Πώς η χρήση κάνναβης επηρεάζει το τρέξιμο

  • Κατηγορία Running
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ

Η κάνναβη έκανε τον Josiah Hesse να καταπίνει χιλιόμετρα σαν μανιακός. Όμως το αντίτιμο ήταν πολύ σκληρό.

υτή είναι η αληθινή ιστορία του Josiah Hesse, ενός 35χρονου δημοσιογράφου, που συνήθιζε να τρέχει μαραθώνιους υπό την επήρεια μαριχουάνας.

"Είναι ένα ζεστό καυτό πρωινό στο κέντρο του Ντένβερ και τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Το τραγούδι "Jump Into the Fire” του Harry Nilsson ακούγεται σε φουλ ένταση μέσα από τα ακουστικά μου καθώς προσπαθώ να αποφύγω αυτοκίνητα, παγκάκια, κολόνες και ανθρώπους. Τρέχω ήδη μιάμιση ώρα και το μυαλό μου είναι στον κόσμο του. Πριν ξεκινήσω είχα φάει δυο κομμάτια κέικ με μαριχουάνα.

Το "Sabotage” των Beastie Boys έρχεται να δέσει πολύ άσχημα με το μαστούρωμά μου. Κάθε νότα του τραγουδιού νομίζω ότι σπάει ένα-ένα τα οστά της σπονδυλικής μου στήλης. Περνώντας χωρίς ίχνος σωματικής κόπωσης και τη δεύτερη ώρα τρεξίματος, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν όρια σ’ αυτό που κάνω. Αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω άλλο ένα κύκλο. Η επίδραση της μαριχουάνας δεν έχει περάσει".

Όταν ο Hesse πρωτοδοκίμασε αυτή την εμπειρία, δεν ήξερε τίποτα από την συνήθεια που έχουν κάποιοι δρομείς αντοχής ή αναρριχητές να προπονούνται υπό την επήρεια μαριχουάνας. Ο ίδιος έτρεχε ερασιτεχνικά και ποτέ του δεν σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να ολοκληρώσει με άνεση μια διαδρομή άνω των δέκα χιλιομέτρων. Ξεκίνησε να τρέχει όταν την πρώτη του χρονιά ως freelancer δημοσιογράφος, είδε ότι το βάρος του είχε αυξηθεί και πως το στρες τον είχε διαλύσει. Δούλευε πάνω από 10 ώρες την ημέρα, συνεχόμενα, και η αμοιβή του ήταν κοντά στον κατώτατο μισθό. Δεν μπορούσε να διαθέσει χρήματα για περισσότερα από δύο μικρά γεύματα την ημέρα και ζούσε μέσα στο άγχος και τις αϋπνίες.

00 cbdoil

"Για κάποιο λόγο αυτό το τραγούδι με έκανε να σηκωθώ από τον υπολογιστή, να βγω έξω με τα ακουστικά και να αρχίσω να τρέχω ξυπόλυτος. Δεκαπέντε λεπτά μετά όλοι οι μύες μου πονούσαν φρικτά, η καρδιά μου σφυροκοπούσε το στήθος και τα πνευμόνια μου έκαιγαν σαν την κόλαση, αλλά το μυαλό μου δεν έδινε εντολές στα πόδια μου να σταματήσουν εκείνο το άγριο τρέξιμο μέσα στη νύχτα. Ήταν κάτι τρομακτικά εκστατικό. Συνεχίζοντας να τρέχω και να ακούω Marilyn Manson, Scott Walker και Wagner (ένα νορβηγικό death metal group), ο πόνος έφευγε, η καρδιά μου ισορρόπησε, ο αέρας έμπαινε με τα κυβικά στα πνευμόνια μου και ένιωθα κολασμένη ευφορία. Μια ώρα μετά βρισκόμουν σπίτι έχοντας εξορκίσει όλο το στρες από το μυαλό και το σώμα μου. Έριξα μια ματιά στο κουτάκι που φύλαγε το χόρτο. Χαμογέλασα. Δεν είχα φανταστεί ότι με το σωστό soundtrack και μια βοήθεια από μια ψυχοτρόπο ουσία θα μπορούσα να διανύσω 20 χιλιόμετρα για πλάκα".

Ο Hesse επανέλαβε το κόλπο καμιά εικοσαριά φορές. Και κάθε φορά βίωνε την ίδια εμπειρία: διαολεμένη αντοχή, κολασμένη ευφορία. Προκειμένου να βγάλει λίγα παραπάνω χρήματα, αποφάσισε να γράψει ένα άρθρο για την εφημερίδα The Guardian, σχετικά με την επίδραση της μαριχουάνας στις αντοχές των αθλητών μεγάλων αποστάσεων, αφού πρώτα είχε κάνει μια μεγάλη έρευνα στο διαδίκτυο. Αυτό που ανακάλυψε ήταν ότι υπάρχει μια ουσία στην μαριχουάνα, η οποία επιδρά άμεσα και δραστικά στο ενδοκανναβινοειδές σύστημα του εγκεφάλου, προσδίδοντας πολύ υψηλά επίπεδα ευθυμίας, αντοχής και μνήμης, ενώ απαλλάσσει και από την ευαισθησία στον σωματικό πόνο. Και γι’ αυτό φημολογείται, ότι πολλοί αθλητές αντοχής -υπεραμαραθωνοδρόμοι, ορειβάτες ή αναρριχητές- προπονούνται έχοντας λίγη κάνναβη στο αίμα τους.

Αυτό όμως που ο ίδιος ο Hesse ανακάλυψε είναι πως ο συνδυασμός μαριχουάνας και Pink Floyd, Radiohead ή Kanye West, σε κάνει ακόμη πιο άτρωτο.

Μετά από τη δημοσίευση του άρθρου, τα μηνύματα από γνωστούς και ξένους ήταν άπειρα. Σύντομα βρέθηκε καλεσμένος σε συγκεντρώσεις δρομέων που εκτελούσαν διαδρομές μαραθωνίων έχοντας καταναλώσει μπράουνις με μαριχουάνα και ακούγοντας στα ακουστικά τους την playlist του Hesse.

"Το χειρότερο μού είχε συμβεί σε έναν αγώνα Ragnar Relay, τρέχοντας μαστουρωμένος πάνω από 55 χιλιόμετρα, επί 48 ώρες άυπνος. Ένιωθα τα γόνατά μου να ξεκολλούν, οι φτέρνες μου να διαλύονται, οι πατούσες μου να ματώνουν, το μυαλό μου να δημιουργεί τρομακτικές παραισθήσεις, να χάνω τα μονοπάτια, να φοβάμαι για τη ζωή μου.

Έτσι, κάποια στιγμή μιας βραδινής διαδρομής σταμάτησα, τράβηξα τα ακουστικά γύρω από το λαιμό μου και ολοκλήρωσα τα τελευταία μίλια σε ένα αργό, ήσυχο τέμπο. Στον τερματισμό με πήραν με ασθενοφόρο κατευθείαν για το νοσοκομείο".

"Πιέζοντας τον εαυτό μου να τρέχει υπό την επήρεια κάνναβης και ροκ μουσικής, αποτέλεσε για μένα μια πολύ ακραία σωματική και εγκεφαλική εμπειρία. Στον αγώνα Ragnar Relay έφτασα στο χείλος του γκρεμού και έχασα τον ενθουσιασμό μου. Φοβήθηκα πραγματικά για τη ζωή μου. Εξακολουθώ να τρέχω στους δρόμους του Ντένβερ έχοντας βάλει λίγη κάνναβη στον οργανισμό μου, αλλά έκοψα τις μεγάλες δόσεις και τις μεγάλες αποστάσεις. Μερικές φορές τρέχω χωρίς καν μουσική. Αλλά το ομολογώ: η υπέρτατη ευφορία που δημιουργεί ένα κεφάλι γεμάτο χόρτο και μουσική σε βροντερή ένταση ενώ τρέχεις χιλιόμετρα, είναι η πιο εθιστική αίσθηση που έχω γνωρίσει ποτέ. Αλλά καθώς μεγαλώνω, νιώθω την ανάγκη να πατάω πιο γερά στα πόδια μου".

Ο Ίκαρος έχασε τη ζωή του νέος, επειδή οδήγησε τα κέρινα φτερά του πολύ κοντά στον ήλιο...

Πηγή: esquire.com.gr

cbdoilshop.gr

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ