη έκθεση στην κορτιζόλη κατά τη διάρκεια της ημέρας.
 

Στέρηση  Ύπνου και Σωματική Δραστηριότητα

Η στέρηση ύπνου έχει παρατηρηθεί να επηρεάζει την απόδοση των σπριντ και της καρδιοαναπνευστικής αντοχής. Υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία εδώ: Δοκιμές σε κυκλικά εργόμετρα δεν σημείωσαν αισθητά αποτελέσματα και η μία μελέτη που αξιολόγησε τις επιδόσεις της άρσης βαρών απέτυχε επίσης να βρει οποιαδήποτε δυσμενή επίπτωση. Παρά τις αναμειγνυόμενες αυτές εκθέσεις σχετικά με την στέρηση ύπνου, η οξεία αθλητική απόδοση ενισχύεται από την καφεΐνη ή/και τα συμπληρώματα κρεατίνης κατά τη διάρκεια μιας κατάστασης οξείας στέρησης ύπνου. Το τελευταίο φαίνεται να ισχύει μόνο για τις δραστηριότητες που απαιτούν υψηλό βαθμό συντονισμού και νοητική επεξεργασία. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μελέτες αυτές έβαλαν τους συμμετέχοντες να παραλείψουν τον ύπνο απλά για μια νύχτα.

Η εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο είναι πιο χρόνια, υπάρχει η τάση να χάνετε λίγες ώρες κάθε βράδυ και αυτό προστίθεται . Η πρακτική αυτών των μελετών το καθιστά πολύ δύσκολο να παρθούν σταθερά συμπεράσματα.

Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος (για μία μόνο νύχτα) δεν θα έχει κατ’ανάγκην ένα πολύ αρνητικό αποτέλεσμα στην αθλητική απόδοση. Υπάρχει μικρή έρευνα σχετικά με τη χρόνια κατάχρηση.

 

Στέρηση  Ύπνου και Σωματική Σύνθεση: Πρόσληψη Τροφής και Πείνα


Μία από τις πιο πολυσυζητημένες επιπτώσεις της στέρησης ύπνου, όπως αυτή που σχετίζεται με τη σωματική σύνθεση, είναι ότι σας προκαλεί κάπως να τρώτε περισσότερο φαγητό αποκτώντας λίπος. Η γενική ιδέα (με βάση μελέτες σε αρουραίους) είναι ότι η στέρηση ύπνου τελικά (μετά από περίπου 5 ημέρες) οδηγεί σε αυξημένη πρόσληψη τροφής, αλλά παραδόξως αυτό δεν οδηγεί στην αύξηση του σωματικού βάρους. Η απόλυτη στέρηση ύπνου προκαλεί παραδόξως απώλεια λίπους και η ήπια στέρηση ύπνου εμποδίζει την αύξηση του σωματικού βάρους. Η αύξηση στην πρόσληψη τροφής συμβαίνει πιθανώς λόγω μίας υπερβάλλουσας απόκρισης της ορεξίνης, μια ορμόνη που ρυθμίζει θετικά την πείνα.

Η ορεξίνη αυξάνεται καθώς κάποιος είναι ξύπνιος για περισσότερη ώρα, προκαλώντας την περισσότερη πρόσληψη τροφής ως παρενέργεια. Η ορεξίνη μεσολαβεί επίσης θετικά πριν την κατανάλωση ενέργειας, αλλά δεν είναι γνωστό αν μπορούμε να το φταίξουμε αυτό για τις παρατηρούμενες επιδράσεις συντήρησης βάρους.

Μιλώντας πιο πρακτικά, μελέτες σε ανθρώπους έχουν σημειωσεί αυξημένη πρόσληψη τροφής περίπου 20-25% μετά από λίγες ώρες στέρησης ύπνου για 4 ημέρες. Αυτό δείχνει να οφείλεται στην αντίδραση του εγκεφάλου στην ενίσχυση της πρόσληψης τροφής, καθιστώντας έτσι τα τρόφιμα πιο υπερ-εύγευστα. Δεν είναι σαφές πώς η στέρηση ύπνου επηρεάζει το βάρος στους ανθρώπους.

Υπάρχει μια πολύ καλά εδραιωμένη σχέση στην κοινωνία μεταξύ της παχυσαρκίας και των διαταραχών ύπνου, αλλά οι μελέτες που διεξάγονται επί του παρόντος είναι σε άτομα που βρίσκονται σε προγράμματα απώλειας βάρους ελέγχοντας την στέρηση ύπνου σε σχέση με την πρόσληψη τροφής.

Περιληπτικά

Ο ανεπαρκής ύπνος φαίνεται να οδηγεί σε περισσότερη κατανάλωση τροφής καθώς ανταποκρίνεστε περισσότερο στο φαγητό.


Μεταβολικός Ρυθμός

Οι επιπτώσεις της στέρησης ύπνου στον μεταβολικό ρυθμό είναι πιο δύσκολο να ανιχνευτούν. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι όταν κοιμάστε 3 ώρες λιγότερο την ημέρα για 2 εβδομάδες οδηγεί σε 7,6% μείωση του μεταβολικού ρυθμού, ενώ άλλες μελέτες δεν έδειξαν κάποια μείωση.

Για ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση, μια μελέτη (σε αγόρια), διαπίστωσε ότι o λιγότερος ύπνος οδήγησε στην καύση περισσότερων θερμίδων - οι συμμετέχοντες έκαψαν περισσότερα (όντας ξύπνιοι για περισσότερο χρόνο) και κατανάλωναν λιγότερο φαγητό (μειωμένη όρεξη).

Σε αρουραίους, η χρόνια στέρηση ύπνου είναι επίσης γνωστή ότι αυξάνει σημαντικά τόσο την πρόσληψη τροφής όσο και το μεταβολικό ρυθμό, με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους (καθώς και πολλές άλλες παρενέργειες, όπως λήθαργο, μειωμένη γνωστική λειτουργία, και μία ηλικιωμένη οπτική εμφάνιση που καθιστά την στέρηση ύπνου μια κακή στρατηγική δίαιτας). Έτσι σε τελική ανάλυση δεν φαίνεται ότι υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία ότι ο κακός ύπνος μειώνει τον μεταβολικό ρυθμό.

Πιο πιθανό, η αίσθηση της κούρασης από την έλλειψη ύπνου τείνει να οδηγεί σε λιγότερη φυσική δραστηριότητα και μια πιθανή αύξηση της πρόσληψης τροφής θα μπορούσε να μετατοπίσει την ισορροπία των θερμίδων που καταναλώνονται σε σχέση με αυτές που δαπανώνται προς ένα πλεόνασμα.


Θρεπτικός Διαχωρισμός

Υπάρχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη που έλεγχε την πρόσληψη τροφής και δεν σημείωσε καμία διαφορά στην απώλεια βάρους μεταξύ των ομάδων. Η ίδια μελέτη έδειξε σπατάλη περισσότερης άπαχης μάζας και λιγότερου σωματικού λίπους στην ομάδα που είχε στέρηση ύπνου.

Περιληπτικά

Γενικά, δεν φαίνεται ότι η έλλειψη ύπνου καταστέλλει άμεσα τον μεταβολικό ρυθμό. Μπορεί να το πράξει έμμεσα από τη μειωμένη φυσική δραστηριότητα. Επιπλέον, η έλλειψη ύπνου φαίνεται να οδηγεί σε λιγότερο ευνοϊκή σωματική σύνθεση σε μια φάση γράμμωσης.

Έτσι φαίνεται ότι η επαρκής ποσότητα ύπνου κάθε βράδυ είναι πολύ σημαντική για αυτούς που ασχολούνται με τον αθλητισμό ή/και με το bodybuilding.

http://www.simplyshredded.com

http://www.totalfitness.gr/

 

 

{fcomments}<

  • Κατηγορία Υγεία

Θυρεοειδής αδένας: Οι λειτουργίες και οι παθήσεις του

του Νικόλα Γεωργιακώδη

 

«Πήρα εύκολα βάρος γιατί έχω πρόβλημα με τον θυρεοειδή», «Είμαι πολύ νευρικός λόγω θυρεοειδή», «Τρώω και δεν παίρνω ούτε κιλό. Φταίει ο θυρεοειδής μου». Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει τις παραπάνω φράσεις από φίλους ή γνωστούς. Οι παθήσεις του θυρεοειδή αδένα είναι αρκετά συνηθισμένες τα τελευταία χρόνια και αν και οι πιο πολλοί γνωρίζουμε για τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από τις διαταραχές στην λειτουργία του, πολλές φορές τα συμπτώματα αργούν να γίνουν αντιληπτά.

 

Ένας αδένας «φρουρός»…

 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ποια είναι η λειτουργία του θυρεοειδή αδένα, τι «παράγει» και ποιος ο ρόλος του στον οργανισμό μας;

Ο θυρεοειδής αδένας έχει σχήμα πεταλούδας (θυρεού για την ακρίβεια, γι’ αυτό και ονομάστηκε έτσι τον 17ο αιώνα), βάρος λίγο μεγαλύτερο από ένα βερίκοκο και βρίσκεται στη μέση του λαιμού μας. Παράγει τρεις βασικές και πολύ σπουδαίες για τον οργανισμό ορμόνες: τη θυροξίνη (γνωστή και ως Τ4), την τριιωδοθυρονίνη (γνωστή και ως Τ3) και την καλσιτονίνη. Η καλσιτονίνη κατέχει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασβεστίου στον οργανισμό μας, ενώ οι ορμόνες Τ3 και Τ4 έχουν άμεση επίδραση στη φυσιολογική ανάπτυξη του οργανισμού, στην ωρίμανση του σκελετού, στο βάρος του σώματος, στην έμμηνο ρύση, στη σύλληψη και στη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Για τη σύνθεση των θυροειδικών ορμονών απαραίτητο στοιχείο είναι το Ιώδιο, η έλλειψη του οποίου οδηγεί μοιραία σε μειωμένη παραγωγή ορμονών.

 

… και οι παθήσεις του

 

Οι πιο συχνά εμφανιζόμενες παθήσεις του θυρεοειδούς είναι ο υπερθυρεοειδισμός και ο υποθυρεοειδισμός. Στην πρώτη περίπτωση, ο αδένας υπερλειτουργεί με υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών και στη δεύτερη υπολειτουργεί με μειωμένη έκκριση ορμονών.

 

Ο υπερθυρεοειδισμός, όπως αναφέρει ο κ. Αναστάσιος Σπαντιδέας, Παθολόγος εμφανίζεται σε δύο μορφές. Η πρώτη είναι η τοξική διάχυτος βρογχοκήλη ή όπως είναι και πιο ιατρικά γνωστή, νόσος του Graves ή νόσος του Basedow, όπου όλος ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί και η τοξική οζώδης βρογχοκήλη όπου στο θυρεοειδή αναπτύσσεται ένας ή περισσότεροι όζοι που υπερπαράγουν θυρεοειδικές ορμόνες.

 

«Ο υπερθυρεοειδισμός προσβάλλει συχνότερα γυναίκες και οι κλινικές του εκδηλώσεις ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα και τη διάρκεια της νόσου», αναφέρει ο κ. Σπαντιδέας. «Στις πιο σοβαρές μορφές το άτομο παραπονείται για νευρικότητα, ευσυγκινησία, μυϊκή αδυναμία και εύκολη κόπωση, αϋπνίες, ταχυκαρδία και εύκολο λαχάνιασμα ή καρδιακές αρρυθμίες που ο ασθενής τις περιγράφει σαν προκάρδιους κτύπους και σταμάτημα της ανάσας. Παράλληλα, ο ασθενής έχει εξάψεις και δεν ανέχεται τη ζέστη, η όρεξή του είναι αυξημένη και, ενώ τρώει συνήθως πολύ, χάνει βάρος και αδυνατίζει», προσθέτει. Άλλα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού είναι οι πόνοι στα κόκκαλα, το τρέμουλο στα δάχτυλα όταν αυτά είναι τεντωμένα και η προπέτεια των οφθαλμών (τα μάτια «πετάγονται» λίγο προς τα έξω), η οποία παρουσιάζεται πιο συχνά σε νεαρά άτομα.

 

Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με ειδικές εξετάσεις αίματος όπου προορίζονται οι θυρεοειδικές ορμόνες οι οποίες και μας δίνουν πληροφορίες για τη λειτουργική κατάσταση του θυρεοειδούς αδένα. Η αντιμετώπισή του πάλι, γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή. Τέλος, η θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή είτε, τέλος, με χειρουργική αφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του θυρεοειδούς.

 

Όσον αφορά τον υποθυρεοειδισμό, αυτός μπορεί να είναι είτε πρωτοπαθής (βλάβη του ίδιου του αδένα) είτε δευτεροπαθής (βλάβη στην υπόφυση η οποία παράγει την TSH, μια ορμόνη η οποία «διεγείρει» τον θυρεοειδή ώστε να παράξει τις ορμόνες του). «Τα συμπτώματα και οι κλινικές εκδηλώσεις του υποθυρεοειδισμού είναι συνάρτηση της βαρύτητας του αλλά και της ηλικίας του ασθενούς», λέει ο κ. Σπαντιδέας. «Έτσι στους ενήλικες η νόσος επικρατεί συνήθως στις γυναίκες και εκδηλώνεται με σωματική και πνευματική νωθρότητα, με μεγάλη ευαισθησία στο κρύο, με δυσκοιλιότητα, με αύξηση του βάρους και με δέρμα ξερό και άγριο», προσθέτει.

 

«Για τη διάγνωση του υποθυρεοειδισμού, ο προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών και της θυρεοτρόπου ορμόνης σε συνδυασμό με το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς είναι συνήθως αρκετά», αναφέρει σχετικά ο κ. Σπαντιδέας, ενώ όσον αφορά την θεραπεία της πάθησης αυτή συνίσταται στην εφ’ όρου ζωής χορήγηση από το στόμα σε χάπι της ορμόνης που λείπει.

 

Θυρεοειδής και σωματικό βάρος

 

Πώς συνδέεται η λειτουργία του θυρεοειδή με την αύξηση ή μείωση του σωματικού μας βάρους; Μήπως εν τέλει είναι μια δικαιολογία για να γλιτώσουμε από της τύψεις των έξτρα κιλών; «Ο θυροειδής είναι ο ρυθμιστής του μεταβολισμού, αλλά και της διάθεσής μας. O υποθυροειδισμός μπορεί να προκαλέσει προσθήκη σωματικού βάρους, και να μειώσει τον μεταβολισμό, αλλά και μέσω της επίδρασής του στην ψυχολογία να κάνει έναν άνθρωπο λιγότερο κινητικό», αναφέρει ο κ. Ανδρέας Ζουρδός, Κλινικός Διαιτολόγος- Διατροφολόγος και προσθέτει:

 

«Ο υποθυροειδισμός όταν είναι αδιάγνωστος, δηλαδή όταν το άτομο δεν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ενώ έχει την πάθηση, μπορεί να δυσκολέψει την απώλεια λίπους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι την καθιστά αδύνατη. Πάντως, η αλήθεια είναι πως ο υποθυροειδισμός είναι σχετικά σπάνια πάθηση, ενώ η μεγάλη πρόσληψη θερμίδων σε συνδυασμό με καθιστική ζωή είναι πολύ πιο συχνή και συνεπώς πιο πιθανή».

http://www.in2life.gr

 

του Νικόλα Γεωργιακώδη «Πήρα εύκολα βάρος γιατί έχω πρόβλημα με τον θυρεοειδή», «Είμαι πολύ νευρικός λόγω θυρεοειδή», «Τρώω και δεν παίρνω ούτε κιλό. Φταίει ο θυρεοειδής μου». Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει τις παραπάνω φράσεις από φίλους ή γνωστούς. Οι παθήσεις του θυρεοειδή αδένα είναι αρκετά συνηθισμένες τα τελευταία χρόνια και αν και οι πιο πολλοί γνωρίζουμε για τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από τις διαταραχές στην λειτουργία του, πολλές φορές τα συμπτώματα αργούν να γίνουν αντιληπτά. Ένας αδένας «φρουρός»… Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ποια είναι η λειτουργία του θυρεοειδή αδένα, τι «παράγει» και ποιος ο ρόλος του στον οργανισμό μας; Ο θυρεοειδής αδένας έχει σχήμα πεταλούδας (θυρεού για την ακρίβεια, γι’ αυτό και ονομάστηκε έτσι τον 17ο αιώνα), βάρος λίγο μεγαλύτερο από ένα βερίκοκο και βρίσκεται στη μέση του λαιμού μας. Παράγει τρεις βασικές και πολύ σπουδαίες για τον οργανισμό ορμόνες: τη θυροξίνη (γνωστή και ως Τ4), την τριιωδοθυρονίνη (γνωστή και ως Τ3) και την καλσιτονίνη. Η καλσιτονίνη κατέχει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασβεστίου στον οργανισμό μας, ενώ οι ορμόνες Τ3 και Τ4 έχουν άμεση επίδραση στη φυσιολογική ανάπτυξη του οργανισμού, στην ωρίμανση του σκελετού, στο βάρος του σώματος, στην έμμηνο ρύση, στη σύλληψη και στη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Για τη σύνθεση των θυροειδικών ορμονών απαραίτητο στοιχείο είναι το Ιώδιο, η έλλειψη του οποίου οδηγεί μοιραία σε μειωμένη παραγωγή ορμονών. … και οι παθήσεις του Οι πιο συχνά εμφανιζόμενες παθήσεις του θυρεοειδούς είναι ο υπερθυρεοειδισμός και ο υποθυρεοειδισμός. Στην πρώτη περίπτωση, ο αδένας υπερλειτουργεί με υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών και στη δεύτερη υπολειτουργεί με μειωμένη έκκριση ορμονών. Ο υπερθυρεοειδισμός, όπως αναφέρει ο κ. Αναστάσιος Σπαντιδέας, Παθολόγος εμφανίζεται σε δύο μορφές. Η πρώτη είναι η τοξική διάχυτος βρογχοκήλη ή όπως είναι και πιο ιατρικά γνωστή, νόσος του Graves ή νόσος του Basedow, όπου όλος ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί και η τοξική οζώδης βρογχοκήλη όπου στο θυρεοειδή αναπτύσσεται ένας ή περισσότεροι όζοι που υπερπαράγουν θυρεοειδικές ορμόνες. «Ο υπερθυρεοειδισμός προσβάλλει συχνότερα γυναίκες και οι κλινικές του εκδηλώσεις ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα και τη διάρκεια της νόσου», αναφέρει ο κ. Σπαντιδέας. «Στις πιο σοβαρές μορφές το άτομο παραπονείται για νευρικότητα, ευσυγκινησία, μυϊκή αδυναμία και εύκολη κόπωση, αϋπνίες, ταχυκαρδία και εύκολο λαχάνιασμα ή καρδιακές αρρυθμίες που ο ασθενής τις περιγράφει σαν προκάρδιους κτύπους και σταμάτημα της ανάσας. Παράλληλα, ο ασθενής έχει εξάψεις και δεν ανέχεται τη ζέστη, η όρεξή του είναι αυξημένη και, ενώ τρώει συνήθως πολύ, χάνει βάρος και αδυνατίζει», προσθέτει. Άλλα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού είναι οι πόνοι στα κόκκαλα, το τρέμουλο στα δάχτυλα όταν αυτά είναι τεντωμένα και η προπέτεια των οφθαλμών (τα μάτια «πετάγονται» λίγο προς τα έξω), η οποία παρουσιάζεται πιο συχνά σε νεαρά άτομα. Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με ειδικές εξετάσεις αίματος όπου προορίζονται οι θυρεοειδικές ορμόνες οι οποίες και μας δίνουν πληροφορίες για τη λειτουργική κατάσταση του θυρεοειδούς αδένα. Η αντιμετώπισή του πάλι, γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή. Τέλος, η θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή είτε, τέλος, με χειρουργική αφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του θυρεοειδούς. Όσον αφορά τον υποθυρεοειδισμό, αυτός μπορεί να είναι είτε πρωτοπαθής (βλάβη του ίδιου του αδένα) είτε δευτεροπαθής (βλάβη στην υπόφυση η οποία παράγει την TSH, μια ορμόνη η οποία «διεγείρει» τον θυρεοειδή ώστε να παράξει τις ορμόνες του). «Τα συμπτώματα και οι κλινικές εκδηλώσεις του υποθυρεοειδισμού είναι συνάρτηση της βαρύτητας του αλλά και της ηλικίας του ασθενούς», λέει ο κ. Σπαντιδέας. «Έτσι στους ενήλικες η νόσος επικρατεί συνήθως στις γυναίκες και εκδηλώνεται με σωματική και πνευματική νωθρότητα, με μεγάλη ευαισθησία στο κρύο, με δυσκοιλιότητα, με αύξηση του βάρους και με δέρμα ξερό και άγριο», προσθέτει. «Για τη διάγνωση του υποθυρεοειδισμού, ο προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών και της θυρεοτρόπου ορμόνης σε συνδυασμό με το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς είναι συνήθως αρκετά», αναφέρει σχετικά ο κ. Σπαντιδέας, ενώ όσον αφορά την θεραπεία της πάθησης αυτή συνίσταται στην εφ’ όρου ζωής χορήγηση από το στόμα σε χάπι της ορμόνης που λείπει. Θυρεοειδής και σωματικό βάρος Πώς συνδέεται η λειτουργία του θυρεοειδή με την αύξηση ή μείωση του σωματικού μας βάρους; Μήπως εν τέλει είναι μια δικαιολογία για να γλιτώσουμε από της τύψεις των έξτρα κιλών; «Ο θυροειδής είναι ο ρυθμιστής του μεταβολισμού, αλλά και της διάθεσής μας. O υποθυροειδισμός μπορεί να προκαλέσει προσθήκη σωματικού βάρους, και να μειώσει τον μεταβολισμό, αλλά και μέσω της επίδρασής του στην ψυχολογία να κάνει έναν άνθρωπο λιγότερο κινητικό», αναφέρει ο κ. Ανδρέας Ζουρδός, Κλινικός Διαιτολόγος- Διατροφολόγος και προσθέτει: «Ο υποθυροειδισμός όταν είναι αδιάγνωστος, δηλαδή όταν το άτομο δεν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ενώ έχει την πάθηση, μπορεί να δυσκολέψει την απώλεια λίπους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι την καθιστά αδύνατη. Πάντως, η αλήθεια είναι πως ο υποθυροειδισμός είναι σχετικά σπάνια πάθηση, ενώ η μεγάλη πρόσληψη θερμίδων σε συνδυασμό με καθιστική ζωή είναι πολύ πιο συχνή και συνεπώς πιο πιθανή».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/wellbeing/health/article/251641/thyreoeidhs-adenas-oi-leitoyrgies-kai-oi-pathhseis-toy.html
Πηγή: www.in2life.gr
του Νικόλα Γεωργιακώδη «Πήρα εύκολα βάρος γιατί έχω πρόβλημα με τον θυρεοειδή», «Είμαι πολύ νευρικός λόγω θυρεοειδή», «Τρώω και δεν παίρνω ούτε κιλό. Φταίει ο θυρεοειδής μου». Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει τις παραπάνω φράσεις από φίλους ή γνωστούς. Οι παθήσεις του θυρεοειδή αδένα είναι αρκετά συνηθισμένες τα τελευταία χρόνια και αν και οι πιο πολλοί γνωρίζουμε για τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από τις διαταραχές στην λειτουργία του, πολλές φορές τα συμπτώματα αργούν να γίνουν αντιληπτά. Ένας αδένας «φρουρός»… Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ποια είναι η λειτουργία του θυρεοειδή αδένα, τι «παράγει» και ποιος ο ρόλος του στον οργανισμό μας; Ο θυρεοειδής αδένας έχει σχήμα πεταλούδας (θυρεού για την ακρίβεια, γι’ αυτό και ονομάστηκε έτσι τον 17ο αιώνα), βάρος λίγο μεγαλύτερο από ένα βερίκοκο και βρίσκεται στη μέση του λαιμού μας. Παράγει τρεις βασικές και πολύ σπουδαίες για τον οργανισμό ορμόνες: τη θυροξίνη (γνωστή και ως Τ4), την τριιωδοθυρονίνη (γνωστή και ως Τ3) και την καλσιτονίνη. Η καλσιτονίνη κατέχει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασβεστίου στον οργανισμό μας, ενώ οι ορμόνες Τ3 και Τ4 έχουν άμεση επίδραση στη φυσιολογική ανάπτυξη του οργανισμού, στην ωρίμανση του σκελετού, στο βάρος του σώματος, στην έμμηνο ρύση, στη σύλληψη και στη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Για τη σύνθεση των θυροειδικών ορμονών απαραίτητο στοιχείο είναι το Ιώδιο, η έλλειψη του οποίου οδηγεί μοιραία σε μειωμένη παραγωγή ορμονών. … και οι παθήσεις του Οι πιο συχνά εμφανιζόμενες παθήσεις του θυρεοειδούς είναι ο υπερθυρεοειδισμός και ο υποθυρεοειδισμός. Στην πρώτη περίπτωση, ο αδένας υπερλειτουργεί με υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών και στη δεύτερη υπολειτουργεί με μειωμένη έκκριση ορμονών. Ο υπερθυρεοειδισμός, όπως αναφέρει ο κ. Αναστάσιος Σπαντιδέας, Παθολόγος εμφανίζεται σε δύο μορφές. Η πρώτη είναι η τοξική διάχυτος βρογχοκήλη ή όπως είναι και πιο ιατρικά γνωστή, νόσος του Graves ή νόσος του Basedow, όπου όλος ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί και η τοξική οζώδης βρογχοκήλη όπου στο θυρεοειδή αναπτύσσεται ένας ή περισσότεροι όζοι που υπερπαράγουν θυρεοειδικές ορμόνες. «Ο υπερθυρεοειδισμός προσβάλλει συχνότερα γυναίκες και οι κλινικές του εκδηλώσεις ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα και τη διάρκεια της νόσου», αναφέρει ο κ. Σπαντιδέας. «Στις πιο σοβαρές μορφές το άτομο παραπονείται για νευρικότητα, ευσυγκινησία, μυϊκή αδυναμία και εύκολη κόπωση, αϋπνίες, ταχυκαρδία και εύκολο λαχάνιασμα ή καρδιακές αρρυθμίες που ο ασθενής τις περιγράφει σαν προκάρδιους κτύπους και σταμάτημα της ανάσας. Παράλληλα, ο ασθενής έχει εξάψεις και δεν ανέχεται τη ζέστη, η όρεξή του είναι αυξημένη και, ενώ τρώει συνήθως πολύ, χάνει βάρος και αδυνατίζει», προσθέτει. Άλλα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού είναι οι πόνοι στα κόκκαλα, το τρέμουλο στα δάχτυλα όταν αυτά είναι τεντωμένα και η προπέτεια των οφθαλμών (τα μάτια «πετάγονται» λίγο προς τα έξω), η οποία παρουσιάζεται πιο συχνά σε νεαρά άτομα. Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με ειδικές εξετάσεις αίματος όπου προορίζονται οι θυρεοειδικές ορμόνες οι οποίες και μας δίνουν πληροφορίες για τη λειτουργική κατάσταση του θυρεοειδούς αδένα. Η αντιμετώπισή του πάλι, γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή. Τέλος, η θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή είτε, τέλος, με χειρουργική αφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του θυρεοειδούς. Όσον αφορά τον υποθυρεοειδισμό, αυτός μπορεί να είναι είτε πρωτοπαθής (βλάβη του ίδιου του αδένα) είτε δευτεροπαθής (βλάβη στην υπόφυση η οποία παράγει την TSH, μια ορμόνη η οποία «διεγείρει» τον θυρεοειδή ώστε να παράξει τις ορμόνες του). «Τα συμπτώματα και οι κλινικές εκδηλώσεις του υποθυρεοειδισμού είναι συνάρτηση της βαρύτητας του αλλά και της ηλικίας του ασθενούς», λέει ο κ. Σπαντιδέας. «Έτσι στους ενήλικες η νόσος επικρατεί συνήθως στις γυναίκες και εκδηλώνεται με σωματική και πνευματική νωθρότητα, με μεγάλη ευαισθησία στο κρύο, με δυσκοιλιότητα, με αύξηση του βάρους και με δέρμα ξερό και άγριο», προσθέτει. «Για τη διάγνωση του υποθυρεοειδισμού, ο προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών και της θυρεοτρόπου ορμόνης σε συνδυασμό με το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς είναι συνήθως αρκετά», αναφέρει σχετικά ο κ. Σπαντιδέας, ενώ όσον αφορά την θεραπεία της πάθησης αυτή συνίσταται στην εφ’ όρου ζωής χορήγηση από το στόμα σε χάπι της ορμόνης που λείπει. Θυρεοειδής και σωματικό βάρος Πώς συνδέεται η λειτουργία του θυρεοειδή με την αύξηση ή μείωση του σωματικού μας βάρους; Μήπως εν τέλει είναι μια δικαιολογία για να γλιτώσουμε από της τύψεις των έξτρα κιλών; «Ο θυροειδής είναι ο ρυθμιστής του μεταβολισμού, αλλά και της διάθεσής μας. O υποθυροειδισμός μπορεί να προκαλέσει προσθήκη σωματικού βάρους, και να μειώσει τον μεταβολισμό, αλλά και μέσω της επίδρασής του στην ψυχολογία να κάνει έναν άνθρωπο λιγότερο κινητικό», αναφέρει ο κ. Ανδρέας Ζουρδός, Κλινικός Διαιτολόγος- Διατροφολόγος και προσθέτει: «Ο υποθυροειδισμός όταν είναι αδιάγνωστος, δηλαδή όταν το άτομο δεν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ενώ έχει την πάθηση, μπορεί να δυσκολέψει την απώλεια λίπους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι την καθιστά αδύνατη. Πάντως, η αλήθεια είναι πως ο υποθυροειδισμός είναι σχετικά σπάνια πάθηση, ενώ η μεγάλη πρόσληψη θερμίδων σε συνδυασμό με καθιστική ζωή είναι πολύ πιο συχνή και συνεπώς πιο πιθανή».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/wellbeing/health/article/251641/thyreoeidhs-adenas-oi-leitoyrgies-kai-oi-pathhseis-toy.html
Πηγή: www.in2life.gr
του Νικόλα Γεωργιακώδη «Πήρα εύκολα βάρος γιατί έχω πρόβλημα με τον θυρεοειδή», «Είμαι πολύ νευρικός λόγω θυρεοειδή», «Τρώω και δεν παίρνω ούτε κιλό. Φταίει ο θυρεοειδής μου». Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει τις παραπάνω φράσεις από φίλους ή γνωστούς. Οι παθήσεις του θυρεοειδή αδένα είναι αρκετά συνηθισμένες τα τελευταία χρόνια και αν και οι πιο πολλοί γνωρίζουμε για τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από τις διαταραχές στην λειτουργία του, πολλές φορές τα συμπτώματα αργούν να γίνουν αντιληπτά. Ένας αδένας «φρουρός»… Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ποια είναι η λειτουργία του θυρεοειδή αδένα, τι «παράγει» και ποιος ο ρόλος του στον οργανισμό μας; Ο θυρεοειδής αδένας έχει σχήμα πεταλούδας (θυρεού για την ακρίβεια, γι’ αυτό και ονομάστηκε έτσι τον 17ο αιώνα), βάρος λίγο μεγαλύτερο από ένα βερίκοκο και βρίσκεται στη μέση του λαιμού μας. Παράγει τρεις βασικές και πολύ σπουδαίες για τον οργανισμό ορμόνες: τη θυροξίνη (γνωστή και ως Τ4), την τριιωδοθυρονίνη (γνωστή και ως Τ3) και την καλσιτονίνη. Η καλσιτονίνη κατέχει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασβεστίου στον οργανισμό μας, ενώ οι ορμόνες Τ3 και Τ4 έχουν άμεση επίδραση στη φυσιολογική ανάπτυξη του οργανισμού, στην ωρίμανση του σκελετού, στο βάρος του σώματος, στην έμμηνο ρύση, στη σύλληψη και στη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Για τη σύνθεση των θυροειδικών ορμονών απαραίτητο στοιχείο είναι το Ιώδιο, η έλλειψη του οποίου οδηγεί μοιραία σε μειωμένη παραγωγή ορμονών. … και οι παθήσεις του Οι πιο συχνά εμφανιζόμενες παθήσεις του θυρεοειδούς είναι ο υπερθυρεοειδισμός και ο υποθυρεοειδισμός. Στην πρώτη περίπτωση, ο αδένας υπερλειτουργεί με υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών και στη δεύτερη υπολειτουργεί με μειωμένη έκκριση ορμονών. Ο υπερθυρεοειδισμός, όπως αναφέρει ο κ. Αναστάσιος Σπαντιδέας, Παθολόγος εμφανίζεται σε δύο μορφές. Η πρώτη είναι η τοξική διάχυτος βρογχοκήλη ή όπως είναι και πιο ιατρικά γνωστή, νόσος του Graves ή νόσος του Basedow, όπου όλος ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί και η τοξική οζώδης βρογχοκήλη όπου στο θυρεοειδή αναπτύσσεται ένας ή περισσότεροι όζοι που υπερπαράγουν θυρεοειδικές ορμόνες. «Ο υπερθυρεοειδισμός προσβάλλει συχνότερα γυναίκες και οι κλινικές του εκδηλώσεις ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα και τη διάρκεια της νόσου», αναφέρει ο κ. Σπαντιδέας. «Στις πιο σοβαρές μορφές το άτομο παραπονείται για νευρικότητα, ευσυγκινησία, μυϊκή αδυναμία και εύκολη κόπωση, αϋπνίες, ταχυκαρδία και εύκολο λαχάνιασμα ή καρδιακές αρρυθμίες που ο ασθενής τις περιγράφει σαν προκάρδιους κτύπους και σταμάτημα της ανάσας. Παράλληλα, ο ασθενής έχει εξάψεις και δεν ανέχεται τη ζέστη, η όρεξή του είναι αυξημένη και, ενώ τρώει συνήθως πολύ, χάνει βάρος και αδυνατίζει», προσθέτει. Άλλα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού είναι οι πόνοι στα κόκκαλα, το τρέμουλο στα δάχτυλα όταν αυτά είναι τεντωμένα και η προπέτεια των οφθαλμών (τα μάτια «πετάγονται» λίγο προς τα έξω), η οποία παρουσιάζεται πιο συχνά σε νεαρά άτομα. Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με ειδικές εξετάσεις αίματος όπου προορίζονται οι θυρεοειδικές ορμόνες οι οποίες και μας δίνουν πληροφορίες για τη λειτουργική κατάσταση του θυρεοειδούς αδένα. Η αντιμετώπισή του πάλι, γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή. Τέλος, η θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται είτε με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων είτε με τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου που έχει την ικανότητα να καίει τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή είτε, τέλος, με χειρουργική αφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του θυρεοειδούς. Όσον αφορά τον υποθυρεοειδισμό, αυτός μπορεί να είναι είτε πρωτοπαθής (βλάβη του ίδιου του αδένα) είτε δευτεροπαθής (βλάβη στην υπόφυση η οποία παράγει την TSH, μια ορμόνη η οποία «διεγείρει» τον θυρεοειδή ώστε να παράξει τις ορμόνες του). «Τα συμπτώματα και οι κλινικές εκδηλώσεις του υποθυρεοειδισμού είναι συνάρτηση της βαρύτητας του αλλά και της ηλικίας του ασθενούς», λέει ο κ. Σπαντιδέας. «Έτσι στους ενήλικες η νόσος επικρατεί συνήθως στις γυναίκες και εκδηλώνεται με σωματική και πνευματική νωθρότητα, με μεγάλη ευαισθησία στο κρύο, με δυσκοιλιότητα, με αύξηση του βάρους και με δέρμα ξερό και άγριο», προσθέτει. «Για τη διάγνωση του υποθυρεοειδισμού, ο προσδιορισμός των θυρεοειδικών ορμονών και της θυρεοτρόπου ορμόνης σε συνδυασμό με το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς είναι συνήθως αρκετά», αναφέρει σχετικά ο κ. Σπαντιδέας, ενώ όσον αφορά την θεραπεία της πάθησης αυτή συνίσταται στην εφ’ όρου ζωής χορήγηση από το στόμα σε χάπι της ορμόνης που λείπει. Θυρεοειδής και σωματικό βάρος Πώς συνδέεται η λειτουργία του θυρεοειδή με την αύξηση ή μείωση του σωματικού μας βάρους; Μήπως εν τέλει είναι μια δικαιολογία για να γλιτώσουμε από της τύψεις των έξτρα κιλών; «Ο θυροειδής είναι ο ρυθμιστής του μεταβολισμού, αλλά και της διάθεσής μας. O υποθυροειδισμός μπορεί να προκαλέσει προσθήκη σωματικού βάρους, και να μειώσει τον μεταβολισμό, αλλά και μέσω της επίδρασής του στην ψυχολογία να κάνει έναν άνθρωπο λιγότερο κινητικό», αναφέρει ο κ. Ανδρέας Ζουρδός, Κλινικός Διαιτολόγος- Διατροφολόγος και προσθέτει: «Ο υποθυροειδισμός όταν είναι αδιάγνωστος, δηλαδή όταν το άτομο δεν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ενώ έχει την πάθηση, μπορεί να δυσκολέψει την απώλεια λίπους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι την καθιστά αδύνατη. Πάντως, η αλήθεια είναι πως ο υποθυροειδισμός είναι σχετικά σπάνια πάθηση, ενώ η μεγάλη πρόσληψη θερμίδων σε συνδυασμό με καθιστική ζωή είναι πολύ πιο συχνή και συνεπώς πιο πιθανή».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/wellbeing/health/article/251641/thyreoeidhs-adenas-oi-leitoyrgies-kai-oi-pathhseis-toy.html
Πηγή: www.in2life.gr
  • Κατηγορία Υγεία

Tι συμβαίνει στο σώμα σας όταν ερωτεύεστε;

 

 

Όταν ερωτεύεστε οι ορμόνες στο σώμα σας παρουσιάζουν αξιοσημείωτες αλλαγές. Στουςάνδρες, η ορμόνη τεστοστερόνη που μεταξύ άλλων αυξάνει την επιθετικότητα και τη σεξουαλική ορμή, μειώνεται. Αντίθετα στις γυναίκες, η τεστοστερόνη που συνήθως βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και είναι υπεύθυνη για τη σεξουαλική ορμή των γυναικών, αυξάνεται.Και στα δύο φύλα αυξάνεταισημαντικά η κορτιζόνη που είναι η κατ΄ εξοχήν ορμόνη του στρες. Το γεγονός ότι η τεστοστερόνη μειώνεται στους άνδρες ενώ αυξάνεται στις γυναίκες, ερμηνεύεται από τους ερευνητές ως μια προσπάθεια της φύσης να μειώσει τις διαφορές μεταξύ των δύο. Η μείωση των διαφορών συμβάλλει στη σύναψη στενών και ισχυρών σχέσεων μεταξύ των ερωτευμένων. 
Σε έρευνες με ερωτευμένους που εξέταζαν τη δραστηριοποίηση νευρικών κυκλωμάτων στον εγκέφαλο, φάνηκε ότι υπάρχει αδρανοποίηση των κυκλωμάτων εκείνων που σχετίζονται με την άσκηση κριτικής προς τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνία γενικότερα. 

Οι ορμονικές αλλαγές και η απενεργοποίηση της κριτικής διάθεσης του εγκεφάλου, βοηθούν στη διαμόρφωση καλύτερων και πιο στενών σχέσεων στο ερωτευμένο ζευγάρι.
Εξ άλλου είναι γνωστό ότι οι ερωτευμένοι τυφλώνονται από την αγάπη τους και δεν βλέπουν τα λάθη ή τις ατέλειες του αγαπημένου ή της αγαπημένης τους.
Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από την ανακάλυψη Ιταλών ερευνητών σχετικά με τις μεταβολές της τεστοστερόνης στα δύο φύλα κατά τον έρωτα. Στη σχετική έρευνα εξετάσθηκαν τα επίπεδα ορμονών σε 12 άνδρες και 12 γυναίκες που δήλωσαν ότι ήσαν ερωτευμένοι για 6 μήνες.

Τα αποτελέσματα από τους 24 ερωτευμένους συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα αποτελέσματα από 24 άλλους άνδρες και γυναίκες που είτε ήσαν μόνοι ή είχαν σταθερές μακροχρόνιες σχέσεις.
Ορισμένοι επιστήμονες, εκφράζοντας κριτική για τα ευρήματα και τα συμπεράσματα των Ιταλών ερευνητών, δηλώνουν ότι οι αλλαγές της τεστοστερόνης που παρατηρούνται πιθανόν να οφείλονται σε έντονη σεξουαλική δραστηριότητα. Σχετικά αναφέρουν ότι η περίοδος του έρωτα συνοδεύεται και από έντονο, συχνό σεξ.

Οι Ιταλοί ερευνητές όμως απέκλεισαν το ενδεχόμενο αυτό διότι τα άτομα που ήσαν στην ομάδα των 24 που δεν βρισκόντουσαν σε ερωτική φάση, είχαν ανάλογη σεξουαλική δραστηριότητα. Εξ άλλου προηγούμενες έρευνες έδειξαν στους άνδρες ότι το έντονο και συχνό σεξ, αυξάνει την τεστοστερόνη στο αίμα.
Δυστυχώς όμως όπως γνωρίζουμε, η ευτυχία του αρχικού έρωτα δεν διαρκεί για πάντα. Με τον ίδιο τρόπο που εμφανίζονται οι ορμονικές αλλαγές κατά την έναρξη του έρωτα, εξαφανίζονται όταν περάσουν από ένα έως δύο χρόνια.

Οι Ιταλοί ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα τεστοστερόνης στα ερωτευμένα ζευγάρια από ένα μέχρι δύο χρόνια μετά την έναρξη του έρωτά τους και βρήκαν ότι η τεστοστερόνη επέστρεψε στα φυσιολογικά της επίπεδα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτό που για αιώνες οι άνθρωποι ήξεραν, ότι η αγάπη μας κάνει περίεργα και τρελά πράγματα, τώρα εξηγείται με ορμονικές αλλαγές και με τροποιοιήσεις της δραστηριότητας του εγκεφάλου.
Οι ανακαλύψεις αυτές έχουν πολλές προεκτάσεις. Αρχικά μας επιτρέπουν να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει μέσα μας όταν μας κτυπά ο έρωτας.
Παράλληλα όμως ορισμένοι γιατροί βλέπουν εδώ την ευκαιρία για θεραπευτικές παρεμβάσεις σε άτομα που έχουν δυσκολίες στο να συνάψουν ερωτικές σχέσεις ή ακόμη στο να έχουν μια ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.
Αυτό φυσικά είναι ακόμη πρόωρο με βάση τα επιστημονικά δεδομένα που διαθέτουμε σήμερα. Αναμφίβολα όμως, ο τομέας αυτός των ερευνών έχει ακόμη πολλά να μας αποκαλύψει που θα είναι χρήσιμα τόσο για την κατανόηση της ψυχολογίας και συμπεριφοράς μας αλλά και για θεραπευτικούς σκοπούς.

( Πληροφορίες – Πηγή ) Το άρθρο έχει συνταχθεί :

Γράφει ο Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης, M.Sc. Ph.D. Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
web site: www.aftognosia.gr, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 
Παπαδαμαντοπούλου 2, ΑΘΗΝΑ 11528.
Τηλ. 6977.86.64.61

  • Κατηγορία Υγεία

Ορμόνες, άσκηση και μυϊκή μάζα

Η άσκηση με αντιστάσεις, και γενικότερα η άσκηση, επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό διάφορες ορμόνες, όπως είναι η αυξητική ορμόνη, ο IGF1, η τεστοστερόνη, η κορτιζόλη και η ινσουλίνη. Κάθε μία από αυτές τις ορμόνες επηρεάζει την αύξηση της μυϊκής μάζας ή την ατροφία του μυός. Ερευνητές από τον Καναδά βρήκαν πως η αύξηση της αυξητικής ορμόνης και της κορτιζόλης συνδέεται με την αύξηση της μυϊκής μάζας αλλά όχι με την αύξηση της δύναμης. Η αλλαγή στα επίπεδα των ορμονών με την άσκηση δεν μπορεί να προβλέψει σε καλό βαθμό τις προπονητικές προσαρμογές σε επίπεδο δύναμης.

Οι ασκήσεις αυξάνουν τις ανδρογόνες ορμόνες στους μύες

Η τεστοστερόνη εκκρίνεται από τους όρχεις. Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Τόκιο σε μια μελέτη με αρουραίους βρήκαν ότι οι ασκήσεις αντοχής μπορεί να προκαλέσουν την έκκριση ανδρογόνων ορμονών απευθείας στους μύες. Οι ασκήσεις αυτές αυξάνουν τη δραστηριότητα της 5- α-αναγωγάσης, η οποία παράγει διυδροτεστοστερόνη. Από την παραπάνω μελέτη βγάλαμε σημαντικά συμπεράσματα για τη διατήρηση της μυϊκής μάζας σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Οι άνθρωποι χάνουν μυϊκή μάζα καθώς μεγαλώνουν, και αυτό ονομάζεται σαρκοπενία. Η άσκηση βοηθάει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας, εν μέρει προάγο- ντας την έκκριση ανδρογόνων ορμονών στους σκελετικούς μύες. Αυτό πιθανόν βοηθάει στην αντι- μετώπιση της φυσικής μείωσης της τεστοστερόνης που επέρχεται με την ηλικία. (Medicine and Science in Sports and Exercise, 43: 2072-2080, 2011)

  • Κατηγορία Άσκηση

Οι ασκήσεις αυξάνουν τις ανδρογόνες ορμόνες στους μύες

 

Η τεστοστερόνη εκκρίνεται από τους όρχεις. Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Τόκιο σε μια μελέτη με αρουραίους βρήκαν ότι οι ασκήσεις αντοχής μπορεί να προκαλέσουν την έκκριση ανδρογόνων ορμονών απευθείας στους μύες. Οι ασκήσεις αυτές αυξάνουν τη δραστηριότητα της 5- α-αναγωγάσης, η οποία παράγει διυδροτεστοστερόνη. Από την παραπάνω μελέτη βγάλαμε σημαντικά συμπεράσματα για τη διατήρηση της μυϊκής μάζας σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Οι άνθρωποι χάνουν μυϊκή μάζα καθώς μεγαλώνουν, και αυτό ονομάζεται σαρκοπενία. Η άσκηση βοηθάει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας, εν μέρει προάγοντας την έκκριση ανδρογόνων ορμονών στους σκελετικούς μύες. Αυτό πιθανόν βοηθάει στην αντιμετώπιση της φυσικής μείωσης της τεστοστερόνης που επέρχεται με την ηλικία.

(Medicine and Science in Sports and Exercise, 43: 2072-2080, 2011)

  • Κατηγορία Άσκηση