5 μυστικά για να χάσεις λίπος όταν τα γονίδιά σου δεν σε βοηθούν

Είναι ένα βάσανο. Και έχεις μάθει να ζεις μ’ αυτό, ακόμη κι αν έχεις προσπαθήσει να απαλλαγείς από την στρουμπουλή εικόνα σου από παιδί. Και όσο μεγάλωνες, παρακαλούσες να γίνεις κι εσύ λεπτός σαν όλους τους άλλους φίλους σου.

 Στερήθηκες αγαπημένα φαγητά, έκοψες τις μπίρες, περιόρισες τα γλυκά, πήγες και γυμναστήριοκάποιες εποχές. Μάταια. Παχουλός ήσουν και παχουλός παραμένεις. Μη ρίξεις το φταίξιμο πουθενά αλλού, παρά μόνο στα γονίδιά σου.

Άσε μας να σου εξηγήσουμε…

Κάποιοι παραμένουν πετσί και κόκκαλο ακόμη και όταν κατεβάζουν πίτσες με το μέτρο ή πίνουν όση μπίρα αντέχει ο οργανισμός τους. Και τρελαίνεσαι. Ειδικά όταν γκουγκλάρουν μια τυχαία δίαιτα και μέσα σε λίγες εβδομάδες έχουν κάνει κοιλιά - πλάκα.Εσύ, παρόλο που ιδροκοπάς στο διάδρομο τρεις φορές τη βδομάδα, μόλις πιείς ένα σοκολατούχο ρόφημα μετά την προπόνηση προσθέτεις άλλη μια δίπλα στη πλαδαρή κοιλιά σου. Η ζωή δεν είναι δίκαιη για σένα, σίγουρα. Υπάρχει μάλιστα και ένας επιστημονικός όρος γι’ αυτό που σου συμβαίνει, τον οποίο οι γιατροί ονομάζουν αργό μεταβολισμό. Αλλά κάπου εδώ τελειώνουν τα κακά νέα.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν τρόποι να νικήσεις τα γονίδιά σου και να κάνεις τον μεταβολισμό σου να μοιάζει με το μεταβολισμό ενός αθλητή. Διαβάζοντας τις παρακάτω συμβουλές, ο αργοκίνητος μεταβολισμός σου θα πάρει μπρος και θα δεις το σώμα σου να μεταμορφώνεται με ταχείς ρυθμούς.

1. Έχεις ποτέ ελέγξει το σάλιο σου;
Μια ομάδα ερευνητών διαπίστωσε πρόσφατα μια συσχέτιση μεταξύ της παχυσαρκίας και της ικανότητας ενός ατόμου να παράγει μειωμένη αμυλάση, ένα ένζυμο που βοηθά το άμυλο να διασπάται σε υδατάνθρακες αμέσως μόλις μπει στο στόμα σου από τις ανάλογες τροφές. Το γονίδιο που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή αμυλάσης (ΑΜΥ1) διαφέρει από άτομο σε άτομο και εκείνοι που έχουν υψηλή παραγωγή αμυλάσης στο σάλιο τους αφομοιώνουν πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά τους υδατάνθρακες.

> Πώς θα το διορθώσεις: Τρώγε αργά και μάσα καλά τις τροφές σου. Το έχεις ξανακούσει ως συμβουλή για καλύτερη πέψη, αλλά κάνει καλό και στην περίπτωση της παχυσαρκίας, καθώς η αμυλάση χρειάζεται χρόνο για να δράσει μέσα στο στόμα και να διασπάσει σωστά τους υδατάνθρακες. Επίσης, μην καταναλώνεις υδατάνθρακες (πατάτες, μακαρόνια, ψωμί) το βράδυ. Οι σιελογόνοι αδένες αργούν να τροφοδοτήσουν με αυτό το ένζυμο το σάλιο σου λίγες ώρες πριν τον ύπνο.

2. Το ενοχλητικό γονίδιο της παχυσαρκίας
Όταν ανακαλύφθηκε ότι το γονίδιο FTO συνδέεται άμεσα με την παχυσαρκία, όλες οι μελέτες στράφηκαν στο πώς μπορεί να αντιστραφεί η επίδρασή του στον οργανισμό. Ερευνητές στο Τμήμα Επιδημιολογίας του Ιατρικού Συμβουλίου στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ εξέτασαν στοιχεία γονιδίων αλλά του τρόπου ζωής από 220.000 ενήλικες σε όλο τον κόσμο. Και βρήκαν ότι η καθιστική ζωή επιφέρει 30% περισσότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα όσα άτομα είχαν κληρονομήσει το γονίδιο  FTO από τους γονείς τους.

> Πώς θα το διορθώσεις: Επιλέγοντας μια μέθοδο άσκησης, έστω και ήπια. Σύμφωνα, όμως, με τους ερευνητές, με μια συστηματική προπόνηση στο γυμναστήριο η επίδραση του καταραμένου γονιδίου μειώνεται κατά 27%.

3. Αφύπνισε τα καφέ λιποκύτταρά σου
Υπάρχουν διάφοροι τύποι λιποκυττάρων, με τα περισσότερα να είναι τα λευκά και τα καφέ.  Τα άτομα που κουβαλάνε στο DNA τους μεγαλύτερη ποσότητα καφέ λίπους μπορούν να κάψουν έως και 400 επιπλέον θερμίδες ανά ημέρα. Πώς θα αυξήσεις τα δικά σου καφέ λιποκύτταρα;

1. Λιώσε στην προπόνηση: Μελέτη διεπίστωσε ότι μια πρωτεΐνη που παράγεται στο σκελετικό μυ κατά τη διάρκεια της άσκησης με βάρη κάνει τα λιποκύτταρα να σκουραίνουν. Γνώριζες ότι έπρεπε να πηγαίνεις τακτικά στο γυμναστήριο για να καις λίπος. Τώρα έχεις έναν παραπάνω λόγο να αυξήσεις τις επισκέψεις σου στη γωνιά με τις μπάρες.

2. Κατανάλωνε πιο πικάντικα φαγητά: Η καψαϊκίνη, το ενεργό συστατικό που βρίσκεται στις καυτερές πιπεριές, είναι θερμογόνο και καταστέλλει την όρεξη. Μια σπουδαία ανακάλυψη, ωστόσο, έδειξε ότι η παρουσία καψαϊκίνης στον οργανισμό έχει επίδραση και στη μεταβολή των λιποκυττάρων από λευκά σε καφέ.

4. Μείωσε τους υδατάνθρακες όταν δεν γυμνάζεσαι
Χωρίς να είναι ανάγκη να φτάσεις στο άλλο άκρο -τη στέρηση- η ελαχιστοποίηση κατανάλωσης τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε απλούς υδατάνθρακες βοηθά πολύ τα γονίδιά σου να μην τους αποθηκεύει ως πλεονάζον λίπος. Αν θέλεις να χάνεις κιλά αντί να ανεβάζεις κάθε μέρα όλο και πιο πάνω τη ζυγαριά, πρέπει να κάνεις κανόνα της ζωής σου την πρόσληψη σύνθετων υδατανθράκων από λαχανικά και δημητριακά ολικής άλεσης καθώς και την προτίμησή σεκαλά λιπαρά. Μπορείς να αυξήσεις τις ποσότητες καλών υδατανθράκων μόνο αν γυμνάζεσαι εντατικά και μόνο τις ημέρες που προπονείσαι (για να έχεις την απαραίτητη ενέργεια).

Απόφυγε τα γλυκά, τα μακαρόνια και τα ψωμιά όταν έχεις μπροστά σου μια καθιστική μέρα και δώσε ώθηση υψηλής ενέργειας τις μέρες που ασκείσαι με μετρημένες δόσεις σύνθετων υδατανθράκων (π.χ. όσπρια).

5. Ξεκίνα πάντα με τις πρωτεΐνες
Κάθε φορά που θα καθίσεις για φαγητό, κάνε το εξής: ξεκίνα με την τροφή που περιέχει πρωτεΐνη, μετά τα λαχανικά και στο τέλος τους υδατάνθρακες. Μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση πρωτεϊνών και λαχανικών στην αρχή του γεύματος οδηγεί σε εξισορρόπηση των επιπέδων σακχάρου ακόμη και πολλές ώρες μετά από ένα γεύμα.

Αγάπησε το κοτόπουλο, το σολομό ή το ψαρονέφρι περισσότερο από τις πατάτες που τα συνοδεύουν. Ακολούθως, φτάσε σε κορεσμό απόγενναίες δόσεις πράσινης σαλάτας και άσε τα μακαρόνια ή το ψωμί στη γωνία.

001 xtreme

Ένας απόλυτος διατροφικός οδηγός για τον θαυματουργό κουρκουμά!

Ο κουρκουμάς ή κιτρινόριζα χρησιμοποιείται στην Ινδία εδώ και χιλιετίες μέσα στα κάρυ, αυτά τα σύνθετα μείγματα μπαχαρικών που μετατρέπουν το φαγητό σε συμφωνία γεύσεων.

 

Ωστόσο, ο κουρκουμάς δεν έχει σχεδόν καμία γεύση σε σύγκριση με τα άλλα μπαχαρικά που συνθέτουν τα κάρυ (κύμινο, κόλιανδρο, κάρδαμο, κόκκινο τσίλι, τζίντζερ, κανέλα, γαρίφαλο, κ.λπ.).

 

Δεν χρησιμοποιείται για τη γεύση του, αλλά για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, τις οποίες αξιοποιούν εδώ και χιλιετίες η κινεζική και η ινδική παραδοσιακή ιατρική.

 

Πιο πρόσφατα, οι επιστήμονες απομόνωσαν τα δραστικά συστατικά του κουρκουμά, τα οποία ονόμασαν κουρκουμινοειδή. Το κύριο συστατικό είναι η κουρκουμίνη, η οποία αντιπροσωπεύει το 90% των κουρκουμινοειδών. Σε 100 γραμμάρια κουρκουμά, υπάρχουν περίπου 3 γραμμάρια κουρκουμίνης.

 

Μεταξύ όλων των θρεπτικών συστατικών, η κουρκουμίνη έχει γίνει αντικείμενο ενός τεράστιου αριθμού επιστημονικών μελετών. Μόνον στα αγγλικά, υπάρχουν 2.600 μελέτες! Είναι ιδιαιτέρως γνωστή για τις ισχυρές της αντικαρκινικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

 

Όπως σίγουρα γνωρίζετε, οι χρόνιες φλεγμονές αποτελούν το βαθύτερο παράγοντα πολλών χρόνιων ασθενειών ―αν όχι όλων. Έχει αποδειχθεί ότι η κουρκουμίνη επηρεάζει την έκφραση σε περισσότερα από 700 γονίδια, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να ερμηνεύσει εν μέρει τα πολυάριθμα οφέλη της για την υγεία:

 

- έχει αντικαρκινική δράση,
- έχει αντιφλεγμονώδη δράση, (δρα εναντίον της αρθρίτιδας και της παγκρεατίτιδας),
- έχει αντιοξειδωτική δράση,
- μειώνει τους ρευματικούς πόνους και τους πόνους της περιόδου,
- βοηθάει στην πέψη,
- έχει αντιμικροβιακή δράση για τη θεραπεία πληγών, ελκών και εκζεμάτων.

 

Επομένως, η δράση της κατά του καρκίνου δεν είναι ―και μακράν― το μοναδικό της σημείο ενδιαφέροντος.

Περιεχόμενο

- Ο κουρκουμάς, ένα από τα καλύτερα συμπληρώματα για πολλά είδη καρκίνων
- Πώς η κουρκουμίνη καταπολεμά τον καρκίνο;
- Αντιφλεγμονώδης μηχανισμός της κουρκουμίνης
- Σε ποιες περιπτώσεις να γίνεται λήψη κουρκουμίνης;
- Οι πραγματικές δυνατότητες της κουρκουμίνης αγνοούνται ακόμη!
- Συμβουλές για καλή αφομοίωση της κουρκουμίνης


Ο Κουρκουμάς, ένα από τα καλύτερα συμπληρώματα για πολλά είδη καρκίνων

Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2008 στο επιστημονικό περιοδικό Cancer Prevention Research παρατηρήθηκε ότι η κουρκουμίνη αναστέλλει την κινητικότητα (την ικανότητα μετακίνησης) των καρκινικών κυττάρων του μαστού και τη διάδοσή του.

 

Ο μηχανισμός είναι ο ακόλουθος: η κουρκουμίνη αναστέλλει τη λειτουργία της άλφα-6-βήτα-4 ιντεγκρίνης, γεγονός που σημαίνει ότι θα μπορούσε να αποτελέσει αποτελεσματικό θεραπευτικό παράγοντα σε όγκους που υπερεκφράζουν την άλφα-6-βήτα-4.

 

(Η άλφα-6-βήτα-4 σχετίζεται με την ανάπτυξη του καρκίνου. Συμβάλλει στην αντίσταση των κυττάρων στην απόπτωση και τις μεταστάσεις. Απόπτωση ονομάζεται ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος: τα καρκινικά κύτταρα έχουν την ιδιαιτερότητα να μην πεθαίνουν όταν θα έπρεπε, γεγονός που συμβάλλει στην ανάπτυξη όγκων).

 

Το 2009, σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Molecular Pharmacology παρατηρήθηκε ότι η κουρκουμίνη αναστέλλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του παγκρέατος και αυξάνει την ευαισθησία των κυττάρων στη χημειοθεραπεία.

 

Σε μια μελέτη του 2009 διαπιστώθηκε ότι η κουρκουμίνη ευνοεί τον κυτταρικό θάνατο των καρκινικών κυττάρων του πνεύμονα.

Μια μελέτη του 2010 συμπέρανε ότι η κουρκουμίνη έχει την ικανότητα να στοχεύει τα καρκινικά βλαστικά κύτταρα.

 

Πώς η κουρκουμίνη καταπολεμά τον καρκίνο;

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι περιπτώσεις καρκίνου έχουν διπλασιαστεί στον κόσμο, και οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι ενδέχεται να τριπλασιαστούν έως το 2030. Σαφώς, θα πρέπει να αρχίσει να μας απασχολεί σοβαρά η πρόληψη του καρκίνου.

 

Στην Ινδία, όπου ο κουρκουμάς χρησιμοποιείται ευρέως στην κουζίνα, η συχνότητα των 4 πολύ διαδεδομένων καρκίνων στη δυτική κοινωνία ―του παχέος εντέρου, του μαστού, του προστάτη, του πνεύμονα― είναι 10 φορές χαμηλότερη.

 

Πράγματι, ο καρκίνος του προστάτη, ο οποίος διαγιγνώσκεται πιο συχνά στους Ευρωπαίους, είναι σπάνιος στην Ινδία, και το φαινόμενο αυτό εν μέρει αποδίδεται στην κατανάλωση κουρκουμά. Φαίνεται ότι η κουρκουμίνη δρα κατά του καρκίνου με διάφορους τρόπους:

 

- Αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων,
- βοηθά το σώμα σας να καταστρέψει τα μεταλλαγμένα κύτταρα προκειμένου να αποτρέψει την εξάπλωσή τους σε αυτό,
- αναστέλλει τη μετατροπή των φυσιολογικών κυττάρων σε καρκινικά κύτταρα,
- μειώνει τις φλεγμονές,
- εμποδίζει την ανάπτυξη των αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν τον όγκο,
- αναστέλλει τη σύνθεση μιας πρωτεΐνης που θεωρείται απαραίτητη για το σχηματισμό όγκων.

 

Αντιφλεγμονώδης μηχανισμός της κουρκουμίνης

Να πώς η κουρκουμίνη μειώνει τις φλεγμονές:

Η Κουρκουμίνη μειώνει τη δραστηριότητα ορισμένων ενζύμων (Κυκλοοξυγενάση-2, Λιποξυγενάση, «Επαγώγιμη συνθετάση νιτρικού οξειδίου», κ.λπ.).

Ως απόκριση, παρατηρείται μείωση στην παραγωγή των φλεγμονωδών κυτοκινών (TNF-α), των ιντερλευκινών (IL-1, IL-2, IL-6, IL-8 και IL-12), των χημειοτακτικών πρωτεϊνών των μονοκυττάρων.

 

1megarasp

 

Σε ποιες περιπτώσεις να γίνεται λήψη κουρκουμίνης;

Εκτός από την πρόληψη του καρκίνου, η αντιφλεγμονώδης δράση της κουρκουμίνης ανακουφίζει διάφορες φλεγμονώδεις νόσους, στις οποίες περιλαμβάνονται:

 

Ρευματοειδής αρθρίτιδα (φλεγμονή των αρθρώσεων):
Μια τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή κλινική μελέτη έδειξε ότι η κουρκουμίνη μειώνει το οίδημα των αρθρώσεων και την πρωινή δυσκαμψία, και διευκολύνει το περπάτημα σε ασθενείς που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα.

 

Γαστρεντερικά προβλήματα:

Περιλαμβάνονται το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, τα γαστρικά έλκη, η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα.
207 ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου έλαβαν τυποποιημένα εκχυλίσματα κουρκουμά. Μετά από 4 εβδομάδες θεραπείας, το 56% των ασθενών είδε μείωση της έντασης του συνδρόμου.

Κατά τη διάρκεια μιας μελέτης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 48% των ασθενών που λάμβανε 600 mg κουρκουμίνης 5 φορές την ημέρα είδε τα γαστρικά του έλκη να εξαφανίζονται μετά από 4 εβδομάδες. Μετά από 12 εβδομάδες, το 76% των ίδιων ασθενών δεν είχε πλέον γαστρικά έλκη.

Αρκετές μελέτες έχουν διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα της κουρκουμίνης στην άμβλυνση της ελκώδους κολίτιδας και της νόσου του Crohn.

 

Χρόνια πρόσθια ραγοειδίτιδα: 

Προκαλεί ερυθρά και ερεθισμένα μάτια (δακρύρροια και φωτοφοβία). Ενδέχεται να προκληθεί θόλωση της όρασης.
Σε μια μικρή μελέτη σε 32 ασθενείς με πρόσθια ραγοειδίτιδα (από 19 έως 70 ετών), χορηγήθηκαν 375 mg κουρκουμίνης 3 φορές την ημέρα επί 12 εβδομάδες. Μετά από 2 εβδομάδες, όλοι οι ασθενείς είδαν τα συμπτώματά τους να υποχωρούν: καλύτερη οπτική οξύτητα, λιγότερη δακρύρροια και λιγότερα οπίσθια κερατικά ιζήματα του κερατοειδούς.

 

Η κουρκουμίνη βελτίωσε ελαφρώς περιπτώσεις παγκρεατίτιδας:

Ερευνητές παρατήρησαν μια μείωση στους δείκτες της υπεροξείδωσης λιπιδίων [8]. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα σε αυτόν τον τομέα.

 

Οι πραγματικές δυνατότητες της κουρκουμίνης αγνοούνται ακόμη!

Παρά τις πολυάριθμες μελέτες που έχουν ήδη διεξαχθεί, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το πεδίο δράσης της κουρκουμίνης έχει μόνο εν μέρει διερευνηθεί μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, όλα είναι προς ανακάλυψη.

 

Δεδομένου ότι η φλεγμονή παίζει κύριο ρόλο σε όλες σχεδόν τις χρόνιες νόσους, οι ερευνητές υποπτεύονται ότι οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της κουρκουμίνης θα μπορούσαν να προσφέρουν ελπίδα σε εκατομμύρια περισσότερους ασθενείς.

 

Για παράδειγμα, σε άτομα που πάσχουν από νευροεκφυλιστικές νόσους (άνοια, Αλτζχάιμερ, Πάρκινσον), καρδιοπάθειες, ασθένειες των πνευμόνων, αυτοάνοσα νοσήματα (σκλήρυνση κατά πλάκας, λύκο, σκληροδερμία) και όγκους (κυτταρικά συμπλέγματα).

 

Η τιμή του κουρκουμά είναι αμελητέα σε σύγκριση με ανταγωνιστικά φάρμακα και θεραπείες. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα δώρο της φύσης που προσφέρεται σε όλους.

 

Συμβουλές για καλή αφομοίωση της κουρκουμίνης

Ο κουρκουμάς που βρίσκουμε σε καταστήματα τροφίμων δεν είναι πολύ πλούσιος σε κουρκουμίνη. Θα πρέπει να καταναλώνετε τεράστιες ποσότητες για να επωφεληθείτε από τις ιδιότητές της.

 

Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν συμπληρώματα κουρκουμίνης τα οποία προσφέρουν επαρκή δοσολογία. Αλλά δεν είναι όλα ίσης αξίας, γιατί η κουρκουμίνη δεν αφομοιώνεται εύκολα από τον οργανισμό. Λέμε ότι δεν είναι πολύ βιοδιαθέσιμη.

 

Από τη φύση, η κουρκουμίνη απομακρύνεται πολύ γρήγορα από το σώμα. Αυτό περιορίζει την αποτελεσματικότητά της. Ένα τέχνασμα είναι να γίνεται λήψη κουρκουμίνης μαζί με ένα λιπαρό στοιχείο (όπως μια κουταλιά λάδι). Ένα άλλο τρικ είναι να επιλέξετε ένα σκεύασμα που συνδυάζει κουρκουμίνη και πιπερίνη (μαύρο πιπέρι). Η πιπερίνη επιβραδύνει τη διαδικασία αποβολής της κουρκουμίνης από το σώμα. Αυτό παρατείνει την αποτελεσματικότητα της κουρκουμίνης.

 

Προσοχή, όμως, καθώς μια μελέτη έδειξε ότι αρουραίοι που λάμβαναν πιπερίνη υπέστησαν βλάβη στα γεννητικά τους όργανα. Παρόλο που μέχρι σήμερα καμία μελέτη δεν επαληθεύει αυτά τα αποτελέσματα στον άνθρωπο, θα ήταν πιο συνετό να αποφεύγει κανείς τη λήψη πιπερίνης.

 

Πηγές:

[1] Bharat B Aggarwal, Molecular Targets and Therapeutic Uses of Spices : Modern Uses for Ancient Medecine

[2] ALEXIOS S. STRIMPAKOS, RICKY A. SHARMA, Comprehensive Invited Review : Curcumin: Preventive and Therapeutic Properties in Laboratory Studies and Clinical Trials, ANTIOXIDANTS & REDOX SIGNALING Volume 10, Number 3, 2008, Mary Ann Liebert, Inc., DOI: 10.1089/ars.2007.1769

[3] Dr. Mercola, This spice inhibits brain tumors in 81 of mice tested

[4] Kim HI, Curcumin inhibition of integrin (alpha6beta4)-dependent breast cancer cell motility and invasion, Cancer Prev Res (Phila). 2008 Oct;1(5):385-91. doi: 10.1158/1940-6207.CAPR-08-0087.

[5] Li J, Polyethylene glycosylated curcumin conjugate inhibits pancreatic cancer cell growth through inactivation of Jab1, Mol Pharmacol. 2009 Jul;76(1):81-90. doi: 10.1124/mol.109.054551. Epub 2009 Apr 24.

[6] Saha A, Apoptosis of human lung cancer cells by curcumin mediated through up-regulation of “growth arrest and DNA damage inducible genes 45 and 153”, Biol Pharm Bull. 2010;33(8):1291-9.

[7] Fong D, Curcumin inhibits the side population (SP) phenotype of the rat C6 glioma cell line: towards targeting of cancer stem cells with phytochemicals, Cancer Lett. 2010 Jul 1;293(1):65-72. doi: 10.1016/j.canlet.2009.12.018. Epub 2010 Jan 20.

[8] Jurenka J. S., Anti-inflammatory Properties of Curcumin, a Major Constituent of Curcuma longa : A Review of Preclinical and Clinical Research, Alternative Medicine Review, Volume 14, Numéro 2, 2009

[9] Bharat B. Aggarwal, Potential therapeutic effects of curcumin, the anti-inflammatory agent, against neurodegenerative, cardiovascular, pulmonary, metabolic, autoimmune and neoplastic diseases, The International Journal of Biochemistry & Cell Biology 41 (2009) 40–59

[10] T Malini, Effects of piperine on testis of albino rats, Journal of Ethnopharmacology, Volume 64, Issue 3, March 1999, Pages 219–225

 

{fcomments}

15 τσιγάρα αρκούν για να βλάψουν τα γονίδια

Βρετανοί δημιούργησαν τον πλήρη χάρτη των μεταλλάξεων που ευθύνονται για τον καρκίνο του πνεύμονος και για το μελάνωμα, ανοίγοντας τον δρόμο για εξατομικευμένες θεραπείες...


Δεκαπέντε τσιγάρα είναι αρκετά για να αφήσουν βαρύ το αποτύπωμά τους στα γονίδια προκαλώντας μεταλλάξεις, όπως προέκυψε από μεγάλη γονιδιακή μελέτη σε ασθενή με καρκίνο του πνεύμονος. Η μελέτη αυτή χαρακτηρίστηκε «ορόσημο», καθώς για πρώτη φορά φέρνει στο φως όλες τις μεταλλάξεις που εμφανίζουν στη διάρκεια της ζωής τους ασθενείς με τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου, αλλά και με μελάνωμα. Οι καινούργιοι αυτοί τόσο αναλυτικοί χάρτες των γονιδιακών μεταλλάξεων, που αφορούν δύο από τους πιο σοβαρούς και επιθετικούς καρκίνους, αναμένεται να οδηγήσουν σε καλύτερες έρευνες, αλλά και σε μελλοντική ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπειών ανάλογα με το «προφίλ» του κάθε ασθενούς.
 

Οι πλήρεις γενετικές αναλύσεις των καρκινικών κυττάρων έγιναν στο πλαίσιο του Cancer Genome Ρroject, επικεφαλής του οποίου ήταν ειδικοί του Ινστιτούτου Wellcome Τrust Sanger στο Κέιμπριτζ. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Νature», αποκωδικοποίησαν ολόκληρη τη γενετική αλληλουχία των καρκινικών κυττάρων, ώστε να αποκαλύψουν τις «ένοχες» για την εμφάνιση των καρκίνων μεταλλάξεις.
 

Συγκεκριμένα, μελέτησαν έναν ασθενή με καρκίνο του πνεύμονος ο οποίος, όπως είδαν, είχε υποστεί περί τις 23.000 μεταλλάξεις στο DΝΑ των κυττάρων των πνευμόνων του, οι οποίες συνδέονταν με την έκθεση στις τοξίνες του καπνού του τσιγάρου. Οι μεταλλάξεις αυτές συσσωρεύονταν κατά τη διάρκεια της ζωής του ασθενούς και ορισμένες εξ αυτών εμφανίστηκαν πολλά χρόνια πριν από την ανάπτυξη του καρκίνου.
 

Οι ερευνητές ανέλυσαν παράλληλα τη γενετική αλληλουχία των όγκων σε έναν ασθενή με μελάνωμα, την πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος. Η ανάλυση έδειξε ότι ο ασθενής αυτός είχε «αποκτήσει» 30.000 γενετικές μεταλλάξεις, οι οποίες σχετίζονταν με την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.
 

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η καινούργια, βαθιά και αναλυτική γνώση σχετικά με το γενετικό υπόβαθρο του καρκίνου θα οδηγήσει σε νέα φάρμακα και σε θεραπείες «κομμένες και ραμμένες» στα μέτρα του κάθε ασθενούς, οι οποίες θα στοχεύουν συγκεκριμένες μεταλλάξεις γονιδίων που πυροδοτούν τις νόσους. Παραλλήλως, τα ευρήματα ελπίζεται ότι θα σημάνουν τη «γέννηση» νέων τεχνικών εντοπισμού δευτερογενών όγκων σε άλλα σημεία του σώματος, οι οποίοι έχουν διαφύγει της θεραπείας.
 

«Για πρώτη φορά έχουμε στα χέρια μας έναν αναλυτικό χάρτη όλων των μεταλλάξεων σε ένα καρκινικό κύτταρο» σημείωσε ο επικεφαλής των ερευνητών δρ Πίτερ Κάμπελ. Ο ειδικός προσέθεσε ότι «το προφίλ των μεταλλάξεων που παρατηρήσαμε στον ασθενή με καρκίνο του πνεύμονος είναι ακριβώς αυτό που θα περιμέναμε να συνδέεται με τον καπνό του τσιγάρου. Αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των 23.000 μεταλλάξεων που ανακαλύψαμε στον καρκίνο του πνεύμονος προκαλείται από το "κοκτέιλ" των χημικών του τσιγάρου. Με βάση μέσες εκτιμήσεις, μπορούμε να πούμε ότι για κάθε 15 τσιγάρα που καπνίζει ένα άτομο προκαλείται και μια μετάλλαξη στο γονιδίωμά του».
 

Αλλά και σε ό,τι αφορά το μελάνωμα, η γενετική ανάλυση των κυττάρων του καρκίνου έδειξε ότι οι μεταλλάξεις που είχαν υποστεί προέρχονταν κατά κύριο λόγο από την έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, όπως εξήγησε ο καθηγητής Μάικ Στράτον, εκ των επικεφαλής της μελέτης επίσης από το Ινστιτούτο Sanger. «Πρόκειται για δύο κύριους καρκίνους του αναπτυγμένου κόσμου για τους οποίους γνωρίζουμε τον κύριο "υπαίτιο". Για τον καρκίνο του πνεύμονος είναι ο καπνός του τσιγάρου, ενώ για το κακόηθες μελάνωμα η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία» υπογράμμισε ο καθηγητής.
 

Σημειώνεται ότι προκειμένου να εξαχθούν τα ακριβέστερα δυνατόν αποτελέσματα οι ερευνητές προχώρησαν 60 φορές (!) στην ανάλυση του γονιδιώματος των καρκινικών κυττάρων του πνεύμονος, αλλά και του μελανώματος. Στη συνέχεια συνέκριναν τις γενετικές αλληλουχίες που προέκυψαν με εκείνες υγιών κυττάρων των ίδιων ασθενών.
Εξερευνώντας το παρελθόν κάθε... όγκου.


Οι επιστήμονες οι οποίοι βρίσκονται πίσω από τη νέα σημαντική μελέτη τονίζουν ότι η γενετική ανάλυση δύο μεγάλων «δολοφόνων» του πληθυσμού, που είναι πλέον διαθέσιμη, επιτρέπει την εξερεύνηση του... παρελθόντος κάθε όγκου. Αποκαλύπτει έτσι με σαφήνεια που δεν έχει προηγούμενο τα «αποτυπώματα» που αφήνουν μεταλλαξιογόνοι παράγοντες όπως ο καπνός και η ηλιακή ακτινοβολία στο ανθρώπινο DΝΑ. Ορισμένα από αυτά τα «ίχνη» εμφανίζονται μάλιστα πολλά χρόνια πριν από την εμφάνιση του καρκίνου.


Το επόμενο βήμα τώρα για τους ερευνητές είναι να εντοπίσουν ποιες από αυτές τις χιλιάδες μεταλλάξεις αποτελούν τους «οδηγούς» που πυροδοτούν τον καρκίνο. Όπως οι ίδιοι παραδέχονται, απαιτούνται αρκετά χρόνια για να ανιχνευθούν αυτοί οι στόχοι, ώστε να δημιουργηθούν εξειδικευμένα φάρμακα εναντίον τους. «Το να ανιχνεύσουμε τις μεταλλάξεις που κάνουν τα υγιή κύτταρα να μετατραπούν σε καρκινικά θα αποτελέσει τη μεγάλη μας πρόκληση για τα επόμενα χρόνια» ανέφερε ο Αντι Φουτρίαλ, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη. 

 

{fcomments}

Η φλεβικότητα είναι μόνο στα γονίδια;

Παρατηρώντας γυμνασμένα άτομα με χαμηλό σωματικό λίπος στο γυμναστήριο θα δείτε ότι σχεδόν πάντα θα έχουν περισσότερες εμφανείς φλέβες από τον υπόλοιπο κόσμο. Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πολλοί, οι φλέβες δεν πετάγονται εξαιτίας της υψηλής αρτηριακής πίεσης που προκαλούν τα βάρη.

Η συγκεκριμένη αύξηση της πίεσης αυξάνει σε μεγάλο βαθμό την φλεβικότητα κατά την διάρκεια της προπόνησης, κάτι που είναι μόνο προσωρινό όμως - δηλαδή θα διαρκέσει μόνο όσο θα διαρκέσει η προπόνηση σας και το πολύ άλλη μια ώρα. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα θα παρατηρήσετε πως το πρήξιμο υποχωρεί και η αυξημένη φλεβικότητα που ίσως παρατηρήσατε στον καθρέπτη στο γυμναστήριο όταν σηκώνατε κιλά ή αλλάζατε ρούχα δυστυχώς αρχίζει και χάνεται...

Λίπος

Ένα μέρος της φλεβικότητας (όπως και όλα τα ανατομικά στοιχεία μας) αποτελεί γονιδιακό θέμα. Σίγουρα έχετε δει άτομα που έχουν πολύ αυξημένη φλεβικότητα χωρίς να γυμνάζονται καθόλου. Βέβαια, δεν πιστεύουμε να έχετε δει παχύσαρκα άτομα με full φλεβικότητα όσο ευνοημένη γονιδιακή προδιάθεση και να έχουν! Το λίπος ωστόσο, είναι ίσως ο πιο βασικός παράγοντας αν θέλετε να "πετάξετε φλέβα"! Το σωματικό λίπος καλύπτει τους μύες σας κάνοντας τις φλέβες γύρω από αυτούς πολύ πιο δύσκολο να γίνουν εμφανείς.
Μια ισορροπημένη διατροφή απαλλαγμένη από τροφές με ζάχαρη, λευκό αλεύρι, τρανς λιπαρά και μειωμένους υδατάνθρακες θα σας βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό να αυξήσετε την φλεβικότητα σας.

Ενυδάτωση

Επίσης, προσέξτε να είστε πάντα σωστά ενυδατωμένοι καθώς ένα αφυδατωμένο σώμα μειώνει την φλεβικότητα του κάνοντας υποδόρια κατακράτηση υγρών (γεμίζοντας το δέρμα με νερό). Ένα λάθος που κάνουν μερικοί bodybuilder για να αυξήσουν την φλεβικότητα τους πριν από κάποιον διαγωνισμό είναι να αφυδατώνονται γιατί ξέρουν πως μειώνοντας το υποδόριο νερό αυξάνει την φλεβικότητα, το λάθος όμως σε αυτή την προσέγγιση είναι ότι το σώμα μας όταν αφυδατώνεται κάνει κατακράτηση υγρών κάτι που έχει το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Άσκηση

Η υπερτροφία που προκύπτει από την προπόνηση με βάρη έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του πλάσματος (το υγρό που περιβάλλει τα μυικά κύτταρα) το οποίο πρήζει τους μύες και έχει ως αποτέλεσμα να "πετάγονται" περισσότερο οι φλέβες που περιβάλλουν τους συγκεκριμένους μύες που γυμνάζετε. Άρα, άμα θέλετε αυξήσετε την φλεβικότητα σας σίγουρα θα πρέπει να συμπεριλάβετε προπόνηση υπερτροφίας στο πρόγραμμα σας. Τρεις προπονήσεις την εβδομάδα με ελεύθερα βάρη και σύνθετες ασκήσεις αρκούν για να μεταμορφώσουν το σώμα σας! Μπορείτε επίσης να συμπεριλάβετε μεθόδους προπόνησης όπως η Προπόνηση Πυραμίδας με στόχο την υπερτροφία, η Προπόνηση Super Set και η Γερμανική Προπόνηση Όγκου.

Για επιπλέον ενεργοποίηση του μεταβολισμού σας και καύση του σωματικού σας λίπους μπορείτε επίσης να προσθέσετε άλλες δύο με τρείς προπονήσεις αερόβιας προπόνησης (30 - 40 λεπτά αρκούν) ή διαλλειματική προπόνηση υψηλής έντασης όπως τα Peak 8.

 

{fcomments}

  • Κατηγορία Άσκηση

Γονίδια και Αθλητική Απόδοση

Πώς είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να μπορούν να επιτυγχάνουν απίστευτες επιδόσεις όπως του Haile Gebrselassie, του Lance Armstrong και του Mike Phelps;

 

Σε τι διαφέρουν αυτοί οι άνθρωποι από εμάς; Γεννήθηκαν διαφορετικοί ή προπονήθηκαν σκληρά;

 

Εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες προσπαθούν να διερευνήσουν το λόγο για τον οποίο ορισμένα άτομα έχουν υψηλή αθλητική απόδοση και ξεχωρίζουν από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Παρόλο που η προπόνηση μπορεί να βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό την αθλητική απόδοση και παρόλο που περιβαλλοντικοί παράγοντες (π.χ. το υψόμετρο) επηρεάζουν τις προσαρμογές από την προπόνηση, οι μελέτες αποδεικνύουν ότι ο γενετικός παράγοντας είναι εξίσου σημαντικός. Πιο συγκεκριμένα η αθλητική απόδοση επηρεάζεται από τα γονίδια που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας με δύο τρόπους: α) Γενετική προδιάθεση, δηλαδή η επίδραση γονιδίων σε χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την απόδοση (π.χ. υψηλή μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου - VO2max) και β) Προπονησιμότητα, δηλαδή η επίδραση κάποιων γονιδίων στις προσαρμογές από την προπόνηση.

 

Γενετική Προδιάθεση
 

Για τη μελέτη της γενετικής προδιάθεσης ή με απλά λόγια αυτό που λέμε «ταλέντο», οι περισσότερες μελέτες έχουν δώσει έμφαση στο μοντέλο των μονοζυγωτικών διδύμων (αυτοί που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και έχουν ακριβώς το ίδιο γενετικό υλικό) σε σχέση με τους διζυγωτικούς διδύμους (αυτούς που δεν μοιάζουν και τόσο αλλά έχουν παρόμοιο μεν αλλά όχι ακριβώς το ίδιο γενετικό υλικό). Όλοι αυτοί οι δίδυμοι έχουν πολύ μικρότερες διαφορές όσον αφορά στα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας μιας και έχουν ως κοινό παρονομαστή το κοινό οικογενειακό περιβάλλον.

 

Μελέτες που έχουν γίνει σε διδύμους δείχνουν ότι οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν 6 έως 7 φορές μικρότερες διαφορές στην VO2max σε σχέση με τους διζυγωτικούς διδύμους. Με λίγα λόγια, όσο πιο μικρές είναι οι διαφορές στο γενετικό υλικό, τόσο πιο μικρές είναι και οι διαφορές στην VO2max. Εκτιμάται μάλιστα ότι περίπου το 50% της τιμής της VO2max είναι γενετικά προκαθορισμένο και μάλιστα αυτό κληρονομείται κυρίως από τη μητέρα. Συνεπώς, ο ρόλος της κληρονομικότητας καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου VO2max, αλλά και την αθλητική απόδοση κατ επέκταση.

 

Ένα από τα γονίδια που φαίνεται να είναι υπεύθυνο για την υψηλή αντοχή είναι το μετατρεπτικό ένζυμο της αγγειοτενσίνης (ACE). Σε έρευνα που έγινε σε Αιθίοπες δρομείς και μη-αθλητές, βρέθηκε ότι η εμφάνισης ενός συγκεκριμένου γονοτύπου της ACE ήταν πιο υψηλή στους 100 πιο γρήγορους αθλητές, λιγότερο υψηλή στους 100 πιο αργούς, ενώ η χαμηλότερη συχνότητα βρέθηκε στους μη-αθλητές. Επίσης, μετά από δύο ώρες άσκησης σε θερμό και υγρό περιβάλλον, τα ίδια άτομα με το συγκεκριμένο «καλό» γονότυπο είχαν την καλύτερη προσαρμογή διότι εμφάνισαν χαμηλότερη καρδιακή συχνότητα, σε σχέση με τους υπόλοιπους. Από άλλη έρευνα που έγινε σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια βρέθηκε ότι μετά από άσκηση όσοι είχαν τον «καλό» γονότυπο της ACE είχαν μεγαλύτερη ικανότητα μεταφοράς οξυγόνου σε σχέση με ασθενείς με τους υπόλοιπους γονότυπους της ACE. Επίσης το συγκεκριμένο γονίδιο, πιθανώς να καθορίζει και τα επίπεδα της φυσικής δραστηριότητας. Πιο συγκεκριμένα, από μελέτη που έγινε σε υπερτασικούς στην οποία αξιολογήθηκαν τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, το 76% των ατόμων που δεν είχαν τον «καλό» γονότυπο έκαναν καθιστική ζωή ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τα άτομα με τον «καλό» γονότυπο ήταν σημαντικά χαμηλότερο (μόνο 48% ).

 

Μεταξύ πολλών μελετών ο Rico Sanz και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι το AMPD1 γονίδιο της μονοφωσφορικής αδενοσίνης σχετίζεται με την απόδοση σε αθλητές αντοχής. Εξετάζοντας τους γονότυπους του συγκεκριμένου γονιδίου συμπέραναν ότι κάποιοι από αυτούς τους συναντούμε κυρίως σε αθλητές αντοχής ενώ κάποιους άλλους σε άτομα με μειωμένη δυνατότητα άσκησης και καρδιοαναπνευστικής αντοχής.

 

Ένα ακόμη γονίδιο που σχετίζεται με την αθλητική απόδοση, είναι αυτό του ενζύμου της κρεατινικής κινάσης. Πρόκειται για ένα ένζυμο που συμβάλλει στην παραγωγή ενέργειας μέσω του συστήματος κρεατίνης-φωσφοκρεατίνης κατά τα πρώτα δευτερόλεπτα της άσκησης. Όσο πιο υψηλά είναι τα αρχικά ενδοκυττάρια αποθέματα φωσφοκρεατίνης, τόσο πιο μεγάλη η παραγωγή ενέργειας με τη μορφή του ΑΤP. Έχει παρατηρηθεί ότι οι αθλητές με συγκεκριμένο γονότυπο του ενζύμου έχουν πιο υψηλά επίπεδα φωσφοκρεατίνης, ATP και καλύτερης απόδοσης.

 

Συμπερασματικά, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στο γονιδιακό χάρτη, όσον αφορά την καλή φυσική κατάσταση και την αθλητική απόδοση, περιέχονται πάνω από 200 γονίδια. Όσο περνούν τα χρόνια, ο χάρτης αυτός μεγαλώνει και γίνεται περισσότερο περίπλοκος. Ο αριθμός γονιδίων που περιλαμβάνει αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, αφού αναμφίβολα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός γονιδίων που η αλληλεπίδραση τους με την άσκηση και την απόδοση δεν έχει ακόμα εξεταστεί. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι στις περισσότερες μελέτες χρησιμοποιείται ένα μικρό δείγμα εξεταζόμενων, γεγονός που δε βοηθά στην οριστικοποίηση του συμπεράσματος ότι συγκεκριμένος γονότυπος ενός δεδομένου γονιδίου, έχει επίδραση στην αθλητική απόδοση. Για παράδειγμα, το γονίδιο της ACE έχει μελετηθεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο γονίδιο. Παρόλα αυτά, δεν προκύπτουν αποτελέσματα που να δείχνουν με βεβαιότητα ότι το γονίδιο αυτό έχει επίδραση στην απόδοση του ασκούμενου.

 

Προπονησιμότητα

Η προπονησιμότητα αναφέρεται στην ικανότητα του οργανισμού να προσαρμόζεται ως αποτέλεσμα της προπόνησης. Δυστυχώς όμως δεν ανταποκρίνονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο και εδώ φαίνεται να υπεισέρχεται ο ρόλος της κληρονομικότητας. Για παράδειγμα, σε μια σειρά μελετών με τον τίτλο Heritage Studies, μετά από προπόνηση 20 εβδομάδων σε 300 απροπόνητα άτομα, που ξεκίνησαν από την ίδια φυσική κατάσταση, κάποια είχαν μικρή βελτίωση του ύψους 10% ενώ σε κάποια άλλα η βελτίωση έφτανε στο 80%. Σε ακόλουθη μελέτη συμπεριέλαβαν ολόκληρες οικογένειες και ακολούθησαν το ίδιο πρωτόκολλο προπόνησης των 20 εβδομάδων. Βρέθηκε ότι οι διαφορές στην βελτίωση της VO2max ήταν πιο πολλές μεταξύ ατόμων που άνηκαν σε διαφορετικές οικογένειες, παρά μεταξύ των ατόμων που άνηκαν στην ίδια οικογένεια, παρόλο που το πρόγραμμα που ακολουθήθηκε ήταν κοινό για όλους. Η παρατήρηση αυτή δείχνει πως η γενετική ομοιότητα (οικογενειακή συγγένεια) οδηγεί σε παρόμοιες προσαρμογές μετά από την ίδια προπόνηση.

 

Στην ίδια μελέτη των 20 εβδομάδων αερόβιας προπόνησης βρέθηκε ότι η VO2max σχετίζονταν με το γονότυπο του γονιδίου της κρεατινικής κινάσης. Επίσης φάνηκε ότι τα άτομα που έφεραν τον «καλό» γονότυπο του ενζύμου είχαν κατά 22% πιο καλή απόδοση σε 90 λεπτά αερόβιας άσκησης και παρουσίασαν μεγαλύτερη βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής αντοχής, ως αποτέλεσμα της προπόνησης, σε σχέση με τα υπόλοιπα άτομα.

 

Επομένως, υπάρχουν συγκεκριμένα γονίδια που επηρεάζουν τους δείκτες της αθλητικής απόδοσης και εξηγούν γιατί η προπόνηση μπορεί να βελτιώσει περισσότερο την απόδοση σε ορισμένους αθλητές σε σχέση με τους υπόλοιπους.

 

Συνοψίζοντας, η μεγάλη ετερογένεια όσον αφορά την καρδιοαναπνευστική και την μυϊκή αντοχή οφείλεται, εν μέρει, σε γενετικούς παράγοντες. Παρόλο που η αθλητική απόδοση επηρεάζεται και από περιβαλλοντικούς παράγοντες και μπορεί να βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό, φαίνεται ότι ο ρόλος της κληρονομικότητας δεν είναι αμελητέος. Γιατί όμως ορισμένοι αθλητές αποδίδουν καλύτερα με το ίδιο πρόγραμμα προπόνησης ή γιατί είναι πιο εμφανή τα θετικά αποτελέσματα της άσκησης σε κάποια άτομα σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό; Οι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα πιθανώς να βρίσκονται στη μελέτη των γονιδίων, και επομένως περαιτέρω επιστημονική έρευνα να μπορέσει να συμβάλλει στην διαλεύκανση των ερωτημάτων μας. Ένα όμως είναι σίγουρο ότι ανεξάρτητα από τη γενετική μας προδιάθεση η συστηματική άσκηση βελτιώνει την υγεία και την αθλητική απόδοση. Αν θες όμως να γίνεις Ολυμπιονίκης «διάλεξε προσεκτικά τους γονείς σου» όπως λέει και ο καθηγητής Κλεισούρας.


 

Σταύρος Α. Κάβουρας, PhD, FACSM
Επίκουρος Καθηγητής
Εργοφυσιολογίας & Διατροφής Αθλητών

 

Κώστας Μπάρδης, MS
Κάτοχος Μάστερ Εργοφυσιολογίας
Υποψήφιος Διδάκτορας Αθλητικής Διατροφής



www.onsports.gr

 

 

 

{fcomments}

  • Κατηγορία Άσκηση

Βρέθηκε η επιστημονική εξήγηση για εκείνους που είναι ξεχασιάρηδες: Για ακόμη μια φορά φταίνε οι γονείς

Είστε από εκείνους τους τύπους που βάζετε υπενθύμιση στο κινητό σας τηλέφωνο με τα σημαντικά πράγματα που δεν πρέπει να ξεχάσετε. Εχετε «στολίσει» το ψυγείο σας με τα γνωστά μικρά χαρτάκια σημειώσεων, τα οποία σας υπενθυμίζουν τις σημειώσεις. Ποιος φταίει όμως για την κατάσταση σας; Σύμφωνα με έρευνα οι.. γονείς σας!

 

Νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Neuroscience Letters δείχνει ότι η αδύναμη μνήμη είναι κληρονομική και οφείλεται στα γονίδιά μας. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βόννης στη Γερμανία ανακάλυψαν πως το «γονίδιο των ξεχασιάρηδων» είναι το DRD2 και συγκεκριμένα μια παραλλαγή αυτού. Οπως αναφέρει το onmed. όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν μία από τις δύο παραλλαγές του DRD2. Μια μικρή διαφορά στο γενετικό κώδικα είναι αυτή που καθορίζει τελικά τη λειτουργία της μνήμης.

 

Στη νέα μελέτη συμμετείχαν 500 άτομα. Οι ερευνητές αναζήτησαν το γονίδιο στο DNA τους και τους έκαναν ερωτήσεις για να αξιολογήσουν πόσο καλά θυμούνται απλά καθημερινά πράγματα, όπως τα ονόματα των ανθρώπων που συναντούν ή πόσο συχνά ξεχνούν πού άφησαν τα κλειδιά τους. Ποσοστό 25% των συμμετεχόντων φάνηκε να διαθέτει το γονίδιο της αδύναμης μνήμης.

 

Ωστόσο, οι ερευνητές τονίζουν ότι μπορούμε να αντισταθμίσουμε αυτήν την κληρονομική προδιάθεση εάν κάνουμε μερικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, όπως για παράδειγμα να γίνουμε πιο οργανωτικοί!


Πηγή: www.iefimerida.gr

 

 

 

{module[340]}

  • Κατηγορία Υγεία