Οι λόγοι που νιώθεις τον πόνο της υπερπροσπάθειας!

Αλλάζεις πρόγραμμα, ανεβάζεις κιλά ή ένταση και γενικά τα δίνεις σε μια υπερπροσπάθεια, στη προπόνηση, όμως οι μύες σου πονάνε την επόμενη μέρα και πολλές φορές για άλλες δύο μέρες. Τι φταίει; Γιατί γίνεται αυτό ενώ είσαι γυμνασμένος;

Ο πόνος αυτός αποκαλείται επιστημονικά καθυστερημένης έναρξης μυϊκό άλγος (ΚΕΜΑ) και «συνήθως συνοδεύεται από απώλεια δύναμης και εύρους κινήσεων στην προσβεβλημένη περιοχή», κατά τον δρα Σκοτ Σέιλορ, καθηγητή Κινησιολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Φρέσνο, στην Καλιφόρνια, και πρόεδρο της Εθνικής Εταιρείας Αθλητικών Προπονητών (NATA) των ΗΠΑ.

Όπως εξηγεί ο δρ Σέιλορ στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», ο όψιμος αυτός μυϊκός πόνος συνήθως εμφανίζεται έπειτα από ασκήσεις που διατείνουν τους μυς την ώρα που συσπώνται, όπως λ.χ. συμβαίνει όταν κάποιος κατεβαίνει τρέχοντας μία κατηφόρα. Μπορεί όμως να εμφανιστεί και έπειτα από κάθε άσκηση η οποία είναι πιο έντονη ή πιο παρατεταμένη από αυτή που έχει συνηθίσει το σώμα.

Σε τέτοια περίπτωση, η σκληρή προπόνηση προκαλεί πολυάριθμες μικρές ρήξεις στον μυϊκό ιστό, τις οποίες προσπαθούν να επουλώσουν κύτταρα και ουσίες που συρρέουν σε αυτές.

Το παράδοξο είναι ότι η επιστήμη δεν έχει βρει ακόμα ποιες κυτταρικές διεργασίες προκαλεί το ΚΕΜΑ.

Οι ουσίες, λ.χ., που συσσωρεύονται στα σημεία των μικρορρήξεων, δεν είναι εξίσου απαραίτητες με εκείνες που συρρέουν όταν συμβαίνει ένας σοβαρός μυϊκός τραυματισμός. Πρόσφατες μελέτες, λ.χ, έδειξαν ότι από τους ιστούς που έχουν προσβληθεί από ΚΕΜΑ απουσιάζουν τα μόρια της φλεγμονής, τα οποία κυριαρχούν όταν συμβαίνει ένας σοβαρός τραυματισμός.

Παρομοίως, ενώ έως πρότινος οι επιστήμονες απέδιδαν το ΚΕΜΑ στη συσσώρευση γαλακτικού οξέος, τώρα πια ξέρουν ότι το γαλακτικό οξύ φεύγει τόσο γρήγορα από τους μυς ώστε δεν παίζει ρόλο στην εμφάνισή του την επομένη ή την μεθεπομένη της άσκησης, κατά τον δρα Σέιλορ.

Σχεδόν μοιραία λοιπόν υπάρχει διχογνωμία και για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισής του.

«Διάφορες θεραπείες έχουν δοκιμαστεί κατά καιρούς, συμπεριλαμβανομένων μαλάξεων, θεραπείας με πάγο και αντιφλεγμονωδών παυσίπονων φαρμάκων», λέει ο δρ Σέιλορ. «Στην καλύτερη περίπτωση, όμως, οι θεραπείες αυτές απλώς μειώνουν την αντίληψη του πόνου - και μάλιστα προσωρινά. Καμία θεραπεία έως τώρα δεν έχει δείξει να μειώνει στ’ αλήθεια τη διάρκεια του χρόνου κατά τον οποίο οι μύες θα πονούν και θα είναι αδύναμοι».

Τί θα κάνετε, λοιπόν, εάν εκδηλώσετε ΚΕΜΑ; Αποδεχθείτε ότι για τις επόμενες πέντε έως επτά ημέρες θα πονάτε, απαντά ο δρ Σέιλορ. Έως ότου αναρρώσετε, να αποφεύγετε την έντονη άσκηση, αν και δεν υπάρχει πρόβλημα να κάνετε «απαλές» δραστηριότητες όπως το περπάτημα με αργό ρυθμό.

Για να παρηγορηθείτε, να ξέρετε πως όταν αναρρώσετε, οι μύες σας θα είναι πιο δυνατοί απ’ ό,τι πριν. Και φροντίστε στις επόμενες προπονήσεις σας να αυξάνεται βαθμιαία τη διάρκεια ή την ένταση της άσκησης, ώστε να αυξάνεται σταδιακά η δύναμη και η φυσική σας κατάσταση και να μειώνεται το ενδεχόμενο νέου ΚΕΜΑ.

Πηγές: Nytimes.com

{fcomments}