Σε όλους μας έχει συμβεί να σκεφτόμαστε ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί σε εμάς ή σε αυτούς που αγαπάμε.

Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι τείνουν πιο εύκολα να σκέφτονται το χειρότερο σενάριο, ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά. Κυρίως, όταν περιμένουν κάτι και φοβούνται πώς η κατάληξη μπορεί να είναι καταστροφική.

Μπορεί να μας ακούγεται κάτι απλό και καθημερινό, καθώς, όπως είπαμε, μας έχει συμβεί, αλλά δεν είναι. Αυτό ακριβώς είναι το «catastrophising», όπως το αποκαλούν οι ειδικοί.

Το «catastrophising» ή αλλιώς «καταστροφική σκέψη» είναι μια μορφή αρνητικής σκέψης όπου το άτομο σκέφτεται τη χειρότερη εκδοχή μιας κατάστασης, εξηγεί η θεραπεύτρια γνωστικής συμπεριφοράς, Marie McGeechan. Με λίγα λόγια, όταν «φέρνουμε την καταστροφή» και ανησυχούμε για το τι θα γίνει στο μέλλον. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικά συναισθήματα άγχους ή στρες και μπορεί να γίνει σοβαρό πρόβλημα, αν δεν αντιμετωπιστεί.

Η τάση για «καταστροφολογία» συνδέεται με παλαιότερες εμπειρίες, που διαμορφώνουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Μάλιστα μπορεί να επιδεινωθεί από συγκεκριμένες καταστάσεις και συναισθηματικές φάσεις. Για παράδειγμα, αν νιώθουμε μελαγχολικοί, έχουμε μια αρνητική άποψη για κάποια πράγματα, που μπορεί να μας οδηγήσει στην καταστροφολογία. Ακόμη, όταν είμαστε αγχωμένοι, νιώθουμε ότι θα συμβεί κάτι κακό και ότι δεν θα μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε.

Κάποιος με μακροχρόνια προβλήματα ψυχικής υγείας, είναι πιο εύκολο να πέσει στην παγίδα της καταστροφικής σκέψης. Είναι μια κουραστική συνήθεια που δεν βοηθά καθόλου.

«Το catastrophising είναι μια ανθυγιεινή συνήθεια γιατί μας οδηγεί στο να πιστεύουμε τις αρνητικές μας σκέψεις παα να έχουμε μια πιο ισορροπημένη εικόνα της πραγματικής κατάστασης», αναφέρει η ειδικός.

Αργότερα καταλαβαίνουμε ότι η αρνητική σκέψη δεν βγήκε αληθινή και βιώσαμε ένα περιττό άγχος και στρες.

Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η κακή συνήθεια μπορεί να ξεπεραστεί με τεχνικές θεραπείας γνωστικής συμπεριφοράς. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς να κάνεις και μόνος σου για να βοηθηθείς.

Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτούμε ότι θα περάσουμε δύσκολες καταστάσεις. Μπορεί να συμβεί στον καθέναν και δεν σημαίνει ότι θα συμβαίνει συνέχεια. Έτσι καταλαβαίνεις ότι οι σκέψεις σου είναι παράλογες.

Το να πεις στον εαυτό σου να σταματήσει να σκέφτεται έτσι μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικό και να μπλοκάρεις τις αρνητικές σκέψεις σκεπτόμενος κάτι πιο θετικό.

Αναρωτήσου πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό το σενάριο και τι μπορεί να είχες κάνει στο παρελθόν σε μια παρόμοια κατάσταση.

Ακόμη, προσπάθησε να καταλάβεις τι κρύβεται πίσω από αυτό. Τι νιώθεις δηλαδή. Μπορείς να κρατάς ένα ημερολόγιο με τη διάθεσή σου, κάνοντας μια προσπάθεια να φροντίσεις τον εαυτό σου όταν νιώθεις ευάλωτος και να βρεις μια συναισθηματική ισορροπία.

Χρειάζεται ψυχική δύναμη για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις αρνητικές και καταστροφικές σκέψεις και να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις με θετική αύρα.

Πηγή: www.bovary.gr

Και για να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, δεν το λέμε εμείς αυτό, οι επιστήμονες το λένε...

Σκεφτείτε το λίγο. Πόσες φορές κάθε μέρα βλέπετε αναρτήσεις φίλων και γνωστών σας στα κοινωνικά δίκτυα όπου φωτογραφίζονται μπροστά στον καθρέφτη του γυμναστηρίου, σε κάποιο τερέν, σε κάποιο crossfit box ή σε οποιοδήποτε παρόμοιο μέρος, γράφοντας περήφανες λεζάντες για τις επιδόσεις τους;

«20 χιλιομετράκια στις 7 το πρωί πριν τη δουλειά. Όχι κι άσχημα!» με φωτογραφία τα αθλητικά του και τον Υμηττό στο background ή «No Pain, No Gain!» και το six pack τους να αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη ή φυσικά το κλασικό «#trainhard #workouteveryday #fitnessbliss #stayfit #lovemylife» και άλλα σχετικά hashtags με ηδυπαθείς πόζες δίπλα σε βαράκια, ιμάντες γυμναστικής, κρεβάτια pilates κλπ.

Όλοι έχουμε τέτοιους φίλους, για την ακρίβεια πολλοί από εμάς είμαστε αυτοί ακριβώς οι τύποι. Και καλά κάνουν/κάνουμε, η άθληση είναι ωραίο και σπουδαίο πράγμα.

Τώρα όμως, έρχονται οι επιστήμονες για να αλλάξουν την όμορφη αυτή ατμόσφαιρα. Πιο συγκεκριμένα, μια ομάδα ερευνητών από το Brunel University του Λονδίνου διεξήγαγε μια έρευνα σχετικά με το γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι μοιράζονται κάθε μέρα στα social media φωτογραφίες από τη γυμναστική τους ρουτίνα. Και τα αποτελέσματα μόνο καλά δεν ήταν.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι άνθρωποι που είναι τόσο πρόθυμοι να καταγράφουν τις αθλητικές τους δραστηριότητες και επιδόσεις, τείνουν να είναι νάρκισσοι. Ο πρωταρχικός τους στόχος, πάντα σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, είναι να καυχηθούν για το πόσο χρόνο σπαταλούν στο «χτίσιμο» της εξωτερικής τους εμφάνισης. Και, από ότι φαίνεται, αυτού του είδους οι αναρτήσεις στο Facebook συγκεντρώνουν και τα περισσότερα like.

«Οι νάρκισσοι αναρτούν συχνότερα τα κατορθώματά τους, τα οποία εκτελούν έχοντας ως κίνητρο την ανάγκη τους για προσοχή και επιβεβαίωση από την κοινότητα του Facebook», καταλήγει η έρευνα. Ωστόσο, ο τεράστιος αριθμός like που λαμβάνουν δεν σημαίνει απαραίτητα πως οι κομπασμοί τους αρέσουν σε όλους.

Η Dr Tara Marshal λέει πως «παρά το ότι τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν πως στους ναρκίσσους αρέσει να καυχιόνται επειδή λαμβάνουν πολλά like και σχόλια με κάθε τους ανάρτηση, μπορεί οι φίλοι τους στο Facebook να προσφέρουν ευγενικά τη συμπαράστασή τους ενώ κρυφά μέσα τους απαξιώνουν τέτοιες εγωιστικές συμπεριφορές».

Ίσως λοιπόν θα ήταν σοφότερο να αρχίσετε να περιορίζετε τις αναρτήσεις σχετικά με τις αθλητικές σας συνήθειες, αναρτώντας κάτι μόνο όταν αξίζει πραγματικά και είναι ιδιαίτερη περίπτωση και όχι επειδή τρέξατε 3χλμ στον μικρό στίβο του γειτονικού σας σχολείου. Από την άλλη, βέβαια, μπορείτε απλά να συνεχίσετε να κάνετε ό,τι θέλετε.

Υπάρχει λόγος που προτιμάς να ξέρεις από την αρχή ότι όλα θα πάνε στραβά σε μια κατάσταση από το να βιώνεις την ψυχοφθόρα αβεβαιότητα του «μπορεί και να τα καταφέρω». Και ο λόγος αυτός έχει να κάνει με τον τρόπο που είναι «καλωδιωμένος» ο εγκέφαλός σου...

Στο ενδιαφέρον αυτό συμπέρασμα - το οποίο επιβεβαιώνει μια κατάσταση που, πιθανότατα, έχουμε ζήσει όλοι μας - κατέληξε μια ομάδα επιστημόνων του University College London. Πιο συγκεκριμένα - και όπως μαθαίνουμε από σχετικό δημοσίευμα της επιθεώρησης Nature Communications (μεταφράζεται περίπου σε «Επικοινωνία της φύσης») - ομάδα ερευνητών του φημισμένου βρετανικού εκπαιδευτικού ιδρύματος, δημιούργησε πρώτα ένα video game στο οποίο ο παίκτης καλείται να ανασηκώσει έναν προκαθορισμένο αριθμό βράχων, κάποιοι εκ των οποίων κρύβουν από κάτω τους ένα φίδι. Στην περίπτωση που κάποιος από τους 45 εθελοντές που συμμετείχαν στο πείραμα έπεφτε πάνω σε κάποιο φίδι, αυτός ήταν υποχρεωμένος να υποστεί ένα μικρό ηλεκτροσόκ.

Μετρώντας τα επίπεδα στρες που βίωναν οι παίκτες κατά τη συγκεκριμένη διαδικασία, λοιπόν, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το άγχος που ένιωθε κάθε άνθρωπος ήταν μεγαλύτερο όποτε αυτός αισθανόταν αβεβαιότητα για κάποια επιλογή του παρά όταν αισθανόταν σίγουρος γι' αυτήν - ακόμη κι αν γνώριζε από πριν ότι η επιλογή αυτή ήταν αποτυχημένη, να σημειωθεί...

O Dr. Robb Rutledge, εκ των συγγραφέων της μελέτης, αναφέρει το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα, που, πιθανότατα, κάτι σου θυμίζει «Όταν ψάχνεις δουλειά, νιώθεις πολύ πιο ήρεμος όταν θεωρείς δεδομένο ότι θα πάρεις ή δεν θα πάρεις μια θέση παρά όταν αισθάνεσαι αβέβαιος για την έκβαση της αίτησής σου».Το άγχος, βλέπεις, γεννιέται πάντα από την αβεβαιότητα.

Αξίζει να αναφέρουμε, ωστόσο, ότι οι εθελοντές που ένιωθαν μεγαλύτερο στρες (ελέω αβεβαιότητας, πάντα) ήταν και αυτοί που τα πήγαν καλύτερα στο να μαντέψουν σωστά τους βράχους που από κάτω τους έκβυβαν φίδια - ένα εύρημα που υπονοεί ότι ο φόβος κι, ενδεχομένως, το δέος που νιώθει κανείς μπροστά στο άγνωστο αποτελεί έναν πολύ χρήσιμο αμυντικό μηχανισμό απέναντι σε καταστάσεις ζωής και θανάτου.

Για τον Dr. Sven Bestmann, έτερο συντάκτη της έρευνας «μιλώντας από εξελικτικής άποψης, το συγκεκριμένο εύρημα απλά επιβεβαιώνει ότι, τελικά, το στρες αποτελεί ίσως το καλύτερο εργαλείο για να επεξεργαστείς πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά τα δεδομένα που προκύπτουν όταν βρίσκεσαι ξαφνικά εκτεθειμένος σε ένα νέο, απειλητικό περιβάλλον». Κοίτα να δεις που, όπως είχε πει και Franklin D. Roosevelt, το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβάσαι είναι ο φόβος, τελικά...

Πηγή: gr.askmen.com

{fcomments}

Πηγή: www.onmed.gr

{fcomments}