Μήπως πάσχεις από το σύνδρομο της μεγαλορεξίας και δεν το ξέρεις;

Μάθε ποιο είναι το σύνδρομο του Αδώνιδος και γιατί μπορεί να σε κάνει κουρέλι παρόλο που έχεις χτίσει σούπερ κορμάρα.

Παλαιότερα έχουμε μιλήσει λίγο-πολύ για όλα τα συμπτώματα, τις ασθένειες και τις περίεργες παρενέργειες που μπορεί να βιώσει ένας άντρας στο γυμναστήριο. Αλλά είναι η πρώτη φορά που θα θέσουμε το ζήτημα ενός σοβαρού ψυχολογικού προβλήματος που έχει μετατραπεί σε αληθινή μάστιγα ανάμεσα στα άτομα που έχουν την τάση να προπονούνται σκληρά με στόχο το χτίσιμο μιας εντυπωσιακής σωματικής διάπλασης: τη μεγαλορεξία.
Επίσημα αναφέρεται ως «αντίστροφη ανορεξία» ή το «σύνδρομο του Αδώνιδος». Πρόκειται για μια σοβαρή αγχώδη διαταραχή που κάνει τον άντρα να βλέπει τον εαυτό του μικρόσωμο, παρά το γεγονός ότι έχει ανεπτυγμένη μυϊκή μάζα και μια άριστη φυσική κατάσταση.

'Ενα αρρωστημένο σύμπτωμα

Η μεγαλορεξία είναι ένας βαθιά νοσογόνος συνδυασμός διατροφικής ανορεξίας και προπονητικής «βουλιμίας», σπρώχνοντας πολλούς νεαρούς -ως επί το πλείστον- γυμναζόμενους σε εξουθενωτικές προπονήσεις, αλλά και μειωμένη πρόσληψη τροφών, μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, η οποία εντέλει οδηγεί στην εύκολη λύση των στεροειδών.

Τι πραγματικά κάνουν τα στεροειδή στο σώμα σου

«Οι υπερβολικά στερητικές δίαιτες συνδυαστικά με ατέλειωτες ώρες προπονήσεων στο γυμναστήριο, συν την ανεξέλεγκτη χρήση παράνομων στεροειδών, είναι καθημερινές καταστάσεις που βιώνουν όσοι άντρες θεωρούν ότι το σώμα τους δεν έχει την “ιδανική” διάπλαση που θα ήθελαν, δημιουργώντας στο μυαλό τους μια εντελώς στρεβλή εικόνα του υγιούς και ρωμαλέου αντρικού σώματος, την οποία ωστόσο έχουν αποκτήσει», λένε οι συγγραφείς της μελέτης Αυστραλών επιστημόνων που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Australian and New Zealand Journal of Public Health. Εν ολίγοις, αισθάνονται άσχημα, αναπτύσσουν το πρόβλημα, τότε αισθάνονται χειρότερα για το πρόβλημα και μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης οι άνδρες που πάσχουν από το σύνδρομο της μεγαλορεξίας έχουν τετραπλασιάσει τα ποσοστά τους σε σχέση με τις νεαρές γυναίκες που πάσχουν από νευρική ανορεξία. Και ο μόνος λόγος που οι φίλοι και οι συγγενείς τους δεν το αντιλαμβάνονται ως πρόβλημα είναι γιατί αυτοί οι άντρες δείχνουν fit, σωματώδεις και -κατά τεκμήριο- υγιείς.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης και έναν ακόμη πιο σοβαρό κίνδυνο που διατρέχουν όσοι πάσχουν από την «κατάρα του Άδωνι»: η κοινή χρήση βελονών με στεροειδείς ουσίες έχουν διπλασιάσει τον αριθμό μεταδιδόμενων ασθενειών συγκριτικά με τους χρήστες ηρωίνης!

Ένα αυξανόμενο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο -και στην Ελλάδα

Κι άλλες έρευνες που διεξάγονται αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο αναδεικνύουν το ανησυχητικό φαινόμενο. Μόνο για το ζήτημα των στεροειδών, οι μελέτες υποδεικνύουν ότι το 17% των συστηματικά γυμναζόμενων χρησιμοποιεί αμφεταμίνες με σκοπό τη ραγδαία απώλεια βάρους, το 15% παίρνει διουρητικά, ενώ πάνω από 60.000 άντρες στη Μεγάλη Βρετανία κάνει χρήση ενέσιμων αναβολικών στεροειδών (έως και 40% τα ποσοστά ατόμων που κάνουν ανταλλαγή βελονών).

Μάθε μερικά ανεπίσημα στοιχεία από την ελληνική πραγματικότητα:

> Μια εταιρεία που εισάγει εξειδικευμένα -και νόμιμα- συμπληρώματα για bodybuilders είδε τις «παράνομες» πωλήσεις σκευασμάτων υπερτροφίας και λιποδιάσπασης από εφήβους να είναι διπλάσιες σε σχέση με τον συνολικό ετήσιο φορολογούμενο τζίρο της.

> Ένας παλαίμαχος προπονητής αθλητών που λαμβάνουν μέρος στα πρωταθλήματα σωματικής διάπλασης, έχει μείνει άναυδος με τη συχνότητα που όλο και πιο νέοι άντρες μυούνται στα «βαθιά» των ενέσιμων σκευασμάτων -από Κίνα και Βουλγαρία τα περισσότερα.

«Το περίεργο τώρα είναι ότι αυτά τα νέα παιδιά θυμίζουν εκείνες τις γυναίκες που θέλουν με μια πλαστική επέμβαση να μεταμορφωθούν σε top-model. Δεκάρα δεν δίνουν για τα προβλήματα υγείας που μπορεί να αντιμετωπίσουν σε δυο, τρία ή δέκα χρόνια μετά, ενώ δεν έχουν ρεαλιστική εικόνα του εαυτού τους. Και αυτό είναι το πιο τρομακτικό», λέει ο προπονητής.

Ξαναδές τον εαυτό σου

Ο Scott Griffiths, επικεφαλής της αυστραλιανής έρευνας, ήταν πολύ πιο αμβλύς στις θέσεις του για την έκταση του προβλήματος της μεγαλορεξίας: «Μιλάμε για βαριά κατάθλιψη και όχι για ένα “τυπικό” ζήτημα διατροφικής ανορεξίας ή βουλιμίας. Αυτά τα νέα παιδιά, για να διώξουν κάθε ίχνος λίπους από το σώμα τους παίρνουν στεροειδή, καθαρτικά και διουρητικά. Κάνουν χειρότερο κακό στον εαυτό τους από έναν ηρωινομανή».

Πηγή: gr.askmen.com

Αυχενικό σύνδρομο: Μια απλή άσκηση που θα σας σώσει! (βίντεο)

Το λεγόμενο «σύνδρομο του υπαλλήλου γραφείου» εκδηλώνεται με βασικό σύμπτωμα τον πόνο στον αυχένα.

Όσο κι αν προσπαθούμε να διατηρήσουμε σωστή στάση σώματος την ώρα που εργαζόμαστε, είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα να καμπουριάσουμε και να καταπονήσουμε τον αυχένα και τη μέση μας.

Στο βίντεο που ακολουθεί, θα δείτε μια απλή άσκηση που θα σας βοηθήσει να τονώσετε τους μύες του αυχένα, ώστε να απαλλαγείτε από τη συσσωρευμένη ένταση στην πάσχουσα περιοχή. Μετά την ενδυνάμωση του σημείου μπορείς να προσθέσεις και 1 εώς 5 κιλά αφού πάρουμε τη γνώμη του γιατρού μας έτσι θα απαλλαγούμε και από τυχόν πονοκεφάλους.



 

 

 

Πηγή: http://www.onmed.gr/

Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών – Ο τραυματισμός της εποχής που εξελίσσεται σε επιδημία !!!

Γράφει η Βασιλική Μούχλη

 

Το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών, είναι η πάθηση η οποία προσβάλλει όλο και μεγαλύτερο αριθμό αθλητών. Ποδοσφαιριστές ή αθλητές, οι οποίοι ασχολούνται με αθλήματα τα οποία απαιτούν απότομες και γρήγορες εναλλαγές θέσεων, είναι αυτοί οι οποίοι προσβάλλονται σε μεγαλύτερο βαθμό.

 


Τα συμπτώματα της πάθησης είναι έντονος πόνος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση. Ο πόνος τις περισσότερες φορές είναι τόσο έντονος, που ο αθλητής αναγκάζεται να εγκαταλείψει την καριέρα του.

 

 

Οι κύριες παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι, τενοντίτιδα προσαγωγών, τενοντίτιδα λαγονοψοϊτη μυός, τενοντίτιδα ορθού κοιλιακού και παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου.

 

 

Ο μηχανισμός κάκωσης είναι μετά από μια απότομη κίνηση που συνδυάζεται με γλίστρημα ή σύγκρουση, απότομες τρίπλες και αλλαγές κατεύθυνσης, απότομα κοψίματα και πάσες στο ποδόσφαιρο. Όταν ο χώρος είναι περιορισμένος κατά την πραγματοποίηση των προαναφερθέντων, τα φορτία αυξάνονται και μαζί με αυτό η πιθανότητα τραυματισμού. Οι αθλητές πρέπει να ακολουθούν και προσαρμοσμένο πρόγραμμα κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Τα προγράμματα αποκατάστασης που εφαρμόζονται, είναι ανάλογα με την έκταση του προβλήματος και του τραυματισμού. Συνήθως η επάνοδος του αθλητή γίνεται μετά από 4-6 εβδομάδες.

 

 

Τα συμπτώματα του συνδρόμου κοιλιακών προσαγωγών, μπορεί να εξαφανιστούν μετά από ξεκούραση, αλλά επανεμφανίζονται σχεδόν αμέσως μετά την επάνοδο.

 

 

Πρώτιστος μας στόχος με τη φυσικοθεραπεία, είναι η άμεση αντιμετώπιση του πόνου, με αναλγητικό πρόγραμμα ηλεκτροθεραπείας, υπέρηχο και μαλάξεις για να μπορέσουμε να μαλακώσομε την περιοχή και να μειώσουμε τον πόνο όσο το δυνατό πιο γρήγορα γίνεται, αυξάνοντας την αιμάτωση στην περιοχή. Η μάλαξη πρέπει να εφαρμόζεται και στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης που παρατηρείτε σφίξιμο των μυών και των τενόντων. Επιπλέον γίνεται διάταση όλων των μυών τις περιοχής.

 

 

Καθώς ο πόνος βελτιώνεται, αρχίζουμε ήπιο πρόγραμμα ενδυνάμωσης και αερόβια άσκηση. Κατά την ενδυνάμωση χρησιμοποιήσουμε ισομετρικές ασκήσεις, PNF και με το πέρας 4-5 εβδομάδων προχωρούμε σε πλήρη ενδυνάμωση και σταδιακή άνοδο του αθλητή στο άθλημα. Επιπλέον χρησιμοποιήσουμε και ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για πλήρη σταθεροποίηση της περιοχής.

 

 

Πολλοί από του αθλητές δεν έχουν την υπομονή να ακολουθήσουν πιστά το πρόγραμμα και να το ολοκληρώσουν, με αποτέλεσμα να έχουμε υποτροπές και επανατραυματισμούς. Γι’ αυτό προτρέπουμε και στηρίζουμε τους αθλητές, φυσιοθεραπευτικά και ψυχολογικά, ώστε να ακολουθήσουν το πρόγραμμα και να επιστρέψουν δυνατοί στην ενεργό δράση.

 

http://inshape.com.cy/

 

 

{fcomments}

Η έλλειψη πρωινού στους νέους σχετίζεται με μεταβολικό σύνδρομο

H εφηβική και μετα - εφηβική ηλικία αποτελεί ένα σημαντικότατο στάδιο ανάπτυξης και ολοκλήρωσης των διαφόρων συστημάτων του οργανισμού μας. 
 

Παράλληλα, αυτήν την περίοδο σταθεροποιούνται και διατροφικές συνήθειες, οι οποίες φαίνεται ότι μπορεί να επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό τη μετέπειτα ζωή μας.


Για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Umea στη Σουηδία και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Public Health Nutrition, έφηβοι που δεν έτρωγαν καλό πρωινό είχαν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης μεταβολικού συνδρόμου 27 χρόνια αργότερα, σε σύγκριση με εκείνους που έτρωγαν πιο καλό πρωινό.
Το μεταβολικό σύνδρομο είναι ένα νόσημα που εμπεριέχει ένα συνδυασμό προβλημάτων, όπως κοιλιακή παχυσαρκία, υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων, χαμηλά επίπεδα της προστατευτικής HDL χοληστερόλης (υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη), υψηλή αρτηριακή πίεση και υψηλά επίπεδα σακχάρου.



Οι ερευνητές λοιπόν ζήτησαν το 1981 από φοιτητές να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο σε σχέση με την ποιότητα και την ποσότητα του πρωινού τους. 27 χρόνια αργότερα, οι ερωτηθέντες υποβλήθηκαν σε εξετάσεις, όπου διερευνήθηκε η παρουσία του μεταβολικού συνδρόμου και διάφορα δευτερεύοντα στοιχεία του. Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι οι νέοι που αμέλησαν να φάνε πρωινό ή έτρωγαν ένα φτωχό πρωινό, είχαν 68 % υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης του μεταβολικού συνδρόμου ως ενήλικες, σε σύγκριση με εκείνους που έτρωγαν καλύτερο πρωινό. 


http://www.neadiatrofis.gr/

 

 

{fcomments}

Αυχενικό σύνδρομο: Γιατί πονάει ο αυχένας μου; Aσκήσεις για το αυχενικό;

O πόνος στον αυχένα μπορεί να έχει πολλές αιτίες. Η πιο συνηθισμένη είναι το λεγόμενο Office Syndrome. Όταν κάποιος κάθεται στην ίδια θέση για πολλή ώρα, οι μύες της άνω πλάτης και του αυχένα κουράζονται και δεν μπορούν πια να στηρίξουν το κεφάλι αποτελεσματικά. Το φορτίο, το οποίο δεν το φέρουν πια οι μύες, μεταφέρεται στους συνδέσμους και στους τένοντες του αυχένα. Ως αποτέλεσμα ενός μηχανικού φαινόμενου, ο οποίος λέγεται ερπισμός, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες παραμορφώνονται πλαστικά και αυτή η παραμόρφωση προκαλεί πόνο. 



   Υπάρχει και δεύτερη αιτία για τον πόνο στην περιοχή του αυχένα - ο μυϊκός σπασμός. Στην τελευταία προσπάθεια να προστατεψούν τους ευαίσθητους συνδέσμους και τένοντες, οι μύες του αυχένα και της άνω πλάτης σφίγγονται δυνατά και δεν ξαναχαλαρώνουν. Εξαιτίας του μυϊκού σπασμού, οι νευρικές ρίζες της περιοχής πιέζονται δυνατά και, σαν αποτέλεσμα, ο αυχένας πονάει ασταμάτητα.

Τι να κάνω για να μην πονάει ο αυχένας;

1) Προσέξτε τον τρόπο με τον οποίο κάθεστε. Η σπονδυλική σας στήλη πρέπει να διατηρεί τις φυσιολογικές της καμπύλες. Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι φορτίσεις θα μοιράζονται σωστά. Καλό θα ήταν να ακουμπάτε την πλάτη της καρέκλας καθώς κάθεστε. Για να διατηρείστε την φυσιολογική λόρδωση (καμπύλη) στη μέση, μπορείτε να χρησιμοποιείτε ένα μαξιλαράκι.

2) Ελέγξτε το ύψος, στο οποίο βρίσκεται η οθόνη του υπολογιστή σας. Πρέπει να μπορείτε να κοιτάτε την οθόνη χωρίς να κατεβάζετε το πηγούνι προς τα κάτω.

3) Δυναμώστε τους μύες της άνω πλάτης και του αυχένα. Οι απλές ασκήσεις από το βίντεό θα σας βοηθήσουν σε αυτό.

4) Ελέγξτε αν έχετε κύφωσηλόρδωση ή σκολίωση. Αυτές οι παθήσεις οδηγούν σε αυξημένες τάσεις σε ορισμένες περιοχές της σπονδυλικής στήλης. Ξεκινήστε να κάνετε τις ασκήσεις φυσιοθεραπείας για την διόρθωση της πάθησης, έαν την έχετε - όλα τα μέρη της σπονδυλικής στήλης αλληλοεπηρεάζονται, και η διόρθωση, για παράδειγμα, της κύφωσης, μπορεί να σας απαλλάξει από τον πόνο στον αυχένα.

Πώς μπορώ να απαλλαχτώ από τον πόνο στον αυχένα;

Ο στόχος σας είναι να διώξετε τον μυϊκό σπασμό. Δoκιμάστε:
1) Ζεστό ντους
2) Μασάζ της περιοχής του αυχένα
3) Χαλαρές διατάσεις του αυχένα (μερικές από αυτές δείχνουμε στο βίντεό)

 

 

 

  • Κατηγορία Υγεία

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΩΝ ΩΟΘΗΚΩΝ. Γράφει η Μαρία-Πηγή Ψαρράκη

 

Εμφανίζεται αρκετά συχνά στις γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική τους ηλικία. Είναι η κλινική κατάσταση κατά την οποία οι ωοθήκες περιέχουν περισσότερα ωοθυλάκια από το φυσιολογικό, με αποτέλεσμα την ανισορροπία των ορμονών. Μια φυσιολογική ωοθήκη έχει περίπου ανά μήνα πέντε ωοθυλάκια που αναπτύσσονται, με αποτέλεσμα συνήθως την ανάπτυξη του ενός από αυτά ώστε να γίνει η ωορρηξία απελευθερώνοντας ένα ωάριο στις σάλπιγγες. 

 

Οι πολυκυστικές ωοθήκες σηματοδοτούν την ύπαρξη τουλά- χιστον διπλάσιου αριθμού αναπτυσσόμενων ωοθυλακίων από ό,τι οι φυσιολογικές. Για τον λόγο αυτό το μέγεθός τους είναι μεγαλύτερο από τις φυσιολογικές. Η μη επαρκής ανάπτυξή τους εμποδίζει την ωορρηξία.

 

Η διάγνωση των πολυκυστικών ωοθηκών τις περισσότερες φορές γίνεται δύσκολα λόγω του ότι οι πάσχουσες δεν αναφέρουν κανένα σύμπτωμα. Η έννοια του «συνδρόμου» μας προϊδεάζει για την ύπαρξη ποικίλων συμπτωμάτων, τα οποία σχετίζονται με την ίδια παθολογική κατάσταση. Οι γυναίκες σπάνια εμφανίζουν όλα τα συμ- πτώματα, γι’ αύτο είναι και δύσκολη η διάγνωσή τους. Πρέπει να γίνει εκτίμηση των ήδη υπαρχόντων από τον γιατρό και στη συνέχεια έλεγχος των ορμονών μέσω εξετάσεων αίματος και έλεγχος των ωοθηκών με υπέρηχο.

 

Τα συμπτώματα είναι συνήθως εμφανή εξωτερικά, αυτά είναι:

  • Αύξηση τριχοφυΐας
  • Ακμή
  • Αύξηση βάρους
  • Δυσκολία στη σύλληψη
  • Απώλεια μαλλιών κεφαλής
  • Εμφάνιση στο μέλλον διαβήτη ή καρδιακών προβλημάτων

 

Στο σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών η κληρονομικότητα είναι βασικός παράγοντας. Τα παραπάνω συμπτώματα είναι επίφοβα για την ανάπτυξη διάφορων προβλημάτων υγείας συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών προβλημάτων, του σακχαρώδους διαβήτη, της υπέρτασης και του καρκίνου του ενδομητρίου. Ο ιατρός πρέπει να βοηθήσει την ασθενή δίνοντάς της κάποιες συστάσεις για την αποφυγή των προβλημάτων υγείας που προκαλούν οι πολυκυστικές ωοθήκες. Η ισορροπημένη διατροφή σε συνδυασμό με τη συστηματική άσκηση είναι οι βασικότεροι παράγοντες για την ελαχιστοποίηση των μελλοντικών προβλημάτων. Η διατήρηση του φυσιολογικού βάρους είναι επίσης πολύ σημαντική, έχει βρεθεί ότι είναι σημαντικός παράγοντας για τη σωστή ρύθμιση της περιόδου. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνονται ανά έτος

εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο των επιπέδων της χοληστερίνης και των λιπιδίων, ειδικά αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό καρδιακών προβλημάτων και η ασθενής είναι υπέρβαρη.

 

Ο γιατρός μετά τον ιατρικό έλεγχο θα είναι σε θέση να προτείνει θεραπεία σε τυχόν προβλήματα χοληστερίνης και λιπιδίων. Ο διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται πολύ συχνά στις γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες (δύο στις δέκα γυναίκες τον εμφανίζουν). Η κύρια αντιμετώπισή του γίνεται μέσω της σωστής δίαιτας και της άσκησης. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις χορηγούνται χάπια ή ενέσεις ινσουλίνης. Στα ήδη υπέρβαρα άτομα και με οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, πρέπει να γίνονται εξετάσεις ούρων ή αίματος για να ελέγχεται το σάκχαρο και η πιθανότητα διαβήτη. Σε περιπτώσεις αμηνόρροιας ή ελάχιστων έμμηνων κύκλων, υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης καρκινώ- ματος, λόγω του ότι η αναταραχή της περιόδου επιφέρει πάχυνση του ενδομητρίου. Για τη μείωση του κινδύνου πρέπει να χορηγηθούν αντισυλληπτικά χάπια ή προγεστερόνη ώστε να επέλθει περίοδος τουλάχιστον ανά τρεις ή τέσσερεις μήνες.

 

  • Κατηγορία Υγεία

Το σύνδρομο του Επώδυνου Κολυμβητικού Ώμου του Στ. Παπαδόπουλου

Οι κακώσεις του ώμου από υπερχρησία είναι συχνές στους αθλητές της κολύμβησης, της υδατοσφαίρισης και της συγχρονισμένης κολύμβησης και οφείλονται συνήθως σε υπερπροπόνηση, μυϊκή ανισορροπία στην άρθρωση του ώμου, κακή τεχνική και πρόωρη επάνοδο στην έντονη αθλητική δραστηριότητα, μετά από κάκωση.


Στις κακώσεις του ώμου από υπερχρησία περιλαμβάνονται το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής (νόσος του μυοτενοντίου πετάλου), η ρήξη του μυοτενοντίου πετάλου, η τενοντίτιδα του υπερακανθίου, η τενοντίτιδα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου, η υπακρωμιακή ή υποδελτοειδής ορογονοθυλακίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα της ακρωμιοκλειδικής και παγίδευση του υπερπλατίου νεύρου.

 

Οι αθλητές που εμφανίζουν πόνο στον ώμο, είναι δυνατό να χωριστούν σε 4 ομάδες:

 

- Με πρωτοπαθές σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής,
- Με πρωτοπαθή αστάθεια, λόγω συνδεσμικής κάκωσης ή κάκωσης του επιχειλίου χόνδρου και δευτεροπαθές σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής,
- Με πρωτοπαθή αστάθεια, λόγω υπερελαστικότητας του αρθρικού θυλάκου και των συνδέσμων και δευτεροπαθές σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής,
- Με πρωτοπαθή αστάθεια, χωρίς σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής.

 

Ο Επώδυνος Ώμος των Κολυμβητών


(Impingement syndrome ή Rotator cuff disease ή Swimmer’s shoulder)

Κολυμβητικός ΏμοςΤο σύνδρομο περιλαμβάνει τα συμπτώματα και τα κλινικά σημεία, που οφείλονται στην προστριβή του μυοτενοντίου πετάλου των στροφέων του ώμου (ιδιαίτερα του τένοντα του υπερακανθίου) και του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου, μεταξύ της κεφαλής του βραχιονίου (μείζονος βραχιονίου ογκώματος) και του ακρωμιοκορακοειδούς τόξου. Ιδιαίτερη κλινική οντότητα αποτελούν οι μεμονωμένες ρήξεις του υποπλατίου, που οφείλονται στην προστριβή του στην κορακοειδή απόφυση.

Το μυοτενόντιο πέταλο του ώμου σχηματίζεται από τη συνένωση των καταφυτικών τενόντων του υπερακανθίου, υπακανθίου, ελάσσονος στρογγύλου και υποπλατίου μυός. Οι τένοντες αυτοί, μαζί με τον τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου, σταθεροποιούν την κεφαλή του βραχιονίου στην ωμογλήνη. Το ακρωμιοκορακοειδές τόξο σχηματίζεται από το ακρώμιο, τον ακρωμιοκορακοειδή σύνδεσμο και την κορακοειδή απόφυση.

 

 

Τα αίτια του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής συνοψίζονται στα εξής:

Πάχυνση του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου, λόγω κάκωσης ή φλεγμονής.
Τραυματική κάκωση ή από υπερχρησία (καταπόνηση).
Φλεγμονή του μυοτενοντίου πετάλου του ώμου (ιδίως του τένοντα του υπερακανθίου).
Μετατραυματική ή μη οστεοαρθρίτιδα της ακρωμιοκλειδικής.
Ατελώς ή σε παρεκτόπιση πωρωθέντα κατάγματα του ακρωμίου, του μείζονος βραχιονίου ογκώματος και υποκεφαλικά του βραχιονίου.
Απώλεια του μηχανισμού συγκράτησης της προς τα άνω κίνησης της κεφαλής του βραχιονίου.

Αστάθεια του ώμου.

 

Το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής παρατηρείται συχνότερα στους κολυμβητές (ύπτιο, πεταλούδα) και τους υδατοσφαιριστές. Πρέπει να τονιστεί, ότι η ανεπαρκής γνώση της τεχνικής του αγωνίσματος από τον αθλητή, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την πρόκληση του συνδρόμου.

 

Κατά τον Neer διακρίνονται τρία στάδια του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής:

Στάδιο Ι: Χαρακτηρίζεται από οίδημα και αιμάτωμα στον καταφυτικό τένοντα του υπερακανθίου και φλεγμονώδη αντίδραση του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου. Τα φαινόμενα αυτά είναι αναστρέψιμα και υποχωρούν έπειτα από ανάπαυση και χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Για την πρόκληση φλεγμονής σταδίου Ι, ευθύνονται η καταπόνηση του μυοτενοντίου πετάλου, η μυϊκή αδυναμία και η ανεπαρκής γνώση της τεχνικής του αθλήματος.

 

Στάδιο ΙΙ: Χαρακτηρίζεται από τενοντίτιδα του μυοτενοντίου πετάλου, διάχυση του αιματώματος του καταφυτικού τένοντα (κυρίως του υπερακανθίου) προς την άρθρωση και οργάνωση του αιματώματος του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου.

 

Στάδιο ΙΙΙ: Χαρακτηρίζεται από μερική ή πλήρη ρήξη του μυοτενοντίου πετάλου, επέκταση της ρήξης προς τον υπακρωμιακό ορογόνο θύλακο και οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις, με σχηματισμό οστεοφύτων.

 

Κλινική εικόνα

Τα συμπτώματα συνίστανται σε ήπιο πόνο στην περιοχή του ακρωμίου και την υποδελτοειδή χώρα, μέχρι την κατάφυση του δελτοειδούς, ιδίως μετά την άσκηση, επώδυνο περιορισμό της κινητικότητας του ώμου σε όλα τα επίπεδα και αίσθημα «εμπλοκής» κατά την απαγωγή και κάμψη, με το άνω άκρο σε έσω στροφή.

 

Από την κλινική εξέταση διαπιστώνονται:

Ευαισθησία ή εντοπισμένος πόνος κατά την πίεση της περιοχής της βλάβης.
Πόνος, που εκλύεται κατά την απαγωγή του άνω άκρου, μεταξύ 60o και 120o, οι οποίες ορίζουν το λεγόμενο «επώδυνο τόξο». Ο πόνος οφείλεται στην προστριβή του φλεγμαίνοντα τένοντα του υπερακανθίου και του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου, μεταξύ του μείζονος βραχιονίου ογκώματος και του ακρωμιοκορακοειδούς τόξου. Σε μετέπειτα στάδια είναι δυνατό να συμμετέχουν ο υπακάνθιος ο ελάσσων στρογγύλος και ο υποπλάτιος.
Αρχικά και μέχρι τις 60o δεν υφίσταται προστριβή, επομένως και πόνος. Μεταξύ 60o και 120oπροκαλείται πόνος, λόγω της προστριβής, ενώ άνω των 120o ο πόνος υποχωρεί, λόγω της ελεύθερης ολίσθησης του τένοντα του υπερακανθίου και του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου κάτω από το ακρώμιο.


Ελάττωση της ισχύος των έξω στροφέων και επώδυνη κινητικότητα του ώμου, ιδιαίτερα στην έσω στροφή, κάμψη και απαγωγή του άνω άκρου, υπό αντίσταση.
Σημείο πρόσκρουσης του μείζονος βραχιονίου ογκώματος κατά την ενεργητική ανύψωση του άνω άκρου και την ταυτόχρονη πίεση της ωμοπλάτης προς τα κάτω, από τον εξεταστή.
Περιορισμός του εύρους των εκκρεμοειδών κινήσεων του άνω άκρου μπροστά από το θώρακα.
Άμεση ύφεση του πόνου και ελεύθερη απαγωγή του άνω άκρου, έπειτα από έγχυση τοπικού αναισθητικού στον υπακρωμιακό χώρο. Η θετική δοκιμασία έχει διαγνωστική αξία σε βλάβες Ι και ΙΙ σταδίου, όχι όμως και σε ολική ρήξη του μυοτενοντίου πετάλου. Η διάγνωση υποβοηθείται από την αρθροσκόπηση του ώμου, με την οποία είναι δυνατή η σύγχρονη αντιμετώπιση ρήξεων του μυοτενοντίου πετάλου ή επίμονου συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής, για τη θεραπεία του οποίου απαιτείται ακρωμιοπλαστική. Η διαφορική διάγνωση γίνεται από οξεία ή χρόνια τενοντίτιδα του υπερακανθίου, υπακρωμιακή ορογονοθυλακίτιδα, μετατραυματική ή μη οστεοαρθρίτιδα της ακρωμιοκλειδικής, τενοντίτιδα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου και παγίδευση του υπερπλατίου νεύρου είτε κατά τη δίοδό του από την ωμοπλατιαία εντομή, κάτω από τον εγκάρσιο σύνδεσμο της ωμοπλάτης, είτε αντίστοιχα προς το έξω χείλος της ωμοπλατιαίας άκανθας.

 

 

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία είναι αρχικά συντηρητική και συνίσταται σε ανάρτηση του μέλους, ακινητοποίηση του ώμου, χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, ψυχρά επιθέματα και φυσικοθεραπεία, για διάστημα 2 έως 3 εβδομάδων. Η φυσικοθεραπεία αρχίζει αμέσως μετά την υποχώρηση των φλεγμονωδών φαινομένων και περιλαμβάνει την εφαρμογή φυσικοθεραπευτικών μεθόδων και κινησιοθεραπεία.

 

Η φυσικοθεραπεία παίζει αναμφισβήτητα τον σπουδαιότερο ρόλο στην αντιμετώπιση του συνδρόμου των στροφέων και την λειτουργική αποκατάσταση του προσβεβλημένου ώμου. Ο Neer αναφέρει ότι η συντηρητική αντιμετώπιση έχει μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας στα δύο πρώτα στάδια του συνδρόμου, ενώ στο τρίτο η χειρουργική αντιμετώπιση εγγυάται τα καλύτερα αποτελέσματα. Ο έμπειρος φυσικοθεραπευτής θα πρέπει να κάνει σωστή συνεκτίμηση και συνδυασμό των ευρημάτων της αξιολόγησης, ώστε να μπορέσει να σχεδιάσει και να εφαρμόσει το πιο αποτελεσματικό κατά την περίπτωση θεραπευτικό πρόγραμμα.

 

Οι κυριότεροι σκοποί της φυσικοθεραπείας είναι:


1. Η αντιμετώπιση του πόνου και της φλεγμονής με την εφαρμογή των κατάλληλων φυσικών μέσων (πάγος, υπέρηχος, ηλεκτροθεραπεία, Τ.Ε.Ν.S., διασταυρούμενα ρεύματα, LASER και διάφορες μορφές θερμότητας).


2. Η αναβάθμιση του ρόλου των στροφέων ως σταθεροποιών μυών της κεφαλής του βραχιονίου. Καθώς υποχωρούν τα συμπτώματα του πόνου και της φλεγμονής θα πρέπει να εφαρμοσθεί ένα κατάλληλο πρόγραμμα ενδυνάμωσης των στροφέων μυών που θα περιλαμβάνει׃

Έξω στροφή του ώμου
Έσω στροφή του ώμου
Απαγωγή του ώμου

Στην αρχή οι ασκήσεις γίνονται με το βάρος του μέλους και σταδιακά προστίθεται βάρος, ενώ οι μυς θα πρέπει να εργάζονται μειομετρικά και πλειομετρικά.


3. Η αποκατάσταση της σταθερότητας και
4. Η βελτίωση της βιομηχανικής της ωμικής ζώνης.

 

Είναι γεγονός πως όσο νωρίτερα στην πορεία του συνδρόμου ξεκινήσει η φυσικοθεραπεία τόσο πιο ικανοποιητικά θα είναι τα αποτελέσματα της.

Εάν δεν υπάρξει αισθητή υποχώρηση των συμπτωμάτων, γίνονται μία έως δύο τοπικές εγχύσεις μείγματος κορτικοστεροειδούς βραδείας απορρόφησης και ξυλοκαΐνης 2%, ενώ μετά την ύφεση των ενοχλημάτων εφαρμόζεται φυσικοθεραπεία. Περισσότερες εγχύσεις δεν συνιστώνται, λόγω του κινδύνου ρήξης του τένοντα.

 

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στη νευρομυϊκή προσαρμογή, η οποία επιτυγχάνεται με πλειομετρικές ασκήσεις και αναπαραγωγή των κινήσεων του αθλήματος. Η χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται μετά την αποτυχία της συντηρητικής αγωγής και συνίσταται σε ανοικτή ή αρθροσκοπική εκτομή του προσθίου-κάτω τμήματος του ακρωμίου (ακρωμιοπλαστική), ώστε να διευρυνθεί ο χώρος κίνησης του υπερακανθίου μυός.

 

Με την επιλογή του κατάλληλου χρόνου επανόδου σε αθλητική δραστηριότητα, περιορίζεται ο κίνδυνος πρόκλησης νέων κακώσεων, παράλληλα όμως θεωρείται απαραίτητη η βελτίωση της τεχνικής του αθλητή και η αποφυγή μέγιστης προσπάθειας, μέχρι την πλήρη αποκατάσταση.

 

 
  • Κατηγορία Υγεία